Εγώ τον κ. Ροζάκη δεν τον ξέρω προσωπικά. Έχω διαβάσει το έργο του, έχω διαβάσει αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο οποίο υπήρξε Αντιπρόεδρος.
Πρόκειται περί ενός από τους πιο σημαντικούς Έλληνες νομικούς και σίγουρα ο ένας εκ των δύο Ελλήνων νομικών ο οποίος έφθασε στα υψηλότατα αξιώματα, στο Προεδρείο των σημαντικότερων διεθνών δικαστηρίων.
Πρέπει, λοιπόν, να γραφτεί στα Πρακτικά ότι αυτή εδώ η Ολομέλεια δεν αποδέχεται αυτές τις επιθέσεις. Οι επιθέσεις είχαν σχέση με αποφάσεις, στις οποίες είχε συμμετάσχει ο κ. Ροζάκης και οι οποίες πήγαν εναντίον της Ελλάδος σε θέματα μειονοτήτων. Αυτό είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα υπάρχουν για να υποστηρίζουν τις μειονότητες, όχι τις πλειονότητες. Οι πλειονότητες ψηφίζουν, έχουν τους αντιπροσώπους τους στη Βουλή, τα κόμματά τους και υποστηρίζουν τα συμφέροντά τους. Χρειαζόμασταν τα ανθρώπινα δικαιώματα ακριβώς γι' αυτό.
Όμως, θα σας πω και κάτι άλλο. Ο μεγαλύτερος Αμερικάνος δικαστής του 20ου αιώνα, ο Oliver Wendell Holmes, ο οποίος ήταν, βέβαια, οικονομικός φιλόσοφος ρεαλιστής, έλεγε στους φοιτητές του, όταν έκανε μάθημα, ότι όταν πηγαίνεις στα δικαστήρια πολλές φορές είναι πιο καλό να μαθαίνετε τι breakfast είχε ο δικαστής ή αν είχε καμμιά φασαρία με τη γυναίκα του το προηγούμενο βράδυ παρά να διαβάζετε τα προηγούμενα και τους νόμους.
Τι εννοούσε, δηλαδή, ο Oliver Holmes; Εννοούσε, όπως το ξέρουμε και όπως το είδαμε και με τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ, ότι σε πάρα πολλές δύσκολες υποθέσεις νομικές, δικαστικές, δεν υπάρχει μια σωστή νομική απάντηση. Επομένως, οι προσωπικές διαθέσεις, τα συναισθήματα, η ιδεολογία, οι απόψεις περί της αισθητικής των δικαστών είναι σημαντικές.
Μ' αυτήν την έννοια, λοιπόν, να έχεις κάποιον σ' ένα όργανο που σε συμβουλεύει, ο οποίος ξέρει προσωπικά και δικαστές, αλλά και άλλους σημαντικούς παράγοντες του Διεθνούς Δικαίου, της διεθνούς πολιτικής, είναι κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό. Θα έλεγα, δηλαδή, μακάρι να είχαμε παραπάνω Ροζάκηδες να τους πάρει ο Κοτζιάς να τους βάλει στην Επιτροπή του.
Όμως, τώρα να γυρίσω πολύ γρήγορα στα θέματα, τα οποία μας απασχολούν σήμερα και να πω ότι ως Πρόεδρος της Επιτροπής –μεγάλη τιμή μου έχει κάνει η Βουλή να με έχει εκλέξει Πρόεδρο της Επιτροπής- και σ' αυτό το θέμα, αλλά και γενικότερα, έχουμε νομίζω πετύχει να έχουμε μια καλή συζήτηση, μια αρκετά ήπια και δημιουργική αντιμετώπιση των θεμάτων που έχουμε και πολλές φορές να βρίσκουμε και συνεννοήσεις. Με αυτήν την έννοια νομίζω ότι είναι κάπως άνευ λόγου τώρα να συζητάμε τον κανονισμό του Υπουργείου Εξωτερικών και να μπαίνουν τα θέματα με την αξιολόγηση κ.λ.π.. Τέλος πάντων.
Ακούστηκε, λοιπόν, από πολλές πλευρές της Αντιπολίτευσης η κατηγορία ότι δεν έχει αρχή, δεν έχει φιλοσοφία αυτό το νομοσχέδιο και, επίσης, ένα δεύτερο περί ευνοιοκρατίας, ρουσφετιών, διορισμών ημετέρων κλπ..
Όσον αφορά το δεύτερο, νομίζω ότι απαντήθηκε. Όπως σας είπα εξάλλου αν είναι ο κ. Ροζάκης και ανάλογοι καθηγητές Νομικής να μπουν στο Επιστημονικό Συμβούλιο, μακάρι να είχαμε και περισσότερους. Και, βέβαια, ούτε ο κ. Ροζάκης ούτε οι περισσότεροι καθηγητές του Δημοσίου Δικαίου και του Διεθνούς Δικαίου που ξέρω εγώ είναι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι δεν είναι; Είναι άνθρωποι, οι οποίοι ανήκουν στον γενικότερο δημοκρατικό χώρο. Δεν είναι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, δεν είναι ότι εδώ ο κ. Κοτζιάς ή οποιοσδήποτε άλλος πάει να προωθήσει τα παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε.
Υπάρχει, όμως, φιλοσοφία, αγαπητοί συνάδελφοι. Δεν είναι όπως το είπατε χωρίς αρχή ή χωρίς συνοχή. Θα σας πω τη φιλοσοφία όπως τη βλέπω εγώ. Φαντάζομαι και ο κύριος Υπουργός έτσι θα τη βλέπει. Είναι κομμάτι στην υποχρέωση, την οποία έχει αυτή εδώ η Κυβέρνηση και στο Υπουργείο Εξωτερικών και γενικότερα να προχωρήσει στη δημιουργία ενός κανονικού κράτους, ενός κράτους, το οποίο υπακούει στο κράτος δικαίου, το οποίο είναι αποτελεσματικό και το οποίο είναι ενημερωμένο.
Με μια έννοια αυτή θα είναι και η υστεροφημία της Κυβέρνησης. Απ' ό,τι μας λέτε πρόκειται να φύγουμε γρήγορα. Αν φτιάξουμε θεσμούς, εάν κάνουμε μια θεσμική θεμελίωση και στο Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και σ' όλον τον κρατικό οργανισμό, η οποία ακριβώς δημιουργεί εκείνες τις ομάδες, εκείνα τα think tanks, όπως λέτε, εκείνους τους θεσμούς, οι οποίοι θα μπορέσουν σε μια διαδικασία πέντε, δέκα χρονών να μας φτιάξουν ένα κανονικό κράτος, που δεν έχουμε αυτήν τη στιγμή, τότε αυτή είναι η υστεροφημία του ΣΥΡΙΖΑ και πολύ καλά το κάνει.
Επομένως, οι τρεις θεσμοί που φτιάχνονται, το ΚΑΣ, το Επιστημονικό Συμβούλιο και ο θεσμός γύρω από τα μυστικά κονδύλια, όχι μόνο είναι απαραίτητοι, αλλά νομίζω ότι είναι κεντρική μας υποχρέωση να φτιάξουμε κάτι τέτοιο.
Όπως σας είπα ήμουν στην Αγγλία, όπου συνάντησα Άγγλους και Ιρλανδούς και πανεπιστημιακούς και πολιτικούς. Αυτή τη στιγμή οι Ιρλανδοί συνάδελφοι μου είπαν ότι η Ιρλανδία εκτός από δύο think tanks που έχει στο Υπουργείο Εξωτερικών, έχει αναθέσει σε άλλα τρία think tanks, εξωτερικά, να εξετάσουν τις επιδράσουν τις επιδράσεις του Brexit στην Ιρλανδία. Βέβαια, η Ιρλανδία είναι ένα από τα κράτη που έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα και είναι λογικό αυτό.
Εμείς τι κάνουμε;
Και άκουσα τον κ. Κοτζιά, που είναι επίσης καθηγητής, ο οποίος μίλησε για την παγκοσμιοποίηση, τον κατακερματισμό, την τρίτη επανάσταση τη βιομηχανική, την τέταρτη των ρομπότ κλπ.. Αυτή τη στιγμή το πρώτο είναι ότι είμαστε σε κατάσταση ανάγκης και δεν συζητιέται πολύ στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση περνάει μια υπαρξιακή κρίση. Αυτή τη στιγμή η έννοια της Δύσης όπως την ξέραμε, με την Αμερική στο κεφάλι, βρίσκεται σε παρακμή. Ο προστατευτισμός και ο απομονωτισμός του κ. Τραμπ, έτσι όπως εμφανίζονται αυτή τη στιγμή και δημοσίως, μέσα από δηλώσεις και του ιδίου αλλά και των συνεργατών του, δίνουν την εντύπωση ότι αυτά τα οποία σταθεροποίησαν τον κόσμο τα τελευταία σαράντα με πενήντα χρόνια -σίγουρα τα τελευταία τριάντα χρόνια μετά το 1989- έχουν αρχίσει σιγά σιγά να διαλύονται.
Δεν έχουμε, λοιπόν, εμείς την υποχρέωση να τα συζητάμε αυτά και να βρούμε τους καλύτερους ανθρώπους, Έλληνες και ξένους, να έρθουν να μας δώσουν συμβουλές; Νομίζω ότι σε αυτή τη λογική προχωράει αυτό το μέτρο.
Και πρέπει να πω στους αγαπητούς συναδέλφους, και στον κ. Κεφαλογιάννη και στον κ. Κουμουτσάκο, με τους οποίους έχουμε συνεργασθεί για τη δουλειά της Επιτροπής, ότι εάν δεν είχαμε αυτή τη μεγάλη αντιπαράθεση για άλλα θέματα -όχι για τα θέματα του Υπουργείου Εξωτερικών και τα θέματα της Επιτροπής μας- νομίζω ότι θα είχαμε συμφωνήσει σε πάρα πολλά, διότι οι προτάσεις που κάνατε ήταν σοβαρές, σημαντικές, προτάσεις που έπρεπε να ληφθούν υπόψιν.
Και θα έπρεπε να δούμε εάν μπορούμε να τα βρούμε. Όμως, όταν ταυτοχρόνως μας λέτε ότι είστε εναντίον της αρχής και δεν δέχεστε τίποτα, καταλαβαίνετε ότι δημιουργείτε και στη δική μας πλευρά μια αμυντική διάθεση. Έτσι, ενώ μπορούμε να τα βρούμε, ενώ μπορούμε μαζί να απαντήσουμε σε αυτές τις τεράστιες προκλήσεις που η Ελλάδα, η Ευρώπη και ο κόσμος αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε σε μια λογική μικροπολιτικής αντιπαράθεσης.( Ο καθηγητής Κώστας Δουζίνας είναι βουλευτής Πειραιώς του ΣΥΡΙΖΑ)