Εάν η χώρα αυτή θέλει να αποκτήσει μέλλον -κάτι που το δικαιούται και το μπορεί- πρέπει να βασιστεί στους ενδογενείς πόρους ανάπτυξης. Έχω πει πολλές φορές ότι οι ενδογενείς πόροι είναι η γη που έχουμε με ό,τι αυτό σημαίνει και οι άνθρωποι, το διανοητικό κεφάλαιο, η γνώση. Είναι πραγματικό ιστορικό έγκλημα σε βάρος των προοπτικών ανάπτυξης του τόπου να υπονομεύουμε την έννοια της αριστείας στην εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες.
Το ζήτημα δεν είναι το αν θα έχουμε Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία ή μόνο το ένα, εάν θα παραμείνουν κάποια παραδοσιακά Πρότυπα με μεγάλη ιστορία μόνο στο Λεκανοπέδιο της Αττικής. Το ζήτημα είναι η ταξικότητα και οι ανισότητες του εκπαιδευτικού συστήματος. Όταν δεν υπάρχουν δημόσιοι εκπαιδευτικοί θεσμοί αριστείας, ενισχύονται εκ των πραγμάτων όσοι μπορούν να φοιτήσουν σε ιδιωτικά σχολεία και ξένα πανεπιστήμια. Αυτοί αναδεικνύονται ως η ιθύνουσα τάξη της χώρας.
Δείτε την Κυβέρνησή σας, δείτε ποια στελέχη είναι αυτά που παίζουν καθοριστικό ρόλο. Δείτε γιατί προσφεύγετε στις πολιτικές υπηρεσίες μιας ειδικής κατηγορίας καθηγητών της οικονομικής θεωρίας που έχει τέτοιου είδους διαδρομές σε ιδιωτικά σχολεία και καλά ξένα πανεπιστήμια.
Επιλογή διευθυντών. Είναι πραγματικά κρίμα το βασικό κριτήριο που επιβάλλεται στο χώρο της εκπαίδευσης να είναι η συνδικαλιστική νοοτροπία και η συνδικαλιστική πρακτική. Όταν με την τοποθέτηση των περιφερειακών διευθυντών σηματοδοτείται μια τέτοια κομματική αντίληψη, αυτή διαχέεται σε όλη την εκπαίδευση.
Το σημερινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της «Καθημερινής» για τον κίνδυνο Grexit των ελληνικών πανεπιστημίων χρειάζεται μία τεκμηριωμένη απάντηση, γιατί εάν δημιουργήσουμε μόνοι μας οποιοδήποτε πρόβλημα σε σχέση με την ευρωπαϊκή και διεθνή κινητικότητα, τότε θα έχουμε δημιουργήσει ένα πρόσθετο πρόβλημα για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Η υπονόμευση του δημόσιου πανεπιστήμιου, για το οποίο έχω αγωνιστεί πάρα πολύ, καταλύει εκ των πραγμάτων ουσιαστικά το άρθρο 16. Δεν χρειάζεται μετά να προστατεύουμε ένα κέλυφος χωρίς περιεχόμενο, γιατί αν χαθεί το περιεχόμενο, δεν έχει καμία σημασία το θεσμικό κέλυφος. Και αυτό αφορά και την εκλογή των πρυτανικών αρχών.
Ανήκω σε αυτούς που αγωνίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '80 για να επιβληθεί το δημοκρατικό συμμετοχικό πανεπιστήμιο των ομάδων. Όμως, τότε επρόκειτο για την ολοκλήρωση της αποχουντοποίησης για την ολοκλήρωση της Μεταπολίτευσης στο χώρο του πανεπιστημίου. Τώρα εν έτει 2015 οι προτεραιότητες, τα κριτήρια και οι εμπειρίες είναι τελείως διαφορετικά.
Παρατήρησα ότι ο κ. Τσίπρας στη διαδικασία του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου και εγκαινιάζοντας την ώρα του Πρωθυπουργού απάντησε σε ερώτηση του Προέδρου του «Ποταμιού» κ. Θεοδωράκη για θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής. Δεν ήρθε, όμως, στη διαδικασία του νομοθετικού έργου, ώστε να υπάρχει λόγος και αντίλογος με το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων και αρνήθηκε στη διαδικασία των επικαίρων ερωτήσεων να απαντήσει στη δική μου επίκαιρη ερώτηση για την ουσία του θέματος που απασχολεί την κοινωνία, που είναι η πορεία των διαπραγματεύσεων, το πού πηγαίνει η χώρα. Αρκέστηκε σε μία μονομερή δήλωση από τα έδρανα της Κυβέρνησης, χωρίς δυνατότητα απάντησης και ανταπάντησης.
Δεν θα μιλήσω για τον ωραίο διάλογο που είχε ο κ. Τσίπρας με τον κ. Νικολόπουλο των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων», ο οποίος του έβαλε δύσκολες ερωτήσεις, δύσκολα θέματα σε σχέση με τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Είχε μεγάλο θεατρικό ενδιαφέρον αυτή η συζήτηση.
Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι ο κ. Τσίπρας είναι εν ενεργεία Πρωθυπουργός και κακώς έχει μία αίσθηση κριτού των πάντων. Κριτής της οικουμένης είναι ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, δεν είναι ο κ. Τσίπρας, ακόμη κι όταν μιλάει με ύφος πολλών καρδιναλίων. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας είναι και Πάπας, είναι ούτως ή άλλως πάνω από τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Άρα, να σέβεται την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και να μην έχει αίσθηση ανευθύνου και ασυλίας για τις τρέχουσες ευθύνες του, δηλαδή γι' αυτά που συμβαίνουν τώρα.
Και αν θέλει να στείλει μηνύματα σε επιχειρηματικά συμφέροντα, για παράδειγμα στον χώρο των μέσων επικοινωνίας, ας το κάνει θεσμικά, ας το κάνει νομοθετικά, ας το κάνει μέσω των Ανεξάρτητων Αρχών. Το να επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια και τις ίδιες απειλές τι είναι; Εξαγγελία θεσμικής πολιτικής ή απόπειρα πολιτικού εκβιασμού; Και πίσω από τα όσα λέει ο Πρωθυπουργός, ποιοι είναι αυτοί που αναμένουν να καλύψουν το κενό;
Όλοι παροικούμε την Ιερουσαλήμ και όλοι ξέρουμε πρόσωπα και πράγματα, επαφές, συνεννοήσεις, συμφέροντα, διασυνδέσεις, ποιοι είναι αυτοί που ετοιμάζονται. Και εν πάση περιπτώσει, σας έχω πει κι άλλη φορά ότι τα δέκα δευτερόλεπτα που μας αφιερώνουν ως ΠΑΣΟΚ τα δελτία ειδήσεων των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών, σας τα χαρίζουμε να τα προσθέσετε στα δικά σας, αλλά σεβαστείτε το Σύνταγμα, σεβαστείτε το νόμο και μην μπαίνετε σε τόσο επικίνδυνα παιχνίδια εξουσίας –έχετε μπει πολύ βαθιά- με την θεολογική έννοια του όρου, καθώς μίλησα προηγουμένως γι' αυτό το παπικό, καρδιναλιακό ύφος του Πρωθυπουργού.
Γιατί αρνήθηκε να απαντήσει στην ερώτησή μου; Γιατί αρνήθηκε ο κ. Βαρουφάκης να απαντήσει στην ερώτησή μου και να καταθέσει στη Βουλή τα έγγραφα που συνδέονται με την τετράμηνη παράταση της κύριας συμφωνίας χρηματοοικονομικής διευκόλυνσης; Γιατί η κυρία Πρόεδρος της Βουλής δεν εγγράφει στην Ημερήσια Διάταξη την ειδική επίκαιρη επερώτηση που έχω καταθέσει λόγω μη ικανοποιητικής απάντησης στην αίτηση καταθέσεως εγγράφων; Αυτά έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Γιατί κι εσείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν ξέρετε τα δεδομένα και αγωνίζεσθε, οι περισσότεροι καλόπιστα, «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη» και θα βρεθείτε προ πολύ δυσάρεστων εκπλήξεων τις επόμενες μέρες.
Υπάρχει ένας πανικός ενόψει του Eurogroup της Δευτέρας. Ήταν αποκαλυπτικός ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Το βέλτιστο, είπε, θα είναι μια θετική δήλωση στο Eurogroup τη Δευτέρα –γιατί;- για να μην μεταβάλει επί τα χείρω τους όρους η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε σχέση με τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, όχι να αυξήσει το όριο των εντόκων γραμματίων, αλλά να μην μειώσει την απόδοση των ενεχύρων των ελληνικών τραπεζών και δημιουργηθεί ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα για τη ρευστότητα, δυστυχώς. Γιατί δεν κάνατε αυτά που έπρεπε να κάνετε το Φεβρουάριο. Γιατί δεν συνεχίσατε στο πλαίσιο που βρήκατε, ώστε στις 28 Φεβρουαρίου να έχει ολοκληρωθεί η επί της ουσίας συζήτηση και να έχουμε βγει από την κατάσταση του μνημονίου και να έχουμε πάει στην προληπτική πιστωτική γραμμή.
Λέει ο κ. Τσίπρας ότι στόχος είναι μια έντιμη, αμοιβαία, επωφελής συμφωνία. Πότε; Για πόσο χρόνο; Με ποια χρηματοδότηση; Σε ποιο πλαίσιο; Με μνημόνιο τρία; Με πόσο πρόσθετο δάνειο; Που θα δώσει ποιος και θα εγκρίνει ποιος; Και για πόσα χρόνια ακόμη παραμονή της Ελλάδος σε καθεστώς μνημονίου, στο περιθώριο, εκτός αγορών, χωρίς προοπτική ανάκαμψης;
Τι γίνεται με την πραγματική οικονομία, με την ύφεση; Τι γίνεται με τα δημοσιονομικά δεδομένα; Ποιος θα είναι ο στόχος του 2015; Το 3,1% που υποσχέθηκε ο κ. Βαρουφάκης στο «mail Βαρουφάκη», το 3,9% που θεώρησε πιθανό ή το 1,2% που λέει όταν δεν απευθύνεται επισήμως στους συνομιλητές του;
Το δε χειρότερο είναι ότι ο κ. Τσίπρας σήμερα υπονόμευσε όλη την επιχειρηματολογία του διεθνώς, αλλά και την ιστορία της χώρας, γιατί, λέει, υπάρχει ζήτημα δημοκρατίας. «Εάν δεν συμφωνήσουν μαζί μας θα σκοτώσουν τη δημοκρατία». Ναι, αλλά του έχω πει πολλές φορές ότι είναι αντιστρέψιμο το επιχείρημα. Μπορεί και αυτοί να επικαλούνται τις βρετανικές εκλογές, τις φιλανδικές εκλογές, τις ισπανικές εκλογές και εκλογές σε άλλες είκοσι επτά χώρες, σε άλλες δεκαοχτώ χώρες της ευρωζώνης.
Υπάρχει, λέει, ζήτημα πολιτικής βούλησης. Να γίνει ό,τι έγινε με την ένταξή μας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες το 1980 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και ό,τι έγινε με την ένταξή μας στην ΟΝΕ το 2000 επί Κωνσταντίνου Σημίτη. Δηλαδή τι λέει; Λέει ότι μπήκαμε χωρίς να πληρούμε τις προϋποθέσεις. Άρα, αποδέχεται και ενθαρρύνει το βασικό επιχείρημα των πιο ακραίων συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης εναντίον μας.
Και επίσης λέει: «Θέλω να κάνω αυτό που καταγγέλλω, γιατί αυτές είναι μεγάλες στιγμές της καταραμένης Μεταπολίτευσης, που είναι η μήτρα της κρίσης». Δηλαδή αυτά είναι μεγάλα ορόσημα της περιόδου που καταγγέλλει, ψέγει, λοιδορεί, φτύνει και η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η ένταξη στην ΟΝΕ.
Η ένταξη το 1980 έγινε βεβαίως και για πολιτικούς λόγους, αλλά απείχαμε επτά χρόνια από την πτώση της δικτατορίας. Η δε, ένταξη στην ΟΝΕ δεν έγινε για πολιτικούς λόγους που αφορούν την Ελλάδα, αλλά για στατιστικούς λόγους που αφορούσαν την Ιταλία, γιατί η Ελλάδα έχει καλύτερα δεδομένα από την Ιταλία και αν δεν έμπαινε η Ελλάδα δεν μπορούσε να μπει η Ιταλία και δεν μπορούσε να συγκροτηθεί η ζώνη του ευρώ.
Αλλιώς, αποδεχόμαστε αυτά που λένε οι πιο ακραίοι κύκλοι και στη Γερμανία και στη Βρετανία, γιατί είμαστε παρ' αξίαν και μέσα στην Ευρώπη και μέσα στην ευρωζώνη. Είμαστε, λοιπόν, παρ' αξίαν ως Έλληνες και ως Ελλάδα, με πλαστά στοιχεία; Αυτό λέει ο Πρωθυπουργός από του Βήματος της Βουλής.
Έρχεται και υπονομεύει τη χώρα του και τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα της χώρας του. Γιατί; Γιατί δεν κάνει διαπραγμάτευση με τους έξω. Κάνει διαπραγμάτευση με τους μέσα. Και γι' αυτό δεν μπορεί να τελειώσει τη διαπραγμάτευση. Γι' αυτό παλινωδεί. Το ζήτημα δεν είναι οι δυσκολίες της συμφωνίας με τους έξω. Εκεί θέλουμε να βοηθήσουμε πάση δυνάμει. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρουμε τη διαπραγμάτευση που γίνεται στο εσωτερικό της πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πίσω από κλειστά δωμάτια. Και γι' αυτό η επινόηση του δημοψηφίσματος ως διαφυγή από το εσωκομματικό αδιέξοδο, με εθνικό κόστος.
Και δυστυχώς τώρα, ακόμα και η καλύτερη προοπτική της συμφωνίας, είναι το μνημόνιο 3. Ποιος θα δώσει το επιπλέον δάνειο -δεν φτάνουν τα διαθέσιμα 30 δισεκατομμύρια ευρώ- μέχρι τις 15 Ιουλίου που είναι οι μεγάλες λήξεις και με ποιους όρους;
Γι' αυτό, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αρχίζει τώρα η επιχείρηση εξοικείωσης της κοινής γνώμης με τη φοροεπιδρομή, με το σχέδιο αποδεκατισμού της μεσαίας τάξης, όπου πλούσιος θεωρείται όποιος έχει, για παράδειγμα, ετήσιο εισόδημα 30.000 ευρώ. Αυτός μπαίνει στο στόχαστρο.
Ο ΕΝΦΙΑ παραμένει. Το αφορολόγητο όριο δεν επανέρχεται. Η έκτακτη εισφορά επανέρχεται ολόκληρη. Η εισφορά αλληλεγγύης αυξάνει. Με τους συντελεστές του ΦΠΑ ετοιμάζετε κάτι το οποίο θα λειτουργήσει αντιαναπτυξιακά στο έπακρο. Έχουμε επιπλέον φόρο διανυκτέρευσης, φόρο πολυτελείας. Πόσα; Εντάξει, πόσα. Για ποιο σκοπό; Για να πάμε, πού;
Εμείς με πολύ μικρό πακέτο μέτρων θα πηγαίναμε εκτός μνημονίου στην προληπτική πιστωτική γραμμή και θα επανερχόμασταν προστατευμένα στις αγορές. Εσείς πού πάτε τη χώρα και για πόσα χρόνια;
Οι δε διατυπώσεις είναι καταπληκτικές και θα μπουν στην ιστορία της πολιτικής και διπλωματικής ζωής. Λέει η κοινή δήλωση Τσίπρα-Γιούνκερ: «Θέλουμε ένα ασφαλιστικό δίκαιο...» -δίκαιο σημαίνει, όποιος πληρώνει περισσότερες εισφορές να παίρνει πιο πολλά χρήματα. Το ασφαλιστικό είναι πιο ευνοϊκό για αυτούς που έχουν μικρές ή καθόλου εισφορές- «...δημοσιονομικά βιώσιμο», όχι απλά και μόνο αναλογιστικά, αλλά να είναι και αποτελεσματικό, δηλαδή να μπορεί να δίνει συντάξεις. Έχει δεχθεί τα πάντα δηλαδή, όλη την αντίληψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όχι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Το ίδιο ισχύει, βέβαια, σε σχέση με το νέο τύπο συλλογικών συμβάσεων. Πάντα ήθελε η τρόικα ένα νέο τύπο συλλογικών συμβάσεων. Το θέμα είναι πώς διαχειρίζεσαι την αγορά εργασίας, έχοντας αυτά τα ποσοστά ανεργίας που έχουμε.
