Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024  16:09:07

Η Επίδαυρος ψάχνει τη Ζωή της

Η ολοένα αυξανόμενη συρρίκνωση του κοινού του Φεστιβάλ, οι προσπάθειες αντιμετώπισης της κρίσης, τα ελκυστικά «πακέτα» και η Πρόεδρος της Βουλής ως ηρωίδα του Αριστοφάνη.

Ο Γιάννης Μπέζος και ο χορός στις «Εκκλησιάζουσες» του Εθνικού Θεάτρου

Είναι κοινό μυστικό ότι τα τελευταία τρία χρόνια το Φεστιβάλ Επιδαύρου έχει συρρικνωθεί. Και δεν εννοούμε τόσο το καλλιτεχνικό σκέλος, το οποίο μοιάζει πλέον να έχει παραδοθεί αμαχητί στις επιταγές της μαζικότητας παράγοντας άτολμα, επιδερμικά θεάματα που έχουν στην πλειονότητά τους ξεχαστεί την επόμενη ημέρα. Εννοούμε το εμπορικό σκέλος, δηλαδή την προσέλευση του κοινού.

«Θύματα» του Τσίπρα

Οι ίδιοι οι ιθύνοντες του Φεστιβάλ έχουν μιλήσει για πτώση του αριθμού των εισιτηρίων που αγγίζει το 30%. Αποδίδουν δε το φαινόμενο στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης: το κόστος των εισιτηρίων, τα έξοδα μετακίνησης (βενζίνη ή εισιτήριο πούλμαν), διαμονής, διατροφής κ.ο.κ. μετατρέπουν την παρακολούθηση μιας παράστασης στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου σε... σπορ πολυτελείας. Πόσω μάλλον όταν τα τελευταία χρόνια έχει κανείς τη δυνατότητα να δει την ίδια παράσταση σε κάποιο άλλο θέατρο της Αθήνας (π.χ. θέατρο Βράχων, Πετρούπολης, Κατράκειο, Ρεματιάς κ.λπ.) ή της επικράτειας λίγες ημέρες ή εβδομάδες μετά την επιδαύρια πρεμιέρα. Ετσι, μπορεί να μη γλιτώνει το κόστος των εισιτηρίων, αλλά αποφεύγει σίγουρα το άχθος της μετακίνησης και της διαμονής.

«Την ημέρα που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα πάγωσαν όλα» αναφέρει χαρακτηριστικά υπεύθυνη του γραφείου Τύπου του Εθνικού Θεάτρου αναφερόμενη στην περίπτωση των «Τρωάδων», με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Οι «Τρωάδες» ήταν η εναρκτήρια παράσταση του Φεστιβάλ. Είχε την «ατυχία» να παίζεται στις 3 και 4 Ιουλίου. Ηταν η εβδομάδα-θρίλερ για την Ελλάδα, όπως θυμόμαστε όλοι, με τις τράπεζες κλειστές, τα σενάρια τρόμου να οργιάζουν και την ανασφάλεια του κόσμου να γιγαντώνεται. Η παράσταση του Εθνικού έκοψε 7.500 εισιτήρια τις δύο ημέρες που παίχθηκε (ως γνωστόν, η Επίδαυρος χωράει 10.000 θεατές).

Ουσιαστικά, δηλαδή, πήγαν στην Επίδαυρο όσοι είχαν ήδη αγοράσει εισιτήρια μία εβδομάδα πριν: τις ημέρες που μεσολάβησαν από την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος ως την 3η και την 4η Ιουλίου πουλήθηκαν ελάχιστα. Το κοινό είτε δεν είχε διάθεση είτε δεν είχε χρήματα, και σε κάθε περίπτωση ίσχυε το «εδώ ο κόσμος καίγεται, εμείς θα τρέχουμε στην Επίδαυρο;». Οι «κανονικοί» ηθοποιοί ξαφνικά ωχριούσαν μπροστά στους «αστέρες» της πολιτικής. Θέαμα υπήρχε άφθονο, αρκεί να άναβε κανείς την τηλεόρασή του...

Δεν ήταν μόνο οι «Τρωάδες» που επηρεάστηκαν αρνητικά από τις έκτακτες πολιτικές εξελίξεις. Επόμενο θύμα στάθηκαν οι «Αχαρνής» με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, σε σκηνοθεσία Βασίλη Κακλέα: μπορεί να ξεπέρασαν τους 10.000 θεατές - σύμφωνα με εκτιμήσεις προσήλθαν συνολικά 12.000 τις δύο ημέρες -, ούτε όμως αυτό το νούμερο κρίθηκε ικανοποιητικό. Ετσι, θα έχουμε το πρωτοφανές για τα χρονικά της Επιδαύρου να παιχθεί σε επανάληψη (στις 14 και 15 Αυγούστου) μια παράσταση και μάλιστα από ιδιωτική εταιρεία παραγωγής (η «Φιλοθέατον» των Παπανδρέου - Καλημέρη έκανε την παραγωγή των «Αχαρνέων»). Απ' όσο θυμάμαι, ουδέποτε έχει ξαναδοθεί δεύτερη ευκαιρία σε άλλον θίασο ή εταιρεία, γεγονός που καθιστά την εξαίρεση αυτή άξια σχολιασμού και απορίας: με ποια λογική επιλέχθηκαν π.χ. οι «Αχαρνής» και όχι κάποια άλλη από τις εφετινές παραστάσεις;

Η ανταπόκριση των αυτοχθόνων

Ο «Αίας» με τους Νίκο Κουρή - Μαρία Πρωτόπαππα σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου έφτασε τα 7.500 εισιτήρια τις δύο ημέρες (17 και 18 Ιουλίου), αν και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να λάβουμε υπόψη την επιλογή ενός έργου ελάχιστα οικείου στο ευρύ κοινό.

Η παράσταση του θεάτρου ΝΟ, που μας ήρθε από τη μακρινή Ιαπωνία και καταπιάστηκε με τη ραψωδία λ της «Οδύσσειας» σε μετάφραση Δ. Ν. Μαρωνίτη, δεν ξεπέρασε ούτε αυτή τα προαναφερθέντα νούμερα, παρ' όλο που ήταν πιθανώς η πιο αξιόλογη πρόταση του εφετινού φεστιβάλ. Το πιο εντυπωσιακό ίσως στην περίπτωση της «Νέκυιας» (αυτόν τον τίτλο έφερε η εν λόγω παράσταση που δόθηκε στις 24 και 25 Ιουλίου, με την υπογραφή του γιαπωνέζου δάσκαλου Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα και του Μιχαήλ Μαρμαρινού) ήταν η ανταπόκριση του κοινού, και ειδικότερα των ντόπιων κατοίκων, στην ανοιχτή πρόσκληση των ιαπώνων ηθοποιών για ομαδικό κάλεσμα του ήλιου. Πρόκειται για μια παλιά τελετουργία του θεάτρου ΝΟ, σύμφωνα με την οποία την ημέρα της παράστασης ο θίασος καλεί τον ήλιο να ανατείλει. Σε αυτή την τελετή, λοιπόν, που έλαβε χώρα στις 6 το πρωί του Σαββάτου μέσα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, έδωσαν το «παρών» περίπου 1.800 άτομα.

Η ανανέωση του κοινού

Σε κάθε περίπτωση, η μείωση των αθηναίων θεατών είναι διαπιστωμένη τα τελευταία χρόνια. Το γραφείο Τύπου του Φεστιβάλ προσπαθεί να απευθυνθεί όλο και πιο συστηματικά στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής γύρω από την Επίδαυρο. Επενδύει σε ραδιοφωνικά σποτ στους τοπικούς σταθμούς, στα τοπικά sites, και φυσικά στις «παραδοσιακές» αφίσες. Επίσης, από πέρυσι εγκαινιάστηκε η χρήση υπέρτιτλων στις παραστάσεις, έτσι ώστε να διευκολύνεται η παρακολούθησή τους από μη ελληνόφωνο κοινό. Ολα αυτά τα μέτρα πιθανότατα αποδίδουν, αν και ακόμη δεν έχει διαπιστωθεί πόσο.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, πάντως, αν έμπαινε κανείς στα καμαρίνια των ηθοποιών που έπαιζαν στις «Εκκλησιάζουσες» το περασμένο Σάββατο, θα συναντούσε ανθρώπους - ενίοτε οικογένειες ολόκληρες - που είχαν έρθει από τη Σπάρτη, την Καλαμάτα και τον Πύργο Ηλείας. Μερικοί από αυτούς, μάλιστα, έμοιαζαν να επισκέπτονται το αρχαίο θέατρο για πρώτη φορά. Με 32 ευρώ για τα εισιτήρια μιας τετραμελούς οικογένειας και το δέλεαρ μιας αριστοφανικής εκτόνωσης με τον Μπέζο ως Ζωή, το «πακέτο» σίγουρα στάθηκε ικανό να νικήσει την ανασφάλεια των ημερών και να σπρώξει το κοινό στο θέατρο.

Η περίπτωση Μπέζου ή η Ζωή πουλάει

Το «φράγμα» των 12.000 εισιτηρίων έσπασε την περασμένη εβδομάδα η δεύτερη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, οι «Εκκλησιάζουσες», με πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη τον Γιάννη Μπέζο. Για την ακρίβεια, κόπηκαν 7.000 εισιτήρια την πρώτη ημέρα και 10.000 εισιτήρια (δηλαδή sold out) την επομένη. Πού οφείλεται η επιτυχία αυτή; Δύο είναι οι καθοριστικοί παράγοντες. Ο πρώτος έχει να κάνει με την έξυπνη προβολή του πρωταγωνιστή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης: με το που κυκλοφόρησαν - στις 23 Ιουλίου - οι φωτογραφίες του Μπέζου ντυμένου ως Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Τύπος ανταποκρίθηκε θερμά και ο κόσμος ακολούθησε, όπως φάνηκε στα νούμερα της προπώλησης που εκτοξεύθηκαν. Ο δεύτερος παράγων ήταν η απόφαση του διευθυντή του Εθνικού, Στάθη Λιβαθινού, να διατεθούν 11.000 εισιτήρια προς 8 ευρώ το ένα (όλα τα εισιτήρια του άνω διαζώματος, δηλαδή).

Η προπώληση, μετά την ανακοίνωση αυτή, απογειώθηκε. Ταυτόχρονα, με ειδικό «εκπτωτικό» πακέτο των 15 ευρώ (εισιτήριο παράστασης + μετακίνηση) δόθηκε η δυνατότητα σε 500 άτομα ανά ημέρα να ταξιδέψουν μετ' επιστροφής με πούλμαν από το Σύνταγμα. Τέλος, το τηλεοπτικό σποτ της παράστασης, που προβαλλόταν για 13 ημέρες πριν από την πρεμιέρα, έπαιξε και αυτό σημαντικό ρόλο στην προσέλκυση του κόσμου.

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline