Η πρώτη επίσκεψη που δέχεται ο υποδιοικητής είναι από τους κομματάρχες μιας από τις δύο μεγαλύτερες παρατάξεις του τόπου. Και οι κομματάρχες, βέβαια, ζητούν από τον υποδιοικητή χρηματική ενίσχυση, γιατί πλησιάζουν εκλογές, έχουν άδεια ταμεία, οι προηγούμενοι κυβερνούν πέντε χρόνια και έχουν πάρει λεφτά από όλους. Ο υποδιοικητής, όμως, αρνείται. «Ούτε μια πεντάρα για πολιτικούς σκοπούς.». «Μα, ο διοικητής πάντα μας έδινε», είναι η εύλογή απορία των κομματαρχών. «Εγώ, όμως, όχι», επιμένει ο υποδιοικητής.
Βέβαια, για την τράπεζα που μιλάμε, για την ιστορία που σας διηγούμαι, ο κύριος διοικητής δεν βοηθούσε μόνο τα κόμματα, βοηθούσε και τις εφημερίδες και τους δημοσιογράφους. Η τράπεζα διατηρούσε ένα περίεργο κονδύλι που λεγόταν «έξοδα διαφημίσεως». Στην πραγματικότητα ήταν λεφτά που πήγαιναν σε δικούς τους δημοσιογράφους και σε δικές τους εφημερίδες για να γράφουν καλά λόγια και να μην ενοχλούν την τράπεζα. Ο υποδιοικητής το καταργεί και αυτό.
Για να μην ξαφνιάζεστε, όλα αυτά συμβαίνουν μόνο στα μυθιστορήματα. Η τράπεζα ήταν η τράπεζα εμπορικών παροχών και ο αδιάφθορος υποδιοικητής ήταν ο ξακουστός Βασίλης Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν. Καραγάτσης 1939. Για να μην νομίζουν κάποιοι ότι τα τρίγωνα της αμαρτίας είναι εφεύρεση μόνο της Μεταπολίτευσης.
Κυρίες και κύριοι, το Ποτάμι ξόδεψε στις ευρωεκλογές 100.000 ευρώ. Στις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου το Ποτάμι ξόδεψε 395.000 ευρώ. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου το Ποτάμι ξόδεψε 480.000 ευρώ. Είναι λογικά ποσά που καλύφθηκαν από την κρατική χρηματοδότηση, από τις εισφορές τις δίκες μου και των Βουλευτών και από τις εισφορές και τα κουπόνια των φίλων μας.
Προσέξτε, όμως, γιατί άκουσα πολλά ενδιαφέροντα από τους προηγούμενους Αρχηγούς εδώ μέσα. Εμείς έχουμε δώσει αυτά τα στοιχεία στη δημοσιότητα. Ρωτώ συγκεκριμένα: Υπάρχει άλλο κόμμα που έχει δημοσιοποιήσει όλες του τις εκλογικές δαπάνες; Πόσα λεφτά ξόδεψαν τα κόμματα εξουσίας στις τελευταίες εκλογές; Πότε θα το μάθουμε;
Δεν είναι καλές οι υποδείξεις, αλλά πιστεύω ότι σήμερα, εάν είμαστε ειλικρινείς και μιλάμε για τα δάνεια των κομμάτων, για το πολιτικό χρήμα και για το χρήμα που πάει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι πολιτικοί Αρχηγοί αντί για γενικές κορώνες θα έπρεπε να ξεκινούν με έναν μικρό οικονομικό απολογισμό: «Τόσα ξοδέψαμε στις τελευταίες εκλογές.».
Εμείς, όμως -προσέξτε- για να μην έχουμε ανάγκη από δάνεια και ύποπτες χρηματοδοτήσεις, δεν διατηρούμε πουθενά στην Ελλάδα κομματικά γραφεία. Πουθενά. Δεν γεμίζουμε, βέβαια, τις πόλεις με αφίσες -παρεμπιπτόντως, τηρούμε και τον νόμο- δεν κάνουμε πολυέξοδες περιοδείες και τα έξοδά μας τα καλύπτει ο καθένας από την τσέπη του.
Αναφέρθηκα για άλλη μια φορά εδώ σε κάτι που πληγώνει πολύ και την Αθήνα, αλλά και το δημόσιο αίσθημα περί σπατάλης. Πόσο κοστίζει η πολλαπλή αφισοκόλληση όλης της Αθήνας; Πόσο κοστίζει να βάλεις σάντουιτς σε όλες τις αφίσες της χώρας τη φάτσα σου, κάτι που είναι παράνομο, βέβαια, αλλά εκστασιάζει τους πολιτικούς Αρχηγούς; Και κυρίως, πού βρίσκονται όλα αυτά τα εκατομμύρια; Ποιος τα δίνει τα λεφτά; Ρωτάμε αυτούς που τα έχουν και τα ξοδεύουν.
Απάντηση για τα δάνεια των κομμάτων, συνολική και επίσημη, δεν έχουμε πάρει, πόσα είναι και ποιο κόμμα έχει πάρει τι. Το 2011 είχε υπολογιστεί και μας φάνηκε τότε πάρα πολύ. Υπήρχε ένα άρθρο του κ. Αλιβιζάτου το 2011, που έλεγε ότι τα δύο, τότε, μεγάλα κόμματα εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, χρωστούσαν στις τράπεζες 235 εκατομμύρια. Τώρα, κάποιοι υπολογίζουν το συνολικό -προσέξτε- χρέος των κομμάτων προς τις τράπεζες στα 400 εκατομμύρια.
Το πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος το 2013 μιλούσε για οφειλές ύψους 272 εκατομμυρίων. Και μέσα σε αυτό το πόρισμα, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστούσε στις τράπεζες 8,3 εκατομμύρια ευρώ.
.......Αυτό το πόρισμα, λοιπόν, της Τράπεζας της Ελλάδος έλεγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστούσε 8,5 εκατομμύρια ευρώ. Άρα, και ο ΣΥΡΙΖΑ δανείζεται και προ κρίσης και μετά κρίσης. Και νομίζω ότι το 2014 ήταν το τελευταίο δάνειο του ΣΥΡΙΖΑ, 1,5 εκατομμύριο από την Εθνική Τράπεζα.
Δεν είναι πολλά σε σύγκριση με τα δεκάδες εκατομμυρίων των παλιών κομμάτων εξουσίας. Προσέξτε, όμως, ήταν σε μια εποχή -μιλάμε για το 2014- που ο δανεισμός, ουσιαστικά, είχε κλείσει για τις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες. Τα δάνεια, όμως, στα κόμματα συνέχιζαν, γιατί τα κόμματα και το κομματικό κράτος είχε πάντα προνομιακές σχέσεις με τις τράπεζες. Κανείς δεν εξέταζε αν ήταν αξιόπιστα τα κόμματα για να πάρουν δάνεια και δεν γινόταν καμία έρευνα της πραγματικής εικόνας ενεργητικού-παθητικού. Το μόνο κριτήριο μέχρι το 2014 για να χορηγηθεί ένα δάνειο, ήταν η μελλοντική κρατική χρηματοδότηση. Όσα ήθελαν ζητούσαν, όσα ήθελαν έπαιρναν.
Δεν ευθύνονται, προφανώς, συλλήβδην οι παρατάξεις για τα δάνεια. Από την άλλη, όμως, κύριοι συνάδελφοι, κάποιοι τα πήραν. Ποιοι είναι και πού είναι τώρα; Περιμένουν να γίνουν κάποια στιγμή ξανά Υπουργοί και να ξανασώσουν τη χώρα ή τους διώξατε;
Θέλουμε -και είμαστε ξεκάθαροι- συγκεκριμένα στοιχεία από τα κόμματα που κυβέρνησαν -και από τον ΣΥΡΙΖΑ- για τα δάνεια που πήραν και πού πήγαν. Γιατί, αν οι διαχειριστές μιας επιχείρησης είχαν πάρει αυτά τα δάνεια με αυτούς τους όρους, τώρα αυτοί οι διαχειριστές ή θα είχαν φύγει από τη χώρα ή θα ήταν φυλακή, όπως βέβαια και τα τραπεζικά στελέχη που έδωσαν αυτά τα δάνεια.
Η Δημοκρατία απαιτεί διαφάνεια. Η Δημοκρατία απαιτεί καταλογισμό ατομικής ευθύνης και ποινές. Κι αυτό δεν το έχουν πράξει τα κόμματα που κυβέρνησαν και δεν φαίνεται διατεθειμένος να το πράξει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι που λέμε, έμπρακτη αυτοκριτική για τα λάθη του παρελθόντος. Αυτό είναι που ζητάμε από τα κόμματα που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας.
Βέβαια, δεν ήταν μόνο τα δάνεια. Ήταν και οι επιχορηγήσεις από τα ταμεία του κράτους που ήταν σκανδαλώδεις. Μιλάμε για 1 δισεκατομμύριο συνολική επιχορήγηση. Κάποιοι λένε 825 εκατομμύρια. Είναι πάρα πολλά λεφτά, ακόμα και γι' αυτό το πολιτικό σύστημα.
Και τις δύο χρονιές -είναι σημαντικό- πριν από το μνημόνιο, τότε που η χώρα μύριζε χρεοκοπία, τότε που όλα τα μεγάλα κατέρρεαν, διατέθηκαν 64 εκατομμύρια το 2008 και 68 εκατομμύρια το 2009.
Πάμε, όμως, και στην άλλη κορυφή του αμαρτωλού τριγώνου, τα media, και τη χρηματοδότησή τους. Ούτε αυτό το ξέρουμε, πόσα είναι δηλαδή τα δάνεια στις επιχειρήσεις ΜΜΕ.