Η κοινή γνώμη, πράγματι, θέλει συμφωνία στην πλειοψηφία της και βεβαίως, παραμονή στο ευρώ. Η κοινή γνώμη, όμως, θέλει από την Κυβέρνηση που ανέδειξε, την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- Ανεξάρτητοι Έλληνες να πάρει το βάρος αυτό.
Δεν συμμεριζόμαστε αυτόκλητες προσφορές παροχής βοήθειας σε μία Κυβέρνηση που μπορεί να μην έχει δεδηλωμένη πλειοψηφία. Είμαστε υπέρ της εθνικής στρατηγικής, υπέρ της εθνικής συναίνεσης, υπέρ της εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης, αλλά θέλουμε να βοηθάμε από τη Βουλή ως Αντιπολίτευση.
Αυτές οι προτάσεις μας αντιμετωπίζουν την προκλητική αλαζονεία και αδιαφορία του κ. Τσίπρα. Το εκλογικό σώμα είπε εμείς να μείνουμε στο περιθώριο. Είμαστε μία μικρή κοινοβουλευτική δύναμη. Το κοινοβουλευτικό σώμα επέτρεψε την «τερατογένεση» της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Διατηρούμε, όμως, το δικαίωμα να είμαστε δύναμη αλήθειας.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα της αλήθειας. Δεν σας λέμε να προσχωρήσετε στην πολίτική μας. Σας λέμε να δείτε την αλήθεια και να την πείτε και να την ομολογήσετε και να ζητήσετε συγγνώμη από τον Έλληνα πολίτη που τον παραπλανήσατε συνειδητά, όχι από εμάς. Η ώρα του κόστους ήρθε, όχι μόνο για τον κ. Τσίπρα και τη μικρή ομάδα του Μαξίμου αλλά για όλα τα μέλη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, την καθεμία και τον καθένα προσωπικά. Κανείς δεν μπορεί να διατηρήσει την πλαστή, αντιμνημονιακή παρθενία του.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να καταλάβετε ότι δεν υπάρχουν Πόντιοι Πιλάτοι και ουδέτερες κυβερνήσεις, οι οποίες είναι έτοιμες να εφαρμόσουν και τη μία και την άλλη πολιτική, αρκεί να μείνουν στην εξουσία.
Δεν θα διευκολύνουμε, λοιπόν, εμείς την Κυβέρνηση να εφαρμόσει και τις άλλες πολιτικές, όπως την εξωτερική πολιτική που εφαρμόζει του εθνικολαϊκισμού, αυτά που συμβαίνουν στους θεσμούς. Δεν διευκολύνουμε τα προεκλογικά και μετεκλογικά ψέματα, την κακή διαπραγμάτευση, μία ασύμφορη συμφωνία χωρίς στρατηγικό πλαίσιο και προοπτική. Δεν στηρίζουμε τις εκφάνσεις του πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Δεν αποδεχόμαστε την υποταγή του εθνικού συμφέροντος στη σκοπιμότητα της κομματικής ενότητας και της ενότητας του τερατώδους συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ- Ανεξαρτήτων Ελλήνων.
Καλώ προσωπικά τον κ. Τσίπρα να έρθει στη Βουλή με γνήσιους όρους κοινοβουλευτικού διαλόγου το ταχύτερο, όχι όπως ήρθε σήμερα, εικονικά, ώστε να ενημερώσει τη Βουλή με πρακτικό και συγκεκριμένο περιεχόμενο, υπεύθυνα και όχι με παιδαριώδεις επικοινωνιακές μεγαλοστομίες που διαρκούν λίγα λεπτά. Το εθνικό συμφέρον είναι μακροχρόνιο και το κρίνει η ιστορία, δεν είναι επικοινωνιακό τέχνασμα λίγων ωρών ή έστω λίγων ημερών.
(Ο καθηγητής Ευαγ. Βενιζέλος είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και βουλευτής Θεσσαλονίκης).