Αλέκα Παπαρήγα: Πλειοψηφίες-μειοψηφίες στην ταξική Δημοκρατία

«....Θέλω να σταθώ σε ένα ζήτημα, το οποίο είναι το κύριο μοτίβο της Κυβέρνησης, αλλά και το κύριο μοτίβο -με συγχωρείτε- όλων των κομμάτων που έχετε αποφασίσει, ανεξαρτήτως προσήμου, να στηρίξετε αυτό το σύστημα, είτε γιατί θεωρείτε ότι δεν υπάρχει συσχετισμός δυνάμεων για να αλλάξει –έτσι, αυτή είναι η πρόθεση- είτε γιατί ιδεολογικά είσαστε πλήρως ταυτισμένοι μαζί του.

Λέτε: Δεν μπορεί μία μειοψηφία να επιβάλει τη θέλησή της στην πλειοψηφία ή η απόφαση της πλειοψηφίας πρέπει να ισχύει και αυτό είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας.
Δεν υπάρχει καθαρή δημοκρατία. Η δημοκρατία είναι ταξική. Ταξική είναι και η δημοκρατία της αστικής τάξης, ταξική είναι και η δημοκρατία της εργατικής τάξης, αλλά είναι αλληλοσυγκρουόμενα και αλληλοαποκλειόμενα συμφέροντα.

Για να δούμε όμως την πλειοψηφία. Υπάρχουν διεθνείς στατιστικές και μάλιστα νομίζω ότι η τελευταία που δημοσιεύτηκε είναι από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Δεν είναι τυχαίο ότι βγαίνουν τέτοιες στατιστικές παγκόσμια. Η τελευταία στατιστική λέει το εξής πράγμα, ότι το 1% παγκόσμια κατέχει το 60% του παγκόσμιου πλούτου. Φαντάζομαι ότι πλούτο εννοούν με μορφή κεφαλαίων, δηλαδή με μορφή χρηματική, με μορφή μηχανημάτων, τον ορυκτό πλούτο, ό,τι εν πάση περιπτώσει ονομάζεται πλούτος, που βεβαίως παράγεται από τον άνθρωπο είτε ανήκει στον άνθρωπο, όταν είναι εγχώριος μέσα από τη φυσιογνωμία, το έδαφος κλπ. της κάθε χώρας.

Η διατύπωση λέει, λοιπόν, ότι το 1% κατέχει το 60%. Βεβαίως, αυτή η τελευταία, που την άκουσα πολλές φορές και στα ραδιόφωνα, που γράφτηκε και στις εφημερίδες, δεν είναι και απολύτως αντικειμενική και επιστημονικά τεκμηριωμένη, γιατί είναι σαν να φαίνεται ότι το 99% κατέχει το 40% του παγκόσμιου πλούτου. Μα, δεν είναι έτσι. Στο 1% έχουν βάλει, ας πούμε, τους τρισεκατομμυριούχους, υπάρχουν οι δισεκατομμυριούχοι, υπάρχουν οι εκατομμυριούχοι. Δεν είναι το 1%, είναι πολύ παραπάνω. Εάν θέλετε, ας βάλουμε έναν μέσον όρο. Οπωσδήποτε οι μέσοι όροι δεν αποδίδουν την πραγματικότητα.

Όμως, στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες ας πούμε ότι η αστική τάξη μαζί με τους συμμάχους της κατέχει το 90% του πλούτου και μέσα στον πληθυσμό είναι το 15% ή το 20%. Το 80% στη μεγάλη του πλειοψηφία, πάνω από 60%, δεν κατέχει τίποτα απ' αυτό που ονομάζεται πλούτος και ένα μικρό μέρος, που αλλού είναι 10%, αλλού 15%, αλλού 20%, ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού σε κάθε χώρα, είναι μικροϊδιοκτήτες, που είναι βιοπαλαιστές.
Επομένως, στην πραγματικότητα, όταν μιλάτε για πλειοψηφίες και μειοψηφίες, αντιστρέφετε τα πράγματα. Υπάρχει μια μειοψηφία που έχει τα πάντα στα χέρια της, τα σφετερίζεται, γιατί δεν της ανήκουν, αυτή καθορίζει τα πάντα, την ιδιοκτησία, τις πολιτικές αποφάσεις, την κυριαρχία σε όλους τους τομείς και καλεί την πλειοψηφία να συμμορφώνεται, να υποτάσσεται, να φοβάται, να μην έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της.

Με αυτήν την έννοια, οι έννοιες πλειοψηφία και μειοψηφία δεν μπορούν να ισχύσουν με αυτήν την έννοια που λέμε. Βεβαίως, όταν γίνεται μια συνέλευση σε ένα σωματείο, όπως είναι ο κλάδος του μετάλλου, για παράδειγμα, η πλειοψηφία μπορεί να αποφασίσει να γίνει απεργία και διαδήλωση και η μειοψηφία να αντιδράσει, παρ' ότι έχουν τα ίδια συμφέροντα. Ή να γίνει και το αντίθετο, να απορρίψει η πλειοψηφία μία πρόταση για απεργία και διαδήλωση και η μειοψηφία να επιμένει ότι είναι λάθος αυτή η απόφαση. Αυτό είναι άλλο πράγμα. Εδώ, ναι, ισχύει η απόφαση της πλειοψηφίας, χωρίς να σημαίνει ότι η μειοψηφία θα σκύψει το κεφάλι. Θα παλεύει, για να μετατρέψει τη σωστή απόφαση σε πλειοψηφία.

Όμως, μην μας λέτε πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Ας πούμε, οι κυβερνήσεις. Είναι πλειοψηφία μέσα στον λαό τα κόμματα που κυβερνούν; Όπως σας συμφέρει είναι η πλειοψηφία και μειοψηφία; Ακόμα και σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν υπάρχει πραγματική πλειοψηφία, εάν υποθέσουμε -που δεν υπάρχει- ότι βγαίνει ένα κόμμα με 51%, όταν ψηφίζει το 40%, το 50%, το 60% του πληθυσμού. Αφήστε, λοιπόν, αυτήν τη συζήτηση. Βέβαια, σας βολεύει, γιατί έτσι στην πραγματικότητα κατοχυρώνονται τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας, κοινωνικής, πολιτικής κλπ.

Το χειρότερο που υπάρχει σε αυτόν τον νόμο, που βεβαίως δεν είναι πρωτότυπο, υπήρχε και πριν, αλλά τώρα πια δουλεμένο με αστυνομικά μέσα κάνει το εξής πράγμα: Στο όνομα του ενιαίου συμφέροντος, που δεν υπάρχει ενιαίο εθνικό συμφέρον, στο όνομα της σταθερότητας της κοινωνικοοικονομικής ζωής, που δεν πρέπει να είναι σταθερή, με την έννοια ότι όσο πιο σταθερή είναι τόσο χειρότερα θα ζει ο λαός σε όλες τις πλευρές, καλείτε και υπερασπίζεστε ως ατομικό δικαίωμα το απομονωμένο άτομο από τον χώρο δουλειάς, από τους συναδέλφους του, από τον κλάδο του, από την τάξη του και μάλιστα του ζητάτε, όχι μόνο να είναι απομονωμένος -στην καλύτερη περίπτωση να μένει απομονωμένος- αλλά να αντιδρά.

Να σας πω ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι έχουμε απεργία και διαδήλωση υγειονομικών. Το ξέρουμε, γιατί και μετέχουμε και ζούμε και παλεύουμε για πολύ μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις. Δεν μας αρέσουν οι απεργίες που μπορεί να αποφασίζονται από λίγους. Άλλωστε, δεν μπορούν να ισχύσουν και αυτές. Δηλαδή, το ατομικό δικαίωμα της κυκλοφορίας στην Πανεπιστημίου, στη Σταδίου, στο Σύνταγμα, στη Βασιλίσσης Σοφίας και στη Βασιλέως Γεωργίου, είναι πιο πάνω από τη διεκδίκηση παροχών υγείας στον λαό, από τη διεκδίκηση διορισμών κλπ. Καλείτε, δηλαδή, εάν θέλετε, έναν γιατρό που δεν συμμετέχει στην απεργία ή έναν νοσηλευτή, που εκείνη την ώρα αξιοποιεί και την απεργία για να πάει να κάνει ψώνια, να αντιπαρατεθεί στον συνάδελφο του. Γίνεται αυτό.

Για εμάς δεν είναι οι αντίπαλοί μας αυτοί που δεν απεργούν, αυτοί που καταψηφίζουν τις απεργίες, αυτοί που δεν παίρνουν μέρος στις διαδηλώσεις. Στην πορεία θα πάρουν και θα έχουμε και περιπτώσεις που θα κατεβαίνουν από τα αυτοκίνητά τους και θα παίρνουν μέρος στις διαδηλώσεις, αλλά αυτό καλλιεργείτε. Και δεν το καλλιεργεί μόνο η Κυβέρνηση, το καλλιεργούν όλα τα κόμματα με την αρχή της μειοψηφίας και της πλειοψηφίας. Υποστηρίζετε να υποτάσσονται όλοι στη μειοψηφία και ταυτόχρονα το μεμονωμένο άτομο να έρχεται σε αντίθεση, να συγκρούεται με την τάξη του. Αυτή είναι η δημοκρατία σας. Όμως, δεν μπορείτε να υποστηρίξετε άλλου τύπου δημοκρατία, αλλά τον ατομικισμό και μάλιστα με όρους, εάν θέλετε, και κοινωνικού αυτοματισμού.

Τα χειρότερα σε αυτό το νομοσχέδιο είναι αυτά που λέει για την ιδεολογία της βίας. Όλοι σας είσαστε υπέρ του να ακούγονται όλες οι απόψεις, αλλά δεν θεωρείται σωστό, δίκαιο και κάποια στιγμή και θεμιτό να λες στον λαό ότι κοίταξε, ο καπιταλισμός έχει ιστορικό χαρακτήρα, δεν είναι το αιώνιο σύστημα, δεν παίρνει γιατρειά. Ναι, και πρέπει να ανατραπεί, βεβαίως με τη θέληση της πλειοψηφίας. Δεν μπορεί να τον ανατρέψει ένα κόμμα, επειδή θέλει να τον ανατρέψει.
Αυτά όλα θα πρέπει να τα δούμε συνδυασμένα. Εμείς συνδυάζουμε αυτό τον νόμο που φέρνετε τώρα και με τον νόμο για την απεργία που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Αχτσιόγλου. Γιατί, κοιτάξτε, οι διαδηλώσεις ιδιαίτερα την ημέρα που κυκλοφορεί ο κόσμος, συνδυάζονται με απεργίες. Αυτές είναι οι μαζικές διαδηλώσεις που συνδυάζονται με απεργία.

Το συνδυάζουμε με τις δικαστικές αποφάσεις που προϋπάρχουν, που βγάζουν τις περισσότερες απεργίες παράνομες. Και τώρα θα βάλετε ακόμα πιο ασφυκτικό κλοιό στη δικαιοσύνη. Το συνδυάζουμε με όλες τις προμήθειες που έχει κάνει η αστυνομία για την λεγόμενη «έξυπνη» αστυνόμευση, κατά το smart phone και smart TV, όπου με συσκευές όπως είναι τα κινητά κ.λπ. αλλά και άλλες συσκευές θα μπορεί να φωτογραφίζει τους πάντες όχι μόνο αυτούς που καίνε κτήρια και καταστρέφουν αυτοκίνητα και ανατινάζουν ATM, αλλά ακόμα και αυτούς που κάθονται στο πεζοδρόμιο και ενδεχομένως χειροκροτούν τους διαδηλωτές.

Όλα αυτά θα αποθηκεύονται, όχι μόνο αυτά που μπορεί να χρειαστούν για τη δικαιοσύνη, αλλά καλού κακού θα έχουμε κι αυτό το γενικό φακέλωμα με έναν καινούριο τρόπο και όχι με εκείνο τον γραφειοκρατικό, τον πεπαλαιωμένο που για να σου κάνουν φάκελο έπρεπε να σε ακολουθούν από το πρωί μέχρι το βράδυ κάποιοι αστυνομικοί. Αυτά τώρα δεν γίνονται. ( Η οικονομολόγος Αλέκα Παπαρήγα είναι βουλευτής του ΚΚΕ και πρώην γενική γραμματέας)

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline