Αυτή η συζήτηση συμπίπτει με μια τραγική εξέλιξη στην Ευρώπη το τελευταίο χρονικό διάστημα, με κορύφωση το Brexit. Θεωρώ, λοιπόν, πως από τη στιγμή που έχουμε την Κυβέρνηση να καταθέτει σε κύρωση σύμβασης για το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης τροπολογίες πολλών σελίδων, που αφορούν από το Υπουργείο Παιδείας μέχρι τον τρόπο μετακίνησης των εκτιμητών του ΕΛΓΑ, θα συνιστούσε ακύρωση όλων μας, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, το να μη συζητήσουμε ακριβώς σε αυτή την Αίθουσα αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη και που πιθανά έχουν οδηγήσει στο σημείο που έχουμε φθάσει.
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, πριν από λίγες ημέρες είχαμε μια τραυματική εξέλιξη στην Ευρώπη με το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος στη Μεγάλη Βρετανία. Είχαμε έναν σοβαρό τραυματισμό της ιδέας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Εάν δεν προσέξουμε και εάν δεν συνεισφέρουν σε αυτή την προσοχή τα εθνικά κοινοβούλια, αυτός ο σοβαρός τραυματισμός της ιδέας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να εξελιχθεί σε θανάσιμο και να εξελιχθεί σε μια διαδικασία η οποία θα φέρει την Ευρώπη πίσω στα παλιά, σε αυτό που ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ χαρακτήρισε ως Ευρώπη-η σκοτεινή ήπειρος του 20ου αιώνα.
Έχουμε, λοιπόν, υποχρέωση σήμερα να καταθέσουμε, έστω και συνοπτικά, κάποιες σκέψεις.
Brexit: Γιατί Brexit; Γιατί ο λαός της Μεγάλης Βρετανίας υπέκυψε και αυτός στον λαϊκισμό, τη δημαγωγία και σε ανόητους και ψεύτες πολιτικούς οι οποίοι, όταν πέτυχαν τον στόχο τους, σαν τα ποντίκια εγκατέλειψαν το καράβι. «Την κοπάνησαν» και «την κοπάνησαν» αφήνοντας τον βρετανικό λαό και όλους εμάς τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς να δούμε πώς θα χειριστούμε τις ψευδολογίες τους, τις δικές τους αυταπάτες, τα δικά τους ψέματα.
Βέβαια στην πατρίδα μας είχαμε μια άλλη αντιμετώπιση. Αντί για την παραίτηση είχαμε μια μεγαλοπρεπέστατη κυβίστηση: Το αποτέλεσμα «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος -πέρσι τέτοια εποχή- έγινε ένα μεγαλοπρεπέστατο «ΝΑΙ», που όμως δυστυχώς συνοδεύτηκε από ένα τεράστιο κόστος για τον ελληνικό λαό, πάνω από 86 δισεκατομμύρια ευρώ, αύξηση του ΕΝΦΙΑ, κόψιμο του ΕΚΑΣ και εις το διηνεκές ξεπούλημα του συνόλου της δημόσιας περιουσίας, του συνόλου αυτού που αποτελεί την προίκα του ελληνικού λαού για τα επόμενα ενενήντα εννέα χρόνια.
Δεν ξέρω ποιο θα ήταν καλύτερο, η παραίτηση ή η κυβίστηση. Ξέρω, όμως, πολύ καλά ότι η δημαγωγία και ο λαϊκισμός παρασύρουν λαούς σε επιλογές για τις οποίες οι ίδιοι έχουν μετανιώσει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Και θέλετε και μια απόδειξη για την Ελλάδα; Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε δημοσκόπηση για το ποιοι θεωρούν ότι το δημοψήφισμα ήταν σωστή επιλογή. Το 63% των Ελλήνων πολιτών θεωρούν ότι ήταν ένα τραγικό λάθος. Αδυνατούμε, λοιπόν, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη να αντιληφθούμε τους πανηγυρισμούς του κυρίου Πρωθυπουργού από το Πεκίνο, ο οποίος θριαμβολογεί επί της ιστορικής ήττας της Ελλάδας, επί της ιστορικής ήττας της αλήθειας απέναντι στον ελληνικό λαό και μάλιστα προσπαθούν να διαστρεβλώσουν τα πράγματα κάνοντας το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Το 62%!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κύριε Παπαδόπουλε, παρακαλώ!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Συζητούμε τώρα το δημοσιονομικό πλαίσιο. Για να δούμε τώρα μόλις έγιναν αυτά; Η ιστορία αυτή είναι μια προϊούσα ιστορία υποταγής μιας κορυφαίας διεθνούς επιπέδου πρωτοβουλίας, που ξεκίνησε κάποιες δεκαετίες νωρίτερα, για να υπάρξει ισορροπία ανάμεσα στα κράτη -μέλη και τους λαούς, που υπέκυψε σε βραχυπρόθεσμα κυβερνητικά και εθνικιστικά συμφέροντα.
Από το 1,24% του συνολικού ακαθάριστου προϊόντος της Ευρώπης, πριν τρία μόλις χρόνια με απόφαση του Συμβουλίου των Αρχηγών έγινε 1,23%. Μειώθηκε κατά 0,01%. Η μείωση αυτή, όμως, ήταν ένα ακόμη συμβολικό μήνυμα ότι κάποιοι κοιτούν μόνο την πάρτη τους και δεν κοιτούν την ολότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και πού φτάσαμε τώρα; Φτάσαμε στο σημείο να εξαρτάται η χρηματοδοτική επιβίωση του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα η επιβίωση και όλων των χρηματοδοτικών εργαλείων και των διαρθρωτικών ταμείων που στηρίζουν τις πιο αδύναμες χώρες, από τη βούληση και την επιλογή του ισχυρότερου κάθε φορά κράτους – μέλους.
Γιατί; Γιατί, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, το 2013 ο προϋπολογισμός της Κοινότητας προσδιορίστηκε κατά 76% από το πόσο συνεισφέρουν τα κράτη – μέλη και μόλις κατά 11% από την ουδέτερη και μακριά από κυβερνητικές σκοπιμότητες επιστροφή του ΦΠΑ.
Ένα μεγάλο στοίχημα, λοιπόν, που πρέπει να βάλει και η σημερινή Κυβέρνηση, αλλά και όλοι εμείς που συμμετέχουμε σε Κοινοβουλευτικές Ομάδες του Κοινοβουλίου είναι να αντιστρέψουμε αυτήν την πορεία, να επανέλθουμε σε επιλογές που δεν θα εξαρτώνται από τις επιλογές του κάθε κ. Όρμπαν στην Ουγγαρία, που θέλει να κάνει δημοψήφισμα για να πετάξει σήμερα έξω τους μετανάστες, αύριο τους Εβραίους, μεθαύριο τους Ρομά ή δεν ξέρω τι άλλο. Και για να μην εξαρτάται, επίσης, το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το πώς επιλέγει κάθε χώρα ένα ισχυρό κράτος, όπως η Μεγάλη Βρετανία ή η Γερμανία, για εσωτερικούς λόγους να χρηματοδοτήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση.