Και εξηγούμαι: γιατί αυτή η πρόταση είναι απλή αναλογική; Γιατί σε κάθε περίπτωση που το πρώτο κόμμα δεν εκφράζει εν δυνάμει πλειοψηφικό ρεύμα, θα υπάρχουν αναγκαστικά κυβερνήσεις συνεργασίας και υποχρεώνονται τα κόμματα, που δεν διαμορφώνουν πλειοψηφία στον ελληνικό λαό, να έχουν μια αναγκαστική σύμπραξη και εκεί δεν είναι μια πανσπερμία των δεκαπέντε και είκοσι κομμάτων, που με την κατάργηση του 3% θα μπορούσαν να μπουν στη Βουλή και άρα να πρέπει να γίνεται κυβέρνηση αλλοπρόσαλλων μεταξύ τους δυνάμεων. Όταν, όμως, ισχυρίζεστε ότι υπάρχουν προοδευτικές και συντηρητικές πολιτικές, ιδού ποια είναι η μέθοδος.
Θα πρέπει να πούμε εδώ ότι όλοι αναγνωρίζουμε ότι είμαστε στο τέλος εποχής, στο τέλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων, στο τέλος των κομματικών ηγεμονισμών, στο τέλος των αυτοδυναμιών και ότι έχουμε βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης.
Τι λέμε εμείς; Μέχρι ένα κατώφλι, μέχρι το 42%, να υπάρχει ουσιαστικά απόλυτη αναλογική. Γιατί βάζουμε το όριο του 42%; Γιατί θα προφυλάξουμε την Εθνική Αντιπροσωπεία από το να γίνεται κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα, όταν αυτό εκφράζει πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία. Αυτό στη Γερμανία για παράδειγμα, που έχει ένα σύστημα απλής αναλογικής, είναι το 47%. Αλλού είναι το 44%. Πάντα, όμως, ένα πλειοψηφικό ρεύμα να μην χρειάζεται μία τσόντα για να μπορεί να κάνει κυβέρνηση και να εξαρτάται από ένα αδύναμο εταίρο.
Για παράδειγμα, η σημερινή κυβερνητική συνεργασία μεταξύ ανομοιογενών δυνάμεων, που για άλλους φαντάζει να είναι μια αγαστή συνεργασία, για όσους βλέπουν τα πολιτικά πράγματα με γυμνό οφθαλμό, δεν μοιάζει και τόσο αγαστή ανάμεσα σε ανόμοιες δυνάμεις, εάν εξακολουθούν να είναι ανόμοιες.
Έπειτα είναι ο μύθος των τριάντα, των σαράντα και των πενήντα. Κάντε ένα πείραμα. Δοκιμάστε να εφαρμόσετε τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών με μπόνους στα πενήντα, με μπόνους στα σαράντα και με μπόνους στα τριάντα. Με μπόνους πενήντα κερδίζει το πρώτο κόμμα ουσιαστικά τριάντα μία έδρες –ούτε μία παραπάνω-, με μπόνους σαράντα, δεκαοκτώ και με μπόνους τριάντα, έντεκα. Κάντε τους λογαριασμούς. Γιατί δεν είναι απλή, απλούστατη αναλογική αυτό που εισηγείστε.
Με αυτήν τη διαδικασία, εμείς πιστεύουμε ότι σε ένα σύστημα απλής αναλογικής, το να πούμε ότι μέχρι το 42%, αν δεν υπάρχει πρώτο κόμμα που να είναι πάνω από το 42%, θα υπάρχει απόλυτη αναλογική και κυβερνήσεις συνεργασίας και αν πάνω από αυτό το όριο υπάρξει ένα πρώτο κόμμα, επειδή είναι το όριο ενός εν δυνάμει πλειοψηφικού ρεύματος, να μπορέσει να γίνει κυβέρνηση της χώρας με ελάχιστη ενίσχυση.
==Δεύτερον, να διατηρηθεί το όριο εισόδου των κομμάτων στη Βουλή στο 3%, όχι μόνο για λόγους εθνικούς, που επιστρατεύονται γι' αυτό, αλλά για την ίδια την ουσία της πολυκομματικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ενός πολιτεύματος που στηρίζεται στα οργανωμένα συλλογικά υποκείμενα, που διεκδικούν να εκφράσουν συλλογικά σχέδια για την πορεία του τόπου και όχι στους επίδοξους ηγέτες και στο άθροισμα προσωπικοτήτων, που θα μπορούσε ένας απόλυτος κατακερματισμός να διαλύσει ουσιαστικά την Εθνική Αντιπροσωπεία.
Το 3% έχει και την έννοια, υπάρχει σε όλα τα μεγάλα σοβαρά πολιτικά συστήματα, ότι η πολυκομματική κοινοβουλευτική Δημοκρατία στηρίζεται στο συλλογικό υποκείμενο-κόμμα και σε μια εθνική του επαγγελία ότι μπορεί να παίξει ρόλο στα πράγματα της χώρας, όχι στο όνομα του οποιουδήποτε επίδοξου ηγέτη ή προσώπου που θα θέλει να σώσει τη χώρα και μπορεί επειδή είναι καλός ηθοποιός, είναι καλός τραγουδιστής ή είναι καλός πολιτικός που μιλάει αγκιτατόρικα να μπαίνει στη Βουλή, επειδή θα πάρει το μίνιμουμ, το 1 προς 300 –αν θέλετε- της διαδικασίας της λεγόμενης τελείως απλής αναλογικής χωρίς το 3%.
==Τρίτον, την κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών, που κατά γενική ομολογία διαστρεβλώνουν τη σχέση λαού και αντιπροσώπων, την αποπροσωποποιούν, την εξαρτούν από άνισες συνθήκες ανταγωνισμού και γίνονται χώροι ισχυρής διασύνδεσης οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων.
Δεν θέλετε να καταργήσετε τις μεγάλες περιφέρειες; Καταργήστε τον σταυρό. Το να καταργήσετε τον σταυρό και να φέρετε λίστα σημαίνει ότι τα κόμματά μας είναι ικανά να κάνουν αυτή τη δουλειά;
Ας σταθούμε ενώπιοι ενωπίω με τα μεγάλα προβλήματα που έχει το πολιτικό σύστημα και η κομματική μας δημοκρατία. Ας σταθούμε απέναντι σε αρχηγισμούς. Ας σταθούμε απέναντι στο ότι όλα τα καταστατικά προβλέπουν προκριματικές εκλογές και πουθενά δεν εφαρμόζονται. Ας σταθούμε απέναντι σε αυτό που ζούμε καθημερινά εμείς οι Βουλευτές της Εθνικής Αντιπροσωπείας.
Δεν είναι αλήθεια ότι η διάσπαση των περιφερειών αυτών, που όλοι αναγνωρίζουμε, δεν έγινε επειδή δεν έτυχε. Έγινε συγγνωστά. Διότι η αντίδραση είναι μεγάλη. Διότι όλα μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία της πολιτικής σκοπιμότητας και όλα μπαίνουν στη διαδικασία της αναπαραγωγής της καρέκλας.
Κάναμε πρόταση. Υπάρχει κι άλλη πρόταση. Εμείς κάναμε πρόταση για τη Β΄ Αθήνας, κάναμε πρόταση για την Α΄ Αθήνας, κάναμε πρόταση για την Περιφέρεια Αττικής, για τη Θεσσαλονίκη. Γιατί δεν είστε έτοιμοι να συζητήσετε μια τέτοια πρόταση; Γιατί δεν μπαίνουμε στη βάσανο, αφού θέλουμε να δουλέψουμε, επιτέλους, για ένα καινούριο πολιτικό σύστημα να απαντήσουμε σε αυτό το μείζον θέμα;
=Τέταρτον, σχετικά με τη δυνατότητα να ψηφίσουν οι Έλληνες κάτοικοι του εξωτερικού, πρώτον, πρέπει να υλοποιηθεί, επιτέλους, η συνταγματική επιταγή και κυρίως για να δοθεί το δικαίωμα μέσω της επιστολικής ψήφου ή της αυτοπρόσωπης παρουσίας, όπου είναι δυνατή, στους πεντακόσιες χιλιάδες νέους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Εγώ θέλω να μείνω σε αυτό. Ξέρετε ότι όλοι ορκιζόμασταν στο Σύνταγμα ότι θα εφαρμόσουμε την ψήφο των Ελλήνων κατοίκων του εξωτερικού και όλοι περάσαμε από κυβερνήσεις. Δεν το έφερε καμμία κυβέρνηση. Δεν είναι τόσο δύσκολο μετά την αλλαγή των εκλογικών καταλόγων με τα δημοτολόγια και μετά την ψήφο των ετεροδημοτών που θεσπίστηκε από το 2003. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να γίνει. Είστε διατεθειμένοι να το κάνουμε; Εδώ έπρεπε να το φέρετε, να το συζητήσουμε.
Τέλος, σχετικά με τη θέσπιση της ψήφου στα δεκαεπτά, για λόγους που αφορούν την εξέλιξη των νέων ανθρώπων με την πολιτική, την ικανότητα και τη γνώση της επιλογής και την ωρίμανση της ελληνικής κοινωνίας, θυμίζω ότι εμείς ήμασταν αυτοί που το 1992 φέραμε την ψήφο στα δεκαοκτώ. Τώρα που η γνώση διπλασιάζεται κάθε δύο χρόνια στον πλανήτη, που οι νέοι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στην τελευταία πληροφορία που συμβαίνει οπουδήποτε στο σύμπαν, όχι μόνο στον πλανήτη γη, έχουν και τη δυνατότητα κάτω από μια κατάλληλη προετοιμασία να είναι ώριμοι να αποφασίσουν. Έχουν την ικανότητα της επιλογής, δηλαδή, που έχει σχέση με την ψήφο στα δεκαεφτά.
=Τέλος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αλλαγή του εκλογικού συστήματος οφείλει να συνδεθεί απαραίτητα με τη συνταγματική αναθεώρηση. Αρχές, όπως η αυτονομία της πολιτικής από τα οικονομικά και μιντιακά συμφέροντα, η διαφάνεια στη λειτουργία και τη χρηματοδότηση των κομμάτων, η κατοχύρωση της εσωκομματικής δημοκρατίας, η ανοιχτή διαδικασία στην ανάδειξη του πολιτικού προσωπικού απαιτούν και προϋποθέτουν συνταγματική κατοχύρωση, παράλληλα με την απαιτούμενη συμπλήρωση των βασικών προδιαγραφών του εκλογικού συστήματος και σχετικές αλλαγές στο ισχύον νομοθετικό πλαίσιο.
Νομίζω, λοιπόν, ότι σε αυτή τη συνταγματική αναθεώρηση, πολύ με ξένισε το γεγονός που εμφανίστηκε ο Πρωθυπουργός και αυτό που βρήκε να πει για τη συνταγματική αναθεώρηση είναι η απευθείας εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, χωρίς να τη συνδέσει με αρμοδιότητες, με διαδικασίες, χωρίς να μας πει τι πολίτευμα θα είναι αυτό που θα εκλέγει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από τη βάση, χωρίς να μας πει πώς θα αντιμετωπίσει τον δυισμό στο ανώτατο επίπεδο της εκτελεστικής εξουσίας και κυρίως γιατί η συνταγματική αναθεώρηση δεν πάσχει στο αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τον λαό.
Η συνταγματική αναθεώρηση πάσχει στη δυνατότητα των εκλογικών κύκλων να μην διακόπτονται από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και στη δυνατότητα που έχουμε να δώσουμε απαντήσεις για το πολιτικό σύστημα επί της ουσίας, για τη μεγάλη αλλαγή που απαιτείται. Κι αυτό δείχνει ότι γίνεται ευκαιριακά. Και θα παρουσιάσετε τις απόψεις σας. Κι εμείς έχουμε παρουσιάσει τις απόψεις μας.
Όλα αυτά δεν έπρεπε να γίνουν μέσα από μια διαδικασία προ-διαλόγου ανάμεσα στα κόμματα, όταν αφορούν το σύνολο του πολιτικού συστήματος; Αντ' αυτού, είδαμε τον κύριο Υπουργό να λέει την προσωπική του άποψη πριν από λίγες ημέρες και μετά να έρχεται ένας νόμος διαφορετικός, γιατί μια πανσπερμία απόψεων άρχισε να διατυπώνεται.
Εμείς σας προτείναμε να αποσύρετε το νομοσχέδιο και να οργανώσετε τη διακομματική Επιτροπή...