Λιάνα Κανέλλη: Σεξ, Παιδεία και Νεότητα

Το θέμα της σημερινής συζήτησης είναι η προσαρμογή του ελληνικού ποινικού δικαίου και της δικονομίας σε μία ευρωπαϊκή Οδηγία για τη σεξουαλική κακοποίηση και την εκμετάλλευση των παιδιών. Η συζήτηση είναι επί της αρχής.

 

Θα δοκιμάσω να σταθώ σ' αυτήν προσπαθώντας να ξεδιαλύνω όχι μόνο τη θέση του κόμματός μας, αλλά και μία σειρά από ζητήματα τα οποία έχουν οδηγήσει κάθε νομοθέτημα αυτής της μορφής στην –δυστυχώς- κακοποιητική ακόμα και του νόμου και του νομικού πολιτισμού -πείτε ό,τι άλλο ωραίο θέλετε για το νομικό πολιτισμό- οδό της αφόρητης υποκρισίας.

Θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα συνάδελφο ότι εμπλέκονται πολλά ζητήματα και πολλές παράμετροι. Θα συμφωνήσω με οποιονδήποτε συνάδελφο μιλάει για ιδιαζόντως ειδεχθές έγκλημα. Θα διαφωνήσω, όμως, με τη γενικευμένη προσέγγιση αυτού του νομοθετήματος απέναντι σε έννοιες εξαιρετικά επικίνδυνες, εξαιρετικά υποκριτικές και ας μου πείτε ότι υπάρχει στο 5α΄ του ήδη υπαρκτού μας Ποινικού Κώδικα περί παγκοσμίας δικαιοσύνης και προσαρμογής σε διεθνείς οργανισμούς.

Όσο υπάρχει Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, όσο υπάρχει παγκόσμια επιβολή στρατιωτικών μέσων από παγκόσμιους οργανισμούς όπως είναι το ΝΑΤΟ και άλλοι σχηματισμοί, δεν μπορεί κανένας με τον ίδιο τρόπο να πλησιάζει και την έννοια της παγκόσμιας δικαιοσύνης χωρίς να μιλάει για επιβολή κυρίαρχης πολιτικής και μάλιστα με ιμπεριαλιστικό τρόπο, ακόμα και σε εξαιρετικά ευαίσθητα ζητήματα όπως είναι η παγκοσμίως αποδεκτή αντίληψη «ας αφήσουμε αποσιωπητικά σ' ό,τι αφορά το κομμάτι της ηλικίας ανά κουλτούρα, ανά πολιτισμό, γιατί στεκόμαστε ευκολότερα σε οτιδήποτε αφορά» –θα το πω όσο πιο παραστατικά μπορώ- «από τη μέση και κάτω» στο σεξουαλικό κομμάτι, αγνοώντας την εκμετάλλευση που είναι και η βασική ουσία τέτοιων παγκοσμίων νομοθετημάτων.

Ποιος είναι ο κίνδυνος; Διατάξεις απολύτως θετικές, αυστηροποίησης ποινών, κυνηγητού δραστών, απαγόρευσης άσκησης επαγγελματικής ιδιότητας που σχετίζεται με τα παιδιά χάνονται πίσω από μίαν ασάφεια και μία διεύρυνση τέτοια που επιτρέπει την ποινικοποίηση.
Και θέλω να πω και στους ευαίσθητους για τα ζητήματα της τέχνης ότι και η τέχνη ζήτημα εκμετάλλευσης είναι, γιατί δεν αγγίζουμε την ουσία της παιδείας.

Όπως δεν έχουμε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, έτσι δεν έχουμε και αντιναζιστική διαπαιδαγώγηση. Δεν την έχουμε, δεν διδάσκουμε στα παιδιά να μην υποστούν τον ουσιαστικό βιασμό της μενγκελικής προσέγγισης της πολιτικής και της ανώτερης φυλής. Δεν μαθαίνουν τα παιδιά έγκαιρα τη χρήση της επιστήμης για την κατασκευή από την κοιλιά της μάνας των παιδιών «indigo» με εξαιρετικές ικανότητες. Δεν διδάσκουμε στα παιδιά πολύ νωρίς τι σημαίνει να γίνεις «υπερστρατιώτης», «υπερόπλο», «ανώτερος από τους άλλους», έτσι ώστε να υποχωρούν οι έννοιες και του βιασμού και της παράκαμψης της βούλησης και κυρίως της διαμόρφωσης της βούλησης παιδιόθεν για να χωριστούμε σε ανώτερες και κατώτερες φυλές.

Πριν φτάσουμε, λοιπόν, να μιλάμε πάρα πολύ εύκολα αν θα στιγματίσουμε ή όχι, αν θα βάζουμε κόκκινους, κίτρινους σταυρούς απ' έξω, κίτρινα αστέρια, όπως έκαναν οι ναζί -γιατί ακούστηκαν και αυτά εδώ μέσα στο Κοινοβούλιο- με πρόσχημα τη ψυχολογική τοποθέτηση που αποκτά κάποιος παγκοσμίως ή αν θέλετε οικουμενικώς, για να είμαστε σαφέστεροι, απέναντι στη κακοποίηση ενός παιδιού, θα ήθελα να πω ότι δεν υπάρχει ούτε εφαρμόζεται καμμία παγκόσμια πρόθεση δικαιοσύνης ούτε από τους ενδιαφερόμενους για την αξία πινάκων και έργων στο χρηματιστήριο αξιών και στους οίκους δημοπράτησης που είναι οι ίδιοι με τη δημοπράτηση άλλων αγαθών, δεν υπάρχει η ίδια ευαισθησία για το παιδί των δώδεκα και των εννιά και των έντεκα ετών που δουλεύει σε φάμπρικες σε χώρες που δεν ανήκουν στην «Αρία» φυλή και που είναι και προορισμός της Αρίας φυλής σε ποσοστό 90% για το σεξουαλικό τουρισμό, εκεί όπου βρίσκεις τα παιδιά που ενίοτε μπορεί να παρέχουν και τέτοιες υπηρεσίες και να θεωρείται αυτό εργασία.

Το ακούσατε, υπάρχουν και πολιτισμοί που λένε ότι το να εκδίδεις την κόρη σου είναι το ίδιο αντικείμενο, δηλαδή το να έχεις το παιδί εννιά και δέκα και έντεκα και δώδεκα χρονών να δουλεύει έτσι και να το παίζεις ότι έχεις αντίληψη περί παιδικότητας και μη καταστροφής της ψυχής και του πνεύματος μόνο για τη σεξουαλική δραστηριότητα, αφήνοντας την εργασία να διαρκεί από τη μέρα μέχρι τη νύχτα.

Και μετά όσον αφορά ένα παιδί που έχει δουλέψει έτσι, αγαπητοί συνάδελφοι, σε χώρες αποκαλούμενες «χώρες του Τρίτου Κόσμου», «αναπτυσσόμενες», «bricks», «migs» «σιξ» -πείτε τες όπως θέλετε- χωρίς να συζητήσουμε την ιδεολογική προσέγγιση και της εξουσίας και του ιμπεριαλισμού και του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού, αλλά κυρίως της εργασίας, -γιατί αν δεν τοποθετηθούμε εκεί δεν θα μπορέσουμε να το συζητήσουμε- δεν μπορείτε να έχετε καπιταλιστική ηθικοποίηση της εκμετάλλευσης του ανηλίκου μόνο για το σεξ. Δεν μπορεί να υπάρξει, όσα νομοθετήματα και αν φτιάξετε.

Το λέω για του λόγου το αληθές και για να σας αποδείξω γιατί έχουμε τόση ευαισθησία στην προσπάθεια και την άφεση, διά ευαίσθητου ζητήματος, μιας παγκόσμιας δικαιοσύνης και προσαρμογής σε διεθνείς οργανισμούς που εξυπηρετούν μονίμως της κυρίαρχης παγκόσμιας καπιταλιστικής τάξης τα συμφέροντα ανά γη, ανά χώρα και ανά κουλτούρα, να αφεθούν μέσα στην ασάφεια των ρυθμίσεων, μέσα στην υποχώρηση ενδεχομένως και της ντόπιας νομικής και κοινωνικής εμπειρίας να επιτευχθεί εκείνη η προσαρμογή που διευρύνει την έννοια του ποινικού αδικήματος σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορείς να το χρησιμοποιείς.
Σας είπα κάτι σε ένα επίπεδο ενηλίκων και το αγνοήσατε. Ο Άσανζ, ο πρώτος αποκαλύψας «wikileaks», επί των οποίων ασκείται παγκοσμίως πολιτική, βρέθηκε να διώκεται και να είναι υπόδικος -και να είναι σε διάφορες πρεσβείες- για σεξουαλική παρενόχληση και βιασμό.

Αυτό δεν σας λέει κάτι; Πάρτε αυτό σαν εφαρμογή και κατεβάστε το κάτω, για να δείτε πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάτι που ιντριγκάρει και εξ ορισμού αποτελεί και προσελκυστική έμμεση παιδική πορνογραφία. Τραβάμε την προσοχή μόλις μιλήσουμε για σεξ.
Ακούω μια υπερευαισθησία για το διαδίκτυο δικαιολογημένη. Κάθε φορά που η τεχνολογία προχωράει, η σοφία των ανθρώπων, τα μέσα που μπορούν να διευκολύνουν τη ζωή τους, αν δεν τα δει κάποιος ταξικά και εκπαιδευτικά, εξ ορισμού μπορούν να καταλήξουν υπερόπλα καταστροφής και χειραγώγησης μαζών, πολλώ μάλλον των ανηλίκων.

Ξέρετε τι δήλωσε ο Πάπας χθες; Έχω μπροστά μου δημοσιεύματα. Θα τα καταθέσω κάποια στιγμή. Το Βατικανό απορρίπτει συγκάλυψη υποθέσεων παιδεραστίας στην Ιρλανδία. Υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι στην Ιρλανδία που βρίσκεται σε προβληματισμό, με φτώχεια.
Ξέρετε πού αναφέρεται; Στις δεκαετίες από το 1920 μέχρι σήμερα, δηλαδή σε εκείνες τις συνθήκες της απόλυτης φτώχειας, όπου σ' ένα σύστημα απολύτως κλειστό, όπως είναι η Καθολική Εκκλησία, καμμία νομοθεσία δεν μπήκε και καμμία νομοθεσία δεν έκανε τίποτα. Είναι αυτή τη στιγμή ένας κλειστός κύκλος, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με κοινοβούλια και με νομοθεσίες και αποφασίζει να αποκαθάρει τα πάντα μόνος του.

Δεν θα του έδινα ιδιαίτερη σημασία, αν χθες δεν γινόταν η δήλωση, μιας και μιλάτε για το διαδίκτυο και για τις μορφές τέχνης, να δείτε έναν έμμεσο τρόπο ώστε η έννοια της παιδεραστίας να χαμηλώσει υπό το πνευματικό πρόσχημα, εν «αγία γη» υποτίθεται: «Οι παπάδες παιδεραστές είναι ίδιοι με τους σατανιστές». Φτιάξτε το εικόνα, κύριοι. Φτιάξτε το εικόνα, φτιάξτε το έργο τέχνης, φτιάξτε το μυθιστόρημα. Πρόκειται για την ταύτιση ενός συγκεκριμένου εγκλήματος, που είναι η επιβολή σεξουαλικής βούλησης και μάλιστα διά της βίας σε ανήλικα, με το διάβολο, με σήματα τέτοια.

Προσέξτε πόσο επικίνδυνο είναι αν αρχίσουν να περνάνε τέτοιες αντιλήψεις και τέτοιες ιδέες σε κλειστούς χώρους. Και όταν λέω «άβατα», μιλάω για άβατα και από την αστυνομία, άβατα κι από οπουδήποτε αλλού, τα οποία τα καταδικάζουμε σε ένα πνευματικό επίπεδο, όταν αυτό ουσιαστικά και βασικά, πέρα από αρρωστημένες εκφάνσεις του σεξουαλικού ενστίκτου, στην πραγματικότητα είναι φόνος, αλλά εκφράζεται σε ένα πνευματικό επίπεδο από θρησκείες που εδράζονται στην αδελφοκτονία.

Ο Κάιν είναι διάσημος, αγαπητοί συνάδελφοι. Δεν είναι ο Άβελ. Ο Κάιν μπορεί να είναι και εστιατόριο. «Άβελ» το πολύ-πολύ να βρείτε κανένα καθαριστήριο στο δυτικό πολιτισμό και στη δυτική κουλτούρα. Άρα, θέλει μια εξαιρετική προσοχή.

Πού θα στραφεί αυτή η προσοχή; Σε δύο μορφές. Η μία είναι η παιδεία. Γι' αυτό φέραμε αντίρρηση για τις ηλικίες και τη μείωση των ποινών μεταξύ δεκαπέντε και δεκαοκτώ ετών. Η κοινωνική, μιντιακή, επικοινωνιακή και εκπαιδευτική ωρίμανση δεν μπορεί να «παίζει» σε ένα γενικό νομοθέτημα, όπως είναι αυτό. Επί της αρχής ποιος θα διαφωνήσει γι' αυτά που θέλει να προτείνει και την αυστηροποίηση των ποινών; Γι' αυτό δεν μπαίνω στις λεπτομέρειες των άρθρων αυτή τη στιγμή σήμερα.

Είναι ίδια; Είναι ίδια ανά χώρα; Μπορεί να είναι ίδια η κρίση, αλλά είναι ίδια ανά χώρα, είναι ίδια ανά κουλτούρα; Δεν είναι. Θέλετε να προσεγγίσετε το παιδί; Η «Λολίτα» τι είναι; Έργο τέχνης ή ανήλικη; Βάζετε, λοιπόν, διαβαθμίσεις.
Άκουσα και κάποια πράγματα τα οποία είναι εξωφρενικά, ότι οι αλλοδαποί και οι εκτός Αρίας φυλής είναι τα θύματα. Λάθος! Στατιστικά παγκοσμίως η άσπρη φυλή έφτιαξε αυτή τη νομοθεσία, γιατί έχει τους περισσότερους θύτες των υπολοίπων φυλών.

Δεν είναι θέμα φυλής. Είναι θέμα τάξης, χρημάτων και εξουσίας. Πάρα πολλοί από τους εμπόρους ναρκωτικών δεν είναι καν χρήστες. Είναι όμως έμποροι ναρκωτικών.Και εκεί έχουμε βάλει τιμολόγιο, στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών. Ποιο είναι το νόμιμο εμπόριο ναρκωτικών; Τα οπιοειδή κατά του πόνου; Πείτε μου. Βάλατε διαβαθμίσεις παντού. Μπαίνουν κι εδώ.

Είναι, λοιπόν, ζήτημα παιδείας. Ποιος την έχει την παιδεία στα χέρια του; Ποιος θέλει να αναπαράξει πρότυπα; Ποιος έχει μια παιδεία που βλέπει το παιδί ως οικονομική μονάδα; Ποιος έχει μια παιδεία στα χέρια του που βλέπει το παιδί στο επίπεδο της διαφήμισης ως target group, δηλαδή ομάδα-στόχο; Για ποιον πολιτισμό μιλάμε, ο οποίος θα καταφέρει να νομοθετήσει τη μη εκμετάλλευση τη σεξουαλική των ανηλίκων, επιτρέποντας κατά κόρον τη σεξουαλική εκμετάλλευση των ενηλίκων, θεωρώντας ότι έχουν διαμορφώσει και βούληση;

Σε ποιες ανάγκες; Σε ποια φτώχεια; Σε ποια εξαθλίωση; Στη χώρα που έλεγε ότι θα ρίξει το σοβιετικό καθεστώς, επειδή με ένα καλσόν αγοράζεις μια κοπέλα. Το ίδιο σήμερα. Ξέρετε τι λέει; «Ανάθεμα τις δίμετρες που ήρθαν εδώ και διέλυσαν τα σπίτια».
Τουλάχιστον, έχουμε και παρήγορα φαινόμενα. Στη χώρα του «Σούγκαρλαντ» είμαστε, της αναζήτησης νυφών. Ευτυχώς, μπορεί να ψηφιστεί και ένας γιατρός στην Ανδραβίδα, μετανάστης. Μη λέμε μόνο αυτά που είναι μαύρα. Μπορούμε να λέμε και άλλα πράγματα, που σε κάνουν και αναθαρρεύεις μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Επομένως, εδώ έχουμε τεράστιες επιφυλάξεις για την ασάφεια όρων, για την άνευ όρων αποδοχή οδηγιών.
Θέλω να κλείσω με μια ψευδαίσθηση. Είναι Οδηγία –λέει- από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και η μέθοδος εφαρμογής; Αυτό κάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όλο Οδηγίες βγάζει. Οι μέθοδοι εφαρμογής πού πάνε; Πάνε στους κατέχοντες, το «μη μαξιλαράκι» - τάχα μου, δήθεν – της δημοκρατικής επαφής πολιτών και εξουσίας. Τι σχέση έχουν αυτά με γραμμές της Κομισιόν αύριο το πρωί; Καμία!

Θέλετε να σας το αποδείξω; Θα σας το αποδείξω σε έναν άλλον τομέα, κύριοι συνάδελφοι. Όσες νομοθεσίες και να βγουν, από την ώρα που είναι αποδεκτή η έννοια του κέρδους και η έννοια της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, θα κρατηθώ από τη λέξη «εκ-μετάλλευση». Δεν βγάζεις απλώς το μέταλλο από τη γη στη λέξη «εκμετάλλευση». Όταν πας στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο του βγάζεις και την ψυχή του και τα σωθικά του και το μυαλό του και τη βούλησή του με βάση την ανάγκη. Κάποιος πλουτίζει και κάποιος αδειάζει. Το προσεγγίζουμε έτσι.

Στο μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής στα σχολεία έχουν μπει χορηγοί που πουλάνε αυτοκίνητα και εκμεταλλεύονται την ανάγκη της εκπαίδευσης, ώστε ο χορηγός του αυτοκινήτου μαζί με την εκπαίδευση να αποκτά και πελάτη από τον ανήλικο. Ακριβώς αυτό συμβαίνει. Και δεν συμβαίνει μόνο αυτό. Παρέχεται και ως διασκέδαση δίπλα το ηλεκτρονικό παιχνίδι. Το έχετε δει; Έχει και πολύ ωραίο, ιερατικό χαρακτήρα. «Σαντ Ανδρέας» λέγεται, «Άγιος Ανδρέας». Ευτυχώς, στην Πάτρα ο Άγιος Ανδρέας δεν θα έχει αυτήν την μορφή, όπως το «Σαντ Ανδρέας», το παιχνίδι. Ξέρετε τι κάνει αυτό το παιχνίδι; Σου δείχνει πώς να παρακάμπτεις τη νομιμότητα σκοτώνοντας στο δρόμο, κάνοντας τροχαία. Αυτά στα μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής γίνονται για να αποκτήσεις την αίσθηση του δρόμου.

Επομένως, η έννοια της βίας, η έννοια της εκμετάλλευσης του παιδικού σώματος και, κατ' επέκτασιν, ό,τι αυτό σημαίνει για την ψυχή του, για τη δομή του, δεν γίνεται με ευχολόγια, γίνεται με θεμελιώδη αλλαγή πολιτικής. Το παιδί που είναι εκπαιδευμένο είναι εξ ορισμού προστατευμένο.

Το παιδί που στα πέντε και στα εφτά και στα εννιά μπαίνει σε πρόγραμμα παιδικής επιχειρηματικότητας, εκμεταλλεύεται την ξύστρα, το μολύβι, το φορεμένο μπουφάν και το παπούτσι του διπλανού του παιδιού έχει εξ ορισμού μικρότερες αντιστάσεις ως αντικείμενο αύριο το πρωί και θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Και έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να βρεθεί ο ίδιος, μόλις περάσει το τυπικό όριο του νόμου, να είναι θύτης. Θα του έχουν καλλιεργηθεί πολύ νωρίς, πάρα πολύ νωρίς μέσα στην ψυχή όρια, τα οποία τα ορίζει το κέρδος και όχι η πραγματική παιδεία και η πραγματική κουλτούρα.

(Η δημοσιογράφος Λιάνα Κανέλλη είναι βουλευτής Αθηνών του ΚΚΕ)

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline