Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024  15:52:15

Η διεθνής Ελληνίδα Μόνικα (Λεμονιά Χριστοδούλου από την Κυνουρία) για τη διασημότητά της. Τα τραγούδια της και η «Στάλα». Κύριο

Μια παντρεμένη ταλαντούχα γυναίκα, συνθέτρια και τραγουδίστρια, που ζει στο Λος Αντζελες, συνεργάζεται με σπουδαίους παραγωγούς, (οι οποίοι έχουν δουλέψει με ονόματα όπως η Εϊμι Γουαϊνχάουζ και ο Μπρούνο Μαρς), που κάνει περιοδείες στην Ευρώπη, που μπορεί να ηχογραφεί στο Παρίσι και ήδη στα 32 της χρόνια έχει προλάβει να εμφανιστεί και στο Ηρώδειο. Ανθολόγιο μια συνέντευξη της στο περιοδικό «Κ «.

Πώς διαχειρίζεσαι το γεγονός ότι τις τελευταίες ημέρες όλοι μιλούν για εσένα;
«Για να το διαχειριστώ έπρεπε αρχικά να μάθω ότι μιλάνε για εμένα. Τις πρώτες ημέρες δεν το είχα αντιληφθεί. Moυ τηλεφώνησαν από την Panik και μου είπαν ότι είμαστε πολύ ψηλά στα views στο ΥοuΤube. Kατάλαβα ότι η "Στάλα" είχε τραβήξει την προσοχή. Και η πρώτη σκέψη μου ήταν ότι άξιζε τελικά τον κόπο. Πρόκειται για ένα τραγούδι που το έγραψα πριν από πέντε χρόνια και σημαίνει πάρα πολλά για εμένα. Πάλεψα με τον εαυτό μου για να το κυκλοφορήσω και περισσότερο το έκανα έπειτα από παράκληση φίλων και συνεργατών».

Πώς το καταφέρνεις αυτό;
«Τα τελευταία δύο με τρία χρόνια είμαι πιο σίγουρη από ποτέ για τον εαυτό μου. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τα ταξίδια μου, με τις τελευταίες εμπειρίες μου, με τα λάθη που είχα κάνει στο παρελθόν - λάθη για τα οποία δεν μετανιώνω όμως -, αλλά κάτι έχει συμβεί μέσα στη ψυχή μου και έχω τρομερή αυτοπεποίθηση. Πιστεύω όπως πάντα στην αλήθεια της τέχνης μου, επομένως, ό,τι και να λέει ο καθένας, εγώ λέω και ξαναλέω ότι τη "Στάλα" την αγαπώ. Την ηχογράφησα ακριβώς όπως την ονειρευόμουν και όταν την ακούω θυμάμαι εκείνες τις στιγμές της ηχογράφησης, εκείνη την εβδομάδα που περάσαμε στο εξοχικό μου μαζί με τους συνεργάτες μου. Ηλπιζα ότι αυτοί οι συμβολισμοί και η αίσθηση θα περάσουν στον κόσμο. Μπορεί τελικά να χρειάζεται και χρόνος για να αναγνωριστεί».

Μίλησέ μου για αυτήν την ηχογράφηση λοιπόν.
«Είχα καλέσει τους συνεργάτες μου από την Αμερική να πάμε στο εξοχικό μου στην Αρκαδία, να συνδυάσουμε λίγο διακοπές λίγο δουλειά. Είναι ένα μέρος που μου έχει χαρίσει πολλή έμπνευση. Εκεί έγραψα το "Over the Ηill", το «Βloody Sth». H "Στάλα" ήταν το δεύτερο ελληνικό τραγούδι που ηχογραφήσαμε, γιατί η δομή της ήταν πολύ ξεκάθαρη μέσα μου. Είπα στα παιδιά να πάμε να το κάνουμε με το υποτυπώδες μικρόφωνο που ήταν στημένο εκεί, με εκείνα τα χαλασμένα ακουστικά, σε ένα σπίτι που δεν έχει καμία ηχομόνωση, που είναι δίπλα στη θάλασσα. Εκεί τραγούδησα τη "Στάλα" και ήμουν τόσο χαρούμενη, γιατί ήμασταν μια παρέα και έκανε διακοπές. Αυτήν τη στιγμή ήθελα να αποτυπώσω. Είχαν γίνει κάποια λάθη, αλλά δεν επιθυμούσα να διορθώσουμε τίποτα. Ηθελα να είναι αληθινό. Δεν ήθελα να είναι τέλειο».

