«Δεν μπορώ να είμαι ανέκφραστη. Όταν κάποιος με κοιτάει στο πρόσωπο μπορεί να καταλάβει αμέσως αυτό ακριβώς το οποίο σκέφτομαι» είχε δηλώσει με ειλικρίνεια και πάθος κάποια στιγμή. Πάθος και ειλικρίνεια, δύο λέξεις που συνόδευσαν τη ζωή της. Μα πάνω από όλα την κινηματογραφική της καριέρα – πλούσια, λαμπερή και δυνατή, γεμάτη από σκληρούς και δύσκολους ρόλους, τους οποίους έφερνε σε πέρας με μοναδική δεξιοτεχνία. Δεξιοτεχνία, που έκανε τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Τζον Κάμερον Μίτσελ να αναφωνήσει «η εντυπωσιακότερη ερμηνεία» βλέποντάς την στην ταινία «A Woman Under the Influence».
Η Τζίνα Ρόουλαντς δεν «μένει» πια εδώ. Το βράδυ της Τετάρτης άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 94 ετών, όπως έκανε γνωστό ο γιος της Νικ Κασσαβέτης. Ήταν ο ίδος, ο οποίος πριν από μερικούς μήνες μιλώντας στο στο Entertainment Weekly, είχε αποκαλύψει ότι η μητέρα του πάσχει από Αλτσχάιμερ. «Έχει πλήρη άνοια. Κι όλο αυτό είναι τόσο τρελό – το συζητήσαμε, το υποδύθηκε και τώρα το ζούμε» είχε πει... φωτογραφίζοντας την ταινία «Notebook», όπου εκείνος είχε σκηνοθετήσει και η μητέρα του είχε παίξει την Άλι σε μεγάλη ηλικία.
Η Τζίνα Ρόουλαντς, κατάφερε όχι απλά να μείνει στο προσκήνιο, αλλά να τη γνωρίσουν και να την αγαπήσουν όλες οι γενιές σε αυτές τις έξι δεκαετίες της κινηματογραφικής της πορείας. Για τις νεότερες γενιές ας είναι καλά το ερωτικό δράμα με τον Ράιαν Γκόσλινγκ και την Ρέιτσελ ΜακΆνταμς. Αλλά ας πούμε την αλήθεια: το «Notebook» έδειξε μόνο μια πλευρά κι ένα μικρό κομμάτι του ταλέντου και της υποκριτικής ικανότητας της Ρόουλαντς.
Η -γεννημένη στις 19 Ιουνίου 1930 στο Ουισκόνσιν- ηθοποιός, αγαπούσε τον χώρο του θεάματος, αλλά όχι την επιφανειακή και ρηχή λάμψη του Χόλιγουντ. Σε ηλικία 20 ετών θα πάει στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών κι εκεί, το 1953, θα γνωρίσει έναν άλλον σπουδαστή: τον Τζον Κασσβέτης. Οι δυο τους θα ξεκινήσουν μια σχέση που θα οδηγήσει στον γάμο έναν χρόνο αργότερα – θα μείνουν μαζί έως το 1989, την ημέρα που θα φύγει από τη ζωή ο γνωστός σκηνοθέτης.
«Λατρεύω τον ανεξάρτητο κινηματογράφο. Δεν συμφωνώ μαζί του πολλές φορές, αλλά αυτό δεν είναι το νόημα;» είχε δηλώσει
Τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα θα γίνουν στο σανίδι του Μπρόντγουεϊ, όπου κατάφερε να εντυπωσιάσει κοινό και κριτικούς με τις ερμηνείες της – κάπως έτσι άνοιξε ο δρόμος για τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στο φιλμ «The High Cost of Loving» περνάει στα ψιλά, καθώς η ταινία θεωρήθηκε εισπρακτική αποτυχία. Ωστόσο, δίπλα στον Κερκ Ντάγκλας στο «Lonely Are the Brave» θα λάμψει και ένας καινούργιος κόσμος θα ανοίξει μπροστά της.
Από το 1963 και για τα επόμενα 20 χρόνια θα συνεργαστεί σε δέκα ταινίες με τον σκηνοθέτη και σύζυγό της Τζον Κασσαβέτης και πολλές φορές δίνει την αίσθηση ότι αναλαμβάνει ρόλους, που καμία άλλη ηθοποιός δεν θέλει. Ρόλους που δεν έκρυβαν χάρη και λάμψη, αλλά ήταν αληθινοί και ανθρώπινοι, που είχαν ένα μήνυμα να περάσουν. Όπως είχε μάθει, βλέποντας τη Μπέτι Ντέιβις, το ίνδαλμά της, τη γυναίκα εκείνη που δεν θα έλεγε ποτέ «όχι» σε αντιπαθητικός και σαρδόνιους χαρακτήτες.
«Η Τζίνα είναι αφοσιωμένη και αληθινή. Δεν την ενδιαφέρει που είναι η κάμερα, ούτε αν δείχνει όμορφη – τη νοιάζει μόνο να την πιστέψουν» είχε πει κάποτε ο Τζον Κασσαβέετης
Η ταινία «A Woman Under the Influence» της χάρισε την πρώτη της υποψηφιότητα στα βραβεία Όσκαρ.
Η Τζίνα Ρόουλαντς υποδύεται απεγνωσμένες, αντισυμβατικές και τραυματισμένες γυναίκες, με τις ερμηνείες της να δίνουν την εντύπωση ότι κινούνται με χορευτικά βήματα στην άκρη του γκρεμού. Το παίξιμό της είναι παθιασμένο, καινοτόμο, πρωτοποριακό για την εποχή και γίνεται το «πρόσωπο» του ανεξάρτητου κινηματογράφου της δεκαετίας του '70.
Ερμηνείες που της χάρισαν δύο υποψηφιότητες για το βραβείο Όσκαρ («A Woman Under the Influence» και «Gloria») – τελικά το χρυσό αγαλματάκι θα έρθει το 2015 για την προσφορά της στον κινηματογράφο. Την ίδια χρονιά που θα δηλώσει ότι αποσύρθηκε από την υποκριτική. Μικρή σημασία είχε, όμως. Τα βραβεία δεν έλειπαν από τη συλλογή της Τζίνα Ρόουλαντς – τρία Emmy Awards και δύο Χρυσές Σφαίρες κοσμούσαν τη βιβλιοθήκη της μέχρι να έρθει το Όσκαρ.
Όμως, τα βραβεία δεν ήταν ποτέ ο στόχος της. Αυτό που πάντα την ένοιαζε ήταν να το κάνει να δείχνει αληθινό, όπως είχε πει κάποτε ο Τζον Κασσαβέτης. «Η Τζίνα είναι πολύ αφοσιωμένη και αληθινή. Δεν την ενδιαφέρει που είναι η κάμερα, ούτε αν δείχνει όμορφη – τη νοιάζει μόνο να την πιστέψουν».