Όταν για πρώτη φορά το 1974 άνοιξε το Κοινοβούλιο, διότι ξαναλειτούργησε η δημοκρατία, πρέπει να σας πω ότι ήταν εντελώς διαφορετική η ατμόσφαιρα και η εικόνα όλων όσων είχαμε την τιμή να είμεθα οι πρώτοι Βουλευτές της Μεταπολίτευσης.
Πρέπει να πω ότι για αρκετά χρόνια η Αίθουσα αυτή μου έδινε τη δυνατότητα να αισθάνομαι ότι πραγματικά είμαι αντιπρόσωπος του Έθνους. Αυτό λέει το Σύνταγμα.
Όσον αφορά το δημοκρατικό μας πολίτευμα και το πολιτικό μας σύστημα, διάφοροι είτε άξεστοι από πλευράς γνώσης των θεσμών, είτε σκοπίμως, μεταφέροντας τις καταστροφικές για τον τόπο ασθένειες του κομματικού μας συστήματος στο πολιτικό σύστημα, στην ουσία επικαλύπτουν, συγκαλύπτουν και εμποδίζουν τον απλό πολίτη να κατανοήσει τη δική του ευθύνη για τα δικαιώματα που κατοχυρώνει σε όλους τους Έλληνες πολίτες, όπως και τις υποχρεώσεις τους, κύριοι συνάδελφοι που κάθεστε εκεί μπροστά και συζητάτε τώρα.
Δυστυχώς, χρόνο με το χρόνο, σε αυτή την Αίθουσα, λόγω των τρόπων, των μέσων, όπου πολλές φορές ως προϊόντα οικιακής καθαριότητος προβάλλονται πρόσωπα που φιλοδοξούν να καταστούν αντιπρόσωποι του Έθνους, προσφεύγοντας σε χορηγούς, σε χρηματοδότες, σε εκδότες, σε καναλάρχες και μετατρεπόμενοι σε υποπόδια των ποδών των διαφόρων υπαλλήλων των εν λόγω επιχειρηματιών, ολίγον κατ' ολίγον, ανεπαισθήτως ίσως -για να χρησιμοποιήσω και τη φράση του Αλεξανδρινού ποιητή- έχουμε φθάσει σε αυτό το σημείο.
Νομοθετεί η Βουλή των Ελλήνων; Ελέγχει την εκτελεστική εξουσία;
.......ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι κανόνας, παράδοση από την αρχαία Ελληνική Δημοκρατία -δεν λέμε σε όλο τον κόσμο ότι «Εμείς σας δώσαμε τα φώτα της δημοκρατίας»;- ο σεβασμός των θεσμών, του «τις αγορεύειν βούλεται», που προϋποθέτουν όμως αυτοσεβασμό καθενός. Διότι όποιος δεν διαθέτει αυτοσεβασμό είτε στην οικογένειά του, είτε στην κοινωνία, είτε στον επαγγελματικό του χώρο και κατά μείζονα λόγο, σε αυτόν εδώ τον ιερό χώρο, προφανώς δεν θίγεται, αν εκδηλώνεται έλλειψη σεβασμού στο πρόσωπό του -αφού δεν την έχει ο ίδιος- και προφανέστατα, δεν σέβεται τίποτε, ούτε καν αυτό τον ενεργό ή ανενεργό πολίτη.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι έλεγαν ότι αχρείος ήταν ο πολίτης που δεν συμμετείχε στην Εκκλησία του Δήμου, που δεν ησχολείτο με τα κοινά.
Όπως αντιλαμβάνεστε, ο πολίτης έχει την ευθύνη της επιλογής. Όμως, η μεγέθυνση των οικονομικών παραγόντων και δυνάμεων κοντεύει να καταλύσει την ουσία της δημοκρατίας, που είναι ο ελεύθερος διάλογος. Δεν είναι εκείνο το τζέρτζελο διαφόρων Βουλευτών ή μη Βουλευτών, φιλοδόξων ή ματαιοδόξων στα πάνελς και τα παράθυρα, που αυτοεξευτελίζονται και εξευτελίζουν την έννοια του διαλόγου, της πολιτικής, της ίδιας της δημοκρατίας.
Είναι κρίμα ότι μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001 και την τροποποίηση του Κανονισμού, ούτε στις Διαρκείς Επιτροπές, αλλά ούτε και στην Ολομέλεια δεν εφαρμόζεται το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής. Εκεί πρέπει να γίνεται λεπτομερέστατη επεξεργασία των νομοσχεδίων.
Κι εδώ, εκτός από τα νομοσχέδια που αφορούν εκλογικό νόμο, ατομικά δικαιώματα, τα περισσότερα νομοσχέδια, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Συντάγματος, πρέπει να συζητούνται σε μία συνεδρίαση και όχι να γίνεται εδώ η επεξεργασία με το ράβε-ξήλωνε. Πρέπει να γίνεται στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές.
Όμως, εκεί, όπως ξέρετε, αυτό δεν γίνεται. Αντίθετα, εδώ συζητούμε επί ημέρες, όποιος προφτάσει και ό,τι θα πει.
Κοιτάξτε, η χώρα οδηγείται άμεσα στο χειρότερο δυνατό μέλλον. Δεν αντιλαμβάνομαι ούτε το χθεσινό μήνυμα του κυρίου Πρωθυπουργού, ο οποίος αν πραγματικά δεν ήθελε εκλογές και ήθελε εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, θα μπορούσε να επικοινωνήσει, μια και το αρχηγικό σύστημα έχει καταντήσει τα κόμματα να θεωρούνται αμπελοχώραφα του εκάστοτε Αρχηγού και της αυλής και κάποιων παραγόντων. Δεν το έκανε, διότι προφανώς δεν το θέλησε.
Ταυτόχρονα, υπάρχει μία Αξιωματική Αντιπολίτευση η οποία κατέθεσε, λέει, τώρα πρόταση νόμου. Αφού με την άρνηση συναινετικής ψήφου για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, διαλύεται η Βουλή. Τι νόημα έχει, λοιπόν, η πρόταση νόμου;
Αντιλαμβάνεστε γιατί φενακίζοντες το λαό και μη κατανοούντες ότι φενακιζόμαστε εμείς οι ίδιοι, συμβάλλουμε κι εμείς ακουσίως. Δεν μπορώ να αποδώσω συγκεκριμένο δόλο σε κανέναν, αλλά βέβαια εγώ πολλά σκέφτομαι. Δυστυχώς –μάλλον, ευτυχώς- από μικρό παιδί μέχρι τα εβδομήντα οκτώ μου χρόνια έχω ζήσει Κατοχή, Εμφύλιο, παρακράτος.
Τα έζησα αυτά, κύριοι και ξέρω ότι τα φέρνει ένας διχασμός, την ώρα που δεν ξέρουμε η χώρα στο εξωτερικό της μέτωπο τι κινδύνους μπορεί να αντιμετωπίσει. Ξέρουμε, όμως, ότι όταν θέλει ο κ. Νταβούτογλου, μας στήνει ένα νέο Κόσσοβο στη Θράκη!
(Από την τελευταία ομιλία του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Απόστολου Κακλαμάνη, πρώην προέδρου τηε Βουλής και βουλευτή της Β΄. Αθηνών).