Έχουμε 50% μείωση των συντάξεων, 20% μείωση του ΑΕΠ, 40% μείωση στα έσοδα των νοικοκυριών, 250% αύξηση της ανεργίας. Ως πότε πλέον θα είναι αρκετός ένας καφές με ένα πακέτο τσιγάρα από το τάλιρο που θα δώσει ο πατέρας το πρωί από τη σύνταξή του; Έχουμε 300% αύξηση της κατάθλιψης, 90% μείωση των οικοδομών, 98% αύξηση της φτώχιας, τρεις άνθρωποι να αυτοκτονούν κάθε μέρα κ.λπ.
Το δε κεφαλαιακό απόθεμα της χώρας και το τεχνολογικό της υπόβαθρο έχουν φτάσει σε εκείνο το χαμηλό επίπεδο που η ελληνική οικονομία είχε αμέσως μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Τολμάς να μιλήσεις για συνθήκες δουλειάς; Τολμάς να μιλήσεις στον εργοδότη σου; Πας φυλακή για 200 ευρώ, ενώ άλλοι πίνουν στην υγεία σου σαμπάνιες, κορόιδο, στη Μύκονο! Αρχικλέφτες!
Γιατί σταμάτησες να στέλνεις τα παιδιά στο φροντιστήριο; Μήπως διαπίστωσες ότι το ελληνικό δημόσιο σχολείο έλυσε όλα του τα προβλήματα;
Έχεις γιατρό και νοσοκομείο; Γιατί αφήνεις τις τράπεζες να σε εξευτελίζουν τηλεφωνικώς καθημερινά; Γιατί αποφεύγεις να γυρίσεις σπίτι σου μετά τις 9 το βράδυ; Γιατί δεν αφήνεις να παίζουν τα παιδιά σου στο δρόμο, όπως έπαιζες εσύ; Γιατί παίρνεις 500 ευρώ δουλεύοντας δωδεκάωρο και δεν αντιδράς;
Καλύτερα, λοιπόν –κρίνουμε εμείς- να σε χαστουκίζει η δική μας αλήθεια, παρά να σε χαϊδεύει το δικό τους ψέμα. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια για τον ελληνικό λαό και αυτή είναι η πραγματική βία που του ασκείται. Γιατί είναι βία να είσαι σαράντα χρονών και να καταντήσεις να ζεις με τη σύνταξη των γονιών σου. Είναι βία να σε κλέβουν και η αστυνομία να σου λέει «καλά που δεν σε σκότωσαν». Είναι βία να θέλεις να διαμαρτυρηθείς και να μην σε αφήνουν τα κομματόσκυλα και οι παρακρατικοί. Είναι βία οι επαγγελματίες επαναστάτες. Είναι βία η επιλεκτική πάταξη της φοροδιαφυγής και της εγκληματικότητας. Είναι βία το εμπόριο ναρκωτικών στις γειτονιές, η αισχροκέρδεια, το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας και τα μονοπώλια. Είναι βία η σιωπή της Ιεράς Συνόδου. Είναι βία ο ρατσισμός κατά των Ελλήνων και η συγκάλυψη όλων αυτών από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Αυτή τη στιγμή βιώνουμε μια από τις χειρότερες στιγμές στην ιστορία του λαού μας, μια από τις χειρότερες σελίδες της ιστορίας μας ως Έλληνες. Μπορεί η Αριστερά να θέλει να χαϊδέψει κάποια αυτιά δοκιμαζόμενου Έλληνα, λέγοντας του τα γνωστά περί παντοδύναμου λαού, ότι δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του ο λαός ο δυνατός και τα τοιαύτα.
Όμως, εμείς, οι Έλληνες εθνικιστές, έχουμε υποχρέωση να πούμε την αλήθεια. Δεν πρέπει να κρύψουμε τίποτα, γιατί απλά εμείς δεν ικετεύουμε για ψήφους. Εμείς πλάθουμε συνειδήσεις.
Έλληνα, σήμερα ζεις μέσα στο φόβο, έκλεισες τη θλίψη στην καρδιά σου και δεν πολεμάς για την λευτεριά σου, γιατί πλέον είσαι ραγιάς. Είναι ραγιάς εκείνος που είναι σκλάβος του φόβου του. Ο ραγιάς είναι μισός άνθρωπος. Τη ραγιαδοσύνη που σου φορέσαν στο κεφάλι είτε σαν φέσι είτε ως κιπά την ονόμασαν –ακούστε πώς, το έχουμε συναντήσει πολλές φορές σε αυτήν εδώ την Αίθουσα- «αναγκαία φρονιμάδα». Τον ραγιά τον κυνηγάς και κρύβεται, τον δέρνεις και σκύβει, τον σκοτώνεις και σωπαίνει. Με ποιο δικαίωμα οι δολοφόνοι της εθνικής σου συνείδησης κρίνουν το πώς σκέπτεσαι;
Με ποιο δικαίωμα σου απαγορεύουν την ύπαρξη; Με ποιο δικαίωμα σου λένε ψέματα και σε εκβιάζουν, σε υποχρεώνουν να συνεργαστείς; Με ποιο δικαίωμα έκαναν την ψήφο σου συνεργό στο έγκλημα της Συγκυβέρνησης; Με ποιο δικαίωμα πλαστογραφούν την ιστορία σου; Με ποιο δικαίωμα οι άεργοι έγιναν εργατοπατέρες; Με ποιο δικαίωμα χάρισαν την εθνική μας κυριαρχία; Με ποιο δικαίωμα δικαιώνουν τους παράνομους, εξαθλιώνουν τους άνεργους, βαφτίζουν «επανάσταση» την τρομοκρατία, διαλύουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, απαλείφουν εξακόσιες χιλιάδες Έλληνες, κλείνοντας στη φυλακή τον Αρχηγό και ηγέτη του κόμματός τους;
Με ποιο δικαίωμα; Με το ίδιο δικαίωμα που νομοθέτησαν και νομοθετούν υπέρ της ασυδοσίας και της ασυλίας τους. Με αυτό το δικαίωμα, που τους έδωσες εσύ, Έλληνα, με την ψήφο σου και που ήρθε η ώρα να το πάρεις πίσω. Πολλές φορές λέμε ότι κάποτε αυτό το κάναμε έτσι ή αλλιώς, ότι κάποτε πράτταμε αυτό ή ζούσαμε εκείνο ή ζούσαμε σε γειτονιές, κυκλοφορούσαμε μέχρι αργά. Κάποτε ήμασταν παιδιά. Κάποτε, κάποτε, κάποτε. Αυτό το «κάποτε» ήταν και είναι η ζωή μας. Αυτό σου ζητάμε εμείς και σήμερα: να θυμηθείς πώς ήταν, όταν ζούσες.
Οι Έλληνες εθνικιστές απευθυνόμαστε στους καταληψίες ηγέτες, στους ακτιβιστές κληρονόμους τους και τους γόνους επαναστατών και τους φιλάνθρωπους τραπεζίτες, εμείς, απευθυνόμενοι στα διανοούμενα, μηρυκαστικά ανθρωπιστικών θεωρημάτων με τακτοποιημένες τις ζωές τους. Ξέρετε για ποιους;
Σας μιλώ για εκείνους τους επαναστάτες που στρογγυλοκάθονται στα μοδάτα εστιατόρια, ντυμένοι με ακριβά ρούχα από θωρακισμένες βιτρίνες και που κρίνουν –ποιοι;- αυτοί εμάς, μέσα από φερέφωνα υψηλής ευκρίνειας. Σας μιλώ για τους αυτόκλητους ιδιοκτήτες της δημοκρατίας που προστατεύουν το σύστημα των άνευ ενσήμων Πρωθυπουργών, το σύστημα των επαγγελματιών συνδικαλιστών που προστατεύουν το σύστημα των παγκόσμιων τοκογλύφων, των ματαιόδοξων Υπουργών και το σύστημα των ξένων εθνικισμών, πλην του ελληνικού εθνικισμού. Σας μιλώ γι' αυτούς που προστατεύουν το σύστημα χειραγώγησης, τον «παπαγάλο» της κοινής γνώμης, τους χασάπηδες των εργασιακών δικαιωμάτων, αυτούς που προστατεύουν τους ηθικούς αυτουργούς χιλιάδων αυτοκτονιών και τη μαφία του παραεμπορίου.
Αυτοί είναι οι «νταβάδες» της Δημοκρατίας, με τις τράπεζες, τους εγκληματίες, τους ποινικούς, τους δήθεν τρομοκράτες, τα μίσθια όργανά τους. Όλοι αυτοί έχουν φτιάξει ένα τείχος απέναντι σε όλους τους Έλληνες, εξυφαίνοντας το σβήσιμό μας από τον παγκόσμιο χάρτη.
Οι Έλληνες εθνικιστές, ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή είναι το ρήγμα, έστω και μικρό κρίνουμε εμείς ή μεγάλο στο σύστημά τους. Διότι εμείς προστατεύομε την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Εμείς προστατεύουμε το λαό και την πατρίδα και δεν θα ησυχάσουμε ποτέ μέχρι να την πάρουμε πίσω και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Μέχρι τότε θα μας βρίσκουν όλοι αυτοί μπροστά τους.
Όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο Αρχηγός μας, Νικόλαος Μιχαλολιάκος: «Εμείς, ως Χρυσή Αυγή, Έλληνα, σου δίνουμε μία ευκαιρία και από άβουλη μάζα να γίνεις ο τιμωρός λαός. Αν θέλεις, τιμάς αυτήν την ευκαιρία. Εμείς πάντως, θα συνεχίσουμε μέχρι το τέλος του κόσμου. Διότι η τιμή και το καθήκον ούτε σε ψήφους μετριούνται ούτε σε ποσοστά.
(Ο έμπορος Ηλίας Παναγιώταρος είναι βουλευτής της Χρυσής Αυγής και ηγετικό στέλεχος).