Γιώργος Κουρής: Γιατί «Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν...»

Βαθύς γνώστης και διορατικός αναλυτής της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, δικαιωμένος στις προβλέψεις του από τις εξελίξεις ο γνωστός οικονομολόγος Γιώργος Κουρής καταγράφει τα επόμενα βήματα της Κυβέρνησης, τις σκοπιμότητες με τους κραδασμούς από τις αυταπάτες της στην οικονομία.

Είμαστε ελεύθεροι πλέον να δανειζόμαστε από τις διεθνείς αγορές. Τα μνημόνια πέθαναν. Ζήτω οι αγορές που μας δίνουν ελευθερία κινήσεων και την ευχέρεια να κανονίζουμε τα του οίκου μας. Με άλλα λόγια να κανονίζουμε τις δαπάνες και τους φόρους που μπορεί η κυβέρνηση να αποφασίσει. Δεν είμαστε βέβαια τελείως ελεύθεροι εφόσον ανά τρίμηνο θα συντάσσει εκθέσεις προόδου η εποπτεύουσα τα δημοσιονομικά μας τρόικα/θεσμοί. Ο λόγος της σφικτής εποπτείας ισχύει προκειμένου να μην ξεφύγουμε για τα επόμενα 4 χρόνια από τον στόχο του 3,5% πρωτογενές έλλειμμα. Ένα πολύ δύσκολο στόχο να επιτευχθεί όταν οι κυβερνώντες θέλουν να δώσουν παροχές, αυξήσεις, να προσλάβει νέα άτομα και παράλληλα να μειώσουν την φορολογία.

Ενώ όμως η εποπτεία από τους δανειστές μας θα είναι περιοδική και μια φορά το τρίμηνο, η «εποπτεία» από τις αγορές χρήματος είναι και θα είναι καθημερινή. Όσο προβλέπουν οι αγορές ότι η προοπτική των οικονομικών του Δημοσίου δεν είναι καλή και το ρίσκο να ξεφύγουμε από τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις μας μεγάλες, τόσο θα αυξάνει το κόστος του χρήματος (επιτόκιο) βάσει του οποίου μπορούμε να δανειζόμαστε και άρα η ασφυξία του Δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα θα πολλαπλασιάζεται. Φύγαμε από την εποχή του φτηνού χρήματος του 2%, που μας πρόσφεραν οι δανειστές της ευρωζώνης και μπήκαμε στην εποχή του ακριβού χρήματος των διεθνών αγορών που μας πάει προς το 5%. Αυτή με λίγα λόγια είναι η επιτυχία ότι τελειώσαμε με τα μνημόνια. Και ακόμα πιο σημαντικό στο μέλλον, όχι το μακρινό, αν δεν νοικοκυρέψουμε τα Δημόσια οικονομικά οι αγορές ελλοχεύουν να μας «τελειώσουν» όπως έγινε και το 2010.

Η σταδιακή μείωση του κόστους του χρήματος που είχε επιτευχθεί μέχρι το 2014, αλλά ανακόπηκε παταγωδώς το διάστημα της Βαρουφακιάδας, ευτυχώς συνέχισε την πτωτική πορεία μέχρι το τέλος του Ιουλίου 2018, όπου για τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου έφτασε το 3,8%. Από εκεί και μετά κάθε νέα πολιτική που ανακοινώνεται ή εφαρμόζεται έχει αντίκτυπο στις αγορές χρήματος. Το αποτέλεσμα, που ανάγλυφα βλέπουμε στο παρατιθέμενο διάγραμμα, είναι δυστυχώς μια συνεχή άνοδος του κόστους του χρήματος που τελευταία έχει μεγαλώσει ανησυχητικά. Βρισκόμαστε τώρα στο 4,6% κόστος δανεισμού με προοπτική το ποσοστό αυτό να ανέβει περαιτέρω όσο πλησιάζουν οι ημέρες της προκήρυξης εκλογών και η παροχολογία διαιωνίζεται. Οι Ευρωπαϊκοί μας εταίροι και οι διεθνείς αγορές δεν έχουν σταματήσει να αμφιβάλουν ότι η πολιτική στην Ελλάδα χτίζεται πάνω σε λαϊκίστικα συνθήματα. Κάθε εξαγγελία έχει πλέον το κόστος της αν επιδεινώνει την δημοσιονομική κατάσταση, ή το όφελος (μείωση δηλ. των επιτοκίων) όταν πρόκειται για βελτίωση των δημοσιονομικών.

Το πέρασμα μέσα από τις σημερινές οικονομικές συμπληγάδες αφήνει ελάχιστους βαθμούς ελευθερίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής. Ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του δεν μπορούν να ξεφύγουν από την καθημερινή «βαθμολογία» των αγορών, των εκθέσεων προόδου των διεθνών οργανισμών και των δανειστών μας που θα μας ελέγχουν επί δεκαετίες προκειμένου να είναι σίγουροι ότι θα μπορέσουν να πάρουν αυτά που μας δάνεισαν πίσω. Όσο οι οικονομικές πολιτικές σήμερα προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο, τόσο θα αφήνουν πρόσθετο βάρος χρέους στους αμέσως επόμενους που θα κυβερνήσουν, αλλά και στους νέους που ζητούν μια δουλειά, ή να παλιννοστήσουν από το εξωτερικό.

Τελικά όταν η προσπάθεια της οικονομικής πολιτικής επικεντρώνεται στο να δημιουργούνται θέσεις εργασίας στο ευρύτερο Δημόσιο, η ανάπτυξη απλά δεν έρχεται ενώ η προοπτική ανόδου της οικονομίας καταρρακώνεται. Ας μην πιστεύουν οι κυβερνώντες ότι η κατά 2% αύξηση του ΑΕΠ αποτελεί βάση για να ισχυριζόμαστε ότι ο ενάρετος κύκλος της ανάπτυξης έχει έλθει. Αν ο στόχος είναι μια πρόσκαιρη αναθέρμανση της συνολικής δαπάνης που θα φέρει πρόσθετους τζίρους και ανάσες στην αγορά, χωρίς να μας απασχολεί το άλμα των εισαγωγών που ακολουθεί και η αύξηση του Δημόσιου χρέους που έπεται, τότε αποδεικνύεται ο πραγματικός υποκρυπτόμενος στόχος ο οποίος είναι να μπουν πρόσθετα εμπόδια στην κυβέρνηση που έρχεται και η οποία εμφανώς δεν μπορεί να είναι η σημερινή.

epitokio10 copy

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline