Ο καλπασμός αρνήσεων εντυπωσιάζει. Πρωτοφανές το φαινόμενο της κλίμακας άρνησης σε μια χώρα στην οποία η ιδιοκτησία και η γονική παροχή ήταν υπέρτατες κοινωνικές αξίες. Το πιστοποιεί πρόσφατο έγγραφο του υπουργείου Δικαιοσύνης, απαντητικό σε ερώτηση που είχε καταθέσει ο αείμνηστος Ευάγγελος Μπασιάκος, στα τέλη του 2016, με την οποία ζητούσε να ενημερωθεί σχετικώς.
Όπως προκύπτει από το έγγραφο του υπουργού Δικαιοσύνης, που δημοσιεύει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι αιτήσεις αποποίησης κληρονομιών διαμορφώθηκαν ως εξής: το 2013 ανήλθαν σε 29.199, το 2014 σε 41.388, το 2015 σε 45.628 και το 2016 σε 54.422.
Στο έγγραφο φαίνεται πως οι περισσότερες αποποιήσεις κληρονομιών δηλώθηκαν στο Ειρηνοδικείο Αθηνών (11.655 το 2016), 5.563 δηλώθηκαν στο αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης, 1938 στον Πειραιά, 1.575 στην Πάτρα κ.ο.κ.
Γιγαντώνεται , λοιπόν, εντυπωσιακά το «κύμα άρνησης» εκείνων που σπεύδουν να αποποιηθούν κληρονομιά, καθώς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις που φέρνουν αυτές, κυρίως από τα έξοδα κληρονομιάς και τον ετήσιο ΕΝΦΙΑ, που επιβαρύνει τα εισοδήματα επίσης.. Αποποιήσεις όχι μόνο από τέκνα αλλά και άλλους συγγενείς με δικαίωμα κληρονομίας.
Για το 2016, οι αιτήσεις έχουν αγγίξει τις 54.000, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης. Ομως, σύμφωνα με εκτιμήσεις δικαστικών, τις οποίες επικαλείται η «Καθημερινή», ο αριθμός τους για φέτος θα είναι τριπλάσιος, όπως προκύπτει από τις αιτήσεις που έχουν ήδη υποβληθεί, πριν καν κλείσει το πρώτο τρίμηνο του έτους.
Εμπειροι δικαστικοί εκτίμησαν, μιλώντας στην εφημερίδα, ότι περίπου το 30% εκείνων που κάνουν αίτηση αποποίησης κληρονομιάς προχωρούν σε αυτή την κίνηση γιατί δεν μπορούν να σηκώσουν οικονομικά τα «βάρη» των ακινήτων που κληρονομούν.
Περίπου το 28% εκτιμάται ότι αποποιείται την κληρονομιά γιατί πρόκειται για ακίνητα που δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον, στις περισσότερες περιπτώσεις Ελληνες του εξωτερικού, ή κάποιοι που ζουν σε αστικά κέντρα αλλά έχουν καταγωγή από την επαρχία. Η όλη κατάσταση αυτή πρέπει να προβληματίσει την Πολιτεία και τα κόμματα προκειμένου να οδηγηθούν στις αναγκαίες μειώσεις-όπως παλαιότερα- στις κατηγορίες αυτές των ακινήτων, καθώς τα μέτρα «πρόσθετων εσόδων» απέτυχαν πλήρως και οδήγησαν σε οικονομικά και κοινωνικά δράματα.
Επίσης όμως μεγάλο ποσοστό αυτών των υποθέσεων, φτάνει στα ειρηνοδικεία γιατί κάποιοι επιλέγουν έτσι να γλιτώσουν φόρους για γονικές παροχές, από τη μεταβίβαση περιουσίας προς τα παιδιά τους, ώστε να περάσουν απευθείας στα εγγόνια και να μη χρειαστεί να πληρώσουν φόρους δύο φορές. Η ακόμα σε άλλους συγγενείς-που στο τέλος αρνούνται- και να περιέλθουν τελικά στο Δημόσιο, όπου ρημάζουν και απαξιώνονται ως ακίνητες περιουσίες.