Αν κάποιοι που διοικούν τη Σχολή -που μπορεί να είναι αξιόπιστοι και σεβαστή η γνώμη τους- είχαν μια ιδέα και σας την πρότειναν, αυτό δεν είναι δημόσιος διάλογος, δεν είναι ανάδειξη πραγματικού θέματος. Αντίθετα, είναι προχειρότητα και υποκειμενισμός. Δεν έχει αναδειχθεί τέτοιο θέμα. Αντίθετα, έχει δικαιωθεί μια παράδοση που ορθά επισημάνθηκε ότι ξεκινά από το γαλλικό μοντέλο. Καθιερώθηκε. Έχει αποδώσει. Θέλει βελτίωση, θέλει ενίσχυση, θέλει εξέλιξη.
Τι ψάχνει να βρει κανείς για να κρίνει την εισαγωγή κάποιων δημοσίων υπαλλήλων στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης; Εκτός από τις γνώσεις τους βέβαια, το γνωστικό τους επίπεδο, ψάχνει να βρει αν η συγκρότησή τους, η προσωπικότητά τους, η συνθετική τους δυνατότητα και η δυνατότητα να ανταποκρίνονται σε πιεστικές καταστάσεις και να παράγουν δημιουργική λύση και πρόταση είναι επαρκείς. Αυτό είναι δύσκολο βέβαια. Είναι προσέγγιση επιπέδου. Δεν είναι οποιονδήποτε εξετάσεων.
Αυτή, όμως, ήταν η στόχευση του προηγούμενου συστήματος. Σ' αυτή τη φιλοσοφία στηριζόταν το προηγούμενο σύστημα.
Δεν κατανοώ το δικό σας σε ποια φιλοσοφία στηρίζεται, γιατί δεν κατανοώ και την ανάγκη που γέννησε αυτή την αλλαγή. Δεν την τεκμηριώσατε. Δεν πείσατε.
Απ' αυτήν την άποψη, η ανησυχία είναι πραγματική. Kαι όχι μόνο η ανησυχία. Η σοβαρή κριτική. Ακόμα και το ότι καταργείτε τη συμμετοχή των κομμάτων στην παρακολούθηση της εξεταστικής διαδικασίας, κι αυτό δίνει ένα σήμα. Επειδή, δηλαδή, στην περίοδο που ζούμε, τα κόμματα έχουν απαξιωθεί, θα τα απαξιώσετε και ως θεσμική προοπτική; Διότι δεν ήταν τυχαίο ότι προέβλεπε το προηγούμενο σύστημα την παρακολούθηση.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ (Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης): Τα κόμματα ποτέ δεν πάτησαν.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Κύριε Υπουργέ, κάνετε λάθος. Το πρώτο διάστημα πήγαιναν πάρα πολλοί και ιδιαίτερα τα κόμματα της Αριστεράς και βγάζαμε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Πράγματι, η αποξένωση και η κατάπτωση πάρα πολλών θεσμών τα τελευταία χρόνια μπορεί να έχει επενεργήσει και προς αυτήν την κατεύθυνση αρνητικά. Μένει να το ενισχύσουμε, όχι να το αποδεχθούμε, αν αυτό ήταν κάτι που δεν έγινε. Λάθος επιλογή.
Δεν θα επιμείνω, γιατί ήδη έχω εξαντλήσει το χρόνο μου.
Όμως, πραγματικά σας καλώ. Χθες είχαμε μια έντονη αντιπαράθεση και ίσως υπερβάλαμε κι εγώ, κι εσείς και όλοι μας τον εαυτό μας ως προς το επίπεδο συμπεριφοράς. Είναι θεσμοθέτηση μιας κανιβαλικής προσέγγισης αυτό που ζητάτε στο όνομα κάποιων παρανομιών, παρατυπιών, αβλεψιών του παρελθόντος. Γι' αυτές κάποιοι άλλοι έφταιγαν -δεν θα ξαναμπώ στην ιστορία ότι εσείς ήσασταν που φταίγατε- και κατά πολύ, πολύ μικρό μέρος οι εργαζόμενοι. Είναι θεσμικός κανιβαλισμός και πολύ σωστά το χαρακτήρισε ο Εισηγητής μας, Αλέξης Μητρόπουλος. Είναι το δίκαιο της ανταπόδοσης.
Μα, το δίκαιο της ανταπόδοσης, το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού», το «οδόντα αντί οδόντος», δεν πάει μόνο μερικούς αιώνες πίσω, πάει πάρα πολλούς αιώνες πίσω, πάει στο δίκαιο των σπηλαίων. Δεν είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη να δεχθούμε ότι τέλειωσε η Γαλλική Επανάσταση. Δεν γίνεται! Ναι, ο νεοφιλελευθερισμός δεν την αντέχει τη Γαλλική Επανάσταση, δεν αντέχει το διαφωτισμό. Η αγορά δεν τα αντέχει αυτά. Το ξέρουμε. Όμως, υπάρχει και η κοινωνία εκτός από την αγορά. Υπάρχει και η ζωή. Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, να θεσμοθετείτε με τέτοιες νοοτροπίες και τέτοιες λογικές.