Δίνουμε στην Ελλάδα μία ακόμη ευκαιρία στριμώχνοντας για τέταρτη φορά τους πολίτες της, ή την αφήνουμε να καταρρεύσει; Για τέταρτη φορά θα ακούσουμε υποσχέσεις περί τελευταίου γύρου, αναπτυξιακών πολιτικών, επιστροφών των περικοπών όταν θα το επιτρέψουν οι συνθήκες κοκ. Δύσκολα, σκληρά αλλά συγκεκριμένα μέτρα, που ως μόνο ελπιδοφόρο πλαίσιο έχουν τις καλοπροαίρετες, εύκολες, αλλά γενικόλογες και εν τέλει ανύπαρκτες αναπτυξιακές προοπτικές.
Έτσι, όμως, για όσους ξέρουμε τί συμβαίνει και έχουμε συνείδηση, εμείς οι Βουλευτές καλούμαστε να ψηφίσουμε όχι υπό το κράτος ενός εκβιαστικού διλήμματος, αλλά, ακόμη χειρότερα, υπό την απειλή ενός ωμού εκβιασμού, δίχως πραγματικές ελπίδες ανάκαμψης και Ανόρθωσης. Εγώ, πάντως, και σ' αυτή την κρίσιμη τέταρτη φορά θα κάνω το καθήκον μου, στηρίζοντας, όπως επανειλημμένα έχω πει, τη συμφωνία των τριών αρχηγών, που αποδείχτηκε πως εμπεριέχει την δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Θα μπορούσα να πω "αρκετά", π.χ. ας σηκώσουν το βάρος τώρα οι άλλοι, που υποσχέθηκαν, που έταξαν!
Δεν είναι, όμως, εθνικά και πολιτικά ορθή μια τέτοια συμπεριφορά. Δεν θα την παρακολουθήσω. Θα πράξω το καθήκον μου, στηρίζοντας τους τρεις αρχηγούς. Ωστόσο δεν πάει άλλο κυρίες και κύριοι. Δεν μπορεί να ανεχθούμε να μην γίνονται αυτά που έχουμε απόλυτη ανάγκη. Δεν μπορεί να λέμε πως η ύφεση θα μας αποτελειώσει και να έχουμε αφήσει το ελληνικό κράτος στην καταστροφική για την οικονομία κατάσταση που ήταν το 2008, όταν ξεκίνησε η υφεσιακή περιπέτεια. Γι' αυτό η υπέρ Ελλάδας ψήφος μου στη Βουλή τις επόμενες ημέρες, θα συνοδευτεί με τη συμμετοχή μου στην απόπειρα μιας καθολικής ΡΗΞΗΣ με το δεδομένο πολιτικό και κομματικό σύστημα. Και συγκεκριμένα:
Πρώτον: απαιτείται η γρήγορη εκπόνηση ενός αντί-υφεσιακού σχεδίου, με σκοπό την χωρίς λεπτό καθυστέρησης έναρξη εφαρμογής του.
Δεύτερον: αφού κανείς δεν εκπονεί το σχέδιο αυτό, πρέπει να αναληφθούν οι σχετικές πρωτοβουλίες, από όποιον κατανόησε την θανατηφόρα για την οικονομία και τους ανθρώπους έλλειψή του.
Τρίτον: στο μέτρο που, τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού όσο και σε επίπεδο εφαρμογής τα πολιτικά κόμματα απέδειξαν πως δεν μιλούν σοβαρά όταν μιλούν για ανάπτυξη και στην πράξη αναπαράγουν ακόμη και σήμερα τις μικροκομματικές και παρασιτικές συνήθειες της μεταπολίτευσης, τότε η ΡΗΞΗ με τις πολιτικές, τον κομματισμό, την αδράνεια, τον φόβο μπρος τις αλλαγές και την ανήθικη πολιτική υποκρισία 38 ετών πρέπει να είναι καθολική, δυναμική και απόλυτη.
(το κύριο τμήμα της εισαγωγικής παρουσίασης του πρώην υπουργού και βουλευτή της Β΄ Αθηνών του ΠΑΣΟΚ στο βιβλίο του «Θέσεις για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση»)