Το να επιδιώκετε να φέρετε την ανάπτυξη δια νόμου –με εντολή δηλαδή- δεν δείχνει κακές προθέσεις. Ίσα-ίσα, αρκετοί φορείς έχουν δει θετικά τον συγκεκριμένο αναπτυξιακό νόμο.
Όμως, το να πιστεύετε ότι η οικονομία και η αγορά θα ανθίσουν με εντολές και ειδικούς νόμους, είναι κάτι το οποίο μας φανερώνει την άγνοιά σας ή την αδιαφορία σας για την πραγματική οικονομία. Έχετε πλήρη και μαύρα μεσάνυχτα, καθώς και μια βάσιμη υποψία ιδιοτέλειας και καιροσκοπισμού.
Από τον ν. 1262/1982 μέχρι τον ν. 3908/2011 νομοθετήθηκαν στη χώρα μας συνολικά πέντε αναπτυξιακοί νόμοι. Μάλιστα, οι δύο τελευταίοι αναπτυξιακοί νόμοι του 2011 και του 2004, συνέβαλαν στη λειτουργία έξι χιλιάδων εκατόν εξήντα επτά και τριάντα εννέα χιλιάδων εξακοσίων εξήντα εννέα θέσεων εργασίας αντίστοιχα.
Κάθε μία από αυτές τις θέσεις κόστισε στους Έλληνες πολίτες 322.000 ευρώ στην πρώτη περίπτωση και 230.000 ευρώ στη δεύτερη. Μάλιστα, σύμφωνα με μελέτες του καθηγητή κ. Πετράκου και της «Grant Thornton», η μέση διάρκεια ζωής αυτών των θέσεων δεν ξεπέρασε τα τρία χρόνια.
Καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για πανάκριβες θέσεις εργασίας και καταθέτω στα Πρακτικά σχετική πηγή για όσα ανέφερα.
Σχετικά με το εν λόγω νομοσχέδιο και τον χρόνο υποβολής, ετέθη στη διαβούλευση τον Μάιο του 2006 -με τεράστια καθυστέρηση- έχοντας τις εξής συνέπειες: Πρώτον, κακή οικονομική συγκυρία, ενόψει πρόσφατων ψηφισθέντων άκρως υφεσιακών μέτρων που δημιουργούν αντιαναπτυξιακό κλίμα στην αγορά και, δεύτερον, χρονική απόσταση από τον προηγούμενο αναπτυξιακό νόμο –που θυμίζω ότι ήταν το 2011- και από τον νέο Γενικό Απαλλακτικό Κανονισμό, δημιουργώντας μεταβατικά προβλήματα.
Στο νομοσχέδιο παρατηρείται, πρώτον, χαμηλό ποσοστό επιχορηγήσεων, δεύτερον, ενίσχυση σε έμμεσες επιχορηγήσεις, όπως για παράδειγμα φοροαπαλλαγές ή σταθερό φορολογικό καθεστώς αλλά όχι σε ρευστότητα και, τρίτον, περιορισμός των ενισχύσεων, πλην ειδικών κατηγοριών, στις νέες επιχειρήσεις με αποκλεισμό των ήδη υφισταμένων.
Συνέπεια αυτού είναι ότι οι υφιστάμενες επιχειρήσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν έμμεσες ενισχύσεις, κατ' αρχήν αποκλείονται, ενώ οι νέες επιχειρήσεις, που κατ' εξοχήν χρειάζονται κεφαλαιακή ενίσχυση, έχουν πρόσβαση μόνο σε έμμεσες ενισχύσεις, με συνέπεια να είναι αμφίβολη η αποτελεσματικότητα του νέου νόμου από τη γέννησή του κιόλας.
Ειδικότερα: Πρώτον, ο νέος αναπτυξιακός νόμος καθιστά νευραλγικό παράγοντα για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, πρωτίστως των μέσων μαζικής ενημέρωσης, παρέμβαση ενδιάμεσων χρηματοπιστωτικών μηχανισμών, τα λεγόμενα funds of funds -και αναφέρομαι στο άρθρο 59- οι οποίοι όμως μόνο γενικόλογα προσδιορίζονται στον νόμο και των οποίων ο ακριβής καθορισμός, η ίδρυση και η λειτουργία απαιτούν πρόσθετες χρονοβόρες ενέργειες της πολιτείας.
Δεύτερον, έχει ως συνέπεια γραφειοκρατία και καθυστερήσεις. Τα ειδικά καθεστώτα ενισχύσεων δεν δύνανται να τεθούν σε λειτουργία, παρά μόνο κατόπιν σχετικής προκήρυξης και καθορισμού ανάλογου προϋπολογισμού.
Εκτιμάται ότι για τη λειτουργία του νόμου απαιτείται η έκδοση πολυάριθμων υπουργικών αποφάσεων.
Τρίτον, η αναγνώριση σταθερού φορολογικού συντελεστή 29% για την επόμενη δεκαετία, με προϋπόθεση την επένδυση υψηλών ποσών –αναφέρονται περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ- δεν αποτελεί πραγματικό επιχειρηματικό κίνητρο.
Η πορεία των προηγουμένων νόμων και τα χρηματοδοτικά κενά που έχουν δημιουργήσει, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση υποβολής του νομοσχεδίου, τη δυσμενή συγκυρία, τον βαθμό αποεπένδυσης στη χώρα και την έλλειψη ρευστότητας, δημιουργούν τις πλέον αρνητικές προϋποθέσεις για την αποδοτικότητα ενός νόμου, που μάλλον εξυπηρετεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την ίδια την Κυβέρνηση, που εν τέλει ως στόχο έχει να ενισχύσει τη φαρέτρα και την εικόνα της με έναν κατ' όνομα αναπτυξιακό νόμο, που η ίδια έφερε, ενώ η προηγούμενη Κυβέρνηση, η Νέα Δημοκρατία, δεν κατάφερε να φέρει.
Εσείς, λοιπόν, πιστεύτε ότι η λύση για την ανάπτυξη της Ελλάδας είναι θέμα ειδικής, έκτακτης αναπτυξιακής νομοθεσίας.
Σας το κάνω, λοιπόν, εικόνα για να το καταλάβει και ο πιο απλός άνθρωπος που μας ακούει αυτήν τη στιγμή. Είναι σαν να πιστεύετε ότι θα δροσίσετε την έρημο διανέμοντας παγάκια σε επιλεγμένους ερημίτες, με την εντολή να τα προσέχουν να μην τους λιώσουν. Και το λέτε αυτό τη στιγμή που γνωρίζετε πως οι εν λόγω ερημίτες δεν έχουν ούτε ψυγεία ούτε ρεύμα.
Στη δική μας μάλιστα περίπτωση εσείς είστε αυτοί που συνειδητά μετατρέπετε τους ιδιώτες επαγγελματίες και επιχειρηματίες σε ερημίτες στη Σαχάρα. Τους ζητάτε να σας δίνουν 100% προκαταβολή φόρου, 45% ανώτατη κλίμακα φορολόγησης, 25% ασφαλιστικές εισφορές και 5% εισφορά αλληλεγγύης. Την ίδια στιγμή επιτρέπετε στα αγαπημένα σας παιδιά να παίρνουν συντάξεις των 3.000 ευρώ και θεωρείτε δίκαιο να δίνετε στους νέους ανθρώπους, που μπαίνουν στον χώρο της εργασίας 300, 400 και 500 ευρώ μισθό. Και μετά έχετε το θράσος να συζητάτε για ανάπτυξη!
Και όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στη μιζέρια και την απραξία της ελληνικής αγοράς. Σύμφωνα μάλιστα με τα δικά σας στοιχεία εκτέλεσης προϋπολογισμού, βουτιά σημειώνουν τα έσοδα από ΦΠΑ και ειδικούς φόρους. Αναφέρω ενδεικτικά ότι το έλλειμμα για το πρώτο τρίμηνο του 2016 υπολογίζεται στα 500 εκατομμύρια ευρώ. Απλήρωτοι φαίνεται πως μένουν και οι τρέχοντες φόροι εισοδήματος νομικών προσώπων, που παρουσιάζουν υστέρηση της τάξης των 127 εκατομμυρίων ευρώ.
Μάλιστα, στο πρώτο τετράμηνο του 2016 συμβαίνει και κάτι πρωτοφανές στη διάρκεια των τελευταίων ετών: Ο ρυθμός λουκέτων σε επιχειρήσεις είναι μεγαλύτερος από τον ρυθμό ενάρξεως.
Καταθέτω και σχετικά links από τα όσα ανέφερα.
Και μετά από όλο αυτό το χάος, που συνειδητά προκαλείτε στην αγορά και στον ιδιώτη απασχολούμενο είτε είναι ιδιωτικός υπάλληλος, είτε ελεύθερος επαγγελματίας, είτε επιχειρηματίας, περιμένετε και πάλι να φέρετε ανάπτυξη με έναν ειδικό αναπτυξιακό νόμο.
Ας περάσουμε σε πιο συγκεκριμένα σημεία.
Κατ' αρχάς ζητάτε παράβολο από κάθε υποψήφιο επενδυτή. Αυτό έχει ποσοστιαία βάση σύμφωνα με το ύψος της κάθε προτεινόμενης επένδυσης και σε αρκετές περιπτώσεις φτάνει και το ύψος αρκετών χιλιάδων ευρώ. Αυτό το παράβολο λογικά θα διασφάλιζε ένα αυξημένο επίπεδο ποιότητας στην αξιολόγηση της κάθε επενδυτικής πρότασης. Όταν δηλαδή εγώ ως επιχειρηματίας βγάζω από την τσέπη μου και πληρώνω ένα μεγάλο ποσό στο κράτος σε παράβολο, περιμένω μια ελάχιστη ανταποδοτική υπηρεσία.
Στο άρθρο 14 που αναφέρεστε και όπου προβλέπετε την αξιολόγηση λέτε ότι για κάθε υποβαλλόμενη πρόταση υπάρχει ένας και μόνο αξιολογητής, ένας άνθρωπος δηλαδή του οποίου η δουλειά θα είναι να συντάξει το αξιολογικό του πόρισμα και να το καταθέσει στην αρμόδια Επιτροπή. Αυτόν τον έναν αξιολογητή μάς λέτε ότι θα τον βρείτε από το Ειδικό Μητρώο Αξιολογητών.
Πηγαίνουμε, λοιπόν, να διαβάσουμε τι προσόντα πρέπει να έχει αυτός ο ένας και μοναδικός αξιολογητής και βλέπουμε ότι το μόνο που αναφέρεται είναι ότι πρέπει να έχει πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ και γνώσεις υπολογιστών. Σε αυτό, όμως, το σκέλος δεν προχωράτε στη διατύπωση πιο συγκεκριμένων προδιαγραφών.
Βάσει του ΚΕΠΑ για τις προδιαγραφές των αξιολογητών βγάζουμε κάποια συμπεράσματα από αυτήν τη διαδικασία: Είτε ότι είστε επιπόλαιοι και ανίδεοι από επιχειρηματικότητα και επενδύσεις είτε ότι είστε υστερόβουλοι και επιθυμείτε να διαβάλετε με κάθε τρόπο την αξιολόγηση των επενδυτών, ώστε να ευνοηθούν συγκεκριμένα πρόσωπα, είτε ότι δεν σας απασχολούν καθόλου, μα καθόλου οι ιδιωτικές επενδύσεις για τη χώρα μας.
Εν προκειμένω θα έπρεπε να προχωρήσετε στο αυτονόητο. Να ορίσετε ομάδα πρωτογενών αξιολογητών και όχι ένα φυσικό πρόσωπο. Να ορίσετε συγκεκριμένες προδιαγραφές και προσόντα. Για παράδειγμα, δεν μπορεί μία επένδυση εκατομμυρίων ευρώ από μία εταιρεία πληροφορικής να κριθεί από κάποιον ο οποίος έχει πτυχίο ΤΕΙ Ιχθυοκαλλιέργειας και απλά γνωρίζει από υπολογιστές.
Οι φορείς, που εξέτασαν το εν λόγω νομοσχέδιο και κλήθηκαν σε ακρόαση, ζήτησαν συγκεκριμένα πράγματα και κατέθεσαν συγκεκριμένες προτάσεις. Οι αριθμοί είναι απελπιστικοί τόσο για τον αναπτυξιακό προσανατολισμό της χώρας όσο και για τις κυβερνητικές πολιτικές, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν οδήγησαν και δεν οδηγούν σε ανάκαμψη της οικονομίας ή των επενδύσεων.
Συγκεκριμένα, από τα έξι χιλιάδες τριακόσια εβδομήντα ένα επενδυτικά σχέδια, οι συμβασιοποιημένες οφειλές ανέρχονται στα 5,5 δισεκατομμύρια, ενώ τα δυο χιλιάδες διακόσια ένα μη ενεργά σε 2,4 δισεκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ότι οι συμβασιοποιημένες οφειλές ξεπερνούν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ.
Επιπροσθέτως, οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για κεφαλαιακές ανάγκες ως προς το πάγιο κεφάλαιο της ιδιωτικής οικονομίας τουλάχιστον 79 δισεκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να υπάρξει επαναφορά του στα επίπεδα του 2010, όπου και υπήρχε θετικό πρόσημο.
Καταθέτω για τα Πρακτικά σχετική πηγή και τον πίνακα που αναφέρει τα εν λόγω ποσά.
Βλέπετε ότι σύσσωμη η αγορά ζητάει σταθερότητα και φορολογική και πολιτική και επενδυτική, χωρίς όρια και διακρίσεις ούτε σε όγκο δραστηριότητας ούτε σε αντικείμενο δραστηριότητας. Κοινοί, γόνιμοι κανόνες για όλους.
Τι προτείνουμε εμείς, ως Ένωση Κεντρώων, για την ανάπτυξη; Πρώτα απ' όλα σταθερή και ισχυρή κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση με την ψυχή στο στόμα, δεν την εμπιστεύεται κανένας επενδυτής, είτε είναι Έλληνας είτε είναι ξένος. Σύντομα και περιεκτικά θα σας αναφέρω οκτώ προτάσεις μας.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΑΡΑ: Σταθερή είναι η Κυβέρνηση.
ΜΑΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Σταθερή με εκατόν πενήντα τρεις Βουλευτές; Βεβαίως, σταθερή είναι και κυνηγάτε την κυρία Κατριβάνου να ψηφίσει, την κυρία Βαγενά κ.ο.κ. Ας μην ανοίξουμε διάλογο. Αφού θεωρείτε εσείς σταθερότητα με εκατόν πενήντα τρεις, με γειά σας, με χαρά σας!
Οι προτάσεις μας, λοιπόν, είναι:
Πρώτον, μείωση του μη μισθολογικού κόστους, δηλαδή μείωση των ασφαλιστικών και εργοδοτικών εισφορών, οι οποίες τώρα φτάνουν μέχρι και το 50% του εισοδήματος. Είναι οι υψηλότερες σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο μέσος όρος αυτών είναι 26%, ενώ ο μέσος όρος των υπόλοιπων χωρών του ΟΟΣΑ είναι 28%.
Δεύτερον, αναδιάρθρωση και απλοποίηση του φορολογικού συστήματος. Το δαιδαλώδες φορολογικό σύστημα με τις πάμπολλες εξαιρέσεις και τα ρουσφετολογικά παραθυράκια των συντεχνιών, μας κρατά καθηλωμένους στον πάτο της ευρωπαϊκής αγοράς.
Τρίτον, φορολογικά κίνητρα, θεσμοθέτηση μόνιμων φορολογικών κινήτρων για όλες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Τέταρτον, διαβάζουμε στο εν λόγω νομοσχέδιο ότι ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της ίδιας συμμετοχής καταργείται. Δεν χρειάζεται δηλαδή να έχει κάποιος το κεφάλαιο στον τραπεζικό του λογαριασμό εξ αρχής, όπως ίσχυε στους προηγούμενους νόμους. Όμως, από την άλλη, έχουμε αυστηροποιήσει το καθεστώς διασφάλισης της απαραίτητης εξωτερικής χρηματοδότησης.
Για να πετύχει αυτό που αναφέρεται στο νομοσχέδιο, θα έπρεπε να υπάρχουν παράλληλες ειδικές ρυθμίσεις για τους ιδιώτες επενδυτές. Σήμερα οι επενδυτές, υποβάλλοντας ως ενέχυρο την απόφαση υπαγωγής τους στον αναπτυξιακό νόμο, εκχωρούν το προσδοκώμενο ποσό στις τράπεζες, λαμβάνοντας δάνεια, με συνέπεια να θεωρείται ο επενδυτής οφειλέτης και η τράπεζα να αντιμετωπίζει άλλο ένα μη εξυπηρετούμενο δάνειο.
Η λύση είναι συνεννόηση με τις τράπεζες και χορήγηση πενταετών ή δεκαετών ομολόγων του Δημοσίου, ώστε το Δημόσιο να μπορεί να ικανοποιήσει τις υποχρεώσεις τους, οι επενδυτές να μην έχουν οφειλές και η τράπεζα να έχει εξυπηρετούμενα δάνεια.
Πέμπτον, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων. Είναι απαράδεκτο να διατηρείτε και σήμερα το πελατειακό σας κράτος, υποσχόμενοι τα πάντα σε αγαπημένες σας συντεχνίες. Με τέτοια ανεργία και κοινωνική εξαθλίωση, η στάση σας αυτή είναι εγκληματική.
Έκτον, μείωση της ψαλίδας μισθολογικού κόστους μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Πρέπει να σταματήσει να θεωρείται ιδιαιτέρως προνομιακός ο δημόσιος τομέας εις βάρος του ιδιωτικού. Έτσι, όλοι κοιτάζουν το πώς θα βολευτούν αυτή τη στιγμή και αυτό οδηγεί στον αντίποδα της παραγωγικότητας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο μέσος δημόσιος υπάλληλος έχει 35% περισσότερα μισθολογικά οφέλη από τον μέσο ιδιωτικό υπάλληλο. Καμμία ηθική και πολιτική στάση δεν δικαιολογεί κάτι τέτοιο.
Έβδομον, ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Είναι επίσης απαράδεκτο, ιδιαίτερα σε θέματα εμπορικής και αστικής φύσεως, να περιμένουν οι ιδιώτες επαγγελματίες και οι εταιρείες την τελεσιδικία μετά από πολλά χρόνια.
Και όγδοον, πάταξη της αργομισθίας και ουσιαστική αξιολόγηση, ώστε να αποκτήσουμε ένα αποδοτικό και παραγωγικό Δημόσιο που θα εξυπηρετεί την ιδιωτική πρωτοβουλία και δεν θα την υποσκάπτει, όπως κάνει σήμερα, καθώς και παράλληλη μηχανογράφηση και εξέλιξη των τεχνολογικών υποδομών σε όλες τις υπηρεσίες, με τις οποίες συναλλάσσονται ο ιδιώτης και ο επαγγελματίας.
Το κράτος δεν είναι λάφυρο, αγαπητά στελέχη της κυβερνητικής Πλειοψηφίας. Όσο τροφοδοτείτε τις συντεχνίες σας και το πελατειακό κράτος, όσο στοχοποιείτε τον ιδιωτικό τομέα και την επιχειρηματικότητα, όσο διαιωνίζετε αυτό το σάπιο, δημαγωγικό και λαϊκίστικο προφίλ εξουσίας, όχι μόνο ανάπτυξη δεν θα έρθει, αλλά θα καταντήσουμε καρικατούρα χώρας. Χωρίς ιδιωτική οικονομία, είναι καταδικασμένη η χώρα μας σε αιώνια μιζέρια.
Όταν όλοι σε αυτή την Αίθουσα απαλλαγούν από την εξουσιομανία, όταν αντί για «παραιτηθείτε», θα παρακινείτε εκδηλώσεις με το σύνθημα «συνεργαστείτε», όταν θα κάτσετε στο ίδιο τραπέζι και θα κοιτάξετε το καλό της χώρας, όταν θα καταλάβετε ότι η αύξηση της φορολογίας προκαλεί μόνο αύξηση λαθρεμπορίου και φοροδιαφυγής, καθώς και αντικίνητρα επενδύσεων, τότε –και μόνο τότε- θα υπάρξει ελπίδα πραγματικής ανάπτυξης.
Μέχρι τότε θα είμαστε απλά μια χώρα στην οποία θα υπάρχουν μόνο κρατικοί υπάλληλοι, μόνο συνταξιούχοι, μόνο φοροφυγάδες και μόνο λαθρεμπόριο. Μέχρι τότε θα λαμβάνουμε ευχαριστήριες επιστολές από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Κύπρο κ.ο.κ. για την ανάπτυξη που τους φέρνουμε με τα δικά μας χρήματα, τα οποία εξάγουμε στις δικές τους χώρες.
(O Μάριος Γεωργιάδης είναι ιδιωτικός υπάλληλος και βουλευτής Αθηνών της Ένωσης Κεντρώων).