Φυγόδικος και φυγόποινος επί δεκαετίες, έζησε στο εξωτερικό μυστικά, προκειμένου να διαφύγει από τις ευθύνες του για τη συμμετοχή του στο θλιβερό «πραξικόπημα- πυτζάμα» τον Φεβρουάριο του 1975, προκειμένου να επαναφέρει την Ελλάδα τον ορθό δρόμο της στρατιωτικής δικτατορίας και ειδικότερα του Δ. Ιωαννίδη.
Καίτοι ουδέποτε διακριθείς όχι μόνο λόγω μικρού βαθμού, ο φυγόδικος λοχαγός Μπόλαρης, ούτε επί δικτατορίας Ιωαννίδη, θέλησε να εμφανισθεί ως γνώστης εθνικών μυστικών και ως πρωταγωνιστής εθνικών αποκαλύψεων. «Συγκεκριμένα, ότι ο αείμνηστος γιατρός και κλινικάρχης Ζακ Αλαζράκης, νυμφευθείς με την αδελφή του δικτάτορα Δ. Ιωαννίδη Εβραίος το γένος και το θρήσκευμα, λειτούργησε τον Ιούλιο του 1974 ως πράκτορας της Μοσάντ, ως ανθέλληνας και ως εχθρός των Ιωαννιδικών πραξικοπηματιών.
Έτσι κατά τον όψιμο Θουκυδίδη το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου κατά του Μακαρίου, που τραυμάτισε και δίχασε την ενότητα της Κύπρου και έδωσε το πρόσχημα να εισβάλλουν Τούρκοι στη Μεγαλόνησο, θα ήταν χωρίς συνέπειες εάν δεν υπήρχε ο Ζακ Αλαζράκης. Χωρίς συνέπειες θα έμενε και το εγχείρημα της Τουρκικής εισβολής από τη Μεσίνα. Και όλα αυτά θα συνέβαιναν, εάν ο Ζακ Αλαζράκης δεν συγκαλούσε σύσκεψη πιστών του (προφανώς προδοτών) αξιωματικών, οι οποίοι παρεμπόδισαν την αποστολή δύο διμοιριών στρατιωτών, που θα παρεμπόδιζαν την μεγάλη Τουρκική εισβολή».
Όλες κι όλες δύο διμοιρίες, που θα αποστέλλονταν με πλοία. Η αξιοπιστία του οπερετικού πραξικοπηματία πάσχει, επειδή τέτοιο ή ανάλογο συμβάν παρεμπόδισης ηθελημένης για αποστολή ενίσχυσης στην Κύπρο και μάλιστα κατά τρόπο συνωμοτικό εις βάρος της παντοδυναμίας Ιωαννίδη εκείνων των ημερών, δεν έχει καταγραφεί. Ο έλεγχος όλων των Ενόπλων Δυνάμεων από τους πραξικοπηματίες, διπλά μετά τις 15 Ιουλίου, ήταν απόλυτος από το περιβάλλον Ιωαννίδη και τους πιστούς αρχηγούς Ενόπλων Δυνάμεων.
Έπειτα, η Ιστορία έχει ξεκαθαρίσει τον ρόλο του αείμνηστου Ζακ Αλαζράκη την περίοδο εκείνη, έχοντας απορρίψει ως ανυπόστατες θεωρίες άλλοτε ότι λειτούργησε ως κρυφός βραχίονας του Ιωαννίδη, άλλοτε ως πράκτορας των Εβραίων σιωνιστών της περιοχής και άλλοτε ως προσωπικός εχθρός του Ιωαννίδη. Σαράντα σχεδόν χρόνια από τότε βιβλία, μαρτυρίες και επίσημα αρχεία βεβαιώνουν ότι λευκός και έντιμος στην Εθνική του συνείδηση ο κλινικάρχης, λειτούργησε ως άψογος Έλληνας πατριώτης και δημοκράτης, μέσα στο πνιγηρό περιβάλλον εκείνων των ημερών. Αναγνώριση, η οποία τον συνόδευσε έως το θάνατό του.
Ο θλιβερός πιστολέρο Μπόλαρης, εθελοντής υπασπιστής του Ιωαννίδη έως την προφυλάκισή του για το εθνικό έγκλημα κατά της Κύπρου, δεν πλήρωσε ποτέ για τις μικρές, έστω, αθλιότητες, που διέπραξε ως «ιδεολόγος επαναστάτης» πραξικοπηματίας πριν και μετά την 24η Ιουλίου 1974, από την εποχή του Πολυτεχνείου κιόλας. Ανεύθυνος και αντιδημοκράτης κατόρθωσε να διαφύγει στο εξωτερικό και να κρυφθεί έως την 20ετία και πλέον της παραγραφής των αδικημάτων του.
Τώρα, 39 χρόνια μετά, ατιμώρητος και ανεύθυνος, ο γραφικός πιστολέρο του Ιωαννίδη θέλησε να παίξει ρόλο ιστορικού, με την ίδια, αμετανόητη νοοτροπία των πραξικοπηματιών. Με σκοπό να υπερασπίσει τους πραξικοπηματίες της Κύπρου και τους υπεύθυνους της εθνικής τραγωδίας του 1974, με επινοήσεις και ισχυρισμούς ανόητους και επιπόλαιους. Με μεθόδους λάσπης. Γηράσας εν αμαρτίαις ο Νικ. Μπόλαρης δεν θέλει να παραδεχθεί ότι οι αληθινοί προδότες ήταν από τη δική τους πλευρά, εκείνου του άθλιου Έλληνα αξιωματικού Δ. Ιωαννίδη.
