Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024  20:36:10

Φώτης Σιούμπουρας: Τα «σχέδια στα χαρτιά» και ο κολασμένος χρόνος μετά τις γερμανικές εκλογές.

Λες και μας έχει γίνει πια συνήθεια. Κατάντησε ρουτίνα. Κάθε τρίμηνο, τα τελευταία τρία χρόνια κάθε φορά που κρινόταν η τύχη μιας δόσης τρέχαμε την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, για να πάρουμε μια σειρά, ισοπεδωτικά κατά κανόνα μέτρα.

 

Ενώ ήταν γνωστές από αρκετό καιρό οι δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει και «θεσμοθετημένα» τα χρονικά περιθώρια εντός των οποίων έπρεπε αυτές να υλοποιηθούν κάποιοι στις μέχρι τώρα κυβερνήσεις των τελευταίων τριών ετών ακολουθούσαν την γνωστή ελληνική μέθοδο της κωλυσιεργίας και της καθυστέρησης. Με συνέπεια βεβαίως, αναπόφευκτη, να αναγκαζόμαστε μετά από ατέλειωτα παζάρια, να καταφεύγουμε θέλοντας και μη, σε πρόχειρες, άδικες και αναποτελεσματικές αποφάσεις, για να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις της τρόικας.

Όπως έγινε και τώρα με την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας, των σχολικών φυλάκων και ...έπεται συνέχεια το Φθινόπωρο, όταν και πάλι οι τροϊκανοί μας υπενθυμίσουν τις υποχρεώσεις μας για άλλες «ισοπεδωτικές λύσεις». Θα θυμάστε ασφαλώς που ο λαλίστατος σήμερα, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης τότε Θ. Πάγκαλος είχε αναλάβει να λύσει το θέμα των «προβληματικών» οργανισμών με το κλείσιμό τους κάποιων από αυτούς. Σχέδια και ασκήσεις επί χάρτου, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Θα θυμάστε επίσης τον μέχρι χθες υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντ. Μανιτάκη να προσπαθεί να ...κινήσει την ....κινητικότητα στο δημόσιο. Και πάλι μηδέν εις το πηλίκον.

Ατέρμονες συζητήσεις και διαβεβαιώσεις ότι δεν «δεν θα απολυθεί κανείς στο Δημόσιο». Λόγια για να περνάει η ώρα... Και ήρθε η σειρά μετά του πρωθυπουργού, κάτω από την... Μνημονιακή πίεση να χρειαστεί να «σπάσει αυγά», όπως στην περίπτωση της ΕΡΤ και τώρα των Κυριάκου Μητσοτάκη και Γιάννη Μεχελάκη να προσπαθούν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Όμως δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση.

Δεν μπορεί να αυτοσχεδιάζουμε και να αποφασίζουμε κάθε φορά με το μαχαίρι στο λαιμό. Ούτε να δίνουμε υποσχέσεις οι οποίες είναι αδύνατον να υλοποιηθούν. Γιατί έτσι και εκτιθέμεθα, αλλά κυρίως η χώρα καταβάλει βαρύτερο τίμημα, ενώ χάνεται και πολύτιμος χρόνος.

Με αυτή την τακτική ούτε μεταρρύθμιση γίνεται, ούτε αναδιοργάνωση του κράτους, ούτε καν εξοικονόμηση πόρων επιτυγχάνεται. Απλώς τρέχουμε για να πάρουμε υποτίθεται, μια ανάσα μερικών μηνών. Ενώ σχεδόν όλοι αναγνωρίζουμε ότι τα μνημόνια ήταν και μια αφορμή για να αντιμετωπιστούν τα κακώς κείμενα σ αυτόν τον τόπο, με καθυστέρηση προχωρούμε στην υλοποίηση εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της κρατικής μηχανής.

Προηγουμένως όμως ασχοληθήκαμε, κάναμε κάποια μελέτη, κάποια μελέτη για τη σκοπιμότητα και αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών αυτών που τώρα καταργούμε; Ασχοληθήκαμε για το πώς θα αντιμετωπιστούν οι όποιες ανάγκες κάλυπταν πριν, αν το προσωπικό τους έχει τα προσόντα και τις ικανότητες για να ανταποκριθεί στις πιθανές νέες θέσεις τους; Τώρα, λέει, θα γίνει αξιολόγηση. Αφού όμως προηγουμένως καταφύγουμε στη μέθοδο των οριζόντιων περικοπών, για να καλύψουμε τις Μνημονιακές απαιτήσεις και να πάρουμε τη δόση.

Έτσι όμως βρισκόμαστε συνεχώς στον ίδιο φαύλο κύκλο και κάθε τρίμηνο, ανάλογα με τους ελέγχους της τρόικας, τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Τώρα όμως ο «κόμπος έφτασε στο χτένι». Ο πρωθυπουργός με τις τελευταίες κινήσεις του και με τη νέα κυβέρνηση που έχει σχηματίσει δείχνει αποφασισμένος να προχωρήσει δυναμικά το μεταρρυθμιστικό έργο. Ναι, η Ελλάδα πρέπει τελικά να πραγματοποιήσει επώδυνες μεταρρυθμίσεις. Αλλά, όπως αναγνωρίζει πια και το ίδιο το ΔΝΤ και δανειστές μας, η προϋπόθεση για αυτές τις μεταρρυθμίσεις δεν είναι τα μέτρα λιτότητας που μας έχουν επιβληθεί, αλλά η οικονομική ανάκαμψη.

Τα χρόνια λιτότητας και η κατάθλιψη, όπως έγραψαν προσφάτως και οι New York Times. έχουν δηλητηριάσει την ελληνική πολιτική, έχουν θέσει εκτός εργασίας περισσότερους από έναν στους τέσσερις εργαζόμενους (και σχεδόν τα δύο τρίτα των νέων ανθρώπων της) και έχουν διαλύσει το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας. Ναι, η δημόσια διοίκηση είναι αναποτελεσματική και σαφώς χρειάζεται μεταρρύθμιση. Όμως, δημιουργώντας χιλιάδες περισσότερους άνεργους, όταν το ποσοστό ανεργίας είναι κοντά στο 30% τοις εκατό, δεν είναι μια πολλά υποσχόμενη πορεία προς την πραγματική μεταρρύθμιση, ιδιαίτερα όταν αυτή γίνεται με τις ...Μνημονιακές εντολές.

Το επόμενο διάστημα μέχρι το Φθινόπωρο θα είναι κολασμένο και μετά τις γερμανικές εκλογές οι πιέσεις μπορεί να γίνουν αφόρητες. Μια κυβέρνηση που στηρίζεται σε μια εύθραυστη πλειοψηφία, έχοντας απέναντί της μια εξουθενωμένη και θυμωμένη κοινωνία και μια αντιπολίτευση που υπόσχεται...«λεφτά υπάρχουν» θα δυσκολευτεί να υλοποιήσει τις αποφάσεις της. Αποφάσεις τις οποίες έπρεπε να είχαν ληφθεί προ πολλού και όχι κάθε φορά, κάθε τρίμηνο υπό την απειλή των δεσμεύσεων του Μνημονίου.

Το «ή τώρα ή ποτέ» που διακηρύσσει η κυβέρνηση μακάρι (είναι ανάγκη) να περιοριστεί πραγματικά στην ...κινητικότητα και όχι στις απολύσεις. Γιατί φτάσαμε να είμαστε μια χώρα ένδεκα εκατομμυρίων ανθρώπων, με πάνω από 1,5 εκατ. ανέργους , τέσσερα εκατομμύρια συνταξιούχους και (...άσχετο) περί το ένα εκατ. «παράνομους μετανάστες». Και αυτό δεν είναι πρόβλημα, είναι ΤΟ πρόβλημα.

 

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline