Σωστά πολλοί θέλουν να σταματήσει η διαμάχη μεταξύ των κομμάτων της κυβέρνησης μπροστά στο τεράστιο και δυσεπίλυτο οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Ωστόσο, η ιστορία δεν πρέπει να παραχαράζεται όταν οι αριθμοί των οικονομικών δεδομένων είναι γνωστοί σε όποιον επιθυμεί να το ψάξει.
Την περίοδο αυτή η Ελλάδα δοκιμάζεται κυρίως από την υπέρμετρη και απότομη αύξηση της φορολογίας, τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Σε ένα φορολογικό σύστημα όπου τα κορόιδα πληρώνουν και ο εισπρακτικός μηχανισμός είναι και παραμένει ιδιαίτερα ατελής, η προσπάθεια βελτίωσης μέσω των φόρων των δημόσιων οικονομικών καταλήγει σε μεγαλύτερες αδικίες και πολλαπλούς αρνητικούς αντίκτυπους στην οικονομία. Με απλά λόγια, η πολιτική αποπληρωμής των χρεών του Δημοσίου που στηρίζεται κυρίως στην αύξηση της φορολογίας είναι μέγα λάθος.
Αντί να βοηθά την ανάπτυξη της οικονομίας και να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, φέρνει την ανεργία και υποσκάπτει το μέλλον μας.
Όσες κυβερνήσεις στην Ελλάδα στο παρελθόν προσπάθησαν να καλύψουν τα ελλείμματα και τα χρέη αυξάνοντας τους φόρους, ουσιαστικά κατέστρεψαν τα θεμέλια της οικονομίας. Αυτοί ήταν που απέτυχαν, αυτοί ήταν που διέβρωσαν την παραγωγική βάση της οικονομίας και έκλεψαν τις ελπίδες των μελλοντικών γενεών. Ας δούμε τι μας λένε τα ίδια τα στοιχεία που διαχρονικά έχει δημοσιεύσει το υπουργείο Οικονομικών στους προϋπολογισμούς του.
Από την μεταπολίτευση έως και σήμερα το σύνολο των φόρων που πληρώνουν οι Έλληνες, ως ποσοστό του ΑΕΠ, ή του Εθνικού Εισοδήματος, αυξάνει συνεχώς με μερικά όμως φωτεινά διαστήματα σταθερότητας ή και μείωσης (δυστυχώς μόνο σε έτη εκλογών). Τις εποχές που το ποσοστό των φόρων αυξάνει, είναι μια απόδειξη κακής κυβερνητικής πολιτικής ιδιαίτερα γιατί το πρόσθετο βάρος πέφτει στους μισθοσυντήρητους και τους συνταξιούχους οι οποίοι δεν έχουν καμία διέξοδο αποτίναξης του φορολογικού βάρους από τους ώμους τους.
Το πρώτο και πλέον εντυπωσιακό από τους αριθμούς που παραθέτουμε είναι ότι η αύξηση του φορολογικού βάρους μετά το 2009 είναι κατακόρυφη με αποτέλεσμα εφέτος από κάθε 100 ευρώ εισοδήματος τα 25 να φορολογούνται και να πηγαίνουν στα ταμεία του κράτους. Στο βαθμό που η τρόικα επιδιώκει και μας επιβάλει την αύξηση των φόρων, ως μέτρο βελτίωσης των δημοσιονομικών μας προβλημάτων, κάνει τεράστιο λάθος και εμποδίζει την ανάπτυξης της οικονομίας. Στο βαθμό που η κυβέρνηση δεν μπορεί να τους νουθετήσει και να προσφέρει ισοδύναμα μέτρα εξοικονόμησης πόρων, μας χαντακώνει ανεπανόρθωτα.
Εκτός από την καταστροφική φόρμουλα μέτρων που έρχονται με τους πειραματισμούς της τρόικας και την αδυναμία της κυβέρνησης να τους αλλάξει τα μυαλά, δύο περίοδοι μεγάλης αύξησης των φόρων και ασύγγνωστης φοροεισπρακτικής πολιτικής προεξέχουν στην διαδρομή του χρόνου. Η πρώτη είναι μεταξύ 1981 και 1987 (πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου) και η δεύτερη είναι μεταξύ 1993 και 1999 (πρωθυπουργίας Σημίτη). Την περίοδο 2004-2009 (πρωθυπουργία Καραμανλή) όλοι αισθάνθηκαν τις φορο-ελαφρύνσεις, είτε στους συντελεστές, είτε τα αφορολόγητα όρια, είτε στα ακίνητα. Τα στοιχεία απεικονίζουν καθαρά αυτό που γνώρισε η τσέπη μας.
Προκειμένου να είναι εφικτή και η σύγκριση μεταξύ των περιόδων που κυβέρνησαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, έχουμε υπολογίσει την κατά μέσο όρο ετήσια φορολόγηση ως ποσοστό του ΑΕΠ. Επειδή τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους, οι κύριοι της «μεγάλης» πράσινης παράταξης θα έπρεπε να αισθάνονται την ευθύνη τους και μιλούν πολύ λιγότερο.
