Ο πληθυσμός, όμως, ο οποίος αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο δεν είναι ένας πληθυσμός, ο οποίος ουσιαστικά υπόκειται απεξάρτηση. Είναι άτομα, τα οποία είναι κυρίως σε μία φάση που δύσκολα απεξαρτώνται και σ' αυτόν τον πληθυσμό είναι περισσότερο αυτοί οι οποίοι υπόκεινται στο δρόμο χρήση ναρκωτικών ενδοφλέβιων κ.λπ.. Είναι δηλαδή ένας δύσκολος πληθυσμός, ο οποίος έχει τη μεγαλύτερη συχνότητα σε λοιμώξεις, όχι μόνο του HIV, αλλά και άλλες λοιμώξεις, όπως είναι η ηπατίτιδα Β, η ηπατίτιδα C κ.λπ.
Σε αυτό το αντικείμενο, δηλαδή των χρηστών, δραστηριοποιούνται και άλλες οργανώσεις, όπως είναι το ΚΕΘΕΑ, όπως είναι το 18+ στα ψυχιατρεία και επίσης μη κυβερνητικές οργανώσεις με πρωτοβουλία δική τους είτε αυτές εξορμούν από τη μεριά της λοίμωξης του HIV, δηλαδή πασχόντων και άλλων εθελοντών, οι οποίοι θέλουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα είτε από τη μεριά των χρηστών. Άρα, υπάρχει μία πληθώρα δομών, οι οποίες ενδιαφέρονται για αυτά τα αντικείμενα.
Θέλω να πω ότι αυτές δυστυχώς οι δομές δεν συνεργάζονται μεταξύ τους και αυτό είναι ένα μείζον πρόβλημα. Το Υπουργείο δεν ορίζει αυτόβουλα το τι θα κάνει. Όλες αυτές οι δομές έχουν ειδικούς ανθρώπους, οι οποίοι με τις συνεργασίες τους με το εξωτερικό με επιστήμονες κύρους και ειδικούς, προτείνουν την πρακτική την οποία θα ευoδώσει το Υπουργείο.
Θέλω να σας πω ότι η κατάσταση αυτή στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, δεν θεωρώ ότι είναι ακριβώς αποτέλεσμα της μη χορήγησης χρημάτων σε αυτό τον τομέα. Εκατόν τριάντα χιλιάδες σύριγγες δεν τις έδωσε ο προηγούμενος Υπουργός, τις έδωσαν αυτές οι οργανώσεις. Και δεν είναι ακριβή παρέμβαση αυτή. Αλλά θέλω να σας εκθέσω ότι παράλληλα άλλες τόσες χιλιάδες έχει δώσει το ΚΕΕΛΠΝΟ σε δράσεις, οι οποίες γίνονται εντελώς ανεξάρτητα από τον ΟΚΑΝΑ.
Άρα, το μείζον πρόβλημα δεν είναι το τι θα κάνουμε. Ουσιαστικά -ειλικρινά σας το λέω- δεν χρειάζεται κανένας εξωτερικός παράγοντας να μας πει το τι θα κάνουμε. Όλοι το αναγνωρίζουν εδώ πέρα, αλλά δεν συνεργάζονται μεταξύ τους. Ειλικρινά «τρώγονται» ο ένας με τον άλλο για ίδια συμφέροντα. Δεν το αναγνωρίζω αυτό.
Το Υπουργείο αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να τους βάλει όλους μαζί. Ο ένας γνωρίζει καλύτερα τη μια μεριά του προβλήματος, ο άλλος γνωρίζει καλύτερα την άλλη μεριά του προβλήματος και οφείλουμε να αξιοποιηθούν όλες οι δομές, είτε αυτές είναι όργανα του κράτους, όπως είναι το ΚΕΕΛΠΝΟ και ο ΟΚΑΝΑ, είτε είναι πρωτοβουλίες ατομικές, όπως είναι οι διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Όλοι θέλουν, αλλά τελικά το αποτέλεσμα είναι ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε, δεν μπορούμε να το υλοποιήσουμε.
Ο στόχος του Υπουργείου είναι να συνεργαστούν όλες αυτές οι ομάδες, για να προχωρήσουμε αποτελεσματικά και άμεσα. Γιατί εντοπίζεται το πρόβλημα στην Αθήνα; Το πρόβλημα στην Αθήνα μάς έχει απασχολήσει πάρα πολύ. Ειλικρινά, από τους αρμόδιους φορείς -και από το Δήμο Αθηναίων, ο οποίος και αυτός έχει μεγάλο ενδιαφέρον για να επιλυθεί αυτό- δεν έχω τα δεδομένα που να μας οδηγήσουν κάπου, δηλαδή δεν έχω την σαφώς αιτιολογημένη πρόταση, η οποία θα λύσει το πρόβλημα.
Υπάρχουν διάφορες προτάσεις, αλλά θεωρώ ότι δεν είναι ξεκαθαρισμένο ποια θα βοηθήσει καλύτερα. Θα μου πείτε «θα κάτσετε έτσι, επειδή δεν ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα;». Όχι. Γίνονται ήδη προσπάθειες. Άμεσα έχουν δοθεί οδηγίες σε όλα τα νοσοκομεία της Αθήνας τα οποία έχουν Μονάδες ΟΚΑΝΑ και Μονάδες Λοιμώξεων, να δεχθούν όλους τους ασθενείς οι οποίοι διαπιστώνεται ότι έχουν λοίμωξη με AIDS και είναι χρήστες, για να τους αντιμετωπίσουν άμεσα όσο γίνεται καλύτερα.
.........Πρώτον, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι όντως υπάρχει νομικά το ότι θα πρέπει να πληρώνει κάποιος 9 ευρώ για να πάει στο νοσοκομείο να κάνει τον έλεγχο για το Aids, αν δεν είναι ασφαλισμένος. Δεν υπάρχει, όμως, αυτό στην πράξη. Θα το δούμε και νομοθετικά, για να αρθεί εντελώς. Όμως, ουσιαστικά γίνεται δωρεάν ο έλεγχος και στις μονάδες του ΚΕΕΛΠΝΟ και στο 30% και πάνω των νοσοκομείων. Μάλλον μόνο σε ένα 34% των νοσοκομείων πληρώνει ο κόσμος για να κάνει τον έλεγχο του HIV. Θα πρέπει όντως να προάγουμε αυτόν τον έλεγχο για τον HIV.
Οφείλουμε να κάνουμε δηλαδή δύο πράγματα, τα οποία είναι και στην πρόθεσή μας. Πρέπει να σταματήσουμε κεντρικά -από την πολιτεία- το στιγματισμό του Aids. Το Aids είναι μία νόσος, η οποία βέβαια με τη θεραπεία σήμερα πάει πάρα πολύ καλά. Κοστίζει στο κράτος, κοστίζει στο άτομο το οποίο πάσχει από αυτήν . Είναι πάρα πολύ σημαντικό να προλαμβάνεται.
Επειδή ακριβώς αυτή η έξαρση και αυτή η αύξηση του ποσοστού συμβαίνει σε αυτόν τον ειδικό πληθυσμό, τη Δευτέρα συγκεκριμένα έχουμε μία σύσκεψη όλων των φορέων –μετά και από το συνέδριο που είχε γίνει προηγουμένως και είχαμε συγκεντρωθεί εκεί και είχαμε κουβεντιάσει ορισμένα πράγματα- για να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα με συγκεκριμένες ευθύνες από τον καθένα.
Θέλετε να σας πω ότι από τον Ιούλιο που είμαι στο Υπουργείο Υγείας έχουν έρθει και με έχουν ενημερώσει αυτόνομα οι διάφοροι φορείς; Γι' αυτό το αντικείμενο της αύξησης του πληθυσμού με λοίμωξη του AIDS HIV στους χρήστες έχω ενημερωθεί το Σεπτέμβριο, όχι από το ΚΕΕΛΠΝΟ και τον ΟΚΑΝΑ, αλλά από το Πανεπιστήμιο, από τον κ. Χατζάκη, που έχει ένα πρόγραμμα και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου.
Με το ΚΕΕΛΠΝΟ έχω συνεργαστεί πάμπολλες φορές, για το δυτικό Νείλο, για τα αίματα κ.λπ.. Το πρόβλημα, το οποίο αναγνωρίζουν επιδημιολογικά, δεν έχει τεθεί. Όλοι οι φορείς, ακόμη και οι διευθύνσεις των Υπουργείων, έρχονται και φέρνουν θέματα, τα οποία είναι νομοθετικά, είναι τούτα, είναι εκείνα. Δηλαδή, δεν υπάρχει μία συνέχεια, να πουν ότι «ξέρετε, έχουμε πρόβλημα από το 2011 πάνω σε αυτό». Πώς να το ξέρω αλλιώς εγώ; Γιατί να το ξέρω; Ουσιαστικά ούτε η διεύθυνση είναι ενημερωμένη γι' αυτό, δηλαδή δεν το αισθάνεται ότι είναι πρόβλημα, αλλά ούτε και το ΚΕΕΛΠΝΟ και ερχόμαστε, κατόπιν εορτής, να γίνουμε πυροσβέστες.
Δεν θεωρώ ότι πάντα πρέπει να γινόμαστε πυροσβέστες. Βλέπω ότι με αυτό το αντικείμενο, το οποίο όντως είναι θερμό αντικείμενο και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, θα πρέπει άμεσα να δούμε και προβλήματα θεσμών. Διότι, όπως ξέρετε, κυρίως αυτά τα όργανα είναι όργανα τα οποία έχουν μία εξάρτηση από το Υπουργείο.
Συνεπώς, αυτά τα όργανα πρέπει να είναι ανεξάρτητα από το Υπουργείο. Πρέπει να κάνουν την επιστημονική δουλειά τους και να μην έχουν σχέση με το Υπουργείο. Πρέπει να έρχονται στο Υπουργείο και όχι στον Υπουργό, γιατί ο Υπουργός αλλάζει. Ο Υπουργός κάθεται ένα εξάμηνο ή ένα-δύο χρόνια και αλλάζει. Πρέπει να έρχονται στο Υπουργείο, στο κράτος, το οποίο είναι επιτελικό απέναντι στο τι θα γίνει και να του λένε «αυτός είναι ο κώδωνας του κινδύνου» και να μην λύνονται τα προβλήματα στο υπόγειο στυλ. Το καταλαβαίνετε; Άρα, χρειάζεται καινούργιο νομοθετικό πλαίσιο, ώστε αυτοί οι οργανισμοί να είναι ανεξάρτητες αρχές, οι οποίες θα δρουν ανεξάρτητα, σύμφωνα με την επιστημονική ακεραιότητα την οποία οφείλουν να έχουν.»