Ο Πολάκης συνέχισε να μας επιδαψιλεύει με το θράσος του και ο Τσίπρας να ονειρεύεται εκατόμβες νεκρών από τον κορωνοϊό. Και για να γίνει πιο πειστικός, να υποδαυλίζει την ανυπακοή στα μέτρα φωνάζοντας για εντατικές. Οι εκατόμβες δεν ήρθαν και μάλλον δεν θα έρθουν, όμως ήρθε το τσουρέκι. Το τσουρέκι που αγόρασε ο Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη. Είναι άσπλαχνος, του αρέσει να το βουτάει στο ρόφημά του ενώ άλλοι υποφέρουν στις εντατικές. «Εμάς μας φάγατε με το πούρο και εμείς θα σας δαγκώσουμε με το τσουρέκι». Το έκανε θέμα η Νοτοπούλου. Θα μου πείτε, τι σημασία έχει η Νοτοπούλου; Για μένα και για σας μάλλον καμία. Είναι όμως περσόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Είναι εντυπωσιακό πώς ενάμιση χρόνο και τρεις κρίσιμες καταστάσεις μετά, δεν έχουν καταφέρει να επεξεργαστούν κάπως το σενάριο. Εξακολουθούν να πιστεύουν ότι έχασαν την εξουσία επειδή τους πολέμησαν οι υπερβολές του συστήματος. Και να βομβαρδίζουν τον αντίπαλο με τις δικές τους υπερβολές. «Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες», λέει ο Τσίπρας.
Αστοχία υλικού; Ζήτημα φαιάς ουσίας, πολιτικής ευφυΐας; Αυτή απαιτεί προσαρμογή και ελιγμούς. Και αυτοί συμπεριφέρονται σαν μαμούθ που ξέφυγε από την εποχή του. Ο όγκος τους έχει συρρικνωθεί και παλεύουν να καλύψουν το έλλειμμα με τις φωνές τους. Ομως το σενάριο δεν αλλάζει. Και ύστερα από κάθε επεισόδιο χάνει λίγο ακόμη από το ενδιαφέρον του. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να τους συμβεί. Εχουν πάψει να προκαλούν το ενδιαφέρον. Κάποτε υπόσχονταν εκπλήξεις. Τώρα υπόσχονται μόνο πλήξη. Συμπεριφέρονται σαν δημόσιοι υπάλληλοι που χτυπάνε κάρτα περιμένοντας πότε θα πάρουν σύνταξη. Είναι το μαμούθ της Αριστεράς και της προόδου.
πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