«Αυτό δεν είναι μόνο θέμα των μνημονίων, γιατί η ουσία του νεοφιλελευθερισμού εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν ήταν μόνο να αυξηθούν τα κέρδη και να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις αλλά να μειωθεί η δυνατότητα των εργαζομένων να μπορούν να αγωνίζονται. Το καλοκαίρι του 2015, μας απασχόλησε το ερώτημα εάν αυτές οι πληγές μπορούν να αντιμετωπιστούν εντός μνημονίων. Η ευθύνη ήταν μεγάλη και τότε και σήμερα γιατί στο ελληνικό πολιτικό σύστημα υπήρχε ένα βρώμικο μυστικό. Το 1974, όταν έπεσε η χούντα, η Ελλάδα ήταν η χώρα με τις μεγαλύτερες ανισότητες και την μεγαλύτερη φτώχια σε όλη την Ευρώπη, και το 2008, λίγο πριν από την κρίση ίσχυε ακριβώς το ίδιο. Μπορείς να αντιδράσεις σε αυτή την πραγματικότητα μέσα σε ένα μνημόνιο;», διερωτήθηκε ο κ. Τσακαλώτος.
«Προσπαθήσαμε σε πολλούς τομείς. Αλλάξαμε το νόμο Κατσέλη που παρείχε προστασία μόνο στους πιο φτωχούς και μπορεί πλέον να μπει μια οικογένεια με δυο παιδιά και σπίτι αξίας έως 230.000 ευρώ και με εισόδημα έως 30.000 ευρώ ετησίως. Το ίδιο έχει κάνει το υπουργείο Εργασίας. 730.000 οικογένειες θα πάρουν αυξημένα οικογενειακά επιδόματα τα οποία θα καταβληθούν αύριο, ενώ διανέμονται 130.000 σχολικά γεύματα κάθε μέρα σε 57 δήμους της χώρας. Αυξήθηκαν από 70.000 σε 110.000 οι θέσεις των βρεφονηπιακών σταθμών. Οι αντίπαλοι μας λένε ότι πρέπει να καταργηθούν όλα τα επιδόματα και να μείνει μόνο το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης. Όμως οι παροχές αυτές δεν είναι κάτι που δίνεται στους πιο φτωχούς αλλά κάτι που συνδυάζεται με την ιδιότητα του πολίτη».
Για το αναπτυξιακό σχέδιο στην μετά-μνημόνιο εποχή
Μιλώντας για το αναπτυξιακό σχέδιο που θα παρουσιάσει η κυβέρνηση μετά την έξοδο από τα μνημόνια, ανέφερε ότι υπάρχει σε αυτό ένας πολύ ισχυρός πυλώνας. «Εμείς θέλουμε ένα σχέδιο που βεβαίως και θα πρέπει να είναι αξιόπιστο στις αγορές και κράτη μέλη της ΕΕ, ώστε να μπορούμε να χρηματοδοτηθούμε και να μπορούμε να έχουμε έναν βαθμό ελευθερίας, αλλά πρωτίστως θέλουμε ένα σχέδιο το οποίο θα είναι αξιόπιστο στην ελληνική κοινωνία», σημείωσε και αναφερόμενος στα μεσαία στρώματα και στους αυτοαπασχολούμενους, αναγνώρισε ότι «είναι ένα ταλαιπωρημένο κομμάτι της κοινωνίας με πολλά προβλήματα».
«Ο λόγος που δεν μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα ήταν ότι σαν αριστερά είχαμε θέσει ως πρώτη μέριμνα την αντιμετώπιση της κοινωνικής κρίσης. Επίσης μας πήρε πολύ περισσότερο χρόνο από εκείνον που είχαμε υπολογίσει για να αντιμετωπίσουμε την φοροδιαφυγή και να αλλάξουμε την εικόνα που επικρατούσε πριν από την κρίση, ότι εάν ήσουν πλούσιος πλήρωνες φόρους στην ουσία σε εθελοντική βάση», υπογράμμισε ο υπουργός Οικονομικών.
«Τα καλά νέα» συνέχισε, «είναι ότι στο μεσοπρόθεσμο που παρουσιάσαμε πέρυσι για τα επόμενα πέντε χρόνια υπάρχουν 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ, που τα έχουμε βάλει στην άκρη για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τα μεσαία στρώματα. Υπάρχει όμως κι ένα "αλλά". Στην Αριστερά ξέρουμε ότι οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο την ιδιότητα του φορολογούμενου. Είναι ταυτόχρονα γονείς που τους ενδιαφέρουν τα σχολεία, εργαζόμενοι που τους ενδιαφέρουν τα δικαιώματα, ευάλωτοι στις αρρώστιες που τους ενδιαφέρει η υγεία. Χρειάζεται συνεχή αναδιάρθρωση το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα αλλά δεν μπορεί να μη δώσουμε τη μάχη: για μας δεν είναι πανάκεια η μείωση των φόρων. Θέλουμε τους φόρους αυτούς (...) για την παιδεία, την υγεία και την ανάπτυξη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε νέες σχέσεις με τα μεσαία στρώματα με τις μειώσεις στη φορολογία και μια άλλη σχέση στον παραγωγικό τομέα. Είναι από τα επιτεύγματα της κυβέρνησής μας ότι πριν από εμάς το 80% των πόρων του ΕΣΠΑ πήγαινε σε μεγάλα έργα και το 20% στους μικρομεσαίους. Αυτό έχει αντιστραφεί εντελώς και το 80% πηγαίνει στους μικρομεσαίους και το 20% σε μεγαλύτερα έργα υποδομών. Μπορούμε να δημιουργήσουμε νέες συμμαχίες με τα μεσαία στρώματα που δεν επιτρέπει το παλαιότερο μοντέλο που βασιζότανε σε φθηνό χρήμα και σε μεγάλα έργα και στο δόγμα ότι "η αγορά θα τα λύσει όλα"».
Για το ελληνικό χρέος
Αναφερόμενος στο χρέος είπε ότι «αυτό που θα πάρει η χώρα μας για το χρέος είναι σημαντικό και θα αλλάξει τα δεδομένα. Θα είμαστε και πάλι υπερχρεωμένη χώρα, αλλά με την έννοια που είναι χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία. Δηλαδή θα μπούμε σε μια ομάδα χωρών με κοινά προβλήματα που θα μπορούν σε ένα δεύτερο στάδιο να επαναδιαπραγματευθούν. Οι πιο σοβαροί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι δεν είναι βιώσιμη η ευρωζώνη με τέτοιες διαφοροποιήσεις ανάμεσα στον ευρωπαϊκό Βορά και τον ευρωπαϊκό Νότο και κάποτε θα αντιμετωπισθεί.