Αυτά κατήγγειλε και πρόβλεψε ο Αχμέτ Νταβούτογλου, ηγέτης του κόμματος του Μέλλοντος (πρώην ΥΠΕΞ και πρωθυπουργός) σε τηλεοπτική εκπομπή, για να υποστηρίξει ότι για τον λόγο αυτό κάποιοι υπερ-συντηρητικοί κύκλοι στην Τουρκία δεν θέλουν το κόμμα του. Προβλέπει ότι έρχεται ένα αυταρχικό καθεστώς στην Τουρκία, βγάζοντας από τη μέση τον Ερντογάν.
«Και τώρα προειδοποιώ τον κ. Ερντογάν από εδώ. Τα μέλη του (κυβερνώντος) κόμματος ΑΚΡ και όσους έχουν τα λογικά τους μέσα στο ΑΚΡ. Την επόμενη φορά (γιατί το πραξικόπημα το 2016 ήταν η πρώτη φάση), θα τον "καθαρίσουν" τον Ερντογάν και θα διαμορφωθεί ένα νέο αυταρχικό πολίτευμα που οι συντηρητικοί – τους ονομάζω έτσι, διότι οι μεγάλες κοινωνικές μάζες έχουν απατηθεί πολλές φορές - δεν θα μπορούν ποτέ πια να κυκλοφορούν με το κεφάλι ψηλά. Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν να εμποδίσουν το κόμμα του Μέλλοντος, διότι το κόμμα του Μέλλοντος είναι αυτό που θα εμποδίσει να συμβεί κάτι τέτοιο», δήλωσε ο Αχμέτ Νταβούτογλου.
Στη σύγχρονη Τουρκία, στη χώρα που σύμφωνα με τα λεγόμενα του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν οραματίζεται να γίνει η προστάτιδα όλου του ισλαμικού κόσμου, η κατάσταση τείνει να εκτροχιαστεί εντελώς μπαίνοντας σε μια περίοδο πολλαπλής κρίσης..
Πρόκειται σαφώς για την απόλυτη αντίθεση. Στο εξωτερικό, η εικόνα της ισχυρής χώρας που διεκδικεί τα πάντα, απειλεί, τσαμπουκαλεύεται, δείχνει ότι δεν χαλιναγωγείται από κανέναν. Στο εσωτερικό, πείνα, διωγμοί, ένοπλες πολιτοφυλακές, φιμωμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Η μοιραία «λυκοφιλία»
Καθώς τα τελευταία χρόνια η δημοφιλία του Τούρκου «σουλτάνου» παρουσιάζει σταδιακή πτώση, λόγω των πολυάριθμων οικονομικών σκανδάλων που ταλανίζουν την Τουρκία και εμπλέκουν τον ίδιο ή στενά συγγενικά του πρόσωπα, αλλά και λόγω της πολύ κακής εικόνας της τουρκικής οικονομίας, βρήκε απρόσμενο συμπαραστάτη στο πρόσωπο του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, του πολιτικού μέντορα της υπερεθνικιστικής, παραστρατιωτικής οργάνωσης, των «Γκρίζων Λύκων».
Η συμμαχία που οικοδομήθηκε κατά τις εκλογές του 2018, λόγω της αδυναμίας του κυβερνώντος AKP να εξασφαλίσει αυτοδυναμία στην τουρκική Βουλή, έχει εξαπολύσει έκτοτε απηνή διωγμό φιμώνοντας οποιαδήποτε αντιπολιτευόμενη φωνή, είτε πρόκειται για μεμονωμένους δημοσιογράφους, μέσα ενημέρωσης, ακτιβιστές, είτε ακόμα και επιχειρηματίες.
Το στίγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, μετά από αυτές τις εκλογές, συνοψίζεται ίσως καλύτερα από καθετί στις δηλώσεις του τότε αντιπροέδρου του κόμματος Μπαχτσελί, Σεφέρ Αϊτζάν «Σώσαμε τον Ερντογάν... από εδώ και στο εξής ό,τι λέμε στο κοινοβούλιο θα γίνεται». Αν και ο εν λόγω κύριος αποπέμφθηκε αμέσως μετά τις δηλώσεις του από τον ίδιο τον Μπαχτσελί για λόγους «πολιτικής ορθότητας», εντούτοις αυτές χαρτογράφησαν εν πολλοίς την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, η οποία επηρεάζεται, αν όχι διαμορφώνεται, σε μεγάλο βαθμό από αυτή την ανίερη συμμαχία.
Το κόμμα, που κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2018, «κοκκίνιζε» στο χάρτη όλη την Κύπρο, και υποστήριζε μετ' επιτάσεως τη χορήγηση αμνηστίας σε ηγετικά στελέχη διαβόητων συμμοριών, όπως του Alaattin Cakici, που ευθύνεται για τους θανάτους δεκάδων αντιφρονούντων δημοσιογράφων, ακτιβιστών κλπ., επιτυγχάνοντας μάλιστα, με πρόσχημα την εξάπλωση του κορονοϊού, την πρόωρη αποφυλάκισή του, έγινε ο συνδιαχειριστής της εξουσίας στην Τουρκία.
Η στενή πλέον εξάρτηση του Ερντογάν με τον Μπαχτσελί αποδεικνύεται από την ακραία εθνικιστική ρητορική, που έσπευσε να υιοθετήσει ο πρώτος, επιστέγασμα της οποίας αποτελεί και η «Γαλάζια Πατρίδα». Η κρίση του ORUC REIS κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Υπαγορεύτηκε από την ανάγκη τέρψης των εθνικιστικών κύκλων της Τουρκίας αλλά και βέβαια του ίδιου του Μπαχτσελί ο οποίος απειλώντας θεούς και δαίμονες και πλειοδοτώντας του «συνεταίρου του» καλούσε τους Έλληνες να εγκαταλείψουν τις προκλητικές τους ενέργειες δηλώνοντας στη γλώσσα, που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλη να μιλάει, αυτή του μίσους ότι «οι προβοκάτσιες στη θάλασσα τιμωρούνται με πνιγμό».