Θα μείνω σε δυο-τρία σημεία τα οποία είναι σημαντικά. Θα πρέπει απλώς για τα Πρακτικά να κάνω μια μικρή εξήγηση:
Τα άρθρα 32 και 33 αφορούν τη φορολογική αντιμετώπιση της εισφοράς ενεργητικού, είναι ένα ζήτημα το οποίο δεν έχει λυθεί ποτέ ούτε φοροτεχνικά ούτε οικονομικά. Δημιουργούσε πολύ μεγάλο πρόβλημα στις μεταβιβάσεις εταιρειών, στις αξίες και στις υπεραξίες. Ήταν δύσκολο να υπολογιστούν και οι υπεραξίες, έτσι ώστε και οι φοροτέχνες να βγάζουν ένα κονδύλι και τον τρόπο που θα φορολογούνται. Εξομαλύνεται αυτή η διαδικασία η οποία ήταν στρεβλή για πάρα πολλά χρόνια.
Για την EPRD είναι πολύ σημαντικό να περάσει και υπερψηφίζουμε το άρθρο, γιατί πρέπει να έχει αυτού του είδους τη μεταχείριση, διότι, όπως είπα και σε προηγούμενη εισήγησή μου, η EPRD δίνει μια ιδιαίτερα σημαντική πιστοποίηση εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία όπου και αν συμμετέχει.
Να θυμίσω ότι έχει συμμετάσχει και έχει αποφασίσει να συμμετάσχει και σε μελλοντικά έργα και πολλά project της Ελλάδας και βάσει της πιστοποίησής της καλούνται εμμέσως και άλλοι επενδυτές να ακολουθήσουν και πέφτει το ρίσκο της κάθε επένδυσης. Οπότε είναι πολύ σημαντικό να διαχειριστούμε με αυτόν τον τρόπο τη συμμετοχή της και τα φορολογικά της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης.
Όσον αφορά τον ΟΔΔΗΧ, όπως είπα και την προηγούμενη φορά στην εισήγησή μου, πέρα από κάθε λαϊκισμό, αλλά αντικειμενικά βλέποντας τον ρόλο του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, ο οποίος έχει να διαχειριστεί σε καθημερινή και εβδομαδιαία βάση τη λήξη του χρέους, την αναδιάρθρωση του χρέους, την ανακύκλωση του χρέους και τις πληρωμές των τοκοχρεολυσίων κάθε χρόνο, είναι τόσο σημαντική δουλειά, τόσο επικίνδυνη και τόσο στρεσοβόρα όπου προσωπικά έχω πει, επειδή τυγχάνει να έχω κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά για κάποια χρόνια στο εξωτερικό, ότι θεωρώ πολύ λογική και υπερψηφίζω, γνωρίζοντας το «α» και το «ω» αυτής της δουλειάς, την επικινδυνότητά της και τη σοβαρότητά της, στο να αυξηθούν οι αμοιβές του υπευθύνου στον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.
Να πω και κάτι άλλο. Επειδή θα έρθει και η συμφωνία μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης πολύ σύντομα μέσα στον μήνα και η συζήτηση για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους με τους εταίρους, ο ρόλος του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους είναι εξαιρετικά σοβαρός και στρατηγικός. Εάν δεν υπάρχουν οι τεχνοκράτες, όχι μόνον βάσει βιογραφικών, αλλά βάσει πραγματικής πρακτικής εμπειρίας πάνω στις οθόνες διαχείρισης χρέους, αγορών, τότε δεν θα έχει η ελληνική Κυβέρνηση την πληροφόρηση που χρειάζεται και τη στρατηγική και τη γνώση για να διαχειριστεί εξ ιδίων δυνάμεων και να χτίσει την επιχειρηματολογία της επάνω σε οποιαδήποτε πρόταση έρθει πάνω στο τραπέζι για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους, το οποίο θα έρθει σε συνδυασμό μελλοντικά και με τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Εδώ να κάνω μια μικρή παρένθεση και να πω ότι οι τόκοι που πληρώνουμε κάθε χρόνο, σε εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, πληρώνονται καθαρά από το πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό νούμερο, ένας δείκτης που μας δείχνει ότι αυτήν τη στιγμή το 2%, το 1,75% ή το 3,5% του χρόνου και το 2019 είναι πάνω στο 180-182 δισεκατομμύρια ευρώ ΑΕΠ ή 187, εάν έρθει η ανάπτυξη όπως την αναμένουμε, και πηγαίνει και ξεπληρώνει αμιγώς τους τόκους και τίποτα άλλο.
Για να λέμε ότι θα μειώσουμε το πρωτογενές πλεόνασμα, πρέπει αντίστοιχα, όπως καταλαβαίνετε, στην εξίσωση να μειωθεί ό τόκος τον χρόνο, δηλαδή από τα 7 ή 6,5 ή 6 δισεκατομμύρια τον χρόνο να πέσει στα 3, 3,5, 4 δισεκατομμύρια, έτσι ώστε να χρειαστεί μικρότερο πλεόνασμα για να πληρώσει μικρότερο τόκο.
Όλη αυτή η διαδικασία θα γίνει με τη νέα αναδιάρθρωση του χρέους, με τις περιόδους χάριτος, τη μείωση των επιτοκίων, τα swaps που θα κάνουμε με τα ομόλογα που έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έτσι ώστε να πέσει η εξυπηρεσιμότητα του χρέους ανά έτος, έτσι ώστε να μπορούμε να πούμε πλέον ότι χρειαζόμαστε λιγότερο πλεόνασμα για να πληρώσουμε το χρέος. Γι' αυτή τη δουλειά είναι αμιγώς το ΟΔΔΗΧ. Άρα, όπως καταλαβαίνετε από τα σύντομα επιχειρήματά μου, είναι πολύ σημαντικό να προχωρήσει έτσι και να υπάρχουν αντίστοιχες αμοιβές για ευνόητους λόγους.
Επίσης, θα ήθελα να συζητήσω την τροπολογία για τον αναβαλλόμενο φόρο των τραπεζών, την οποία θεωρώ εξαιρετικά σημαντική. Η ρύθμιση αυτή διασφαλίζει ότι όταν κάνουμε ρύθμιση «κόκκινων» δανείων, τα οποία έχουν ξεπεράσει τα 106 δισεκατομμύρια, τα 107 δισεκατομμύρια, τα 180 δισεκατομμύρια αυτή τη στιγμή -ας πούμε ότι τα εξήντα από αυτά ή τα εβδομήντα μπορούν να μπουν στο καλάθι αναδιάρθρωσης, γιατί πολλά από αυτά είναι πολύ παλιά και είναι ανεπίδεκτα είσπραξης και ρύθμισης, να μην μπω σε αυτή τη συζήτηση- με όποιον τρόπο έχει προβλεφθεί η ρύθμιση αυτή μέσα από τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του SSM, αλλά και της Τράπεζας της Ελλάδος, δεν θα έρθουν σε ρίσκο τα εποπτικά κεφάλαια της τράπεζας. Αναφέρομαι στα κεφάλαια για τα οποία παλέψαμε, όταν κουρεύτηκαν από το PSI και δανειστήκαμε μετά από τον EFSF, για να καλύψουμε το κούρεμα των κεφαλαίων του ενεργητικού. Κάναμε και άλλες δύο ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, για να έχουμε ένα συγκεκριμένο ποσοστό εποπτικών κεφαλαίων.
Πηγαίνοντας στον αναβαλλόμενο φόρο σε βάθος εικοσαετίας, εξομαλύνεται αυτή η καμπύλη υποχρέωσης καταγραφής λογιστικά του αναβαλλόμενου φόρου και του φόρου ο οποίος βαρύνει την εταιρεία, έτσι ώστε να μη φανεί καμμία επίπτωση επάνω στα εποπτικά κεφάλαια και πρακτικά να μη χρειαστεί νέα ανακεφαλαιοποίηση. Εδώ, όμως, αυτό λύνει το θέμα και απαντά στο γιατί στηρίζουμε και γιατί υπερψηφίζουμε με δύναμη φωνής τον αναβαλλόμενο φόρο σε αυτή την τροπολογία.
Από εκεί και πέρα, ήρθε χθες και το νομοσχέδιο για τον εξωδικαστικό. Είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία της Κυβέρνησης. Να πω ότι μετά από επτά χρόνια μνημονίων και καταστροφής της ελληνικής οικονομίας -όπου παραλάβαμε 83 δισεκατομμύρια «κόκκινα» δάνεια το 2015, όταν στο τέλος του 2008 τα «κόκκινα» δάνεια στην Ελλάδα ήταν 22 δισεκατομμύρια- δηλαδή μέχρι να έρθουμε εμείς στην Κυβέρνηση, αυξήθηκαν τα δάνεια κατά περίπου 63 δισεκατομμύρια ευρώ.
Δεν είναι ένα νούμερα τα «κόκκινα» δάνεια. Όταν λέμε «κόκκινο» δάνειο, μιλάμε για «κόκκινες» επιχειρήσεις, με ένα εκατομμύρια εργαζόμενους, οι οποίοι έξτρα έχασαν τη δουλειά τους, μαζί με τους επιχειρηματίες που έχασαν τη δουλειά τους. Αυτή η όλη εξίσωση είναι πολύ δύσκολο να λυθεί.
Είναι απορίας άξιον γιατί δεν έγινε κάτι πέντε ή έξι χρόνια μνημονίων. Γιατί δεν ήρθε ένα νομοσχέδιο το οποίο θα ρυθμίσει τα «κόκκινα δάνεια»; Σας λέω ότι τα «κόκκινα» δάνεια ξεκίνησαν 22 δισεκατομμύρια και μέχρι το 2015, που ήρθε στην κυβέρνηση η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - Ανεξαρτήτων Ελλήνων, έγιναν 83 δισεκατομμύρια. Στη δική τους θητεία αυξήθηκαν κατά 62 με 63 δισεκατομμύρια. Θα μπορούσαν μαζί με τους Θεσμούς -γιατί υπάρχει το γνωστικό αντικείμενο, υπάρχει το know how- να έχουν φέρει ένα νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων. Ερχόμαστε να το κάνουμε εμείς.
Δυστυχώς, επειδή η οικονομία δεν είναι απλές φωτογραφίες -σήμερα είναι 60 δισεκατομμύρια, αύριο είναι 60 δισεκατομμύρια τα «κόκκινα» δάνεια-, αλλά είναι μια δυναμική διαδικασία -άνεργος κόσμος, άμεσα και έμμεσα απώλεια εισοδήματος από φυσικά πρόσωπα, οικογένειες, νοικοκυριά, επιχειρήσεις, πιστωτές, τράπεζες και πόσο μάλλον και από το δημόσιο από έμμεσους φόρους και άμεσους που θα μπορούσαν να εισπράξουν από όλα αυτά τα «κόκκινα» δάνεια που δημιουργήθηκαν- μπαίνει πλέον ένας μπούσουλας.
Υπάρχουν παρατηρήσεις επάνω σε αυτό το νομοσχέδιο που ήρθαν για την καλυτέρευσή του. Θα καταθέσουμε κάποια στιγμή ως Ανεξάρτητοι Έλληνες και κάποιες προτάσεις για ό,τι πιστεύουμε ότι είναι καλύτερο.
Θα παρακαλούσα μαζί με τον αναβαλλόμενο, εφ' όσον περνάει σήμερα από αυτό το νομοσχέδιο και ο αναβαλλόμενους φόρος, που βοηθάει τη ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» και των κεφαλαίων των τραπεζών, να έρθουμε όλοι οριζόντια στη Βουλή να φέρουμε προτάσεις για αυτό το εξαιρετικά σημαντικό νομοσχέδιο του εξωδικαστικού συμβιβασμού, για να μπορέσει να έρθει η ανάπτυξη στην Ελλάδα. Διότι ξεκοκκινίζοντας τα «κόκκινα» δάνεια των τραπεζών, θα γίνει καλύτερη και η ελληνική οικονομία, θα δοθούν θέσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Υπάρχει η θέληση της Κυβέρνησης.
Το μεγαλύτερο και το πιο σημαντικό παράδειγμα ήταν η περίπτωση του Μαρινόπουλου, όπου μόνο με πρωτοβουλία αυτής της Κυβέρνησης, ενώ χρόνιζαν τα ζητήματα από το 2012 και το 2013 που ήταν δισεκατομμύρια τα χρέη του Ομίλου προς τις τράπεζες, ήρθαμε εμείς και το επιλύσαμε και δεν ζημιώσαμε το δημόσιο. Κουρεύτηκαν, επιμηκύνθηκαν τα χρέη. Γλυτώσαμε έντεκα χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Αυτό σημαίνει ρύθμιση «κόκκινου» δανείου. Αυτό σημαίνει διαχείριση «κόκκινου» δανείου και ιδιωτικού χρέους. Κάνουμε και αυτό το σημαντικό εργαλείο σαν δομή στην ελληνική Κυβέρνηση, ότι κράτος, ιδιώτες, πιστωτές και εργαζόμενοι έρχονται στο τραπέζι και όλοι κάνουν και εισφέρουν, έτσι ώστε να υλοποιηθεί το αναπτυξιακό πλάνο της χώρας και να μην καταστραφεί η οικονομία. Η Κυβέρνηση μας έφερε και αυτή τη λύση και είναι ένας μπούσουλας εξαιρετικά υγιής και σημαντικός για το μέλλον.
Κύριε Πρόεδρε, θα σχολιάσω κάτι τελευταίο και τελειώνω.
Αγαπητοί συνάδελφοι, θα σχολιάσω δύο κομμάτια τροπολογιών, τα οποία θα τα συζητήσουμε. Το ένα έχει να κάνει με τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς που έχουμε κάνει αρκετή συζήτηση και με τον κ. Αλεξιάδη παλαιότερα και με την αξιότιμη κ. Παπανάτσιου. Είναι ένα θέμα το οποίο έπρεπε να λυθεί. Δίνουμε την παράταση.
Υπάρχει μεγάλη μη κανονικότητα σε όλη αυτήν τη διαδικασία. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες συμπολίτες μας δικαιούχοι μερισμάτων σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς. Υπάρχει η στρέβλωση ότι πηγαίνει ο ΕΝΦΙΑ στον Πρόεδρο, ο οποίος δεν έχει τίποτα να κάνει με τον ΕΝΦΙΑ του συνεταιρισμού όλου και του έρχεται 300.000, 400.000 από το TAXIS και καταλαβαίνετε τις συνέπειες, να μην το λαϊκίσουμε τώρα. Πρέπει να ρυθμίσουμε και να λυθούν όλα τα ζητήματα σιγά-σιγά. Θα τα λύσει αυτή η Κυβέρνηση, διότι τα βρήκε. Δεν είχε γίνει τίποτα. Τα βρήκαμε. Και μέσα στην οικονομική στενότητα και μέσα στην ανέχεια των νοικοκυριών και όλων των ανθρώπων στην ελληνική κοινωνία, έρχονται να προστεθούν και οι οικονομικές στρεβλώσεις των παρελθόντων ετών, όχι μόνο των μνημονίων, αλλά δεκαετιών θα έλεγα, ειδικά με τα Κτηματολόγια και τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς.
Θα υπερψηφίσουμε και την τροπολογία του Υπουργείου Τουρισμού σε σχέση με τα προγράμματα συμπαραγωγής και συνδιαφήμισης, δεν το συζητούμε αυτό, γιατί είναι κάτι το οποίο βοηθάει ο ιδιωτικός τομέας, βάζει χρήματα έτσι ώστε να βοηθήσει το κράτος επάνω στη βαριά βιομηχανία που είναι ο τουρισμός.
Κλείνοντας, έχω να κάνω μία παρατήρηση για την τροπολογία που έχει έρθει από τον αξιότιμο κ. Καρρά σε σχέση με το ελβετικό φράγκο. Είναι μία πολύ ευαίσθητη συζήτηση. Είναι μία πάρα πολύ σημαντική συζήτηση, που αφορά δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες. Έχω κάνει πάρα πολλές συναντήσεις τα τελευταία δύο χρόνια με τους ανθρώπους. Εδώ, πρέπει να πούμε, όμως, ποιοι είναι οι κανόνες εμπλοκής, που λέμε εμείς στα οικονομικά και τι έχουμε στο τραπέζι.
Θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο –γιατί είπα πριν πώς ρυθμίζουμε τα δάνεια- πώς και γιατί φτιάχνουμε τον αναβαλλόμενο φόρο, πώς ήρθε ο εξωδικαστικός συμβιβασμός να τα συμπληρώσει έτσι ώστε να μην χαθούν εποπτικά κεφάλαια από τις τράπεζες και θα πρέπει η ρύθμιση των κόκκινων δανείων του ελβετικού φράγκου –και όχι μόνο κόκκινων, υπάρχουν και άλλα που εξυπηρετούνται, αλλά εξυπηρετούνται με λάθος όρους, πολύ ακριβά, σχεδόν τα μισά ή λίγο λιγότερο από τα μισά- να μην επηρεάσουν και αυτά τώρα τα εποπτικά κεφάλαια των τραπεζών.
Θα πρέπει να βρεθεί μία χρυσή τομή. Δεν είναι εύκολο. Είμαστε σε μία διαβούλευση και με τις τράπεζες και με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών. Απλώς, θα πρέπει να ξέρουμε ότι έχει γίνει και νόμος της Ελλάδας ο ν. 4338/28-11-2016, όπου στο άρθρο 22 έχει ενσωματωθεί η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν υπάρχει αναδρομικότητα. Θα ισχύσει οτιδήποτε μπορούμε να κάνουμε σαν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Οδηγία του 2014 που ενσωματώσαμε, για οποιοδήποτε δάνειο ξένου νομίσματος, σε στεγαστικό κυρίως και οτιδήποτε άλλο, οποιοδήποτε ξένο νόμισμα, οποιαδήποτε συναλλαγματική ισοτιμία με το ευρώ πηγαίνει πάνω σε ένα δανειακό πρόγραμμα, που αυτό θα έχει ιδιαίτερη μεταχείριση, ευνοϊκή και οτιδήποτε, από την ημέρα εφαρμογής του νόμου και μετά και δεν έχει αναδρομικότητα προς τα πίσω.
Αυτό τεχνικά και νομικά το συζήτησα με τον κ. Καρρά, που είναι ειδικότερος εμού στα ελληνικά νομικά -εγώ γνωρίζω λίγο τα οικονομικά νομικά- να βρούμε την καλύτερη λύση. Και λέω ότι πρέπει να βρεθεί μία λύση. Θα τη στηρίξουμε την τροπολογία. Μόλις βρούμε τη λύση, το πώς θα ξεπεράσουμε την αναδρομικότητα και να δούμε πώς θα βοηθήσουμε τους Έλληνες φορολογούμενους, οι οποίοι έχουν επιβαρυνθεί τα μάλα, πάρα-πάρα πολλά χρόνια, από την καταστροφή της Ελληνικής Οικονομίας, την οποία προσπαθούμε τώρα, να επιλύσουμε.
Άρα, πρέπει να βοηθήσουμε το διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού, το οποίο θα φέρει ηρεμία στην οικογένεια και το οποίο θα φέρει κάποια στιγμή αύξηση και στην κατανάλωση, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Όμως, θα φέρει και καλύτερες συνθήκες ψυχολογίας της αγοράς, η οποία ψυχολογία της αγοράς είναι και ο σημαντικότερος παράγοντας για να πάει καλά μία οικονομία, να πάει καλά μία χώρα, μαζί με τη βεβαιότητα την οποία δημιουργεί η Κυβέρνησή μας -με την πάρα πολλή δουλειά που κάνει επάνω σε όλα τα νομοσχέδια- έτσι ώστε να χτίσουμε τη βεβαιότητα, να κλείσουμε την αξιολόγηση και να πάμε παρακάτω την Ελλάδα. Διότι νομίζω ότι οι Έλληνες το αξίζουν, αν μη τι άλλο, περισσότερο απ' όλους τους Ευρωπαίους.( ο οικονομολόγος Δημ. Καμμένος είναι βουλευτής Πειραιώς των ΑΝΕΛ)