Μια έρευνα μιας εφημερίδας τον προηγούμενο Οκτώβριο -που φαινόταν σαν διαρροή από ένα πολιτικό γραφείο- ανέβαζε τα δάνεια των ΜΜΕ σε 808 εκατομμύρια και μας πληροφορούσε ότι υπήρχε στα χέρια της Κυβέρνησης όλος ο φάκελος με τις δανειακές υποχρεώσεις ομίλων και επιχειρήσεων των ΜΜΕ.
Εμείς, λοιπόν, ζητάμε αυτός ο φάκελος να μην παραμένει στο συρτάρι κάποιου Υπουργού, όπου θα ανασύρεται επιλεκτικά ό,τι είναι απαραίτητο για να χτυπηθεί κάποιος αντίπαλος της Κυβέρνησης. Εμείς, ζητάμε αυτός ο φάκελος να έρθει στη Βουλή, να δούμε όλα τα στοιχεία. Να δούμε ποιοι πήραν τα δάνεια, με ποιους όρους τα πήραν, πού βρίσκονται, πώς εξυπηρετούνται και ποια στελέχη και ποιοι μέτοχοι ΜΜΕ έχουν πλουτίσει, ενώ τα ΜΜΕ που διοικούσαν έχουν χρεοκοπήσει.
Όμως, άλλο αυτό, άλλο η συνολική έρευνα που πρέπει να γίνει, άλλο οι απαντήσεις που πρέπει να δώσουμε στον ελληνικό λαό κι άλλο να βγάζουμε μπροστά αρχετυπικούς μπαμπούλες, να αποκαλύπτουμε μερικά από τα στοιχεία -κυρίως τα στοιχεία για τους μη συνεργάσιμους- και να μην λέμε πώς είναι η πλήρης εικόνα.
Πιστεύουμε ότι οι πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα και σε αυτό το θέμα είναι προσχηματικές. Προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις. Και το λέω γιατί δεκατέσσερις μήνες πριν, τον Φεβρουάριο του 2015, στη συζήτηση των πρώτων προγραμματικών δηλώσεων, είχα καλέσει την Κυβέρνηση να σπάσουμε σε συνεργασία τις τριγωνικές σχέσεις πολιτικής - media - τραπεζών, σχέσεις που επιβαρύνουν τα δημόσια ταμεία και νοθεύουν την ενημέρωση. Γιατί -και θα πρέπει να το παραδεχτούμε- ο αμαρτωλός εναγκαλισμός πολιτικής - media - τραπεζών έχει χαράξει την οικονομική και κοινωνική εξέλιξη. Την έχει στρεβλώσει. Τράπεζες που βοηθούν ΜΜΕ, ΜΜΕ που βοηθούν πολιτικούς, πολιτικοί που βοηθούν τραπεζίτες.
Όμως, αυτά -και θέλω να κάνω μια παρένθεση- δεν είναι μόνο ελληνικά φαινόμενα. Ο Λεπέν -ένας άλλος λαϊκισμός- για χρόνια στήριζε την παρουσία του στο σύνθημα, «είναι όλοι οι άλλοι διεφθαρμένοι». Και τώρα -προσέξτε- έρχονται τα έγγραφα από τον Παναμά που δείχνουν ότι άνθρωποι της Λεπέν έχουν βγάλει πολλά λεφτά έξω. Και το θέμα το ερευνά η γαλλική δικαιοσύνη.
Προσέξατε τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα με αυτή τη διαρροή; Δώδεκα πρώην και νυν αρχηγοί κρατών φιγουράρουν στα Panama Papers -δώδεκα αρχηγοί κρατών!- όπως και εκατόν είκοσι οχτώ πολιτικοί ή άμεσοι συνεργάτες πολιτικών σε όλο τον κόσμο. Ποιοι είναι οι Έλληνες σε αυτά τα έγγραφα; Έχουν ακουστεί μερικά ονόματα, αλλά δεν έχουμε πλήρη εικόνα. Σύμφωνα με τον παγκόσμιο χάρτη που διέρρευσε -δεν ξέρω αν τον έχετε δει- η Ελλάδα έχει διακόσιες είκοσι τρεις εταιρείες σε αυτά τα έγγραφα και εξήντα τέσσερις ιδιώτες.
Ποιοι είναι και ποιοι απ' αυτούς συνδέονται με την πολιτική; Καλούμε την Κυβέρνηση να ζητήσει δημόσια πρόσβαση σε όλα τα έγγραφα που αφορούν τους Έλληνες σε αυτήν την τελευταία διαρροή, ώστε να δούμε ποιοι εμπλέκονται, να πάψουν οι ψίθυροι και οι διαρροές και η Βουλή, ει δυνατόν, ως Εθνική Αντιπροσωπεία να ζητήσει πλήρη πρόσβαση στα στοιχεία όλων των Ελλήνων.