Γιώργος Κουρής: Έχουμε μπροστά μας κάποιο φως στα οικονομικά της χώρας;

Ο γνωστός οικονομολόγος και αναλυτής Γιώργος Κουρής διαπιστώνει με ευθύτητα και καλή πίστη τα πρώτα σημάδια μιας μικρής ανάκαμψης στην οικονομική δραστηριότητα της χώρας, χωρίς βεβαίως τις υπερβολικές δηλώσεις ενθουσιασμού Κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.

Οι αψιμαχίες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δικαιολογημένα έχουν επικεντρωθεί τον τελευταίο καιρό στο κατά πόσο η είσοδος της Ελληνικής Δημοκρατίας στις διεθνείς αγορές προκειμένου να δανειστεί, ήταν σήμα επιτυχίας, ή η ευκαιρία πολιτικής τυμπανοκρουσίας.

Η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να πει ότι οι αγορές την αποδέχτηκαν και αγόρασαν το 5ετές ομόλογο με απόδοση λίγο πάνω από 4,63%, επενδύοντας 3 δις ευρώ. Το χειρότερο για μια πτωχευμένη χώρα θα ήταν να μην αγόραζε κανένας ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Ευτυχώς τα αγόρασαν και οι προσφορές αγοράς ήταν μάλιστα για διπλάσιο ποσό από αυτό που ήθελε να δανειστεί το Ελληνικό Δημόσιο. Μπορεί όμως η κυβέρνηση να προβάλει την συγκεκριμένη αυτή κίνηση ως success story?

Σημειώνουμε ότι η παρόμοια έκδοση ομολόγου επί κυβέρνησης Σαμαρά τον Απρίλιο του 2014 είχε γίνει σε διαφορετική αγορά. Δηλαδή τότε όλα τα επιτόκια της Ευρωζώνης ήταν σε υψηλότερο επίπεδο. Πολύ έσπευσαν λοιπόν να συγκρίνουν την απόσταση του Ελληνικού επιτοκίου με το Γερμανικό, τότε και τώρα, και να βγάλουν το συμπέρασμα ότι τελικά στην ευκολότερη και χαμηλότερη σε επιτόκια αγορά σήμερα, το κόστος του δανεισμού είναι συγκριτικά υψηλότερο. Σωστό αυτό, αλλά σωστότερο είναι να συγκρίνουμε τις αποδόσεις των Ελληνικών ομολόγων με αυτά της Πορτογαλίας και όχι της Γερμανίας, η οποία είναι πολύ διαφορετική οικονομία από τις μεσογειακές.

Λοιπόν, τον Απρίλιο του 2014 το 5ετές ομόλογο της Πορτογαλίας είχε απόδοση 2,70% και αυτό συγκρίνεται με το 4,95% της Ελλάδας τότε. Δηλαδή δανειστήκαμε με ακριβότερο από ότι θα έπρεπε για μια αδύναμη μεσογειακή οικονομία κατά 2,25%. Στο τέλος Ιουλίου 2017, το 5ετίας ομόλογο της Πορτογαλίας είχε απόδοση 1,18%, γεγονός που σημαίνει ότι σε σχέση με το Ελληνικό 5ετές ομόλογο το κόστος του δανεισμού για εμάς ήταν 3,45% ακριβότερος. Αν συγκρίνουμε επομένως την τότε διαφορά με την σημερινή, το ομόλογο «Σαμαρά» ήταν μεγαλύτερη επιτυχία από αυτό του «Τσίπρα» και ποσοτικοποιημένα καλύτερο κατά 1,2 ποσοστιαίες μονάδες.

Η σύγκριση αυτή είναι ακόμα ατελής γιατί υπάρχουν δύο σημαντικά δεδομένα που κάνουν το όποιο αισιόδοξο συμπέρασμα της κυβέρνησης να βγαίνει ακόμα πιο θαμπό. Πρώτον, σχεδόν το 70% των 3 δις που δανείστηκε το Ελληνικό Δημόσιο προήλθε από τις εδώ τράπεζες, οι οποίες λόγω της κεφαλαιοποίησης τους είναι ουσιαστικά τράπεζες εθνικοποιημένες. Δεύτερον, το 30% του δανεισμού που προήλθε από επενδυτές του εξωτερικού ήταν το αποτέλεσμα κυρίως του γεγονότος ότι ο δανεισμός συμβασιοποιήθηκε βάσει του Αγγλικού δικαίου. Ενός δικαίου που δίνει διεθνώς την δυνατότητα στο ομολογιούχο να κυνηγά επί χρόνια τον εκδότη (Ελληνικό Δημόσιο) και να του κατάσχει οποιοδήποτε περιουσιακό του στοιχείου σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Έτσι πείσθηκαν οι ξένες τράπεζες να αγοράσουν «Ελλάδα». Οι δύο αυτοί παράμετροι δεν ίσχυαν για το ομόλογο του Απριλίου 2014.

Η παρά πάνω ανάλυση μήπως σημαίνει ότι οι δυσοίωνες προοπτικές για την οικονομία μας που κυριαρχούν από το 2010 και μετά θα είναι σε ισχύ ακόμα και για το μέλλον; Η απάντηση είναι όχι, γιατί κάτι κινείται ανοδικά τους τελευταίου μήνες και δείχνει ότι ο πάτος της ύφεσης μάλλον ήταν το 2016. Καλό αυτό βέβαια, αλλά το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι κατά πόσο εφέτος και του χρόνου μπορούμε να μιλάμε για ανάκαμψη της οικονομίας, αύξηση της απασχόλησης και των κερδών του ιδιωτικού τομέα, που μοναχικά τραβά το κάρο της οικονομικής ανόδου.

Πολύ δύσκολα όμως η Ελληνική οικονομία θα μπορέσει να φτάσει το 3-4% που δικαιούται προκειμένου οι άνεργοι σταδιακά να απορροφηθούν και οι νέοι να σταματήσουν να φεύγουν για εργασία στο εξωτερικό. Ακόμα και αν εμφανιστεί αύξηση του ΑΕΠ της τάξης αυτής για ένα έτος, θα αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα όσο ο ιδιωτικός τομέας κουβαλά τα σημερινά φορολογικά βάρη. Αυτά τα βάρη αποτελούν την τροχοπέδη στις επενδύσεις ελληνικών και ξένων κεφαλαίων, ενώ αφαιρούν κάθε διάθεση για την γνωστή ατμομηχανή του παρελθόντος, που είναι η οικοδομική δραστηριότητα.

Ποια είναι λοιπόν η πρόβλεψη για την Ελληνική οικονομία, η οποία φαίνεται να έχει ξεπεράσει τον πάτο της ύφεσης; Μικρή και σταδιακή άνοδος της οικονομικής δραστηριότητας εν γένει φαίνεται ως δεδομένο πλέον. Κύριος μοχλός αυτής ο τουρισμός, τα κέρδη από τον οποίο θα υπολείπονται του αριθμού των αφίξεων, ακόμα και αν ξοδεύονται σημαντικά ποσά ανά τουρίστα στην Ελλάδα (ο νοών νοείτω). Ορισμένοι εξαγωγικοί κλάδοι σε άνοδο όσο η Ευρώπη προχωρά σε ανοδική τάση. Αλλά ταυτόχρονα και μια αντίθετη προς την ανάπτυξη ροπή (εκτός από τους φόρους) να προέρχεται από την δομή της οικονομίας μας και τις καταναλωτικές προτιμήσεις που υπαγορεύουν ότι η άνοδος των εισοδημάτων στην Ελλάδα οδηγεί με αυξανόμενους ρυθμούς σε αγορές για εισαγόμενα είδη.

05D8444FCEBA458CB55D0678E9046B51

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline