Έχω τη γνώμη, κύριοι συνάδελφοι, ότι με έναν τρόπο βάρβαρο διαγράφονται προσπάθειες δεκαετιών για το θέμα αυτό και εμφανίζεται μαγικώ τω τρόπω ως αφετηρία των προσπαθειών το έτος 2012. Και αυτό όχι για λόγους ενός χρονολογικού παροράματος, αλλά γιατί εμφανίζεται ο Πρόεδρος της Μείζονος τότε Αντιπολιτεύσεως, του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Τσίπρας, αλλά και το ίδιο το Κόμμα ως οι φορείς και το πρόσωπο που πήραν τις σχετικές πρωτοβουλίες.
Δεν είναι σωστό αυτό. Σωστά είναι όσα γίνονται. Η αναδρομή είναι ελλιπής. Και είναι πολιτικά ελλιπής. Δεν νομίζω ότι δεν υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα που θα τεκμηρίωναν μία άλλη προσέγγιση. Υπάρχουν, είναι ζωντανά και είναι πρόσφατα τα περισσότερα.
Είναι απόδειξη ότι όλοι κατά το παρελθόν, μετά τη Μεταπολίτευση, έχουμε λειτουργήσει με την ίδια ακριβώς λογική. Ως απόδειξη ότι λέω σωστά πράγματα, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, και δεν μιλώ παραπειστικά, είμαι υποχρεωμένος να αφιερώσω την υπόλοιπη ομιλία μου σε ορισμένες βασικές στιγμές αυτού του ιστορικού.
Πρώτος σταθμός είναι η εκ μέρους του Έλληνα Πρέσβη στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας –η Βόννη ακόμα τότε πρωτεύουσα- επίδοση διακοίνωσης στο Γερμανό Υφυπουργό Εξωτερικών, με την οποία ετίθετο με έναν τρόπο νομικά απολύτως τεκμηριωμένο το ζήτημα του κατοχικού δανείου και εν γένει της διεθνούς ευθύνης της Γερμανίας για τα πεπραγμένα εκείνης της περιόδου.
Δεύτερο χρονικό σημείο το 1997. Ο τότε Πρόεδρος της Βουλής κ. Απόστολος Κακλαμάνης, σε επίσκεψή του στη Γερμανία, έθεσε το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου κατά τις συναντήσεις του και ως προς αυτό υπάρχουν όλα τα σχετικά πρακτικά.
Το 1998, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ο Πρέσβης και μετέπειτα Γενικός Γραμματέας της Προεδρίας επί κ. Στεφανόπουλου κ. Ηλιανός έθεσε το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων και του δανείου στον Γενικό Διευθυντή Πολιτικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας.
Το 2000 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Στεφανόπουλος, έθεσε και πάλι το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου στο Γερμανό ομόλογό του, κατά την εδώ επίσκεψη του τελευταίου.
Το 2011 η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άσκησε την παρέμβαση της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στη δίκη που εκκίνησε με προσφυγή της ίδιας της Γερμανίας, η οποία ζήτησε –επικαλούμενη την ετεροδικία της έναντι των άλλων κρατών- να υψώσει φραγμό στη διεθνή της ευθύνη για τα όσα συνέβησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 2013 ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών κ. Βενιζέλος έθεσε και τα δύο θέματα στους Γερμανούς Υπουργούς Εξωτερικών και Οικονομικών.
Το 2014 –και εδώ τα θέματα είναι πολύ σοβαρά- και πάλι ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών κ. Βενιζέλος ζήτησε από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους το πόρισμα του τελευταίου, ως προς τις γερμανικές επανορθώσεις και το δάνειο, να μετατραπεί σε γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, προκειμένου το κείμενο να αποκτήσει την απαραίτητη για τη σχετική διεκδίκηση νομική οντότητα.
Ως προς το περιεχόμενο του πορίσματος ο Υπουργός Εξωτερικών ενημέρωσε και την αρμόδια επί του θέματος Επιτροπή –στην οποία αναφερθήκαμε πάρα πολλοί συνάδελφοι εδώ και της οποίας ήταν Πρόεδρος ο κ. Τζαβάρας- στις 25 Φεβρουαρίου 2014.
Σε εκείνη του την ομιλία μάλιστα αναφέρθηκε και στην πρωτοβουλία της Ισραηλίτικης Κοινότητας της Θεσσαλονίκης να προσφύγει, αφού εξάντλησε όλα τα ένδικα μέσα στο επίπεδο της χώρας, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, διεκδικώντας αποζημίωση για τα λύτρα που κατέβαλε στις δυνάμεις κατοχής την περίοδο όπου ο ανδρικός πληθυσμός της κοινότητας βρισκόταν υπό καθεστώς καταναγκαστικής εργασίας.
Ταυτοχρόνως, το Υπουργείο Εξωτερικών σε συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών και τον κ. Στουρνάρα ζήτησαν από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους να προσδιοριστεί το ύψος των δύο διεκδικήσεων της Ελλάδας, τόσο δηλαδή του κατοχικού δανείου όσο και των πολεμικών επανορθώσεων.
Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους κατέθεσε τη σχετική επίσημη εκτίμησή του, νομίζω –για την ημερομηνία δεν είμαι βέβαιος- στις 19 Ιανουαρίου 2015, πάντως τώρα, στο τρέχον έτος, την οποία ο Υπουργός Οικονομικών απέστειλε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για να διατυπώσει, όπως είπαμε, εν Ολομελεία τη σχετική γνωμοδότησή του, την οποία και αναμένουμε.
Το 2014 επίσης, το ίδιο πρόσωπο, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών κ. Βενιζέλος έθεσε το θέμα των πολεμικών επανορθώσεων και του δανείου στον Πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, τον κ. Gauk, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα.
Το 2015 -και πάλι από το ίδιο πολιτικό πρόσωπο- ο Έλληνας Πρέσβης στη Γερμανία επέδωσε ρηματική διακοίνωση στο Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, με την οποία ετέθησαν εκ νέου τα θέματα των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου.
Τέλος, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, οφείλω –είναι υποχρέωσή μου- να θυμίσω στην Εθνική Αντιπροσωπεία αυτό που όλη η ελληνική πολιτική κοινότητα προφανώς θυμάται, τον αείμνηστο δηλαδή Γιάννη Σταμούλη στον αγώνα του για τις γερμανικές αποζημιώσεις για τα θύματα του μαρτυρικού Διστόμου, ο οποίος βρήκε δικαίωση με την απόφαση του Ιταλικού Αρείου Πάγου, με την οποία κρίθηκαν εκτελεστές οι σχετικές αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων. Αυτά για την ιστορία.
Με αυτά, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, γίνεται προφανές πως όσοι θέλουν να ισχυριστούν πως φυτρώσαμε όλοι εδώ με την τελευταία βροχή έχουν αντίπαλο τα ίδια τα γεγονότα.
Είναι σωστό, λοιπόν, η Βουλή και στην παρούσα Περίοδό της, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, να συστήσει εκ νέου αυτή την Επιτροπή για τις πολεμικές αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο και τα υπόλοιπα θέματα, ούτως ώστε να συνεχιστεί το έργο της προηγούμενης Επιτροπής, το οποίο διακόπηκε λόγω της διενέργειας των εκλογών, για τους πολύ γνωστούς λόγους.
Έτσι, όταν θα καταλήξει και η Επιτροπή αυτή στο σχετικό πόρισμα, που θα βασιστεί οπωσδήποτε στη δουλειά άλλων και ειδικά του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, του οποίου την επίσημη σχετική γνωμοδότηση αναμένουμε, τότε θα έχει η Ελληνική Δημοκρατία με τα αρμόδια όργανά της θεμελιώσει σε ακλόνητη βάση τις σταθερές της διεκδικήσεις.