Επειδή είναι η φύση των τροπολογιών εκείνη που αφορά τη ρύθμιση των χρεών των μικρών επιχειρήσεων, καθώς επίσης και το ζήτημα της εκτέλεσης των αποφάσεων για τους δικαστικούς και τους ένστολους που άπτονται σημαντικών δικαιωμάτων του τρόπου λειτουργίας και της Βουλής και του κράτους, γι' αυτό το λόγο -και προσπαθώντας μήπως μπορέσουμε τις επόμενες μέρες να διορθώσουμε κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση- επιτρέψτε μου να κάνω αυτές τις δύο παρατηρήσεις. Δεν είμαι δηλαδή εκτός ημερησίας διατάξεως, απλώς είμαι μέσα στο πνεύμα γενικότερα του σχεδίου νόμου.
Κύριε Υπουργέ, ορθότατα έρχεται η ρύθμιση για τα χρέη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, την οποία και θα υπερψηφίσω. Κανείς δεν είναι τέλειος, βέβαια, καθώς και κανένα θεσμικό δημιούργημα, ιδίως τη σημερινή εποχή. Έχω, όμως, ένα ερώτημα το οποίο εσείς το ξέρετε καλά και δεν έχετε καμμία ευθύνη, γιατί είναι γνωστό ότι το έχετε αποδεχτεί εδώ και ένα χρόνο.
Πριν ένα χρόνο, τέτοιες μέρες, ήταν η εκδήλωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, όπου με την παρουσία σας συζητήσαμε το μεγάλο ζήτημα της κατάργησης αυτής της επαίσχυντης ρύθμισης του 2011, του ν. 3943, το άρθρο 3 παράγραφος 1, το οποίο καθιστά ποινικώς κολάσιμη τη συμπεριφορά που συνίσταται στην αδυναμία οποιουδήποτε να αποπληρώσει χρέος προς το δημόσιο και τα δορυφορικά του νομικά πρόσωπα, ανεξάρτητα από το αν έχει υπαιτιότητα προς τούτο.
Είχαμε πει -και το επαναλαμβάνω- ότι αυτή η διάταξη που καθιερώνει αντικειμενική ποινική ευθύνη δεν έχει καμμία σχέση με το κράτος δικαίου. Ψηφίστηκε την εποχή εκείνη, όπως ψηφίστηκε, με την αντίδραση όλης της Βουλής. Ήταν έργο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου και αυτή η διάταξη. Όμως, είχαμε δεσμευτεί -και όχι ότι δεν γνωρίζει το Υπουργείο και το Υπουργείο Οικονομικών να φτιάχνει ρυθμίσεις, αλλά η ρύθμιση αυτή έχει δοθεί εδώ και κάμποσο καιρό για να διευκολύνουμε τα πράγματα- και ουδέποτε αυτή η ρύθμιση ήλθε προς ψήφιση στη Βουλή, μολονότι υπάρχει η δέσμευση και του Υπουργείου Οικονομικών. Σας θυμίζω τη δέσμευση του Υφυπουργού Οικονομικών κατά την ομιλία του στο ΣΕΦ.
Τι συμβαίνει και δεν έρχεται; Δεν είναι τώρα ευκαιρία; Ούτως ή αλλιώς εκπρόθεσμη είναι και η άλλη. Θα είχε κανείς συνάδελφος αντίρρηση -αφού εκπρόθεσμες είναι και οι υπόλοιπες- να έλθει εκπρόθεσμη αυτή η τροπολογία να καταργήσουμε αυτήν τη μεσαιωνική διάταξη, η οποία έχει πραγματικά καταρρακώσει το κύρος της ελληνικής πολιτείας και δίνει την εικόνα στους ανθρώπους ότι δεν σκεφτόμαστε ούτε καν με τη λογική που σκεφτόταν ο ποινικός νομοθέτης, μιλώντας την εποχή εκείνη για την κλοπή χρήσεως και την υπεξαίρεση χρήσεως, δηλαδή το δίδαγμα του Γιάννη Αγιάννη.
Μαθαίνω δε -και ελπίζω να μην είναι αλήθεια- ότι ο λόγος για τον οποίο καθυστερεί αυτή η κατάργηση είναι γιατί και το ζήτημα αυτό ετέθη υπό την έγκριση της τρόικας. Θέλω να θυμίσω ότι η τρόικα είναι κατά τα 2/3 ευρωπαϊκό όργανο, το οποίο αν δεν ξέρει να σέβεται το ελληνικό Σύνταγμα, οφείλει να σέβεται το ευρωπαϊκό δίκαιο και κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο δεν υπάρχει καμμία αρμοδιότητα οιουδήποτε ευρωπαϊκού οργάνου που να επιβάλλει ποινικές ρυθμίσεις σε ζητήματα που άπτονται τη συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτών, εκτός αν αφορά θέματα τα οποία σχετίζονται με το ευρωπαϊκό δίκαιο αυτό τούτο και ως κύρωση νοείται κατ' εξαίρεση από το ευρωπαϊκό δίκαιο και η ποινική κύρωση.
Όπως τότε μπήκε -διότι αυτή ήταν η νοοτροπία του κ. Παπανδρέου και του κ. Παπακωνσταντίνου και όχι ότι μας επεβλήθη- έτσι πρέπει να φύγει. Δεν έχει καμμία δουλειά η τρόικα, ελπίζω να μην είναι ακριβές ότι ρωτήθηκε αυτό το θέμα. Γιατί δεν είναι νοητό να ερωτάται για κάτι τέτοιο. Επαναλαμβάνω δεν έχει καμμία δουλειά!
