Θυμίζω στο Σώμα ότι το 2011 επιβλήθηκε σε όλους ανεξαιρέτως του ιδιοκτήτες κατοικιών, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, ένας έκτακτος φόρος που θα λύτρωνε τα δημόσια οικονομικά από την έκτακτη αναζήτηση φορολογικών εσόδων από άλλες πηγές.
Αυτός ο φόρος, ως έκτακτος τότε, ήταν ιδιαιτέρως άδικος, όπως είχαν ομολογήσει και η τότε Κυβέρνηση και η Αξιωματική Αντιπολίτευση, η Νέα Δημοκρατία, διότι αφενός μεν δεν ελάμβανε υπόψη του τις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες, δηλαδή τα πραγματικά εισοδήματα των φορολογουμένων πολιτών και αφετέρου καθιστούσε τους ιδιοκτήτες ακινήτων στην κυριολεξία ενοικιαστές στα ίδια τους τα ακίνητα, στα ίδια τους τα σπίτια.
Τότε η Βουλή είχε ψηφίσει μάλιστα το μέτρο αυτό με τη λογική του εκτάκτου και μόνο γιατί η ελληνική κρίση βρισκόταν τότε σε παροξυσμό. Δυστυχώς, όμως, ο φόρος αυτός συνεχίστηκε και το 2012. Ακόμα θυμάμαι τον Πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς να κάνει εξαγγελίες μπροστά στο Μέγαρο Μαξίμου λέγοντας ότι το ΕΕΤΗΔΕ, όπως λέγεται το τέλος ακινήτων, «πέθανε», αλλά δυστυχώς παρέμεινε ολοζώντανο και το 2012 και μέχρι σήμερα ακόμη. Μειώθηκε μόνο κατά 15% και μάλιστα όχι σε όλες τις περιπτώσεις.
Αυτό είναι λίγο έως πολύ έως σήμερα το ιστορικό αυτού του άδικου φόρου, που από άδικος φόρος έχει καταστεί -σύμφωνα με την πολιτική φρασεολογία που χρησιμοποιεί και η Κυβέρνηση- σε δίκαιο φόρο, ο οποίος μάλιστα συνάδει και με τα ευρωπαϊκά φορολογικά ειωθότα.
Το βασικό πολιτικό επιχείρημα της Κυβέρνησης σήμερα -το σημαντικότερο κομμάτι της οποίας είναι η Νέα Δημοκρατία που ήταν αντιπολίτευση το 2011- είναι ότι ο ενιαίος φόρος επί των ακινήτων φορολογεί όλους από λίγο και αυτό λίγο έως πολύ συμβαίνει σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μάλιστα, για το επιχείρημά τους επικαλούνται ένα δήθεν προοδευτικό μανδύα, ότι δηλαδή η ακίνητη περιουσία φορολογείται παντού στον ανεπτυγμένο κόσμο και ότι το σύνολο της επιβάρυνσης δεν ξεπερνά το 2%, πράγμα που συνάδει με ένα ανεκτό και δίκαιο επίπεδο φορολόγησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως είπα και προηγουμένως.
Αυτή η προσέγγιση βέβαια δεν λαμβάνει υπόψη της την υψηλή φορολογία επί όλων των εισοδημάτων που υφίσταται παράλληλα με τη φορολογία ακινήτων, την τρομακτική πτώση των μισθών στην Ελλάδα -σύμφωνα μάλιστα με τα στοιχεία και της Τράπεζας της Ελλάδος, αλλά σύμφωνα και με στοιχεία διεθνών οργανισμών- τη φορολόγηση επί της μεταβίβασης, που ούτως ή άλλως ισχύει, αλλά και μια σειρά άλλων φόρων που επιβλήθηκαν στην ακίνητη περιουσία, παράλληλα με τον ενιαίο φόρο ακινήτων.
Βέβαια –και αυτό θεωρώ ότι είναι το σημαντικότερο- το 2% δεν υπολογίζεται επί των πραγματικών αγοραστικών αξιών, που όπως γνωρίζουμε όλοι, στην αγορά των ακινήτων, αυτές έχουν καταρρεύσει, αλλά επί των πολύ ανώτερων πλασματικών αντικειμενικών αξιών.
Συνεπώς, κύριε Υπουργέ των Οικονομικών, δεν είναι 2% η συνολική επιβάρυνση, όπως ισχυρίζεστε, αλλά 3% και σε μερικές περιπτώσεις αγγίζει και το 4%. Τέλος να σημειώσουμε ότι το κίνητρο γι' αυτό το φόρο δεν ήταν η επιβολή κάποιας δίκαιης φορολόγησης σε κάθε περίπτωση, αλλά η είσπραξη ενός ποσού. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι με βάση την εισπραξιμότητα που έχετε προβλέψει εσείς οι ίδιοι στο νομοσχέδιό σας στο 75%, ουσιαστικά επιμερίζουμε το υπόλοιπο 25% στους συνεπείς φορολογούμενους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο νέος αυτός φόρος ακινήτων έχει και έναν φορολογικό νεωτερισμό σε σύγκριση με το χαράτσι των προηγούμενων ετών. Προβλέπει τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων, δηλαδή την περιουσία ακόμη και του φτωχού Έλληνα αγρότη χωρίς καμμία απολύτως εξαίρεση, αλλά και της αναξιοποίητης περιουσίας που κάποιοι Έλληνες τύποις μόνο έχουν συμπεριλάβει στη δήλωσή τους στο Ε9, που έχουν καταθέσει στην Εφορία.
Τι σημαίνει, όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η φορολόγηση των αγροτεμαχίων; Σημαίνει εν τοις πράγμασι ότι φορολογείται ο βασικός παραγωγικός συντελεστής των αγροτών, η γη τους δηλαδή, και έτσι μπαίνει ένα ακόμη εμπόδιο στην παραγωγική δραστηριότητα. Να θυμίσω εδώ ότι δυστυχώς η αγροτική παραγωγή αποτελεί σχεδόν τη μόνη, να μην πω την αποκλειστική, παραγωγική δραστηριότητα της χώρας.
Μάλιστα και αυτή η φορολόγηση βαφτίστηκε δίκαιη υπό το σκεπτικό ότι φορολογούνται περισσότεροι λιγότερο. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι φορολογούνται όλοι περισσότερο και όχι περισσότεροι λιγότερο.
Φορολογείται επίσης και η επαγγελματική στέγη των επιχειρήσεων που συνιστά και αυτή έναν παραγωγικό συντελεστή της επιχείρησης αντίστοιχο με τα κεφάλαιά της. Έτσι, αν κάποιος επιχειρηματίας έχει δανειστεί για να αγοράσει ένα επαγγελματικό ακίνητο ή έχει εξοπλίσει τα κεφαλαιακά της διαθέσιμα ακριβώς γι' αυτό το σκοπό, σήμερα θα βρίσκεται σε χειρότερη θέση στον ανταγωνισμό από έναν ενοικιαστή- ελεύθερο επαγγελματία που νοικιάζει απλά την επαγγελματική του στέγη.
Επιπλέον, οι ιδιοκτήτες ακινήτων που νοικιάζουν ακίνητα και έχουν στην κατοχή τους, φορολογούνται δύο φορές. Μία φορά για το εισόδημα που προκύπτει από το ενοίκιο και μια ακόμη φορά για το ίδιο το ακίνητο, ενώ ένας καταθέτης, όπως γνωρίζετε, φορολογείται μία μόνο φορά για τους τόκους που αποδίδει η συγκεκριμένη κατάθεση.
Με λίγα λόγια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση πιάνει για μια ακόμη φορά την εύκολη λεία, τη μεσαία τάξη που επένδυσε σε ένα ακίνητο, στέλνοντας το λογαριασμό της λειτουργίας του κράτους πάλι στους ίδιους. Αυτή τη φορά όμως, στα συνήθη θύματα προσθέτει και τους αγρότες, οι οποίοι όπως είπα προηγουμένως φορολογούνται για την κατοχή περιουσίας που ενδέχεται να τους είναι εντελώς άχρηστη και να παραμένει αναξιοποίητη.
Σας ερωτώ: Θα φορολογήσετε έναν συνταξιούχο του ΟΓΑ για την αγροικία του και κάποια αγροτεμάχια που έχει στο βουνό; Θα ζητήσετε 500 και 600 ευρώ από μια οικογένεια αγροτών που περνάει με 300 ευρώ σύνταξη το μήνα και θεωρείτε ότι θα τα εισπράξετε; Θεωρώ ότι ούτε αυτά τα χρήματα μπορούν να εισπραχθούν.
Πού βρίσκεται λοιπόν η φορολογική δικαιοσύνη, κύριε Υπουργέ, όταν έχετε τριπλασιάσει τους φόρους επί της ακίνητης περιουσίας και μάλιστα σε περίοδο ύφεσης σε σχέση με το 2010; Προφανώς, δεν βρίσκεται πουθενά. Έχετε απλώς βαφτίσει δικαιοσύνη τη φοροεπιδρομή, όπως βαφτίσατε τις απολύσεις αποχωρήσεις και την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας success story.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Ελληνική Βουλή δεν μπορεί να βαφτίζει πλέον συνέχεια το κρέας ψάρι και να επιβάλλει στην ελληνική οικονομία και τους Έλληνες πολίτες ανορθολογικούς και αντιαναπτυξιακούς φόρους, τους οποίους ακόμη και αν έχουν να τους πληρώσουν φέτος οι πολίτες, σίγουρα δεν θα έχουν να τους πληρώσουν του χρόνου, ούτε μπορεί να φορτώνει την ακίνητη περιουσία με τόσα βάρη συνεχώς, την ίδια στιγμή που η Κυβέρνηση κάνει τόσα λίγα για τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, τη φοροδιαφυγή και τη φοροαποφυγή των τριγωνικών συναλλαγών και των επιχειρήσεων.
Δεν μπορεί να περιμένετε το ελληνικό κράτος και το κράτος πρόνοιας να στηρίζεται και να συντηρείται από τη φορολόγηση και της τελευταίας υπόγειας γκαρσονιέρας στην Κυψέλη, από την υπερφορολόγηση των εισοδημάτων των μισθωτών, από τον υπερβολικά υψηλό ΦΠΑ, που πληρώνουν και πάλι οι πολίτες μέσω των αγορών τους, την ίδια στιγμή που οι ενδοομιλικές συναλλαγές εξουσίας μηδενίζουν τους φόρους για μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων και ειδικά των πιο παρασιτικών, των εμπορικών δηλαδή εισαγωγικών επιχειρήσεων.
Αν η Κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να επιβάλει φορολογική δικαιοσύνη, σε αυτά θα έπρεπε να δώσει προτεραιότητα και ιδιαίτερη σημασία και όχι στην εξοντωτική φορολόγηση ανεξαρτήτως της ακίνητης περιουσίας.
Εννοείται, κυρία Πρόεδρε -και σας ευχαριστώ για την ανοχή σας- ότι καταψηφίζω το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
(Το κείμενο είναι η ομιλία της ανεξάρτητης βουλευτού Πέλλης Θεοδώρας Τζάκρη στις συζητήσεις για τη φορολογία στην ακίνητη περιουσία στη Βουλή. Παρά το ενδιαφέρον της, ως τεκμηρίωση και ως επιχειρηματολογία, δεν δημοσιεύτηκε πουθενά. Ούτε ως περίληψη)