Η σθεναρή απαίτηση του ΔΝΤ, με ανοιχτή ακόμα την τελική συμφωνία, οδήγησε σε οπισθοχώρηση την ελληνική κυβέρνηση η οποία έδινε διάφορες αισιόδοξες διαβεβαιώσεις και με αφετηρία για τις νέες περικοπές στις κύριες και επικουρικές συντάξεις από το 2020.Το ΔΝΤ έφερε σε δύσκολη θέση την ελληνική πλευρά, που μέχρι πρότινος διεκδικούσε όχι μόνο να ξεκινάει η περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις το 2020, αλλά και να γίνει αυτή σταδιακά τα επόμενα χρόνια. Πρόκειται για περικοπές έως 30%.Παράλληλα η κυβέρνηση υποχώρησε στο θέμα της μείωσης του Αφορολογήτου για όλους τους Έλληνες και συγκεκριμένα από τα 8600 ως φορολογητέο εισόδημα το χρόνο στα περίπου 6000 ευρώ.
Χαμένη μάχη στο «παρά πέντε» της συμφωνίας με τους θεσμούς, καθώς η ελληνική πλευρά, στο πλαίσιο της εκ του μακρόθεν διαπραγμάτευσης, ζήτησε βελτιώσεις στο σκέλος της περικοπής των συντάξεων, και συνολικά στο δημοσιονομικό πακέτο, με αποτέλεσμα το ΔΝΤ να ζητεί να ανοίξουν εκ νέου κλεισμένα κεφάλαια της συμφωνίας.
Ετσι, αν και δεν αμφισβητείται η πρόοδος που έχει σημειωθεί, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει σήμερα το Euroworking Group να δώσει το «πράσινο φως» για την επιστροφή των επικεφαλής των θεσμών στην Αθήνα. Αμφίβολη είναι ως εκ τούτου και η επίτευξη τεχνικής συμφωνίας ως το Eurogroup της Μάλτας στις 7 Απριλίου. «Για να δοθεί η εντολή να επιστρέψουν οι θεσμοί, πρέπει να είναι σίγουρο ότι πάμε για κλείσιμο», ανέφερε πηγή των θεσμών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το τελευταίο εμπόδιο στη διαπραγμάτευση αφορά και πάλι το ασφαλιστικό, καθώς το ΔΝΤ ζήτησε την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες πλήρη κατάργηση της προσωπικής διαφοράς το 2019 και όχι το 2020, όπως είχε αρχικά συμφωνηθεί.
Η απαίτηση αυτή έφερε σε δύσκολη θέση την ελληνική πλευρά, που μέχρι πρότινος διεκδικούσε όχι μόνο να ξεκινάει η περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις το 2020, αλλά και να γίνει αυτή σταδιακά.
Ετσι, ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος έστειλε τη Δευτέρα επιστολή στους θεσμούς αντιπροτείνοντας τις εξής εναλλακτικές:
1. Να μειωθεί, αλλά όχι να καταργηθεί πλήρως, η προσωπική διαφορά το 2019. Συγκεκριμένα, η ελληνική πλευρά δέχεται να μειωθεί η προσωπική διαφορά κατά 0,7% του ΑΕΠ και ταυτόχρονα το 2019 να μειωθεί κατά 0,3% του ΑΕΠ το αφορολόγητο. Στη συνέχεια, το 2020, θα μειωθεί περαιτέρω κατά 0,7% του ΑΕΠ το αφορολόγητο. Κάτι τέτοιο, όμως, αφήνει ένα κενό 0,3% του ΑΕΠ, αφού συνολικά τα μέτρα πρέπει να φτάνουν στο 2% του ΑΕΠ.
2. Εναλλακτικά, κι αν οι θεσμοί επιμείνουν στην πλήρη κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, η ελληνική πλευρά ζητεί να γίνει σε δύο χρόνια, το 2019 και το 2020.
Με την πλήρη κατάργηση επέρχονται μειώσεις στις καταβαλλόμενες συντάξεις που αρχίζουν από 5% στους συνταξιούχους του ΙΚΑ και 15% του Δημοσίου και φτάνουν έως το 30% σε κάποιους συνταξιούχους του ΟΑΕΕ.
Ακόμα κι αν επιστρέψουν οι θεσμοί στις λίγες μέρες που μεσολαβούν μέχρι το επόμενο Eurogroup –αυτό της Μάλτας στις 7 Απριλίου– o ρεαλιστικός στόχος είναι μία συμφωνία επί της αρχής και όχι τεχνική συμφωνία (staff level agreement). Εστω και μια επί της αρχής συμφωνία, όμως, θα ήταν αρκετή ώστε να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις των ευρωπαϊκών θεσμών με το ΔΝΤ για τη συγκεκριμενοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, που θα εξασφαλίσουν τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα.
Εως το Eurogroup της 22ας Μαΐου, πηγές των θεσμών αναφέρουν ότι πρέπει να υπάρξει όχι μόνο συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο, αλλά και να ψηφιστούν τα μέτρα από την ελληνική Βουλή, σε αντίθεση με τις χθεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Τζανακόπουλου, που υποστήριξε ότι δεν θα ψηφιστούν τα μέτρα, εάν δεν υπάρξει συνολική συμφωνία και μάλιστα να περιλαμβάνει την οριστική ρύθμιση για το δημόσιο χρέος.