Ο στόχος, όμως, της ανάπτυξης για να μην μένει απλό ευχολόγιο και για να γίνει επιτέλους πράξη, θα πρέπει να συνδεθεί με μηχανισμούς εξεύρεσης των απαραίτητων κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση επενδύσεων.
Γιάννης Μιχελάκης : Έκθετες ΔΕΚΟ, Επενδύσεις, Κεφάλαια
«...Θα ήθελα να σταθώ, ιδιαίτερα στο θέμα των ανοικτών πωλήσεων του άρθρου 18, μιας πρακτικής που στα χρηματοοικονομικά αναφέρεται στην πώληση χρεογράφων, δηλαδή μετοχών, ομολόγων, παραγώγων κ.λπ., τα οποία ο πωλητής δεν έχει μεν στην κατοχή του, αλλά τα δανείζεται από μία χρηματιστηριακή εταιρεία με σκοπό να τα αγοράσει σε μεταγενέστερο χρόνο, για να «κλείσει», όπως λέμε στη χρηματιστηριακή γλώσσα, την ανοικτή του θέση.
Είναι προφανές ότι σε περιόδους κατά τις οποίες μια αγορά κινείται πτωτικά, οι επενδυτές που επιλέγουν την τακτική των ανοικτών πωλήσεων επωφελούνται τα μέγιστα από την πτώση των τιμών, δεδομένου ότι κατά τη χρονική στιγμή της αγοράς θα κληθούν να καταβάλουν αισθητά μικρότερο τίμημα σε σχέση με αυτό που έλαβαν όταν διενήργησαν την ανοικτή πώληση.
Ο λόγος για τον οποίο κάνω ιδιαίτερη μνεία σ' αυτή τη μέθοδο υποτιμητικής κερδοσκοπίας, είναι το γεγονός ότι εδώ και ενάμισι μήνα οι υπό αποκρατικοποίηση εισηγμένες εταιρείες βρίσκονται απροστάτευτες απέναντι στους παραπάνω προφανείς κινδύνους που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με το μηχανισμό των ανοικτών πωλήσεων.
Γι' αυτό άλλωστε κι έχω καταθέσει σχετική ερώτηση στη Βουλή από την 1η Φεβρουαρίου, λαμβάνοντας αφορμή από τη σχετική απόφαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, επί της οποίας, όμως, ουδέποτε έλαβα, κύριε Σταϊκούρα, απάντηση από τον Υπουργό των Οικονομικών.
Η παραπάνω απόφαση προβλέπει ότι η απαγόρευση των ανοικτών πωλήσεων, η οποία είχε επιβληθεί από τον Αύγουστο του 2011 εξαιτίας του αρνητικού κλίματος που ήδη επικρατούσε στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά, παύει να ισχύει και περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στις μετοχές που συνιστούν στον τραπεζικό δείκτη.Αναμφίβολα οι μετοχές των υπό ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών ορθώς εξαιρέθηκαν από τη διαδικασία των ανοικτών πωλήσεων προκειμένου να μην τεθεί σε κίνδυνο η τόσο κρίσιμη για την εθνική μας οικονομία διαδικασία ανακεφαλαιοποίησής τους.
Το ερώτημα όμως που εύλογα προκύπτει είναι γιατί δεν εξαιρέθηκαν με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό από τη διαδικασία των ανοικτών πωλήσεων και οι μετοχές των υπό αποκρατικοποίηση εισηγμένων εταιρειών. Είναι προφανές ότι η αιτιολογική βάση της εξαίρεσης των τραπεζικών μετοχών προσιδιάζει απόλυτα και στην περίπτωση των υπό αποκρατικοποίηση εισηγμένων εταιρειών. Μήπως και αυτές δεν διανύουν μία εξίσου κρίσιμη περίοδο εν όψει των επικείμενων μετοχικών ανακατατάξεων οι οποίες μάλιστα θα επηρεάσουν καταλυτικά όχι μόνο τις εν λόγω εταιρείες, αλλά και την ίδια την πορεία της εθνικής μας οικονομίας;
Προφανώς ο Υπουργός των Οικονομικών, κύριε Σταϊκούρα, δεν θεώρησε κρίσιμα και σοβαρά τα παραπάνω ερωτήματα και γι' αυτό ουδέποτε μας απάντησε.
Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μία αντίστοιχη απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος στις αρχές του Δεκεμβρίου του 2009 να επεκτείνει το χρόνο εκκαθάρισης των αγοραπωλησιών επί των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου από τρεις σε δέκα μέρες ήταν αυτή που άνοιξε το δρόμο στους διεθνείς κερδοσκόπους να προβούν σε μαζικές ανοικτές πωλήσεις ελληνικών ομολόγων, καταβαραθρώνοντας τις τιμές και εκτοξεύοντας τα spreads σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Τριάμισι χρόνια μετά, έχει αποδειχθεί ότι η εκτόξευση των spreads των δεκαετών ελληνικών ομολόγων σε συνδυασμό με μια σειρά άστοχων χειρισμών της τότε κυβέρνησης, οδήγησαν στην έξοδο της Ελλάδας από τις αγορές, στην προσφυγή στους μηχανισμούς στήριξης και στα τραγικά αποτελέσματα που όλοι σήμερα βιώνουμε. Προφανώς πρόκειται για ένα θέμα που θα πρέπει κάποια στιγμή να διερευνήσουμε κάτω από ποιες συνθήκες συνέβη, για να αποδοθούν οι ευθύνες σ' αυτούς που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους γύρισαν τη χώρα σε άλλες εποχές και έφεραν την ελληνική κοινωνία στα όρια της απόγνωσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν τα ξένα funds που επιχειρούμε να προσελκύσουμε μέσω της θέσπισης των νέων επενδυτικών εργαλείων του παρόντος νομοσχεδίου προφανώς και είναι ευπρόσδεκτα στην ελληνική αγορά, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα επονομαζόμενα distress funds. Αναφέρομαι στα κεφάλαια έκτακτης ανάγκης τα οποία χαρακτηρίζονται έτσι επειδή επενδύουν στην ανάγκη υπερχρεωμένων κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών και εικάζεται ότι δείχνουν έντονο ενδιαφέρον να αποκτήσουν –εάν δεν έχουν ήδη αποκτήσει- ελληνικά δάνεια σε τιμή ευκαιρίας.
Όπως είναι φυσικό, οι παραπάνω πληροφορίες έχουν προκαλέσει την εύλογη ανησυχία και τον έντονο προβληματισμό των Ελλήνων δανειοληπτών, καθώς αποτελεί κοινό μυστικό ότι τα εν λόγω funds λειτουργούν με ψυχρά κερδοσκοπικά κίνητρα, αδιαφορώντας πλήρως για οποιοδήποτε κριτήριο κοινωνικού χαρακτήρα, όπως, για παράδειγμα, αν ένας δανειολήπτης είναι άνεργος, ασθενής ή ανάπηρος.
Με τα δεδομένα αυτά γίνεται ολοφάνερο ότι ελλοχεύει ορατός κίνδυνος τα distress funds να αποκτήσουν δάνεια ελληνικών τραπεζών σε τιμή ευκαιρίας και εν συνεχεία να αισχροκερδήσουν στρεφόμενα νομικά κατά των δανειοληπτών προκειμένου να εισπράξουν έστω και ένα χαμηλό ποσοστό της απαίτησής τους το οποίο όμως θα είναι σαφώς υψηλότερο σε σχέση με το ευτελές τίμημα που κατέβαλαν στην ελληνική τράπεζα για την αγορά του δανείου.
Αυτή όμως η αισχροκερδής πρακτική των εν λόγω funds, που προέρχεται κυρίως από την Αμερική και τη Γερμανία, αγνοεί προκλητικά τις βασικές αιτίες αδυναμίας πληρωμής των δανειακών δόσεων που δεν είναι άλλες από την εφιαλτική άνοδο της ανεργίας και τις δραματικές περικοπές του εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών.
Επειδή λοιπόν οι πολίτες επί τρία χρόνια υποβάλλονται σε πρωτόγνωρες και δυσβάσταχτες θυσίες, επιβάλλεται το Υπουργείο Οικονομικών άμεσα να λάβει δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα για να μην αφήσει τους Έλληνες δανειολήπτες έρμαιο στα νύχια αυτών των αρπακτικών και αδηφάγων distress funds που προσπαθούν να επενδύσουν στη δυστυχία των ελληνικών νοικοκυριών.
(από την ενδιαφέρουσα και διεισδυτική ομιλία του βουλευτή Επικρατείας της ΝΔ Γιάννη Μιχελάκη, προέδρου του Μορφωτικού Ιδρύματος « Κ. Καραμανλής» στη Βουλή για αναπτυξιακά και επενδυτικά θέματα)