Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024  07:37:08

Γιώργος Κουρής: Το φάντασμα της δραχμής και οι λάθος συνταγές για περικοπές και φόρους

Ο γνωστός οικονομικός αναλυτής Γιώργος Κουρής αναλύει με κύρος και διεισδυτικότητα τις μεγάλες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και ειδικότερα των δημόσιων εσόδων. Οι επίφοβες εξελίξεις και η ανάγκη για αλλαγή πορείας.

Κάθε τόσο και λιγάκι εμφανίζεται στη διεθνή επικαιρότητα κάποιος ξένος παράγοντας να πει ευθέως ή να υπαινιχτεί ότι το grexit είναι προ των πυλών. Ο δε κύριος Σόϊμπλε με έμμεσο τρόπο δείχνει να υποστηρίζει με αμείωτο ενδιαφέρον τη θέση του ότι είναι προς όφελος της Ελλάδας η έξοδος από το ευρώ για μια 5ετία προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις πιο δυναμικά. Το τι είναι βέβαια μεταρρύθμιση, ή με άλλα λόγια πόσο βαθειά πρέπει να μπει το μαχαίρι, το εννοούν διαφορετικά οι ευρωπαίοι δανειστές μας και διαφορετικά εμείς. Έτσι μια συνεχής διελκυστίνδα διαιωνίζεται με αποτέλεσμα σε κάθε αξιολόγηση από τους θεσμούς να βρίσκει το κουαρτέτο αποκλίσεις από το πρόγραμμα και να μας ζητούν πρόσθετα επώδυνα μέτρα.

Η Αχίλλειος πτέρνα των Δημόσιων οικονομικών είναι τα έσοδα τα οποία, όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνουν τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί να ανακάμψουν στη παρούσα βαθειά ύφεση που διαρκεί 7 χρόνια με ένα μικρό μόνο θετικό διάλειμμα το 2014. Τα συνεχώς συρρικνούμενα ποσά των φορολογικών εσόδων επιδεινώνονται πρωτίστως από την ανάγκη κάλυψης των ανοιγμάτων των ασφαλιστικών ταμείων τα οποία απορροφούν σχεδόν το 1/3 από αυτά, ή κάποια 15 δις ευρώ από τα χρήματα των φορολογουμένων ετησίως. Ούτε και οι περικοπές στις συντάξεις και τις παροχές μπορεί να βοηθήσουν στην κάλυψη των ελλειμμάτων καθώς μια ισόποση μείωση της συνολικής ζήτησης στην οικονομία προκύπτει η οποία επιτείνει την ύφεση και οδηγεί σε νέο χαμηλότερο επίπεδο εσόδων.

Τα τελευταία χρόνια των μνημονίων (από το 2010 έως και σήμερα) οι εκάστοτε κυβερνήσεις έβαζαν στόχους για αύξηση των εσόδων που ποτέ δεν πραγματοποιούντο. Αν αθροίσουμε τα πρόσθετα έσοδα που ζητούντο σε κάθε νέο προϋπολογισμό τη περίοδο αυτή, σε σχέση με τι τελικά απέδωσαν τα νέα φορολογικά μέτρα, βλέπουμε μια σωρευτική αστοχία ίση με 20 περίπου δις. Αυτό σημαίνει ότι κυνηγώντας την αύξηση στα έσοδα τελικά πιάσαμε λιγότερα.

Πόσο χρόνο ακόμα θα πάρει για να καταλάβουν οι ασκούντες την οικονομική πολιτική ότι το κλειδί της ανάκαμψης της οικονομίας βρίσκεται στην μείωση των φόρων; Και πόσο καταστρέφεται η υποδομή της παραγωγικής βάσης της οικονομίας σε ένα καθεστώς υπέρμετρου φορολογικού βάρους και καθολικής πτώσης της ζήτησης στην αγορά; Άδηλο για την ώρα. Το σίγουρο είναι ότι η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης, ο θάνατος του ακινήτου, το κλείσιμο αναρίθμητων επιχειρήσεων, η μετανάστευση στο εξωτερικό δεκάδων χιλιάδων νεαρής ηλικίας ατόμων με δεξιότητες, η μείωση κάθε μορφής αμοιβής, η σχεδόν εξαφάνιση του κέρδους, κλπ., μας έχουν οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο συρρίκνωσης της οικονομίας και μας έχουν κάνει σχεδόν όλους αντιδραστικότερους. Η αντίδραση φαίνεται από την αποδημία πολλών επιχειρήσεων σε γειτονικές χώρες, από την εξάπλωση της φοροδιαφυγής σε νομοταγή πλέον άτομα, και από την μιζέρια κάθε ατόμου που ζει στην Ελλάδα. Γεγονός που οδηγεί σε άρνηση σε ότι έχει σχέση με το κράτος και τους πολιτικούς.

Μπορεί να αντιστραφούν αυτές οι αρνητικές τάσεις; Όχι όσο υπάρχει ένα τόσο δυσβάσταχτο μνημόνιο γιατί οι δανειστές μας θεωρούν πλήρως αναξιόπιστους να το εφαρμόσουμε. Άνοδος της οικονομία δεν μπορεί να προκύψει, παρά την πρόσφατη κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, όσο υπάρχουν τα capital controls, τα εισπρακτικά μέτρα αλλάζουν κάθε μήνα, ο μέσος πολίτης φοβάται για τις αποταμιεύσεις του, και κυριαρχεί ο φόβος για πιο σκληρά μέτρα στο μέλλον. Φυσιολογικό είναι επομένως οι τράπεζες για μεγάλο διάστημα να παραμένουν αδύναμες και οιονεί πτωχευμένες και να μην μπορούν να βοηθήσουν στην αναπτυξιακή προσπάθεια.

Το φάσμα της δραχμής μπορεί να γίνει πραγματικότητα, εφόσον η πολιτική αστάθεια διαιωνίζεται και η φοροδοτική ικανότητα της οικονομίας συνεχίζει την πτωτική της πορεία. Ένα ταμειακό άνοιγμα κάποιων 5 δις από τους στόχους για το 2016 φαίνεται στον ορίζοντα, ενώ οι στόχοι για το 2015 ήδη άφησαν μια σημαντική τρύπα παρά τις μεγάλες θυσίες των φορολογουμένων. Οι κουτσουρεμένες συντάξεις σφαγιάζονται περαιτέρω με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, ενώ οι εισφορές αυξάνουν το κόστος κάθε εργοδότη ή ελεύθερο επαγγελματία. Διαφαίνεται ανάγλυφα πλέον η αδυναμία του Δημοσίου να εκπληρώσει τις βασικές του υποχρεώσεις. Γεγονός που κτυπά το καμπανάκι για νέες αρνητικές δημοσιονομικές εξελίξεις και δίνει τροφή σε όσους υποστηρίζουν ότι η δραχμή είναι ante portas.

Απαισιοδοξία για το μέλλον; Όχι, πραγματισμός. Η νοοτροπία ότι ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας υπάρχει μόνο για να χρησιμοποιείται ως η "αγελάδα" που θα αρμέγεται από εκατό πλευρές προκειμένου να συντηρείται ο Δημόσιος τομέας, πρέπει να σταματήσει. Καιρός να καταλάβουμε ότι αντίθετα ο Δημόσιος τομέας υπάρχει κυρίως για να στηρίζει και να υποβοηθά τον ιδιωτικό τομέα προκειμένου αυτός να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.

aep-kouris

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline