Δημ. Κρεμαστινός: Οι φόροι της αμαρτίας

Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, πρωτίστως να σας συγχαρώ για την ανάληψη των καθηκόντων σας και παράλληλα να πω δημόσια πως μου έκανε πολύ καλή εντύπωση το ότι αποσύρατε ορισμένες διατάξεις για να τις ξανασκεφθείτε και ειδικά τη διάταξη με τις προϋποθέσεις λειτουργίας των ιδιωτικών κλινικών.

 

Διότι, ο Υπουργός εκείνος που έβαλε τις πιο αυστηρές προϋποθέσεις δεν ήταν του ΠΑΣΟΚ, ήταν της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Σούρλας, και αυτό είναι προς τιμήν του.

Πρέπει να σας καταθέσω ότι όταν ήμουν νεαρός, τεταρτοετής φοιτητής πήγα σε μια κλινική του Πειραιά για να μάθω πέντε πράγματα. Εκεί ρώτησα τον κλινικάρχη «ποιος θα είναι ο γιατρός το βράδυ;». Και μου λέει «εσύ θα είσαι ο γιατρός». Του απαντάω: «μα, εγώ είμαι φοιτητής». Μου λέει: «δεν χρειάζεται το βράδυ γιατρός». Να μην ξαναγυρίσουμε, λοιπόν, εκεί. Οπότε πολύ σωστά, ξανασκεφθείτε όλα αυτά.

Επίσης, θα ήθελα να πω ότι είστε ο τρίτος Υπουργός Υγείας στη διετία. Και το ερώτημα είναι: Οι άλλοι Υπουργοί δεν επέλυσαν τα προβλήματα ή προσπάθησαν να τα επιλύσουν και προκάλεσαν αντιδράσεις τέτοιες που, όταν γίνονται, ο κάθε Πρωθυπουργός επιλέγει τον ευκολότερο δρόμο και αντικαθιστά τον Υπουργό; Αυτό είναι το ερώτημα.

Πρέπει, όμως, να πω ότι πράγματι η υγεία χρειάζεται χρήματα, όπως είπαν και οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα, όμως, είναι πού μπορεί κανένας να βρει αυτά τα χρήματα και πώς μπορεί να τα βρει. Και το πιο δύσκολο είναι ότι ακόμα και όταν βρεις τα χρήματα, εάν η υγεία λειτουργεί όπως ο πίθος των Δαναΐδων, δηλαδή δεν έχει πυθμένα, όσα χρήματα και να ρίξεις, τα χρήματα φεύγουν και ο κόσμος δεν απολαμβάνει αυτό το αγαθό που λέγεται υγεία.

Βέβαια ο Υπουργός δεν είναι εδώ. Θα του τα πει, όμως, η Υφυπουργός και θα τα συζητήσει μαζί του.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Δυστυχώς ακολουθούμε στην υγεία κατασταλτική πολιτική, αντί να ακολουθούμε προληπτική πολιτική. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αποδεδειγμένα καταναλίσκουμε τριπλάσια από όσο πρέπει να καταναλώσουμε φάρμακα και αποδεδειγμένα έχουμε τριπλάσιες εξετάσεις –τουλάχιστον- από αυτές που χρειαζόμαστε.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το κράτος με την οικονομία που έχει σήμερα, δεν μπορεί να ανταποκριθεί και καταφεύγει στα rebates, δηλαδή στις εκπτώσεις, και στα clawbacks, δηλαδή, «φέρτε τα λεφτά πίσω». Όμως, από ποιους τα παίρνει; Τα παίρνει από αυτούς που έχουν κάνει τις εξετάσεις.

Παραδείγματος χάρη, εάν χρειάζονται τριάντα μαγνητικές τομογραφίες και κάνεις εκατό, αυτός που κάνει τις εκατό έχει προσωπικό, έχει μηχανήματα, πληρώνει. Όταν, λοιπόν, χρειάζεται τριάντα και κάνει εκατό και το κράτος δεν έχει να του πληρώσει τις εκατό, του λέει «φέρε πίσω τις εβδομήντα». Για να γίνει αυτό, αυτός πρέπει να απολύσει προσωπικό, πρέπει να πληρώσει προσωπικό, πρέπει να ελαττώσει την αμοιβή του προσωπικού. Άρα, η λύση δεν είναι πόσες εξετάσεις θα κάνουμε, άπειρες, και μετά να πάρουμε πίσω τα λεφτά.

Και το λέω αυτό με επίγνωση του τι λέω. Διότι, την εποχή των παχιών αγελάδων οι ίδιοι άνθρωποι που διαμαρτύρονται σήμερα στον Υπουργό για τα rebates και για τα clawbacks τότε έλεγαν, «φέρτε περισσότερες εξετάσεις». Διότι, ήταν η εποχή των παχιών αγελάδων, γιατί πλήρωναν. Τώρα που δεν πληρώνουν, βρίσκονται και αυτοί οι ίδιοι στην ίδια τραγική θέση. Διότι, όταν τους ζητάει πίσω τα λεφτά τα οποία έχουν δώσει ήδη είτε σε προσωπικό, είτε σε αντιδραστήρια, είτε σε οτιδήποτε, αυτό σημαίνει ότι οι ίδιοι στριμώχνονται και οι ίδιοι πια δεν μπορούν να ανταποκριθούν.

Και ιδού, λοιπόν, το αδιέξοδο. Τι πρέπει να γίνει;

Είναι πάρα πολύ απλό: Να καταναλώνουμε αυτά που χρειαζόμαστε. Πώς θα γίνει, όμως, αυτό όταν δεν υπάρχει -όχι υπό την έννοια του προληπτικού ελέγχου όπως το λέμε στην οικονομία- ουσιαστικά έλεγχος για τις εξετάσεις που ζητάει ο ιατρός ή τα φάρμακα που συνταγογραφεί; Διότι η ηλεκτρονική συνταγογράφηση έχει προσφέρει πολλά, αλλά δεν προσφέρει αυτό που νομίζει ο κόσμος. Δηλαδή, μπορεί κάποιος να πάει σήμερα σε έναν ιατρό να του γράψει εξετάσεις, μετά από δεκαπέντε μέρες, για το ίδιο θέμα, να πάει σε άλλον ιατρό να του γράψει, κατά τη γνώμη του, άλλες εξετάσεις, μετά από ένα μήνα να πάει σε έναν άλλο ιατρό και όλα αυτά μπορεί και να μη χρειάζονται. Σε όλα τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας δεν έχει αυτήν τη δυνατότητα ο άρρωστος. Ο άρρωστος έχει έναν ιατρό, ένα κέντρο υγείας, ένα νοσοκομείο, ιατρό της επιλογής του ο οποίος τον κατευθύνει.

Εάν, λοιπόν, εμείς δεν τα κάνουμε όλα αυτά, κυρία Υφυπουργέ, δηλαδή να διαρθρώσουμε το σύστημα υγείας, κυνηγούμε τη σκιά μας, έχουμε αντιδράσεις, ξεσηκώνονται όλοι, ο Πρωθυπουργός προβαίνει σε ανασχηματισμό και αντικατάσταση του Υπουργού για να εκτονώσει τις αντιδράσεις.
Τα είπα τόσο απλά, για να γίνουν αντιληπτά. Και χαριτολογώντας όταν ευχήθηκα στον κ. Βορίδη καλή επιτυχία, του είπα ότι τα ίδια λέω σε κάθε Υπουργό, αλλά αναγκάζομαι να τα πω και στον επόμενο. Εύχομαι να μην χρειαστεί ξανά να τα πω στον επόμενο, δηλαδή να γίνουν όλα αυτά.

Παράλληλα, όμως, πρέπει να τονίσω και ένα άλλο θέμα: Στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων κάναμε αλλεπάλληλες συνεδρίες σχετικά με τις απομονωμένες περιοχές, τα νησιά, τα ορεινά ιατρεία κλπ.. Όλοι είχαμε συμφωνήσει σε ορισμένες τροπολογίες, οι οποίες θα πρέπει να περάσουν για να διευκολυνθεί πραγματικά ο τρόπος λειτουργίας αυτών των περιοχών. Διότι πραγματικά είναι δραματικός ο τρόπος λειτουργίας, γιατί και νοσηλευτικό προσωπικό -σε αριθμούς- δεν υπάρχει και το ιατρικό προσωπικό, όπως είπαν και άλλοι συνάδελφοι, είναι ανεπαρκές. Αν δεν υπάρξουν, λοιπόν, τροποποιητικές διατάξεις του τρόπου λειτουργίας αυτών των δομών, τότε τα πράγματα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα θα οδηγηθούν σε μεγάλα αδιέξοδα.

Δεν θα ήθελα να καταχραστώ της θέσεώς μου και να πω πολύ περισσότερα, διότι νομίζω ότι δεν είναι και χρήσιμα. Ας κάνουμε λίγα πραγματικά πράγματα στην υγεία και αν θέλετε και συμφωνημένα. Διότι όποιο κόμμα και να διαδεχθεί αυτήν την Κυβέρνηση στην εξουσία, θα αντιμετωπίσει πολύ περισσότερα προβλήματα απ' όσα αντιμετωπίζουμε σήμερα, διότι, δυστυχώς, δεν βλέπω να υπάρχουν πόροι διαθέσιμοι για την υγεία.

Και λέω «πόροι διαθέσιμοι για την υγεία» γιατί πρώτα έβαλα την καταστολή, πρώτα είπα, δηλαδή, ότι πρέπει ο ιατρός να εκπαιδευτεί, να μετεκπαιδευτεί, τα συνέδρια που θα παρακολουθήσει πρέπει να είναι συνέδρια, ουσιαστικά, εφαρμογής των κατευθυντηρίων οδηγιών, αλλά από την άλλη πλευρά θα πρέπει και αυτός ο ιατρός να αμειφθεί σωστά, για να είναι ευχαριστημένος και να δουλεύει μέσα στο σύστημα. Σήμερα, λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας, δεν του δίνονται αυτές οι δυνατότητες. Πολλοί σέβονται τον όρκο του Ιπποκράτη, όπως γνωρίζετε, αλλά είναι και μερικοί που δεν τον σέβονται καθόλου και δεν υπάρχει τρόπος να τους φέρει κανένας στην ευθεία οδό.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, απ' όλα αυτά τα οποία λέμε σήμερα, θα πρέπει να πω αυτό που μονίμως το επαναλαμβάνω σαν σλόγκαν, ότι εάν δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι να βρούμε λεφτά για την υγεία, πρέπει να εφαρμόσουμε τον περίφημο «φόρο της αμαρτίας». Και όταν λέμε «φόρο της αμαρτίας», εννοούμε να φορολογηθούν όλες οι κακές πράξεις που κάνει ο άνθρωπος και το προϊόν της αμαρτίας να πηγαίνει στην υγεία. Κάπνισμα; Κάπνισμα. Θα μου πείτε, «Δεν πληρώνει ο κόσμος το τσιγάρο;». Σωστό. Όμως, ο ίδιος να πληρώνει και τη νοσηλεία του, ο ίδιος να πληρώνει και όλα τα επίχειρα που έχει το κάπνισμα όσον αφορά την κακή υγεία του την οποία κατοχυρώνει ο ίδιος, για να μην τα απαριθμώ ως ιατρός απ' αυτήν τη θέση.

Και γιατί να του πληρώνουν οι άλλοι συμπολίτες του αυτά τα οποία ο ίδιος έχει ελεύθερα προαποφασίσει; Γιατί οι αρρώστιες, είτε είναι καρδιαγγειακά νοσήματα είτε είναι καρκίνοι, θέλουν λεφτά, θέλουν νοσηλεία. Δεν είναι σωστό, λοιπόν, αυτός που αποφασίζει ελεύθερα έναν τρόπο ζωής να αναλάβει και το κόστος αυτής της ζωής; Να το αναλάβει ο άλλος που απλώς φορολογείται;

Θα υπάρξουν πολλοί που θα μου πουν ότι υπάρχει και μια άλλη, εάν θέλετε, φιλοσοφική άποψη, την οποία δεν έχω καμία διάθεση να μην τη συζητήσω. Όμως, μου κάνει εντύπωση που βλέπω σήμερα στις εφημερίδες της Αγγλίας και στο BBC ότι κάνουν πρόταση –προσέξτε, είναι περίεργο αυτό και δεν το προτείνω- να βάλουν φόρο σε τι; Στα γλειφιτζούρια των παιδιών. Γιατί; Διότι, λέει, τα παιδιά παχαίνουν και αυτό είναι κακό για την υγεία τους. Αυτό είναι υπερβολή.

Δεν θα φθάσουμε, λοιπόν, στην υπερβολή. Όμως, το να βάλουμε ένα μικρό φόρο, όχι στο τσιγάρο, αλλά στα τυχερά παιχνίδια, στα καζίνο, σε κάθε παιχνίδι, σε κάθε γύρο της ρουλέτας και αυτά να πηγαίνουν στην υγεία δεν είναι υπερβολή. Είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος, γιατί στις σημερινές δύσκολες οικονομικά συνθήκες είναι δύσκολο εγώ να αποδεχθώ ότι ως διά μαγείας η ελληνική οικονομία του χρόνου ή του αντίχρονου θα φτιάξει με οποιονδήποτε Υπουργό Οικονομικών και οποιανδήποτε κυβέρνηση και αφού θα φτιάξει η ελληνική οικονομία, θα μπορέσει να είναι αρωγός εις την οικονομία της υγείας. Πιστεύω ότι πρέπει διακομματικά να βλέπει κανείς τα θέματα της υγείας, διότι αν τα βλέπει κομματικά, κάνει κακό και στο κόμμα του και στην υγεία του ελληνικού λαού.

(Ο καρδιολόγος καθηγητής Δημήτρης Κρεμαστινός είναι πρώην υπουργός Υγείας και βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ)

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline