Γ. Κουρή: «Ο Εφιάλτης της Χρεοκοπίας της Ελλάδος, η είσοδος στο Μνημόνιο και η μοιραία διακυβέρνηση Γ. Παπανδρέου».

Συγγραφέας ο αείμνηστος δημοσιογράφος, συνδικαλιστής και τέως Γ.Γ. Τύπου Στέφανος Αναγνώστου, ενός αξιοσημείωτου βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε.

Περιγραφή ενός αξιοσημείωτου, ενδιαφέροντος βιβλίου γύρω το οικονομικό δράμα της Ελλάδος, μετά την διακυβέρνηση Κώστα Καραμανλή και ειδικότερα την κομβικής σημασίας περίοδο 2009-2010, και όσα θλιβερά την χαρακτήρισαν. Παρουσίαση και σχόλια του γνωστού οικονομολόγου-αναλυτή Γεωργίου Κουρή

Το βιβλίο περιστρέφεται γύρο από τα γεγονότα της περιόδου 2009-2010 και με απαρίθμηση γεγονότων και τεκμηρίων δίνει την απάντηση σε μια σειρά από ερωτήματα που απασχολούν όλους: Δικαιολογείται η χώρα μας να μπει στα μνημόνια; Υπήρξε μεθόδευση να βρεθούμε σε αδιέξοδο ώστε η Τρόικα να είναι η μόνη λύση; Ποιος ο ρόλος την κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου σε αυτή την ιστορική περίοδο και ποια διορθωτικά μέτρα πήρε;

Αμερόληπτη δουλειά ενός ακούραστου δημοσιογράφου το πόνημα του Σ. Αναγνώστου, που έφυγε από την ζωή νωρίς και τελευταία. Περιγράφει ιστορικά και με ημερομηνίες κάθε πράξη της κυβέρνησης Παπανδρέου καθ' όλη τη διάρκεια του κρίσιμου δωδεκαμήνου από τον Οκτώβριο του 2009 έως τον Οκτώβριο του 2010. Τα γεγονότα ομιλούν από μόνα τους. Το τότε ΠΑΣΟΚ αποδεικνύεται η μοιραία κυβέρνηση που εκ των προτέρων ήθελε το ΔΝΤ στο μνημόνιο. Σε όλα αυτά ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Γ. Παπανδρέου είναι πέρα από κάθε αμφιβολία τεκμηριωμένος.

Ήξερε την δύσκολη κατάσταση των δημόσιων οικονομικών, αλλά έλεγε «λεφτά υπάρχουν». Ο Γ. Παπανδρέου γνώριζε και είχε από όλες τις πλευρές παρότρυνση να εφαρμόσει μέτρα εξυγίανσης, ωστόσο δεν τα πήρε. Ήξερε ότι όπου το ΔΝΤ έχει δανείσει απαίτησε σκληρά αντικοινωνικά μέτρα. Όμως με κάθε τρόπο το ήθελε συμμέτοχο στην Τρόικα. Βγαίνει αβίαστα από τα ντοκουμέντα που αναφέρονται στο βιβλίο ότι η στρατηγική του Γ. Παπανδρέου ήταν να φουσκώσει το έλλειμμα του Δημοσίου σε μεγάλο ύψος προκειμένου να καμφθούν οι δισταγμοί των Ευρωπαίων και να δεχτούν το ΔΝΤ στο επίκεντρο των αποφάσεων. Η μικροπολιτική αντίληψη ότι για τα χρέη και ελλείμματα φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, ενώ για τα σκληρά μέτρα το ΔΝΤ, πρυτάνεψε προκειμένου να εμφανιστεί ο ρόλος της κυβέρνησης Παπανδρέου επικουρικός και επομένως να της αναλογεί λιγότερο πολιτικό κόστος.

Κομβικό σημείο να γίνει πρόσκληση του ΔΝΤ από την ΕΕ, η οποία δεν το ήθελε αρχικά στην ανάμειξη των Ευρωπαϊκών υποθέσεων, ήταν η διόγκωση του ελλείμματος σε δυσθεώρητο ύψος. Με πρόβλεψη της απερχόμενης κυβέρνησης της ΝΔ ότι θα καταλήξει το έλλειμμα του 2009 σε 6% επί του ΑΕΠ εφόσον μια σειρά κυρίως περικοπών δαπανών εφαρμοστούν, η πρόβλεψη για το έλλειμμα αναθεωρείται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε 12,7%. Όχι μόνο δεν πάρθηκαν μέτρα εξισορρόπησης των Δημόσιων οικονομικών, αλλά μεταφέρθηκαν έσοδα του 2009 στο 2010 κα δαπάνες του 2010 ήλθαν πίσω και πραγματοποιήθηκαν μέχρι της 31-12-2009 ώστε να επιβαρυνθεί το έλλειμμα του 2009 που ήθελε το ΠΑΣΟΚ να χρεώσει στην ΝΔ.

Κατά την διάρκεια του πρώτου τριμήνου του 2010 δεν πάρθηκε κανένα ουσιαστικό μέτρο που θα βοηθούσε στον περιορισμό του ελλείμματος. Έτσι την πρώτη Απριλίου έγινε μια δεύτερη αναθεώρηση των στατιστικών και το έλλειμμα καταγράφηκε πλέον ως 13,6%. Ήταν το μεγαλύτερο μεταξύ όλων των χωρών της ΕΕ και προλείανε την είσοδο του ΔΝΤ στην τριάδα των εποπτών της ζωής των Ελλήνων. Ο μεν υπουργός Οικονομικών μιλούσε τότε για μια οικονομία με την μοίρα του «Τιτανικού», ενώ ο πρωθυπουργός δήλωνε ότι η χρεοκοπία ήταν επί θήρες. Σταμάτησε η δυνατότητα δανεισμού από την διεθνή αγορά και έτσι τον Μάιο του 2010 υπογράφτηκε επισήμως το πρώτο μνημόνιο.

Η τελευταία πράξη που σφράγισε τα προγράμματα μεταρρυθμίσεων και μνημονίου ήταν μια περεταίρω αναθεώρηση του ελλείμματος του 2009, τον Οκτώβριο του 2010. Ο νέος Πρόεδρος της ανεξάρτητης αρχής ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου και στέλεχος του ΔΝΤ «μετατάχθηκε» στην Αθήνα να επιτηρεί τις στατιστικές του Δημοσίου. Έν μια νυκτί αυξήθηκε το έλλειμμα του 2009 κατά 6 δις επί πλέον και το χρέος του ιδίου έτους κατά 20 δις. Έτσι το έλλειμμα του 2009 πλησίασε το 16% του ΑΕΠ. Τα λόγια του πρώην υπουργού Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Ν. Χριστοδουλάκη ήταν: «Με την μεταφορά πολλών εγγυημένων δανείων των ΔΕΚΟ το Δημ. Χρέος αυξήθηκε αιφνιδίως και αναιτίως κατά 10% του ΑΕΠ.» . . . «Στη δύσκολη συγκυρία του 2010 αυτή η αδικαιολόγητη διόγκωση είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να ξεπεράσει το Βέλγιο και την Ιταλία και να εμφανίζεται πλέον ως η πιο υπερχρεωμένη χώρα της ΕΕ.».

Από τότε τα μνημόνια μας κατατρέχουν, ο εφιάλτης της χρεοκοπίας επικρέμεται και αποδεικνύεται ότι τα πειράματα ορισμένων Ελλήνων πολιτικών και ξένων εμπειρογνωμόνων δεν οδήγησαν παρά στη μόνιμη εξαθλίωση. Η βίαιη προσαρμογή της Ελληνικής κοινωνίας σε άλλα πρότυπα παραγωγής του τύπου «εσωτερική υποτίμηση» δεν φέρνουν θετικά αποτελέσματα στην ανάπτυξη, παρά μόνο μιζέρια. Αυτή είναι η εμπειρία 8 τελευταίων ετών.

Το αιωρούμενο ερώτημα του συγγραφέα, αν θα μπορούσαν διαδοχικές κυβερνήσεις εκτός μνημονίου να φέρουν καλύτερα αποτελέσματα, μένει αναπάντητο. Φυσιολογικά γιατί είναι θεωρητικό με πολλές αβεβαιότητες. Όλοι όμως βλέπουμε πως η εξαθλίωση όλων των εισοδηματικών τάξεων και κυρίως της μεσαίας έχουν αλλάξει τις νοοτροπίες και αυξήσει τα ακραία πολιτικά ρεύματα. Στο παρελθόν όμως έχουμε δείγματα Ελλήνων πολιτικών που τόλμησαν και έκαναν μεταρρυθμίσεις χωρίς να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό. Ο Ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας δεν πρέπει να χαθεί γιατί μέσα από αυτόν και έξω από την σκληρή πρ έσα των μνημονίων μπορούμε να επιτύχουμε καλύτερο αποτέλεσμα.

 

Τελευταία τροποποίηση στις Σάββατο, 18 Νοεμβρίου 2017 21:09

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline