Μιχάλης Τσιντσίνης: Το μνημόσυνο του Ανδρέα

«Πώς άρχισαν όλα, Ανδρέα;». Ο αφηγητής του «ντοκιμαντέρ» –που δεν ήταν ντοκιμαντέρ, αλλά βιντεο-άλμπουμ αναμνήσεων– απευθυνόταν στον Παπανδρέου σε δεύτερο πρόσωπο. Σαν να μπορούσε ο Ανδρέας να τον ακούσει. Σαν να είχε εντοιχιστεί στην οροφή του ΣΕΦ για να ευλογήσει το όλον ΚΙΝΑΛ που τον θυμιάτιζε.


Το μνημόσυνο στον Παπανδρέου, όμως, δεν ήταν μόνο μια διαδικασία επικύρωσης κληρονομικών τίτλων. Στελέχη όλων των τάσεων συμφωνούν ότι το συνέδριο του ΚΙΝΑΛ κεφαλαιοποίησε το συναίσθημα που, όπως μαρτυρούν, έχει διεγείρει τους τελευταίους μήνες η τσιπρική επιχείρηση κατάληψης της Κεντροαριστεράς. Επιβεβαιώθηκε ότι αυτή η επιχείρηση έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα. Οι «Γέφυρες» κατέληξαν να επαναγεφυρώσουν το ΚΙΝΑΛ με την παλιά του βάση.

Για όσους διαπνέονται ακόμη από πασοκικό πατριωτισμό, ο Τσίπρας δεν είναι στρέιτ πολιτικός αντίπαλος. Είναι, όπως λέει παλαιό στέλεχος, κάτι χειρότερο: «Είναι σαν τον κλεφταράκο που προσπαθεί να σαλτάρει στο σπίτι σου από το παράθυρο». Αυτή η αποστροφή κατά του «μαϊμού–Ανδρέα» και του «μαϊμού–ΠΑΣΟΚ» δεν φαίνεται να έχει αποτυπωθεί στα συμπεράσματα του συνεδρίου. Το «ναι» της Γεννηματά στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ισοσκελίζεται από το «όχι» σε αυτό που η ίδια ονόμασε «δεξιά παλινόρθωση».

Απηχεί η ίση απόσταση τα ρεύματα της πασοκικής ψυχής; Και ναι και όχι. Η συντριπτική πλειονότητα των μελών του ΚΙΝΑΛ, λένε, είναι αντικυβερνητικών αισθημάτων – δεν συζητούν καν προσεγγίσεις με το κυβερνών κόμμα. Ταυτόχρονα όμως φέρουν και τα παλαιά αντανακλαστικά τους κατά της Ν.Δ. Η δοσολογία βέβαια δεν είναι ίση. Δεν είναι περισσότεροι οι αντισύριζα από τους αντιδεξιούς στο ΚΙΝΑΛ. Αλλά είναι περισσότερο αντισύριζα, παρά αντιδεξιοί. Το «να φύγουν αυτοί» περιγράφεται ως πολύ σφοδρότερο από το «να μην έρθουν οι άλλοι».


Το συνέδριο δεν άλλαξε, ούτε εμπλούτισε, την απάντηση της Γεννηματά στο στρατηγικό δίλημμα των μετεκλογικών συνεργασιών, που εξακολουθεί να συνοψίζεται χονδρικά στο «να περιμένουμε τα ποσοστά μας και μετά βλέπουμε». Μόνο ο Βενιζέλος ζήτησε να ξεκαθαρίσει η γραμμή από τώρα.
Η προτεραιότητα, άλλωστε, του εγχειρήματος –που υπέστη διπλό μακεδονικό ακρωτηριασμό, χάνοντας το Ποτάμι και τη ΔΗΜΑΡ– δεν ήταν τόσο να συζητήσει την κατασταλαγμένη του απάντηση στο δίλημμα. Ηταν να αποκτήσει εκλεγμένα όργανα, που θα ενσωματώνουν κι εκείνους που αποφάσισαν να μην ακολουθήσουν τα μητρικά τους κόμματα στην αποσκίρτηση.
Ενοποίηση και αναθέρμανση οικογενειακού φρονήματος: Αυτός ο συνεδριακός απολογισμός ακούγεται λίγος, αλλά δεν είναι. Οι «παθόντες» βεβαιώνουν ότι είχαν πολλά χρόνια να αισθανθούν αυτή την «καλημεροηλίαση» που σήκωσε την Κυριακή τη σάλα όρθια. Μένει τώρα η εκλογική λογιστική. Μένει να φανεί αν θα περισσέψει για το ΚΙΝΑΛ αντισύριζα ψήφος που δεν θα πάει στη Ν.Δ.• και αντιδεξιά που θα περισσέψει από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline