Η θετική αυτή εξέλιξη, που αφορά σε εκατομμύρια γυναικών, όλο και νεότερης ηλικίας, που ζουν με τον εφιάλτη της ασθένειας αυτής, βεβαιωμένα, πλέον οφείλεται , τόσο στην έγκαιρη διάγνωση όσο και στη θεραπεία της νόσου τις τελευταίες δεκαετίες. Κάθε αμέλεια ή καθυστέρηση κοστίζει και στην υγεία και στον ψυχισμό των γυναικών.
Οι ερευνητές του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών Πρόληψης στη Λιόν, με επικεφαλής τη Σεσίλ Πιζό, ανέλυσαν στοιχεία από 47 χώρες. Από αυτές, στις 39 χώρες καταγράφεται μείωση της θνησιμότητας σε σχέση με τη δεκαετία του 1980.
Η πτώση είναι ορατή στις ΗΠΑ και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Ενδεικτικά, μεταξύ 1987 και 2013 η μείωση στις ΗΠΑ έφθασε το 42% (από 22 θανάτους σε 14 θανάτους ανά 100.000 γυναίκες), ενώ στη Μ. Βρετανία το 46%. Αντίθετα, σε ορισμένες λατινοαμερικανικές χώρες, όπως η Βραζιλία και η Κολομβία, και ιδίως στη Νότια Κορέα υπήρξε αύξηση των θανάτων (στην τελευταία έφθασε το 83%, το μεγαλύτερο ποσοστό από κάθε άλλη χώρα).
Παγκοσμίως, η θνησιμότητα μειώθηκε περισσότερο στις γυναίκες κάτω των 50 ετών από ό,τι σε εκείνες άνω των 50 ετών. Αυτό κυρίως οφείλεται στο ότι οι νεότερες κάνουν πιο εντατική θεραπεία (π.χ. μακρόχρονη χημειοθεραπεία), πράγμα που παρατείνει τη διάρκεια της ζωής τους.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η τακτική μαστογραφία δεν φαίνεται να έχει συμβάλει σημαντικά στη μείωση της θνησιμότητας. Η μελέτη αποκαλύπτει ότι σε γειτονικές χώρες με παρόμοιο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο η τάση πτώσης της θνησιμότητας είναι ίδια, άσχετα αν στη μια χώρα οι γυναίκες έκαναν τακτικές μαστογραφίες ήδη από τη δεκαετία του '80, ενώ στην άλλη χώρα η ίδια πρακτική εφαρμόσθηκε μετά το 2005.
«Αυτό δείχνει ότι είναι δύσκολο να απομονωθεί ένας μοναδικός κοινός παράγων που μπορεί να έχει μεγάλη επίπτωση στις τάσεις της θνησιμότητας», σχολίαζε η Δρ Πιζό.
Τεχνητά β-κύτταρα παγκρέατος βάζουν τέλος στη λήψη ινσουλίνης
Νέα υποψήφια θεραπεία για τον διαβήτη ανέπτυξαν ελβετοί επιστήμονες, η οποία ευελπιστούν ότι θα θέσει τέλος στην διαρκή ταλαιπωρία των ασθενών
Ελβετοί ερευνητές δημιούργησαν τεχνητά β-κύτταρα παγκρέατος, τα οποία μπορούν όπως τα φυσικά να μετράνε τη συγκέντρωση της γλυκόζης στο αίμα και να παράγουν αρκετή ινσουλίνη, ώστε να μην αυξάνεται το επίπεδο του σακχάρου στους πάσχοντες από διαβήτη.
Η νέα θεραπεία, αν τελικά ευδοκιμήσει, θα αφορά ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 και από όσους πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, εκείνους που λαμβάνουν ινσουλίνη.
Η μελέτη
Σύμφωνα με άρθρο στο «Science», επιστημονική ομάδα της Ελβετικής Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Ζυρίχης (ΕΤΗ), με επικεφαλής τον καθηγητή Μάρτιν Φουσενέγκερ, δοκίμασαν επιτυχώς τα τεχνητά β-κύτταρα παγκρέατος σε πειραματόζωα, αλλά μόνο αν αποδειχθούν εξίσου αποτελεσματικά σε ανθρώπους, θα μπορούμε να μιλάμε για μια νέα θεραπεία για τους πάσχοντες από διαβήτη. Στην περίπτωση αυτή, οι ασθενείς δεν θα χρειάζεται να κάνουν αυτο-χορηγούν ινσουλίνη, αλλά δια της εμφύτευσης κάτω από το δέρμα τους μιας κάψουλας με τεχνητά β-κύτταρα παγκρέατος τρεις φορές το χρόνο θα καλύπτεται η ρύθμιση της γλυκόζης στο αίμα.
Προηγούμενες προσπάθειες για τη δημιουργία τεχνητών β-κυττάρων είχαν βασιστεί σε βλαστοκύτταρα του ίδιου του ασθενούς, που ωριμάζουν σε εξειδικευμένα κύτταρα του παγκρέατος. Αυτή τη φορά, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν εμβρυικά βλαστικά κύτταρα ανθρώπινου νεφρού, που τροποποιήθηκαν γενετικά ώστε να επιτελούν τις λειτουργίες του παγκρέατος.
Οι αρχικές δοκιμές σε ποντίκια που έπασχαν από διαβήτη έδειξαν ότι τα τεχνητά β-κύτταρα είναι πολύ αποτελεσματικά στη λειτουργία τους. «Δούλεψαν καλύτερα και για περισσότερο χρόνο από οποιαδήποτε άλλη λύση είχε επιτευχθεί οπουδήποτε στον κόσμο μέχρι σήμερα», εξγεί ο δρ Φουσενέγκερ. Συγκεκριμένα, λειτούργησαν αξιόπιστα επί τρεις εβδομάδες, ρυθμίζοντας σωστά το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα, το ίδιο καλά με τα φυσικά κύτταρα, αν όχι καλύτερα.
Προ μηνών η ίδια ερευνητική ομάδα είχε παραγάγει β-κύτταρα παγκρέατος από βλαστοκύτταρα που πήρε από τον λιπώδη ιστό ασθενούς με διαβήτη. Όμως αυτή η τεχνική είναι ακριβή, καθώς τα β-κύτταρα πρέπει να παράγονται μεμονωμένα για κάθε ασθενή, ενώ με τη νέα μέθοδο τα τεχνητά β-κύτταρα παράγονται με μικρότερο κόστος και για όλους τους ασθενείς.
Οι επιστήμονες ελπίζουν σε περίπου δύο χρόνια να μπορέσουν να ξεκινήσουν κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους, με άγνωστο τον ορίζοντα για ευρύτερες εφαρμογές της νέας ανακάλυψης.