Στο μεταξύ, βάσει των στοιχείων του ΟΑΕΔ για την εγγεγραμμένη ανεργία τον Αύγουστο του 2016, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας αναζητούσαν εργασία 184.111 άτομα, έναντι 322.597 στην Αττική, εξασφαλίζοντας στις δύο περιφέρειες τις πρώτες θέσεις σε απόλυτο αριθμό, γεγονός αναμενόμενο αφού αυτές συγκεντρώνουν και τον μεγαλύτερο πληθυσμό στη χώρα. Ωστόσο, η εικόνα για την Κεντρική Μακεδονία στην πραγματικότητα είναι μάλλον διαχρονικά χειρότερη, αφού στην περιφέρεια καταγράφηκε η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση στους ανέργους που αναζητούν εργασία, σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2015 (24,25%).
Συνεχόμενη η απώλεια θέσεων εργασίας στην Κ.Μακεδονία
Επιπλέον, με βάση στοιχεία του ΟΑΕΔ για την εγγεγραμμένη ανεργία τον Ιούλιο του 2016, στην Κεντρική Μακεδονία εμφανίζεται η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση μεταξύ των περιφερειών στους ανέργους που αναζητούν εργασία για λιγότερο από 12 μήνες. Το γεγονός αυτό, καταδεικνύει σύμφωνα με τον κ.Σταμπουλή, ότι υπάρχει συνεχόμενη απώλεια θέσεων εργασίας, που οδηγεί σε εγγραφές νέων ανέργων.
Πάντως, οι μακροχρόνια άνεργοι (άνω των 12 μηνών) ξεπερνούν κατά πολύ σε αριθμό όσους ψάχνουν δουλειά για λιγότερο από ένα έτος. Μάλιστα, η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας εμφανίζει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό (18,78%) αύξησης των μακροχρόνια ανέργων το τελευταίο έτος, με πρώτο το Νότιο Αιγαίο (26,84%).
Γυναίκες πάνω από έξι στους δέκα ανέργους, πτυχιούχοι πανεπιστημίου το 21%
Ποιο είναι το προφίλ των εγγεγραμμένων ανέργων στην Περιφέρεια; Κυρίως γυναίκες (62,6% τον Αύγουστο του 2016) κι απόφοιτοι τριτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (21% και 46% αντίστοιχα, με το 30,8% των ανέργων να αντιστοιχεί σε αποφοίτους της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και το 2,2% σε άτομα χωρίς εκπαίδευση). Το 13,7% των ανέργων στην Περιφέρεια είναι ηλικίας 25-29 ετών και το 8,2% μεταξύ 20 και 24 ετών.
Τα διαρθρωτικά προβλήματα στην αγορά εργασίας στην ΠΚΜ επιμένουν
Σχολιάζοντας τα στοιχεία, ο κ.Σταμπουλής επισήμανε ότι αυτά αντικατοπτρίζουν την εμμονή των διαρθρωτικών προβλημάτων στην αγορά εργασίας στην Περιφέρεια, τα οποία δεν επιλύονται απλώς με υψηλότερους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης σε εθνικό επίπεδο, αλλά πρέπει να συνδυαστούν με ενεργητικά μέτρα βελτίωσης της απασχολησιμότητας όσων είναι σε μειονεκτική θέση και έχουν ανάγκη προσαρμογής στις διαρθρωτικές αλλαγές.