Να σας πω δυο λόγια -από την προσωπική μου εμπειρία- για το ναυτιλιακό καύσιμο, αλλά και στο Υπουργείο Ανάπτυξης για το θέμα της λαθρεμπορίας.
Σε ό,τι αφορά το ναυτιλιακό καύσιμο, ξέρετε πού έχουμε τα φαινόμενα αυτά; Στα μεγάλα λιμάνια της χώρας και στα αγκυροβόλια που βρίσκονται δίπλα σε διυλιστήρια. Εκεί γίνεται ό,τι γίνεται. Τι είναι αυτό που γίνεται; Για παράδειγμα, έχουμε εικονικές πετρελεύσεις ή έχουμε συγκράτηση ποσοτήτων μέσα στο βυτιοφόρο ή ακόμα και στα αλιευτικά σκάφη έχουμε καταγραφή στα βιβλία ποσοτήτων λιγότερες από αυτές που θα έπρεπε.
Όλο αυτό, λοιπόν, πώς αντιμετωπίζεται; Λέει ο κ. Παπαδημούλης: «Αρκεί να εφαρμόζετε το νόμο που ψηφίστηκε το 2009». Εδώ είναι ο νόμος. Είναι ο ν. 3784 που ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2009 και είχα την τιμή να τον συντάξω επί υπουργίας Χατζηδάκη.
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, ξέρετε. Ας πάρουμε σαν παράδειγμα -σε ό,τι αφορά το ναυτιλιακό καύσιμο είναι ξεκάθαρα- έχει μπει και ΑΗΣ, έχει μπει και GPS στα λεγόμενα «σλέπια», για να παρακολουθείς. Απομένουν και άλλα να γίνουν. Για παράδειγμα, εγώ θα πρότεινα -και το προσπαθήσαμε, δεν σας το κρύβω- να έχουμε ένα σημείο, ένα αγκυροβόλι στην Αττική για τα σλέπια. Αυτό είναι δύσκολο τεχνικά. Δεν είναι θέμα έλλειψης πολιτικής βούλησης, λοιπόν. Πρέπει να τα λύσουμε αυτά τα προβλήματα.
Μπορώ να σας παραπέμψω επίσης, στις περιπτώσεις του ελέγχου του Λιμενικού Σώματος: καταλογισμούς προστίμου, κατασχέσεις πλοίων και μεταφορικών μέσων λαθρεμπορίας, κτλ.
Πάμε τώρα σε αυτόν το νόμο. Τι έλεγε, κύριε Παπαδημούλη, αυτός ο νόμος; Καταρχήν προετοίμαζε μια υποδομή, μητρώα κυρίως, όλων όσων αδειοδοτούνται και των υπηρεσιών που αδειοδοτούν. Όμως, είχε κάποιες σημαντικές καινοτομίες: Τα κλιμάκια ελέγχου διακίνησης καυσίμων, το εργαλείο δηλαδή του Υπουργείου Ανάπτυξης.
Τι έγινε με αυτόν τον νόμο; Επεκτάθηκε η αρμοδιότητα σε όλη την Ελλάδα -ήταν πρώτα στην Αττική και στα νησιά- διευρύνθηκε το Μητρώο Ελεγκτών με υπαλλήλους εκτός Υπουργείου Ανάπτυξης και άλλων φορέων, ενισχύθηκαν συνεργασίες με ΣΔΟΕ και έγινε ένα σύστημα τυχαίας επιλογής και των ελεγχομένων, αλλά και των ελεγκτών.
Θα μου πείτε, σε όλα αυτά τα συστήματα δεν υπάρχει περίπτωση να έχει διαρροή από κάπου; Φανταστείτε είναι ένα σπίτι με πολλές πόρτες, πρέπει να τις κλείσεις όλες εάν δεν θέλεις να σου φύγουν από μέσα. Πράγματι, λοιπόν, ο συγκεκριμένος υπάλληλος -συνδικαλιστής που ήταν στο ΠΑΣΟΚ, μετά πήγε στο ΚΚΕ και δεν το ξέρω και εγώ που είναι...
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ: Αυτά που λέτε να τα αφήσετε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΥΣΟΥΡΟΥΛΗΣ: ...τον οποίον τον γνωρίζω προσωπικά, γιατί δύο χρόνια υπηρέτησα στο Υπουργείο Ανάπτυξης- όταν έπαιρνε το κλιμάκιο, σε σφραγισμένο φάκελο, για το πού πρέπει να πάει για να κάνει τον έλεγχο, θα μπορούσε βγαίνοντας από το γραφείο που του δίναμε τη διεύθυνση να το πει σε έναν άλλο υπάλληλο και να γίνει ό,τι έγινε. Η ουσία είναι ότι το θεσμικό υπόβαθρο δημιουργήθηκε.
Συστήματα εισροών-εκροών, κύριε Παπαδημούλη. Με αυτόν το νόμο, με το άρθρο 30, συγκεκριμένη παράγραφος, για πρώτη φορά θεσπίστηκε τι; Όχι η πολιτική βούληση, του να εγκατασταθούν συστήματα εισροών-εκροών, αλλά με Κοινή Υπουργική Απόφαση να φτιαχτούν προδιαγραφές για τους φορολογικούς μηχανισμούς με τους οποίους θα συνδεθούν τα συστήματα εισροών-εκροών. Και όχι μόνο στα πρατήρια –προσέξτε, κύριοι συνάδελφοι- αλλά σε όλη την αλυσίδα. Έκτοτε έχουν γίνει πάρα πολλά στον τομέα αυτό και από τις ίδιες τις εταιρείες. Είναι πολύ απλά τα πράγματα.
Η τεχνολογία μάς προσφέρει όλες τις ευκαιρίες να περιορίσουμε και να πατάξουμε την φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο και την πειρατεία, ενδεχομένως. Άρα, ας μην απαξιώνουμε. Ας δούμε πώς αυτά τα εργαλεία θα τα αξιοποιήσουμε, θα τα βελτιώσουμε και θα τα κάνουμε πιο ισχυρά.
(Ο οικονομολόγος Κώστας Μουσουρούλης είναι πρώην υπουργός και βουλευτής Χίου της ΝΔ)