Πέτρος Δούκας: Η αυταρχική εξουσία

Κάθε οργάνωση τείνει να προσπαθεί να επιβάλλει την εξουσία του πολιτική και οικονομική! Στις ελεύθερες οικονομίες και τα ανοικτά συστήματα ισχύει το ίδιο!

Οι πιο γρήγοροι, καπάτσοι και ικανοί τείνουν να αποκτήσουν και να επιβάλλουν όσο περισσότερη πολιτική και οικονομική εξουσία μπορούν!
Γι' αυτό και οι αρχαίοι νομοθέτες και λόγιοι προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν αυτά τα πανάρχαια ζητήματα
(α) με το να θέτουν πολύ σύντομα όρια στη διάρκεια της θητείας των αρχόντων (ενιαύσιας),
(β) εξοστρακισμού = εξορίας όσων απλά φαινόταν ότι αποκτούσαν πολιτική (=ολιγαρχική) δύναμη, έστω και αν δεν είχαν παραβεί καθοιονδήποτε τρόπο τον νόμο,
(γ) αναδασμών της γης (Λυκούργος, Σόλων, Άγις) και
(δ) υπερφορολόγησης των πλουσιοτέρων (υποχρέωση χρηματοδότησης έργων, τριήρεων, κ.α.)!

Λειτουργούν ταυτόχρονα (όπως τα περιέγραψε ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά και ο Εμπεδοκλης στο Περί Φύσηος), οι δυνάμεις της συγκέντρωσης αλλά και της διάσπασης!

Ο Μίκελς (1912) στον Σιδηρούν Νόμο της Ολιγαρχικότητας περιέγραψε πως κάθε σύστημα, παρά την αρχική του ευαγή διάθεση, στο τέλος καταντάει να εξυπηρετεί μόνο τη δική του γραφειοκρατία και ιεραρχία, ενώ ο Hotelling (1929), περιέγραψε την ανάγκη (συμφέρον) μετακίνησης προς το "κέντρο" (γιατί εκεί υπάρχει πιό πολύ ζουμί σε σχέση με τα άκρα = ακριβώς αυτό που νομοτελειακά κάπως επιχειρεί ο Αλ. Τσίπρας σήμερα)!

Αυτά ισχύουν σε όλων των ειδών τα συστήματα• κομμουνιστικά, θεοκρατικά, εθνικιστικά, αλλά στα κόμματα, τις επιχειρήσεις, ακόμα και γιά τις ΜΚΟ

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline