Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι προφανές και εμφανές ότι οι πολιτικές δυνάμεις στη χώρα έχουν χωριστεί σε δύο διακριτές πλευρές. Στη μια πλευρά είναι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις –σ' αυτές περιλαμβάνεται και η Δημοκρατική Αριστερά- που επενδύουν στο σενάριο σωτηρίας της χώρας κι στην άλλη πλευρά είναι αυτοί που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με διάφορες αποχρώσεις, επενδύουν στο σενάριο της καταστροφής της χώρας. Γέμισε η Αίθουσα αυτή από Κασσάνδρες. Εμείς δεν θέλουμε να είμαστε Κασσάνδρες.
Έχει κατακρεουργηθεί η έννοια της πατρίδας και του δημοσίου συμφέροντος. Ω καιροί ω ήθη. Σε μια κοινωνία που καταρρέει, σε μια κοινωνία που έχει χάσει τον μπούσουλά της, σε μια κοινωνία η οποία έχει χάσει τα ερείσματά της, τις σταθερές της, έχει χάσει τα αγκωνάρια της είναι προφανές ότι κι η έννοια της πατρίδας υφίσταται την ίδια μεταχείριση.
Πέρυσι τέτοια περίοδο το 60% με 70% των παραδοσιακών φιλικών λαών της Ευρώπης, του Νότου της Ευρώπης, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί κι οι Γάλλοι –σε ποσοστό άνω του 70%, τερατώδη ποσοστά- θεωρούσαν την Ελλάδα τελειωμένη υπόθεση. Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα της χώρας, αυτή ήταν η μεγάλη ήττα της χώρας κι αυτού του λαού. Τελειωμένη υπόθεση. Το «Grexit» κυριαρχούσε παντού.
Οι Έλληνες της διασποράς, γι' αυτούς που κόπτονται –κάποιοι εδώ πέρα μέσα με ακραίες εκφράσεις- ζούσαν στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο ένα απίστευτο ανθρωπιστικό δράμα. Πολίτες τρίτης και τέταρτης κατηγορίας δεν είχαν πού να σταθούν. Αντιμετωπίζονταν απ' τους γείτονές τους ως παρείσακτοι λίγο-πολύ και τους προέτρεπαν να επιστρέψουν στη χώρα τους, γιατί εκεί σπαταλούσαν τον πλούτο το δικό τους. Ζούσαν ένα δράμα.
Ο τουρισμός ήταν σε κάθετη πτώση 20% πέρσι το καλοκαίρι. Το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» είχε ερημώσει γιατί κανένας δεν είχε καμία διάθεση να επισκεφθεί αυτή τη χώρα.
Αυτή την πατρίδα εμείς σα Δημοκρατική Αριστερά δεν τη θέλουμε. Κάποιοι τη θέλουν. Ίσως να ήθελαν να την περιφράξουν κιόλας για να μην πλησιάζει κανένας.
Σήμερα είναι σα να μην έχει αλλάξει τίποτα. Δεν θέλω να αναφερθώ και στα κάπως «υποβολιμιαία» -εντός πολλών εισαγωγικών- άρθρα και στις εκτιμήσεις του CNN ή του Reuters ή των διάφορων funds για ευκαιρίες επένδυσης στη χώρα. Θέλω να αναφερθώ στον τουρισμό.
Ξέρετε ποια είναι τα τρία κριτήρια-στοιχεία των τελευταίων ημερών που δείχνουν τι είναι για μας πατρίδα; Πρώτη σελίδα στο google, «Η Ελλάδα μου». Δισεκατομμύρια πολίτες όλου του κόσμου, μπαίνοντας στο google χθες, σήμερα αύριο, βρίσκουν το λογότυπο ενός μαθητή από το Λιτόχωρο για το google. Το μουσείο της Ακρόπολης αξιολογήθηκε για φέτος ως το τρίτο σ' όλο τον κόσμο από άποψης σπουδαιότητας και η Ακρόπολη ως το δεύτερο μνημείο. Είναι τυχαία αυτά; Αυτά είναι τα στοιχεία που εμείς θέλουμε ως πατρίδα. Αυτά είναι τα στοιχεία που πρέπει να μας κάνουν αισιόδοξους για την επόμενη μέρα. Είναι όλα ρόδινα; Να διεκτραγωδήσουμε για άλλη μια φορά την ψυχολογία;
Ας θέσουμε ένα ερώτημα. Αυτή την ψυχολογία κάποιοι θέλουν να την επιδεινώσουν, θέλουν να την κάνουν χειρότερη απ' ό,τι είναι. Κάποιοι άλλοι θέλουν να τη βελτιώσουν, θέλουν να δώσουν στοιχεία σαν αυτά που αναφέραμε προηγουμένως. Θέλουμε να εξειδικεύσουμε αυτά τα θετικά μακροοικονομικά τα οποία είναι αδιαμφισβήτητα σωστά στην καθημερινότητα του πολίτη. Θέλουμε να τα μεταφράσουμε σε πραγματική οικονομία.
.......Το τελευταίο αλλά όχι έσχατο είναι ότι παραβλέπουμε αλήθεια πάρα πολύ σοβαρά -και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα- τις τεράστιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις που γίνονται σε όλη τη Μεσόγειο. Αυτό απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν να είναι πατριώτες. Όποιος διακινδυνεύει αυτή τη στιγμή τη γεωπολιτική ισορροπία στη Μεσόγειο και προσπαθεί μέσα από τις πράξεις του, τις άφρονες, να οδηγήσει τη χώρα στο περιθώριο, θα προκαλέσει τεράστιο πρόβλημα στην ίδια τη χώρα. »
(Από ομιλία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΔΗΜΑΡ Νίκου Τσούκαλη, βουλευτή Αχαΐας).