Θανάσης Παπαχριστόπουλος: Άμστερνταμ, Μύκονος, Σαντορίνη

Δεν θα αποφύγω τον πειρασμό να πω ότι χαλαρώνουμε λίγο τις γιορτινές μέρες, ενώ οι υποχρεώσεις μας συνεχίζονται και σήμερα και αύριο. Ευγενικό σχόλιο είναι, για Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους.


Εγώ θέλω να δω αυτό το προτεινόμενο νομοσχέδιο μέσα από μια άλλη σκοπιά. Πριν από πολλά χρόνια πήγα για πρώτη φορά στην Ολλανδία και συγκεκριμένα στο Άμστερνταμ για ένα συνέδριο ιατρικό. Ανέβηκα από το Central Station να πάω στη Λάιτσερ Πλέι και νόμιζα ότι ζω σε ένα παραμύθι.
Δεν κάνω διαφήμιση του Άμστερνταμ, άλλο θέλω να πω. Έβλεπα παλιά κτήρια, διατηρημένα, κτήρια που αργότερα έμαθα ότι είναι τετρακοσίων-πεντακοσίων χρόνων, τα κανάλια, κάτι σαν Βενετία κ.λπ. και νόμιζα ότι ζω σε παραμύθι. Ειλικρινά σας το λέω. Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση πώς αυτή η πόλη είχε διατηρηθεί σχεδόν αυτούσια και ακέραια, όπως την είχαν κτίσει κάποιοι πριν από εκατοντάδες χρόνια, δεν μιλάω για δεκάδες.

Είχα την απορία. Λέω «Καλά, ρε παιδιά, καινούργια κτήρια δεν υπάρχουν;». Υπάρχουν, μου λένε, είναι έξω από τη ζώνη του Άμστερνταμ, το Ντίμεν και άλλες περιοχές, τα οποία τα είδα αργότερα, μεγαθήρια, πολυκατοικίες κ.λπ. Δεν είχε μπερδευτεί, όμως, τα παλιό το παραδοσιακό, που αναδεικνύει τουριστικά και οικονομικά μια χώρα, με το καινούριο.

Θέλω ακόμα να αναφερθώ σε δύο παραδείγματα, όπου η λαίλαπα του κέρδους και της αγοράς δεν επηρέασε – ή τουλάχιστον σε πολύ μικρό βαθμό, επηρέασε.

Είναι μερικά σημεία στη χώρα μας, όπως είναι η Μύκονος για παράδειγμα, που η πολεοδομία -προς τιμήν της, τηρουμένων των αναλογιών-, κράτησε μια στάση πολύ σωστή, θα έλεγα πολύ θετική και έτσι αυτό το νησί κράτησε τον παραδοσιακό του χαρακτήρα και έγινε σημείο αναφοράς και έλξης σχεδόν όλου του πλανήτη. Κάτι αντίστοιχο γίνεται στη Σαντορίνη και σε άλλα νησιά και όχι μόνο, καθώς είναι και τρία-τέσσερα μέρη στην παραδοσιακή, στη μεσογειακή ας πούμε, στην ενδοχώρα που πραγματικά διατήρησαν τον χαρακτήρα τους. Είναι σημεία αναφοράς, δηλαδή όλοι ξέρουμε για τα χωριά του Πηλίου, για το Μέτσοβο και άλλα πολλά, που δεν θέλω να τα αναφέρω.

Συμπέρασμα: Έχει σημασία, επομένως, η επιλογή που κάνει η όποια εξουσία σε αυτό το μεγάλο θέμα. Και έχουμε, δυστυχώς -θέλω να είμαι ειλικρινής-, το παράδειγμα της Αθήνας. Δεν είναι ό,τι καλύτερο. Όσοι έχουμε επισκεφθεί πρωτεύουσες σε όλο τον πλανήτη, βλέπουμε απίστευτα πράγματα: Πολυκατοικίες χτισμένες η μία δίπλα στην άλλη, τα παλιά σπίτια εξαφανίστηκαν. Θυμάστε τι έγινε εκείνη την δεκαετία, λίγο μετά την κατοχή και αργότερα. Πραγματικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, η Αθήνα αυτήν τη στιγμή δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση, λυπάμαι που το λέω, παρότι γίνονται τρομερές προσπάθειες, όπως στην Ακρόπολη, στο Γκάζι και σε άλλα σημεία.

Έρχεται, λοιπόν, αυτό το νομοσχέδιο. Εγώ είμαι γιατρός, δεν είμαι πολεοδόμος και δεν μου αρέσει να χώνω τη μούρη μου εκεί που δεν με σπέρνουν. Δεν μπορώ να ξέρω λεπτομέρειες που ξέρει ο κ. Μανιάτης, πολλές από τις προτάσεις του οποίου είδα θετικά και θα έλεγα να τις ακούσουμε. Με μια διαφορά: Η βιολογία παραδέχεται την παρθενογένεση. Αν έγιναν εγκλήματα, έγιναν από κάποιους άλλους, όχι από αυτήν εδώ την Κυβέρνηση που είναι στην εξουσία, δηλαδή στη διακυβέρνηση, δύο χρόνια, γιατί την εξουσία δεν πιστεύω ότι την έχει ακόμα. Και όταν ακούω τρελά πράγματα, κριτική κ.λπ., λέω «σιγά ρε παιδιά, που είστε τόσο καιρό;». Γιατί η μεν παρθενογένεση είναι υπαρκτό πράγμα στη βιολογία αλλά είναι σπάνιο. Εδώ τείνει να γίνει καθημερινότητα. Ακούω σκληρή κριτική από το πρωί έως το βράδυ. Έλεος!

Πείτε μας πρώτα τι δεν κάνατε και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Πώς έγινε η Αθήνα αυτό το πράγμα που βλέπουμε όλοι; Να έχει συνολικά ένα πάρκο στο Πεδίον του Άρεως και άλλο ένα στο Σύνταγμα. Τι είναι αυτό το πράγμα; Όποιος έχει πάει στη Κοπεγχάγη, θα δει ότι σε κάθε διακόσια μέτρα υπάρχει ένα πάρκο. Λες «τι έγινε ρε παιδιά»; Ολόκληρη η Αθήνα, όπου ζει ο μισός πληθυσμός της χώρας; Αφήστε την αστυφιλία, ο τρόπος δηλαδή που η περιφέρεια αγνοήθηκε. Δεν θέλω να πω περισσότερα, γιατί δεν είμαι ειδικός.
Σταματάω, όμως, στη δέσμευση που έχει κάνει ο σημερινός Υπουργός για τα εξής τρία:

Πρώτον, επιτέλους, αυτό το Κτηματολόγιο που τόσο πολύ έχει ταλαιπωρηθεί -και δεν το έχουμε δει- δεσμεύεται -και μου αρέσει που δεν λέει «γρήγορες δεσμεύσεις»- ότι μέχρι το 2020 θα είναι έτοιμο, θα έχει ολοκληρωθεί. Ξέρετε πολύ καλά ότι αποτρέπει τους επενδυτές. Όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν κτηματολόγιο. Είμαστε η μοναδική εξαίρεση και κάποιοι κυβερνούσαν τότε. Αγαπητοί συνάδελφοι, χαμηλοί τόνοι και αυτοκριτική! Προτάσεις, ναι. Εγώ άκουσα τον κ. Μανιάτη με πολύ σεβασμό και νομίζω ότι μερικές από τις προτάσεις του θα τις ακούσει ο Υπουργός.
Δεύτερον, κάτι που χάρηκα, επίσης, είναι οι δασικοί χάρτες. Σε ποσοστό 50% η κύρωσή τους μέχρι τον Νοέμβριο του 2017. Είναι μια δέσμευση και θα τον κρίνουμε τον Υπουργό αν την πραγματοποιήσει. Δεν χρειάζεται να πω τι γίνεται στα δάση και το τι έγινε. Μια βόλτα θα κάνετε και θα καταλάβετε γιατί μιλάμε.

Τρίτον, κάτι που για μένα είναι πολύ σημαντικό, γιατί τυχαίνει το σπίτι μου να είναι σε παραλία: Επιτέλους, αυτό το πράγμα που έγινε με τον αιγιαλό, όπου δεν υπάρχει πρόσβαση για τους κοινούς πολίτες, να το δούμε να αλλάζει. Να δούμε κάτι, επιτέλους, να γίνεται. Ξέρετε ότι σε αυτόν το χώρο παίζονται δισεκατομμύρια.

Τελειώνοντας, θέλω να πω το εξής: το Σύνταγμα της αγοράς, αυτό το Σύνταγμα που κάποιοι το έχουν σαν εικόνισμα και το έχουν θεοποιήσει -όλα για το κέρδος!-, να δώσει τη θέση του στο Σύνταγμα των κοινωνιών. Και το πρώτο πράγμα είναι η οικολογική συνείδηση γι' αυτές τις κοινωνίες. Πού οδήγησε αυτό το Σύνταγμα θα γίνω κουραστικός και θα το λέω.
Αυτό είναι το Σύνταγμα της αγοράς, λοιπόν. Μία εταιρεία αξιολόγησης μπορεί να τινάξει μια τράπεζα και μια χώρα μέσα σε ένα βράδυ. Είναι το ίδιο Σύνταγμα που έκανε ογδόντα δύο μεγιστάνες να έχουν περιουσιακά στοιχεία όσο τα τριάμισι φτωχότερα δισεκατομμύρια του πλανήτη. Το ίδιο Σύνταγμα που έκανε την ελίτ να μην διαχειρίζεται 75 τρισεκατομμύρια, που είναι το πραγματικό ΑΕΠ, αλλά πάνω από 920 και όταν σκάει η φούσκα, να σκάει στις κοινωνίες. Αυτό πρέπει να τελειώσει. Και πιστεύω ότι είναι σε αυτήν τη σωστή κατεύθυνση το προτεινόμενο νομοσχέδιο. Και σας τα λέει αυτά ένας άνθρωπος που δεν έχει σχέση ούτε με μηχανικούς ούτε με χωροταξίες ούτε με τίποτα, γιατί ήμουν τριάντα επτά χρόνια γιατρός.

Θέλω να πιστεύω ότι είναι ένα ξεκίνημα θετικό που θα λειτουργήσει οικονομικά για τη χώρα μας. (Ο γιατρός Αθανάσιος Παπαχριστόπουλος είναι βουλευτής Αθηνών των Ανεξάρτητων Ελλήνων).

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline