Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024  17:33:19

Γιώργος Κουρής: Υπάρχει ελπίδα για το αύριο της Ελλάδος;

Ο γνωστός οικονομολόγος Γιώργος Κουρής αναλύει γιατί το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι.

Σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης η ανάπτυξη είναι το μεγάλο ζητούμενο. Από την αρχή τις κρίσης που κορυφώθηκε το 2009 οι χώρες της Ευρωζώνης στα χρόνια που πέρασαν μέχρι το 2014 είχαν ένα ΑΕΠ λίγο κάτω από ότι ήταν προ 6ετίας. Δεν μπορεί να θεωρείται αυτό επιτυχία όταν από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, οι ΗΠΑ που δημιούργησαν την κρίση, μπόρεσαν το διάστημα μέχρι πέρυσι, όχι μόνο να ξεπεράσουν την ύφεση, αλλά να έχουν ένα ΑΕΠ 8,5% μεγαλύτερο από ότι το 2008. Μέσα στο υφεσιακό περιβάλλον της Ευρωζώνης η Ελλάδα είναι η πλέον δοκιμασμένη και ατυχής χώρα, γιατί το επίπεδο ανάπτυξης το 2014 ήταν κατά 25% χαμηλότερο από ότι το προ κρίσης έτος, 2008.

Η Ελληνική κυβέρνηση και όλος ο λαός φωνάζει να μπει φρένο στην λιτότητα. Μια πολιτική που δεν απασχολεί μόνο εμάς, αλλά όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Η μεγάλη ύφεση που το 2009 σήμανε την κατά -4,5% πτώση αθροιστικά του ΑΕΠ της ευρωζώνης, έχει μετατραπεί σε στασιμότητα για πολλές χώρες της Ευρώπης και φτωχοποίηση σημαντικού ποσοστού του πληθυσμού για όσες από αυτές μπήκαν σε μνημόνια. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται αμφισβητούνται ανοιχτά πλέον και οι πιέσεις για αλλαγή, κυρίως προς την Γερμανία και τις εμμονές της για λιτότητα, αυξάνουν συνεχώς.

Παραθέτουμε μια στατιστική απεικόνιση (βλέπε γραφικό) όπου η πορεία της Ελληνικής οικονομίας συγκρίνεται με το σύνολο των χωρών της Ευρωζώνης, αλλά και σε σχέση με τις χώρες που είναι εκτός ευρώ αλλά εντός της ΕΕ (δηλαδή τις: Βουλγαρία, Τσεχία, Δανία, Κροατία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Σουηδία και το Ην. Βασίλειο). Ιδιαίτερα γιατί σε ορισμένες από τις χώρες αυτές τα τελευταία χρόνια ακολουθείται μια νομισματική πολιτική όπου μπορεί να αυξάνεται η προσφορά χρήματος στην οικονομία (ποσοτική χαλάρωση), πολιτική η οποία μόλις πρόσφατα και με μεγάλη καθυστέρηση υιοθετήθηκε στην ευρωζώνη και θα αρχίσει να εφαρμόζεται από τον Μάρτιο και μετά.

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Το εντυπωσιακό των στατιστικών δεδομένων είναι ότι, ενώ η ευρωζώνη δεν έχει σήμερα ακόμα φτάσει σε επίπεδο οικονομικής δραστηριότητας που να είναι πάνω από ότι το τελευταίο προ κρίσης έτος 2008, στις χώρες που βρίσκονται εντός ΕΕ αλλά έχουν τα δικά τους νομίσματα η ανάπτυξη μέχρι πέρυσι ήταν κατά 4% μεγαλύτερη από ότι το 2008. Μέσα σε αυτές τις χώρες χαρακτηριστικές είναι οι επιδόσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο το οποίο μάλιστα το 2014 πέτυχε άνοδο του ΑΕΠ κατά 2,6%, σε σύγκριση με περίπου 1% της ευρωζώνης.

Η εμπειρία και οι αριθμοί των πρόσφατων ετών δείχνουν ότι όσες χώρες είχαν στα χέρια τους όλα τα νομισματικά εργαλεία που διατίθενται, μπόρεσαν να ξεπεράσουν καλύτερα την καθοδική πτώση της οικονομίας που δημιουργήθηκε μετά το 2008. Μήπως λοιπόν το συμπέρασμα είναι ότι εκτός ευρώ μπορούν οι ευρωπαϊκές οικονομίες να επιτύχουν υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης; Το θέμα αυτό προβληματίζει και διχάζει τους οικονομολόγους. Ασφαλώς και την Ελλάδα, λόγω της μεγάλης απώλειας στο βιοτικό επίπεδο την περίοδο της ύφεσης και εφαρμογής των μνημονίων.

Στην χώρα μας όμως ορισμένες δομικές αλλαγές έπρεπε να είχαν γίνει από καιρό και έξω από κάθε μορφή επιτροπείας που μας έχει επιβάλει η ΕΕ εδώ και μια δεκαετία. Η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας και η τεράστια εξάρτηση μας από εισαγωγές υπάρχει και υπήρχε ακόμα και επί εποχής δραχμής, όπου οι συνεχείς υποτιμήσεις του νομίσματος δεν έφεραν την επιθυμητή διόρθωση στην ανάπτυξη και το βιοτικό επίπεδο. Αντίθετα, εντός της ζώνης ευρώ οι περισσότεροι από εμάς βίωσαν την σημαντική βελτίωση που επιτεύχθηκε.
Το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας εστιάζεται στο ότι δεν δίνουμε την δέουσα έμφαση στον μακροχρόνιο προγραμματισμό. Μας «τρώει» η επικαιρότητα, τα ευκαιριακά οφέλη, και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις που κύριο στόχο έχουν την καρέκλα. Οι μεταρρυθμίσεις που έχουν εντοπίσει οι δανειστές μας ότι πρέπει να γίνουν, με ανάλογη προσαρμογή στις δικές μας ιδιαιτερότητες, πρέπει να προχωρήσουν για χάρη της ανάπτυξης. Το μεγάλο λάθος της τρόικας ήταν ότι μας επέβαλε μια βίαιη προσαρμογή και όχι την ήπια μορφή της που απαιτείτο. Δεν μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια προτού το Δημόσιο χρέος δημιουργήσει ένα απαγορευτικό βάρος όπου η ανάπτυξη είναι σχεδόν αδύνατη, και η ενδεικνυόμενη συνταγή οικονομικής ανόρθωσης να επιβάλει η διόρθωση να γίνει μέσα σε 5 χρόνια.

grexit66

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline