Δυστυχώς, αυτό το πολιτικό θάρρος και το θάρρος να πάμε κόντρα στο πολιτικό κόστος δεν το έχουμε επιδείξει ως πολιτικό σύστημα πολλές φορές. Ωστόσο, μια στιγμή όπου το πολιτικό σύστημα επέδειξε θάρρος πολιτικό, ήταν η στιγμή της θεσμοθέτησης του ν.4009, του νόμου για τη μεταρρύθμιση των πανεπιστήμιων, όπου μεταξύ των άλλων είχαμε το θάρρος και την τόλμη να καταργήσουμε αυτό που εφέρετο ως χθες ως άσυλο πανεπιστημιακό.
Και γνωρίζετε πολύ καλά, κύριε Υπουργέ, και ως της δικής σας και δικής μου ιδιότητας ότι μόνο άσυλο δεν ήταν αυτό. Το πανεπιστημιακό άσυλο ήταν τύποις άσυλο ιδεών, κατ' ουσίαν όμως ήταν άσυλο παρανομίας, πράξεων βίας, παρεμπόδισης πανεπιστημιακών λειτουργιών, παρεμπόδισης της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και των ακαδημαϊκών ελευθεριών μέσα στο πανεπιστήμιο, δηλαδή στην ουσία ήταν καταστρατήγηση της ακαδημαϊκής ελευθερίας το άσυλο έτσι όπως ασκούνταν τότε.
Τώρα, λοιπόν, έχουμε έναν καινούργιο νόμο, που αποτελεί ένα θεσμικό κεκτημένο, που πρέπει να γίνει, κατά τη γνώμη μου, εφαλτήριο νέων κατακτήσεων, έτσι ώστε δημιουργικές δυνάμεις να απελευθερωθούν, γιατί υπάρχουν πολλές καινοτόμες δημιουργικές δυνάμεις στα ελληνικά πανεπιστήμια, στο χώρο των πανεπιστημιακών δασκάλων και στο χώρο των φοιτητών.
Δυστυχώς, συνεχιζόμενα φαινόμενα καταλήψεων πανεπιστημιακών χώρων, φθοράς της δημόσιας περιουσίας, που είναι περιουσία του πανεπιστημίου, παρακώλυσης των ακαδημαϊκών και διοικητικών λειτουργιών των ιδρυμάτων είναι καθημερινά και αντιμετωπίζονται ή απειλούνται ότι θα αντιμετωπιστούν από τα πολιτικά άκρα και δυστυχώς, και από τις φασίζουσες μορφές και μορφώματα των πολιτικών άκρων.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα νομίζω ότι πρέπει να επιδείξουμε το θάρρος και την τόλμη να εφαρμοστεί η διάταξη που καταργεί εκείνο το πολιτικό άσυλο προς χάριν της πραγματικής ακαδημαϊκής ελευθερίας και δημιουργίας μέσα στα πανεπιστήμια.
......Ωστόσο, σημείωσα με πολύ ενδιαφέρον τα όσα είπατε για περιπτώσεις που είχαμε πραγματικά το σταμάτημα ή την επιβολή κατά κάποιον τρόπο. Όσο πιο ήπια, βέβαια, τόσο καλύτερα, γιατί κανείς δεν θέλει τη βία, ούτε καν τη νόμιμη βία. Δεν εύχεται κανείς να υπάρχει άσκηση νόμιμης βίας μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους, πόσω μάλλον οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και οι ίδιοι οι φοιτητές. Κανείς δεν το θέλει αυτό. Όμως, όταν σε ακραίες περιπτώσεις πρέπει να εξασφαλιστεί η ελευθερία των ιδεών, η ακαδημαϊκή και διοικητική λειτουργία, δυστυχώς πρέπει να συμβαίνει και αυτό.
Δεν το επιθυμούμε, αλλά πρέπει να υπάρχει ως δύναμη, η οποία θα επιβάλλει το νόμο και την ελευθερία των ιδεών, διότι ο νόμος κατοχυρώνει την ελευθερία, περιορίζοντας τις πράξεις βίας και ανομίας. Κατοχυρώνει την ελευθερία, διότι κάποιοι στο όνομα της ελευθερίας εκτελούν πράξεις βίας, ανομίας και ανυπακοής. Το κάνουν στο όνομα της ελευθερίας και παραγνωρίζουν αυτό που όλοι ξέρουμε, ότι ο νόμος κατοχυρώνει τις ελευθερίες, περιορίζοντας την ανομία.»
(από αγόρευση της πρώην υφυπουργού Παιδείας και βουλευτού Αττικής του ΠΑΣΟΚ)