Πώς ψηφίσατε τότε και οι συνάδελφοι από την ελάσσονα Αντιπολίτευση και οι συνάδελφοι από την μείζονα Αντιπολίτευση; Πώς τώρα έχετε τέτοιες δομικές, φιλοσοφικές, πολιτικές διερωτήσεις; Μου κάνει, επίσης, εντύπωση, έκπληξη, η φιλοσοφική διάθεση ορισμένων συναδέλφων περί Αριστεράς. Ο καθένας τώρα έχει μια άποψη για την Αριστερά και το ποια είναι η Αριστερά.
Εμείς έχουμε μια άποψη για το ποια είναι η Αριστερά το 2016, ως η μόνη -δυστυχώς, αλλά ελπίζουμε να μην είμαστε πια μόνοι μας- κυβερνώσα Αριστερά στην μεταπολεμική Ευρώπη. Είναι ένα ιστορικό πείραμα αυτό που γίνεται και γίνεται, δυστυχώς, πάνω στα ερείπια που εσείς έχετε εγκαταλείψει.
Θα σας πω, λοιπόν, πάνω σε ποια περίσταση τον Μάιο του 2012 είπε η Αριστερά «ή αυτοί ή εμείς» και τον Ιανουάριο του 2015 έγινε Κυβέρνηση, πάνω σε αυτόν τον ελληνικό ερειπιώνα.
Πώς παραλάβαμε τη χώρα και πώς είμαστε ακόμη; Θα σας διαβάσω δύο γραμμές του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. «Καθώς ο σκύλος, ο δεμένος με πολύ κοντόν σχοινίον εις την αυλή του αυθέντου του, δεν ημπορεί να γαυγίζει ούτε να δαγκάσει έξω από την ακτίνα και το τόξον τα οποία διαγράφει το κοντόν σχοινίον, παρομοίως και εγώ δεν δύναμαι ούτε να είπω, ούτε να πράξω τίποτε περισσότερον παρ' όσον μου επιτρέπει η στενή δικαιοδοσία..» κ.λπ.
Αυτό το σχοίνισμα που αναφέρει ο Παπαδιαμάντης, θυμάστε πότε επισυνέβη, επί ποίων και πώς; Να θυμίσω. Τον Μάϊο του 2010 ο γνωστός Αμερικανός δικηγόρος Λι Μπουχάιτ, παγκόσμια αυθεντία στη διευθέτηση δημοσίων χρεών, έγραψε ένα μικρό επιστημονικό paper, στο οποίο ανέλυε την ιδιομορφία του ελληνικού χρέους.
Έλεγε, λοιπόν, ότι από τα 319 δισεκατομμύρια του ελληνικού χρέους, τα 240 δισεκατομμύρια ήταν συγκεντρωμένα σε ολίγες ευρωπαϊκές τράπεζες. Και το 90% του ελληνικού χρέους ευρίσκετο υπό ελληνικό δίκαιο. Το συμπέρασμα του Λι Μπουχάιτ ήταν ότι ουδέποτε στη σύγχρονη οικονομική ιστορία ένα κράτος δεν είχε τόσο συγκεντρωμένο το χρέος του και δεν είχε τόσα νομικά μέσα στη διάθεσή του ώστε να το διευθετήσει όπως ήθελε.
Γνωρίζετε ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μας το θύμισε ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Handelsblatt» προχθές, στις 4 Μαΐου που μεταφέρει την έρευνα της ευρωπαϊκής σχολής management και τεχνολογίας του Βερολίνου. Σχολιάστηκε και στον ευρωπαϊκό Τύπο.
Η έρευνα αυτή, λοιπόν, λέει ότι από τα 220 δισεκατομμύρια συνολικώς, έως και το τέλος του 2015, που έλαβε η Ελλάδα από τα προγράμματα βοήθειας, μόνο τα 9,7 δισεκατομμύρια πήγαν στον ελληνικό προϋπολογισμό. Όλα τα άλλα πήγαν για πληρωμή χρέους, τόκων και ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών. Αυτό είναι το σχοίνισμα το οποίο προκλήθη την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2010.
Και θα σας πω και μια άλλη ωραία λεπτομέρεια. Ο Λι Μπουχάιτ, ο οποίος προέβλεψε ακριβώς και ανέλυσε την κατάσταση του ελληνικού χρέους, είναι ο άνθρωπος ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα και έκανε το PSI. Και επίσης, είναι ο άνθρωπος ο οποίος πρότεινε και το νέο χρέος να μπει στο ελληνικό δίκαιο. Και αυτό με κάποιο τρόπο δεν συνέβη ποτέ. Μάλλον με πολιτική ευθύνη και πολιτική βούληση της τότε ελληνικής κυβέρνησης, της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Θα πρέπει, λοιπόν, όταν κάνετε κριτική στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στο τι σημαίνει Αριστερά και στο πόσο δεν θυμόμαστε τα αριστερά μας νιάτα, να θυμηθείτε τι έκαναν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια της πιστωτικής επέκτασης, της αμεριμνησίας και του παρασιτισμού. Και να γυρίσετε να δείτε τι λένε οι συνάδελφοί σας στα άλλα μεγάλα κόμματα της Ευρώπης.
Μιλήστε με την Πορτογαλία, μιλήστε με τον δεξιό Πρόεδρο που βγήκε πρόσφατα με ισχυρή πλειοψηφία και να δείτε πώς στηρίζει τη σοσιαλιστική Κυβέρνηση της Πορτογαλίας και πώς με μια γροθιά προσπαθεί να υπερασπιστεί τη χώρα του.
Μιλήστε με τη Φινλανδία, με τα καλύτερα παιδιά της νεοφιλελεύθερης λιτότητας του κ. Σόιμπλε, τους πρώην θαυματοποιούς, οι οποίοι βρίσκονται στον τρίτο χρόνο υφέσεως. Και ο κ. Στουμπ, πρώην Πρωθυπουργός, εξακολουθεί ακόμη να είναι στο Eurogroup και να παριστάνει τον σύμμαχο του κ. Σόιμπλε και ο δικός του λαός υποφέρει, καθώς πετσοκόβεται και το σύστημα υγείας και το εκπαιδευτικό θαύμα της Φινλανδίας και η αγορά εργασίας.
Ακούστε τι λέει σήμερα ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας, κ. Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Ας ακούσουμε τα μέλη των Σοσιαλιστών Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο. Λένε ότι η Ελλάδα πρέπει να βοηθηθεί πάση θυσία. Έχει κάνει τα πάντα και πρέπει να μείνει σταθερή. Έχει πληρώσει το αντίτιμο μεγάλων κρίσεων και όχι με ευθύνη της. Ας τα ακούσουν οι συνάδελφοι που είναι στην ομάδα των Σοσιαλιστών Δημοκρατών. Ας ακούσουν τι λέει ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας, κ. Ρέντσι για την κατάσταση στην Ευρώπη και την πολιτική της λιτότητας.
Ας αφουγκραστούμε το τι έρχεται στην Ισπανία. Έχουν εκλογές στις 26 Ιουνίου. Ας ακούσουμε τι συμβαίνει στην Ευρώπη και οι συνάδελφοι που ανήκουν στην ευρύτερη ομάδα του λαϊκού κόμματος και οι συνάδελφοι που επαίρονται ότι ανήκουν στην ομάδα των σοσιαλιστών δημοκρατών.
Ας αφουγκραστούμε τι συμβαίνει στις χώρες της βόρειας Ευρώπης όπου επελαύνει ο λαϊκιστικός νεοφασισμός. Ας δούμε τι συμβαίνει στην Ουγγαρία, τι συμβαίνει στη Σλοβακία, τι συμβαίνει στην Αυστρία αυτήν τη στιγμή, που καταρρέει το κραταιό κάποτε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και ανέρχεται ο κ. Στράχε και σαρώνει τα πάντα και υπαγορεύουν οι νεοφασίστες την ατζέντα τους στους χριστιανοδημοκράτες και στα λαϊκά κόμματα.
Ας αφουγκραστούμε αυτά και ας δούμε πού βρίσκεται η χώρα. Η χώρα βρίσκεται σε έκτο χρόνο μαρτυρίου, σε έναν Γολγοθά, και το να επαίρονται κάποιοι ότι κάποιοι τα έκαναν καλύτερα είναι αστείο. Δυστυχώς και ευτυχώς για εμάς, για την πρώτη κυβερνώσα Αριστερά, η οποία διαρκώς βρίσκεται στον σταυρό της αυτοκριτικής και στον σταυρό του μαρτυρίου, αυτό κάνουμε, δηλαδή προσπαθούμε να διασώσουμε ό,τι μπορεί να διασωθεί από αυτά που άφησαν πίσω τους οι προηγούμενοι. Η αυτοκριτική είναι για εμάς το πρώτο καθήκον, ούτε η εκδίκηση ούτε η τιμωρία.
Αλλά, να σταθείτε απέναντι όλοι, και εμείς, στον ελληνικό λαό να τους πούμε τι υπάρχει, ποια δημόσια διοίκηση υπάρχει, ποιος παρασιτισμός διέπει όλη τη διοίκηση και το πολιτικό σύστημα και την ελληνική οικονομία. Και να σκεφτούμε κάτι άλλο, ότι για να ανασχεδιάσουμε τον παραγωγικό ιστό, για να ανασυγκροτήσουμε τη σάπια δημόσια διοίκηση, χρειάζονται νέες πολιτικές και πνευματικές ελίτ.
Εμείς, σε αυτήν την Αριστερά, που εσείς νομίζετε ότι μπορείτε να της κάνετε κριτική, γνωρίζουμε ότι είμαστε το καύσιμο της ιστορίας, γνωρίζουμε ότι η πολιτική της κρίσης, πρόσωπα και πολιτικοί σχηματισμοί, μπορεί να καούν. Και θέλουμε να καούμε. Εσείς τι νομίζετε ότι θα διασώσετε από τα χρόνια του παρασιτισμού και από τα χρόνια που πέρασαν πάνω απ' αυτήν τη χώρα; Εμείς ξέρουμε ότι πρέπει να τελειώσουμε με τον παρασιτισμό και, επίσης, να φυσήξουμε ένα αεράκι στις ψυχές των ματαιωμένων ανθρώπων, των πληγωμένων ανθρώπων, των ανέργων. Αυτός είναι ο σκοπός μας να γίνουμε καύσιμο της ιστορίας. Εσάς ποιο είναι το όραμά σας; Πόσα μνημόνια ψηφίσατε και τώρα σας ξινίζει αυτό εδώ; Για εμάς αυτό είναι μια άμυνα, ένας αγώνας στον οποίο αφήνουμε τις σάρκες μας. Αυτό έχω να πω και ας πάμε να ψηφίσουμε.( Ο δημοσιογράφος Νίκος Ξυδάκης είναι βουλευτής της Β΄. Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ και αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα Ευρώπης).