Η πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου συνιστά θεσμική εκτροπή και πάσχει από πρόδηλες και πολλαπλές αντισυνταγματικότητες, πέρα από τα τεράστια πολιτικά και ηθικά ζητήματα που τίθενται και τα οποία θα αναπτυχθούν στη συζήτηση. Η Κυβέρνηση προτείνει να διεξαχθεί Δημοψήφισμα για κρίσιμο εθνικό θέμα, σύμφωνα με το άρθρο 44 παράγραφος 2 εδάφιο α'. «Κρίσιμο εθνικό θέμα» σύμφωνα με τη θεωρία του συνταγματικού δικαίου και την ερμηνεία του Συντάγματος, είναι θέμα αναγόμενο στην εξωτερική πολιτική και στην πολιτική ασφάλειας και άμυνας, στον στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας.
Η ίδια διάταξη απαγορεύει ρητά τη διεξαγωγή νομοθετικού δημοψηφίσματος για δημοσιονομικά θέματα. Το περιεχόμενο, όμως, της πρότασης του Υπουργικού Συμβουλίου είναι καθ' ολοκληρία, ευθέως και απολύτως δημοσιονομικό. Στην πραγματικότητα καταστρατηγείται η απαγόρευση του νομοθετικού δημοψηφίσματος για δημοσιονομικά θέματα με την μετονομασία ενός επικείμενου δημοσιονομικού νομοσχεδίου σε ερώτημα για κρίσιμο εθνικό θέμα.
(Χειροκροτήματα από τις πτέρυγες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας) Ποιο είναι το εθνικό θέμα; Είναι ένας κατάλογος μέτρων. Εάν ο κατάλογος μέτρων, φορολογικού κυρίως χαρακτήρα, μπορούσε να τεθεί σε δημοψήφισμα, το έντιμο, το θαρραλέο, το ευθύ, θα ήταν η Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να θέσει σε δημοψήφισμα τη δική της πρόταση προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το ΔΝΤ, τον κατάλογο των 8 δισεκατομμυρίων, που είπαμε ότι είναι το «τρενάκι του τρόμου» σε σχέση με την «παιδική χαρά» του email Χαρδούβελη.
Επιπλέον, το άρθρο 80 παράγραφος 2 του Συντάγματος προβλέπει δια νόμου να ρυθμίζονται τα σχετικά με την έκδοση νομίσματος, τα σχετικά με τη νομισματική πολιτική και τη νομισματική ζώνη. Αυτά τα θέματα είναι, επίσης, δημοσιονομικά λόγω της ταύτισης δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής.
Ζητήματα που συνδέονται με τη νομισματική μοίρα της χώρας, με το ευρώ ή δραχμή, δεν μπορούν να είναι αντικείμενο δημοψηφίσματος, ούτε νομοθετικού ούτε πολιτικού για εθνικό θέμα. Δεύτερον, λένε κάποιοι, καλόπιστα θα πω: Τι νόημα έχουν όλα αυτά; Ας εκφραστεί ο λαός, η λαϊκή κυριαρχία. Η λαϊκή κυριαρχία είναι το θεμέλιο του πολιτεύματος, λέει το άρθρο 1 του Συντάγματος. Όμως, η λαϊκή κυριαρχία δεν εκφράζεται όπως να 'ναι, όποτε να 'ναι. Εκφράζεται με τους ευρωπαϊκά και διεθνώς καθιερωμένους θεσμούς, με πρακτικές. Έχετε ακούσει πουθενά στην Ευρώπη, στο δυτικό κόσμο, δημοψήφισμα εντός πέντε ημερών προεκλογικής περιόδου; Αυτό είναι υφαρπαγή και αλλοίωση της λαϊκής βούλησης.
Διότι πότε θα γίνει ο διάλογος, η ωρίμανση και η οργάνωση των εκλογών; Ο νόμος περί δημοψηφίσματος, ο ν. 4023/2011, παραπέμπει στον εκλογικό νόμο. Το Σύνταγμα και για τις εκλογές λέει ότι διεξάγονται εντός τριάντα ημερών, όπως ακριβώς λέει και ο νόμος για το δημοψήφισμα, αλλά υπάρχουν χρονοδιαγράμματα που απορρέουν από την εκλογική νομοθεσία.
Δείτε πόσος χρόνος απαιτείται για τους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους των δημοσίων υπαλλήλων, για το διορισμό δικαστικών αντιπροσώπων, για τη Διακομματική Επιτροπή, για την κατανομή του τηλεοπτικού χρόνου, για την κατανομή του χώρου ανάρτησης των αφισών. Δείτε τι σημαίνει δημοκρατική διαδικασία και πείτε μου: Αυτό είναι δημοκρατία; Αυτό είναι καταστρατήγηση του Συντάγματος και απόπειρα υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου, δηλαδή έναρξη πραξικοπήματος. (Γέλωτες-Θόρυβος από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ) Μην γελάτε, δεν έχετε συνείδηση του πού εμπλέκεστε. Και οι Κάννες είναι πιο ευχάριστο περιβάλλον από τις Βρυξέλλες και το Λουξεμβούργο.
Η τρίτη αντισυνταγματικότητα αφορά το άρθρο 28 παράγραφος 2 του Συντάγματος και την ερμηνευτική δήλωση που προσθέσαμε το 2001 με την Αναθεώρηση. Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας είναι συνταγματικά κατοχυρωμένος και εγγύηση είναι η ρήτρα αυξημένης πλειοψηφίας 3/5. Το να μετατρέπεις τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό σε διχαστικό ερώτημα δημοψηφίσματος και μάλιστα πλαστό καταστρατηγεί τη συνταγματική υποχρέωση ευρείας πλειοψηφίας και συναίνεσης, διότι στο δημοψήφισμα εκφράζεται ο λαός με σχετική πλειοψηφία, ούτε καν με απόλυτη. Άρα, καταλύονται οι εγγυήσεις του άρθρου 28. Τέταρτη αντισυνταγματικότητα είναι αυτή που αφορά το ερώτημα, δηλαδή το εθνικό θέμα. Υπάρχει δημοψήφισμα χωρίς ερώτημα; Υπάρχει δημοψήφισμα με αδύνατο ερώτημα, με ανύπαρκτο ερώτημα, με αντιφατικό ερώτημα, με άγνωστο ερώτημα; Μας έχει διανεμηθεί η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Παραπέμπει σε δύο έγγραφα. Τα έγγραφα δεν έχουν ανακοινωθεί. Υπάρχουν; Είναι επίσημα; Προέρχονται από κάποιο όργανο; Ισχύουν; Υπάρχουν αυτήν τη στιγμή πάνω στο τραπέζι μιας διαπραγμάτευσης; Ας τα δούμε σε σύγκριση με την πρόταση της Κυβέρνησης, να δούμε ποιά είναι η διαφορά επιτέλους και γιατί δεν βάζετε σε δημοψήφισμα τη διαφορά των 500 εκατομμυρίων και κρύβετε το μεγάλο όγκο των 8 δισεκατομμυρίων που απεδέχθη η Κυβέρνηση και επαίρεται γι' αυτά.
Τι θα ψηφίσει ο ελληνικός λαός; Ένα κείμενο που είναι non paper της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ή του ΔΝΤ; Ένα κείμενο το οποίο μπορεί να έχει αλλάξει στο μεταξύ μέσα από την αέναη διαπραγμάτευση; Αυτά είναι ζητήματα που αφορούν τον πυρήνα της δημοκρατίας, τη σοβαρότητα των διαδικασιών, την αντισυνταγματικότητα της πρότασης. Και πώς τίθενται τα θέματα αυτά; Τίθενται την ώρα που περιμένουμε πάλι το Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να δώσει σταγόνα σωτηρίας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και ενώ ξέρουμε ότι στην πραγματικότητα μέχρι και την άλλη Κυριακή θα έχουν μεταβληθεί άρδην τα πραγματικά δεδομένα της ευρωπαϊκής πορείας και ταυτότητας της χώρας. Το ερώτημα είναι πλαστό. Δεν έχετε καν το θάρρος να θέσετε το ερώτημα κατ' αντιδιαστολή με την πρόταση της Κυβέρνησης. Είναι πλαστό, γιατί φυσικά ποιος θέλει φόρους, ποιος θέλει να χάσει δικαιώματα; Αλλά του εγγυάστε του πολίτη ότι αν πει όχι, δεν θα πληρώσει φόρους; Του εγγυάστε ότι θα πάρει ακέραιη τη σύνταξή του και το μισθό του; Του εγγυάστε ότι θα τηρηθούν οι ψεύτικες υποσχέσεις του προγράμματος της Θεσσαλονίκης; Τι του εγγυάστε; Ποιο είναι το ναι και ποιο είναι το όχι;
Για εμάς το ναι είναι το ναι στην αλήθεια, το ναι στην Ευρώπη, το ναι στο ευρώ, το ναι στην ασφάλεια. Και για εσάς το όχι είναι το όχι στη σταθερότητα της χώρας, το όχι στο κεκτημένο και το ναι στη δραχμή, την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια. (Χειροκροτήματα) Η Βουλή θα συζητήσει και η πεπεισμένη εκ των προτέρων πλειοψηφία θα εγερθεί και θα απορρίψει την ένσταση αντισυνταγματικότητας. Αλλά τα Πρακτικά θα έχουν διατυπωθεί και ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που είναι εγγυητής του Συντάγματος και επιπλέον ο ίδιος προσωπικά εγγυητής της επιστημονικής ακρίβειας του δημοσίου δικαίου και της παρακαταθήκης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, οφείλει και αυτός να ελέγξει τη συνταγματικότητα της πρότασης και της διαδικασίας. Δεν θα οδηγήσετε το λαό σε μια νέα εξαπάτηση, τη χώρα στο αδιέξοδο, δεν θα γελοιοποιήσετε το ιστορικό κεκτημένο της πατρίδας μας.