Πείτε μου! Έλεος πια! Γιατί τυραννάτε και ρημάζετε μια χώρα; Από πού θα προκύψει η ρευστότητα; Πείτε μου από πού θα προκύψει η ρευστότητα και από πού θα πέσει και κάποιο ευρώ στην οικονομία. Από τις τράπεζες, που σήμερα άκουσα να λέγονται αυτές οι γελοιότητες από τρεις Αρχηγούς; Θα κάνουμε, λέει, προγραμματική συμφωνία με τις τράπεζες για να δώσουν ρευστότητα. Έλεος! Έλεος που θα κάνετε προγραμματική συμφωνία για να δώσουν ρευστότητα.
Εσείς δανείζεστε, κάνετε ανακεφαλαιοποίηση την οποία δεν τη βάζετε εδώ. Δεν την υπολογίζετε καν. Έστω, δώστε μία ιδέα –όχι επακριβώς- τι θα σήμαινε η ανακεφαλαιοποίηση στα μεγέθη του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Πού θα φτάσει αυτή η ανακεφαλαιοποίηση; Το παρακάμπτετε αυτό το κεφάλαιο που είναι πολύ ουσιαστικό για ένα πρόγραμμα.
Από πού θα προκύψει ρευστότητα; Από την επανακεφαλαιοποίηση των 50.000.000.000 που θα κάνετε στις τράπεζες; Αυτή η επανακεφαλαιοποίηση είναι για να στηρίξει την κεφαλαιακή τους επάρκεια, όχι για να δίνουν δάνεια. Αν αρχίσουν από αυτά να δίνουν δάνεια, θα θέλετε άλλα κεφάλαια για να τις στηρίξετε.
Εν πάση περιπτώσει, ακόμα δεν κατάλαβαν οι «τρεις καμπαλέρος», οι Αρχηγοί, ότι οι τράπεζες από μέρα σε μέρα συνεχώς βουλιάζουν; Δεν αντιλήφθηκαν ότι το πρόβλημά τους δεν αντιμετωπίζεται με τα 50.000.000.000, ότι είναι μία μαύρη τρύπα που δεν έχει τέλος, ότι τα κόκκινα δάνεια μέρα με τη μέρα τινάζονται στα ύψη, ότι ο κόσμος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις δανειακές του υποχρεώσεις; Δεν έχουν αντιληφθεί ότι όπως έχουμε ένα μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, υπάρχει κι ένα μη βιώσιμο ιδιωτικό χρέος; Δεν το έχετε αντιληφθεί αυτό; Πέρασαν τρία χρόνια. Τρία χρόνια! Δεν το έχετε αντιληφθεί;
Επομένως, το πρόβλημα των τραπεζών θα μεγεθύνεται μέρα με τη μέρα. Θα μεγεθύνεται! Κι έχουμε την αιμορραγία του δημοσίου συνεχώς να βγάζει δισεκατομμύρια και να τα ρίχνει σε αυτή τη μαύρη τρύπα, στην καταβόθρα που λέγεται «ιδιώτες τραπεζίτες». Αυτό γίνεται και αυτό κάνει και σχεδόν όλη η Ευρώπη. Κλείνουν τα μάτια στο πρόβλημα των τραπεζών, σε ένα πρόβλημα που είναι απέραντο.
Από εκεί, λοιπόν, δεν πρόκειται να υπάρξει ρευστότητα. Εκεί το μόνο που κάνουν οι τράπεζες είναι να ρυθμίζουν δάνεια που έχουν δώσει. Δεν προβαίνουν σε νέο δανεισμό, αλλά σε επέκταση δανείων. Αυτό δεν υπάρχει ως προοπτική.
.................Λέτε, λοιπόν, ότι εμείς δεν έχουμε πρόγραμμα, γιατί δεν ακούμε αυτά, τα οποία λέτε. Δεν μπορείτε να αντιληφθείτε ότι υπάρχουν δύο μεγέθη, τα οποία δεν μπορεί χωρίς να τα αντιμετωπίσει, να ανταπεξέλθει καμία οικονομία και πολύ περισσότερο η ελληνική. Αν δεν αντιμετωπίσουμε το χρέος ριζοσπαστικά, το ιδιωτικό χρέος και το πρόβλημα των τραπεζών ως αφετηρία, δεν γίνεται να έχουμε νέα εκκίνηση στην οικονομία.
Αυτό τι σημαίνει για το δημόσιο χρέος; Σημαίνει διαγραφή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του, το οποίο θα έπρεπε να έχει γίνει σημαία από την αρχή, έστω και τώρα να το κάνετε. Αυτό ούτε καν διανοείστε να το πείτε, αλλά πάτε να το αντιμετωπίσετε με αλλεπάλληλα κουρέματα.
Όμως, αυτά δεν είναι κουρέματα γιατί έχουν τέτοιες επιπτώσεις και έχουν τέτοιες αντισταθμίσεις που είναι δώρο-άδωρον.
Το ένα, λοιπόν, που πρέπει να γίνει είναι η ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους, η οποία μπορεί να φτάνει μέχρι τη διαγραφή του για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές κατηγορίες και για τις μικρότερες των επιχειρήσεων, όπως επίσης και εθνικοποίηση των τραπεζών, για να μπορέσει τελικά η ελληνική οικονομία να αποκτήσει ένα εργαλείο αναπροσανατολισμού μιας χρηματοπιστωτικής πολιτικής σε αναπτυξιακή, σε παραγωγική, σε επενδυτική και σε κοινωνική κατεύθυνση.»
(Οι απόψεις αυτές του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και βουλευτή Πειραιώς του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαζαφάνη αποτελούν μέρος των αγορεύσεων του κατά τη συζήτηση του Σ χεδίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής)