Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε στα χέρια μας τέτοια τιμήματα για να συζητήσουμε για τιμήματα. Εικάζεται ότι θα είναι χαμηλά τα τιμήματα.
Εν πάση περιπτώσει, θέλω να απαντήσω και σε μια σειρά από ευαισθησίες που νομίζω ότι ειδικώς εμάς στη Νέα Δημοκρατία μας αγγίζουν πρωτίστως και κυρίως.
Άκουσα: «Δεν είναι δυνατόν. Το ξεπούλημα αυτό υπονομεύει την εθνική κυριαρχία.»Σε ποια θεωρία εθνική έχει ταυτιστεί η δημόσια επιχείρηση με το έθνος; Σε ποια; Γιατί εγώ, λόγου χάρη, μπορώ να αναφέρω έναν, ο οποίος έλεγε μάλιστα το ακριβώς αντίθετο, ότι το κράτος και η κρατική υπόσταση –και θα σας πω σε τι αναφέρομαι, δεν σας αφορά αυτός ο διάλογος, αλλού πηγαίνει- θεωρείται ότι βλάπτουν την εθνική υπόσταση σε μία ορισμένη σκέψη της εθνικής θεωρίας. Ίων Δραγούμης.
Γιατί, λοιπόν, ουσιαστικά ταυτίζετε τον πατριωτισμό με την υπεράσπιση των ΔΕΚΟ; Ο πατριωτισμός είναι η υπεράσπιση των ΔΕΚΟ; Ο πατριωτισμός είναι η υπεράσπιση των παθογενειών που αναπτύχθηκαν μέσα στη Μεταπολίτευση; Η άλλη σκέψη, την οποία άκουσα από πτέρυγες να αναπτύσσεται, είναι ότι είναι αντιπατριωτικό. Δηλαδή, το πατριωτικό θα ήταν να διατηρήσουμε τα ελλείμματα, τη διαφθορά και να διατηρήσουμε περιουσιακά στοιχεία, τα οποία σε τελευταία ανάλυση δεν αξιοποιούμε, για να αντιμετωπίσουμε το μεγαλύτερο πρόβλημα, που είναι το δημόσιο χρέος. Και αυτό είναι η πατριωτική πολιτική. Το άλλο είναι αντιπατριωτική πολιτική.
.......... Λέω, λοιπόν: Αρχίζει αυτή η περίφημη συζήτηση για το στρατηγικό χαρακτήρα. Τι μας ενδιαφέρει σε αυτή τη συζήτηση; Δεν μας ενδιαφέρει το ρυθμιστικό πλαίσιο; Δεν μας ενδιαφέρει η διαμόρφωση κανόνων; Δεν μας ενδιαφέρει ο τρόπος που θα λειτουργήσει η συγκεκριμένη αγορά; Πού εκχωρήθηκε αυτό; Δεν ανήκει στην κυριαρχία της Βουλής αυτό; Εμείς δεν θα το ρυθμίσουμε; Εμείς δεν θα φτιάξουμε τις ρυθμιστικές αρχές; Εμείς δεν θα φτιάξουμε τους κανόνες που θα λειτουργήσουν αυτές οι ρυθμιστικές αρχές; Εμείς δεν θα βάλουμε τους όρους μέσα στους οποίους θα λειτουργήσουν οι συγκεκριμένες αγορές; Εμείς, κυριαρχικά, δηλαδή το ελληνικό Κοινοβούλιο.
.....Το γεγονός ότι θα θέσουμε –και ανήκει στην κυριαρχική μας αρμοδιότητα- το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των συγκεκριμένων αγορών, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικό να συμφωνήσουμε με το ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό το πλαίσιο. Αυτό θα το αποφασίσει κυριαρχικά η Βουλή με τους συσχετισμούς της. Αυτό, όμως, είναι μία άλλης τάξεως συζήτηση, το ποιο θα είναι δηλαδή αυτό το ρυθμιστικό πλαίσιο.
Να σας πω κάτι; Είναι ανάγκη πάλι να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα; Δεν λειτουργούν ρυθμιστικές αρχές σε όλη την Ευρώπη; Δεν υπάρχουν πλαίσια λειτουργίας που τα κανονίζουν αυτά; Γιατί πρέπει να είμαστε τόσο ευρηματικοί; Και αν μπορούμε να είμαστε, ας είμαστε, αλλά πάντως δεν πηγαίνουμε σε μία άγνωστη χώρα τυφλοί. Ξέρουμε πώς έχει εφαρμοστεί.
Ερωτώ, λοιπόν, τουλάχιστον μιλώντας σε αυτούς που αποδέχονται τη βασική φιλοσοφία ενός προγράμματος και δεν λέω γι' αυτούς που έχουν βασική αντίρρηση: Πού είναι το πρόβλημα; Στο ότι μεταβιβάζουμε κάποια ποσοστά εταιρειών; Εδώ είμαστε. Θα σας το πω πολύ απλά. Δεν γίνεται να υπάρξει επενδυτής, να γίνει αποκρατικοποίηση ακόμη και αν το ήθελε ο οποιοσδήποτε. Παραδείγματος χάρη, σε αυτά που λέτε εσείς στρατηγική σημασίας δεν γίνεται, αν δεν υπάρξει ρυθμιστικό πλαίσιο.
Πώς θα έρθει ο επενδυτής να βάλει τα λεφτά του στην ΕΥΔΑΠ, αν δεν ξέρει σε ποια τιμή θα πουλάει και εάν δεν ξέρει το ποιος θα καθορίζει την τιμή και εάν δεν ξέρει το ποιες είναι οι απαιτούμενες επενδύσεις; Ποιος θα βάλει τα χρήματά του;
Ξαναλέω, να μιλήσουμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα ειλικρινά. Θέλουμε αναπτυξιακές πρωτοβουλίες; Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα του δημόσιου χρέους; Θέλουμε να το μειώσουμε; Θέλουμε να κάνουμε αποτελεσματική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας; Αυτή είναι η κεντρική συζήτηση και εκεί –το ξαναείπα απ' αυτό το Βήμα- υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι σκέψης. Δεν υπάρχουν πενήντα δύο, υπάρχουν δύο τρόποι σκέψης. Αυτοί που λένε «ναι» και αυτοί που λένε «όχι». Εμείς λέμε «ναι».
(απόσπασμα εισήγησης στη Βουλή του πρώην υπουργού και βουλευτή Αττικής της ΝΔ για τα θέματα αυτά)