Μαρίνα Χρυσοβελώνη: Η ανάγκη για σεισάχθεια

Επ' αφορμή της σημερινής πολύ γενικής συζήτησης, θα ήθελα με κάποια παραδείγματα να την κάνω πιο συγκεκριμένη, γιατί καλά είναι τα θεωρητικά σχήματα και η εισαγωγή νέων εννοιών, αλλά όλους μας θα πρέπει κανονικά να μας ενδιαφέρει η πράξη.

  Η πράξη, για παράδειγμα, δεν εξαρτάται από το ποιο εννοιολογικό περιεχόμενο θα δώσουμε σε τεχνικούς όρους όπως είναι τα τοπικά σχέδια ή οι οικιστικές περιοχές.

Εγώ να δεχθώ πως οι νέοι ορισμοί, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του άρθρου 7, είναι όλοι τους τεχνικά άρτιοι. Αυτή, όμως, είναι η χωροταξική θεωρία. Σημασία έχει η εφαρμογή στην πράξη και κυρίως το πώς αντιλαμβανόμαστε την υπάρχουσα χωροταξική πραγματικότητα. Γιατί χωρίς να καταλαβαίνουμε ποια είναι η σημερινή ήδη διαμορφωμένη κατάσταση, δεν θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε τίποτα ρεαλιστικό για το μέλλον.

Κύριε Υπουργέ, η εκλογική μου περιφέρεια, η Μαγνησία, μας δίνει αρκετά τέτοια παραδείγματα αποκοπής από την πραγματικότητα, τα οποία θα ήθελα να αναφέρω, αλλά δυστυχώς δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο. Είμαι βέβαιη, όμως, πως κάθε συνάδελφος από τη δική του προσωπική και πολιτική εμπειρία θα μπορούσε να σας καταθέσει παρόμοιες περιγραφές ακραίων καταστάσεων, που δεν τιμούν ούτε το Υπουργείο σας, ούτε βεβαίως τις αυτοδιοικητικές αρχές.

Ξεκινώ με την πράξη εφαρμογής Αγίας Παρασκευής στο πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου. Για την πολύπαθη αυτή υπόθεση και προκειμένου να βρεθεί κοινωνικά και πολεοδομικά ανεκτή λύση, οι κάτοικοι έφτασαν στο σημείο να καταθέσουν πρόταση τροποποίησης του ν. 2508/1997 μέχρι και στην τότε Υφυπουργό Υγείας κ. Μακρή, χωρίς μέχρι τώρα να έχει λυθεί το πρόβλημά τους.

Το πρόβλημα των τεράστιων εισφορών σε χρήμα δεν αφορά βέβαια μόνο την περιοχή της Αγίας Παρασκευής, αλλά πλήθος οικισμών ανά την Ελλάδα. Η επιβολή μη ρεαλιστικών όρων εφαρμογής των τοπικών χωρικών σχεδίων, όπως θα ονομάζονται από εδώ και πέρα, δεν φαίνεται να αλλάζει υπέρ των κατοίκων. Το μόνο που αλλάζετε είναι τα ονόματα.
Άλλο παράδειγμα: Πολεοδόμηση του οικισμού Μαράθου και πάλι στη Μαγνησία.

Ο οικισμός του Μαράθου, του τέως δήμου Νέας Αγχιάλου, ανήκει στις πλέον ταλαιπωρημένες περιοχές καθώς η εξέλιξη της πολεοδόμησης εκεί διαρκεί πολλά χρόνια δοκιμάζοντας τις αντοχές των ιδιοκτητών και φρενάροντας την οποιαδήποτε οικονομική ανάπτυξη στην περιοχή. Ήδη από τη δεκαετία του 1990 η υπόθεση βάλτωσε μέχρι τον Οκτώβριο του 2010, οπότε τελικά υποβλήθηκε από τους μελετητές αναμορφωμένος φάκελος σύμφωνα με τις προφορικές συνεννοήσεις που είχε κάνει η αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Τελικά η μελέτη αυτή πήρε δυο ακόμα χρόνια για να φτάσει στο Δήμο Βόλου και η διαδικασία οριστικοποίησης του τοπικού σχεδιασμού φαίνεται να έχει πολύ μέλλον μπροστά της.

Το ηθικό δίδαγμα από όλα τα παραπάνω παραδείγματα δεν θα άλλαζε σε τίποτα αν αλλάζαμε τα ονόματα των οικισμών και εξετάζαμε οποιονδήποτε άλλο νομό της χώρας. Οι παθογένειες είναι πάντοτε ίδιες: Απίστευτες γραφειοκρατικές περιπλοκές, επιβολή επαχθέστατων όρων εφαρμογής των πολεοδομικών σχεδίων, όπου υπάρχουν, σε βάρος των κατοίκων, απουσία εκ μέρους του κράτους της αίσθησης του επείγοντος. Έτσι τα προβλήματα σε χιλιάδες οικισμούς όχι μόνο παραμένουν, αλλά και οξύνονται εξαιτίας της πολυετούς πλέον οικονομικής κρίσης.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι πολύπλοκο. Ταυτόχρονα το δίλημμα που έχουμε μπροστά μας είναι εξαιρετικά απλό. Εμείς οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να λυθεί μέσα από μια απλή συστηματοποίηση ορισμών ή με τη μετονομασία όρων. Μακάρι η λύση στο πρόβλημα της ανάπτυξης της χώρας να μπορούσε να δοθεί μόνο με γραφειοκρατικά μέτρα. Η πράξη όμως έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να γίνει έτσι.

Εκείνο που χρειάζεται είναι σεισάχθεια των οικονομικών βαρών από τις πλάτες των πολιτών, παροχή κινήτρων στην οικοδομή, μικρότεροι φόροι και εισφορές για την ιδιωτική ακίνητη περιουσία την οποία σήμερα το ελληνικό δημόσιο λεηλατεί άγρια.

Αυτές είναι η προϋποθέσεις όχι μόνο της οικιστικής ανάπτυξης αλλά γενικότερα της οικονομικής ανάκαμψης της χώρας. Όχι δήθεν αναπτυξιακές συμφωνίες με τους Κινέζους που όλο έρχονται στην Ελλάδα για να επενδύσουν σε γη και ακόμα περιμένουμε να δούμε κάποια από τις εξαγγελίες Σαμαρά να υλοποιείται. Με άλλα λόγια αυτό που χρειαζόμαστε είναι αλήθειες και όχι ψέματα. Πάνω σε ψεύτικες υποσχέσεις ποτέ καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να πετύχει οικονομική μεγέθυνση ή κάποια αλλαγή του επενδυτικού κλίματος.

Οι πολίτες όπως και οι επενδυτές θέλουν να ακούν. Απαιτούν όμως να ακούν την αλήθεια. Και αυτή είμαστε υποχρεωμένοι να τους λέμε αν πράγματι επιθυμούμε να δούμε κάποτε τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας.
(Η δικηγόρος Μαρίνα Χρυσοβελώνη είναι βουλευτής Μαγνησίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος)

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline