Όμως, τρία δεδομένα μπορεί να γίνουν διδακτικά για την Ελλάδα. Πρώτον, ότι ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις μπορεί να γίνουν λεηλατικές, κερδοσκοπικές όταν αφορούν σε ευρείας κατανάλωσης προϊόντα ή υπηρεσίες (ηλεκτρικό ρεύμα, υγραέριο, νερό, δίκτυα ύδρευσης, βενζίνη, πετρέλαιο κλπ.
Δεύτερον, ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται η ακρίβεια σε βασικά είδη κατανάλωσης ή διαβίωσης. Ο τιμάριθμος θα λέγαμε είναι ο μεγαλύτερος υποκινητής. Τρίτον η ακρίβεια και η φτώχια, η ανεργία και η οικονομική κρίση είναι κακό να συσσωρεύονται, γιατί ξεσπούν σε κοινωνική πολιτική κρίση.