Κύριε Υπουργέ, είναι ευκαιρία, συνεννοηθείτε με το Υπουργείο Οικονομικών. Την έχετε τη ρύθμιση. Είναι ευκαιρία και θα είναι καλό για όλους και για την ίδια την Κυβέρνηση. Ας έλθει, να την αποδεχτούμε. Φαντάζομαι κανείς συνάδελφος δεν έχει αντίρρηση εδώ. Ας έλθει ως εκπρόθεσμη, την τελευταία στιγμή η τροπολογία αυτή.
Το δεύτερο ζήτημα το οποίο ήθελα να θίξω άπτεται της τροπολογίας που αφορά τα ζητήματα της εκτέλεσης των αποφάσεων για τους ένστολους και για τους δικαστές. Ζούμε αυτήν την εποχή που ζούμε και ξέρουμε ότι υπάρχει μεγάλη δημοσιονομική δυσχέρεια. Δεν είναι κανείς ευτυχής, γιατί βλέπει να εκτελούνται εν μέρει δικαστικές αποφάσεις, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτή είναι η πραγματικότητα. Οφείλουμε να τη σεβαστούμε, μολονότι μέσα μου ξέρω ότι πρώτα εσείς ο ίδιος, ως παλιός δικαστής ο οποίος φέρεται πάντοτε μέσα σε αυτήν τη νοοτροπία, δεν είστε ιδιαίτερα ευτυχής για τον τρόπο με τον οποίο εκτελούνται αυτές οι αποφάσεις. Εν πάση περιπτώσει, το αντιλαμβανόμαστε.
Εδώ, κύριε Υπουργέ, θέλω να σας πω το εξής: Είναι μια μεγάλη ευκαιρία –ευτυχώς δεν ακούστηκε από τότε μέχρι σήμερα- να επαναφέρετε προς τους συναδέλφους σας Υπουργούς και ιδίως προς τον Υπουργό Οικονομικών το ζήτημα του σεβασμού της δικαιοσύνης και της οριοθέτησης των σχέσεων μεταξύ των τριών εξουσιών, της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής.
Το λέω αυτό γιατί όταν βγήκαν αυτές οι αποφάσεις και ιδίως η απόφαση για τους ένστολους, ακούστηκε αυτή η απίστευτη φράση του Υπουργού Οικονομικών κ. Χαρδούβελη ότι τα δικαστήρια δεν ασκούν δημοσιονομική πολιτική, ότι εφαρμόζουν το δίκαιο, αλλά δεν ασκούν δημοσιονομική πολιτική.
Τι να πω για μια τέτοια φράση, όταν ο Υπουργός Οικονομικών λέει τι στη δικαιοσύνη; «Ξέρετε, όταν καλείστε να κρίνετε ένα νομοθέτημα από πλευράς συνταγματικότητας, όταν καλείστε δηλαδή να κρίνετε εάν και κατά πόσο ένα νομοθέτημα σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, όπως τα καθορίζουν το Σύνταγμα και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, πρέπει να κάνετε την εξής διάκριση: Εάν έχει οικονομικό κόστος αυτή η αντισυνταγματικότητα, ξεχάστε τη, δεν έχετε αρμοδιότητα να το πείτε. Αν δεν έχει κόστος, πείτε το». Η νοοτροπία αυτή περίπου μας λέει ότι ο σεβασμός του Συντάγματος τελεί υπό την αίρεση του δημοσιονομικού κόστους.
Κύριε Υπουργέ, σας διαβεβαιώνω ότι είναι επικίνδυνες αυτές οι νοοτροπίες. Θέλω να πιστεύω ότι ο κ. Χαρδούβελης το είπε αυτό εκ παραδρομής και μάλλον εκ παραδρομής θα το είπε γιατί ευτυχώς δεν τον είδα να το επαναλαμβάνει, αλλά νομίζω πως δεν μπορεί και δεν πρέπει να επανέλθει το θέμα αυτό ούτε μέσα σ' αυτή την Αίθουσα, ούτε ως μήνυμα προς τη δικαιοσύνη.
Σας φαντάζομαι πραγματικά να είστε στην έδρα του δικαστηρίου και να ακούγατε μία τέτοια δήλωση. Δεν μπορείτε να αντιδράσετε αυτή τη στιγμή και το αντιλαμβάνομαι πλήρως, όμως οφείλετε να πείτε ότι σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αυτού του είδους η νοοτροπία, ακόμα και εκ παραδρομής, πραγματικά δημιουργεί σημαντικά θεσμικά προβλήματα τα οποία πρέπει να αποφεύγουμε. Δεν μπορεί να προσθέτουμε στην κοινωνική κρίση και ζητήματα που αφορούν το σεβασμό της δημοκρατίας.
Αν το έκανα με τόση καθυστέρηση, είναι γιατί δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία στη Βουλή να θίξω αυτό το θέμα. Είναι η πρώτη φορά που μου δίνεται αυτή η ευκαιρία εν όψει της τροπολογίας και γι' αυτό το κάνω, κύριε Υπουργέ. Ξέρετε ότι το κάνω ακριβώς επειδή είστε εσείς απέναντι.
Ξέρω τη νοοτροπία σας, ξέρω πολύ καλά τις δικές σας αντιδράσεις. Επειδή οι Υπουργοί είναι ίσοι μεταξύ τους, καθένας στις αρμοδιότητές του, όταν έχετε τέτοια συμπτώματα, πέρα από τον Πρωθυπουργό ο οποίος δίνει τον αγώνα και δεν μπορεί να είναι πίσω από τον καθένα, έχετε και τη δυνατότητα να το κάνετε ως αρμόδιος Υπουργός, λέγοντας στους συναδέλφους σας τι είναι εκείνο το οποίο πρέπει να σέβονται, δηλαδή το δίκαιο, αλλά ταυτοχρόνως και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
(Ο καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος είναι πρώην υπουργός και βουλευτής Αθηνών).