Πολλοί λένε πάντως ότι με το συγκεκριμένο τραγούδι τρολάρεις...«Τι σημαίνει αυτό;».

Οτι κοροϊδεύεις. Οτι το υπονομεύεις. Οτι ήθελες με έναν τρόπο να μας κάνεις πλάκα.

«Οχι. Σίγουρα δεν θα κορόιδευα το ίδιο μου το τραγούδι, όπως δεν πρόκειται πότε να κοροϊδέψω κάποιον άλλον καλλιτέχνη. Είμαι απλώς χαρούμενη που το τραγουδάω. Δεν θέλω να το πάρω σοβαρά, δεν θέλω να ασχοληθώ με κριτικές, θέλω απλώς να χαμογελάσουμε. Ημουν προετοιμασμένη ότι η "Στάλα" θα προκαλούσε λίγο τον κόσμο, γιατί είναι διαφορετική από οτιδήποτε έχω κάνει στο παρελθόν. Πολλοί λένε ότι δεν είναι Μόνικα. Αλλά είναι πολύ Μόνικα. Είναι μάλλον Λεμονιά Χριστοδούλου. Γιατί εγώ έτσι μεγάλωσα. Λατρεύω τα ρεμπέτικα, τις κιθαροβραδιές με τους φίλους».

Ολοκληρωμένα ο πρώτος σου ελληνικός δίσκος πότε κυκλοφορεί;
«Δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Θα ήθελα να κυκλοφορήσω δύο ακόμα τραγούδια και μετά να αποφασίσω για τον δίσκο. Ιδανικό σενάριo είναι να προλάβουμε να κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο, επειδή μετά ετοιμάζω και τον αγγλόφωνο δίσκο μου. Σκέψου ότι ο ελληνικός μπήκε εμβόλιμα στην παραγωγή του ξένου».

Και η ταυτότητα του αγγλόφωνου άλμπουμ ποια θα είναι;
«Θα είναι ένα μείγμα όλων των χαρακτήρων μου, όλων των άλμπουμ μου, θα έλεγα. Από το "Avatar" μέχρι το "Secret in the Dark", αλλά και από τον τελευταίο ελληνικό δίσκο που θα κυκλοφορήσω με την Panik. Το έχω οραματιστεί με μελωδίες, με ελληνικά στοιχεία. Χαίρομαι που βγήκε έτσι δημιουργικά, γιατί θα δίνει μια ταυτότητα πολύ ολοκληρωμένη. Γιατί ήταν πράγματα που θα μπορούσα να κουβαλώ μέσα μου για χρόνια, χωρίς να μπορώ να τα βγάλω».

Αναρωτιέμαι αν η ανάγκη σου να κυκλοφορήσεις έναν ελληνικό δίσκο έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ζεις στην Αμερική...
«Κοίταξε, γράφω ελληνικά τραγούδια από τότε που ήμουν 17 ετών. Είμαι Ελληνίδα, μεγάλωσα στην Ελλάδα, αλλά, όταν ήμουν φοιτήτρια, οι φίλοι μου, τα συγκροτήματα με τα οποία έπαιζα, όλοι τραγουδούσαν αγγλικό στίχο. Είχα μπει σε αυτήν τη σφαίρα. Χρόνο με τον χρόνο μάζεψα πολλά ελληνικά τραγούδια, έκανα κάποιες προσπάθειες να τα συμπεριλάβω στους πρώτους δίσκους μου, αλλά μετά θεώρησα ότι δεν είχε νόημα. Είχα πει στον εαυτό μου πάντως ότι ήθελα να κυκλοφορήσω έναν ελληνικό δίσκο όταν θα είχα τραγούδια τα οποία θεωρώ εγώ καλά. Τώρα, σε σχέση με τη νοσταλγία που με ρωτάς, είναι λίγο άδικο για την Ελλάδα να την αγαπάμε μόνο όταν βρισκόμαστε μακριά της. Συναισθηματικά, ψυχολογικά και πνευματικά, επειδή είναι δύσκολη η ζωή στο εξωτερικό, ίσως να βγαίνει λίγο το ελληνικό ταμπεραμέντο περισσότερο, αλλά τα ελληνικά μου τραγούδια τα είχα γράψει πολύ καιρό πριν φύγω στην Αμερική. Δόξα τω Θεώ, η πορεία μου εκεί πάει καλά και ίσως θέλησα με αυτόν τον δίσκο να συνδεθώ πάλι με το ελληνικό κοινό. Σαν να θέλω με αυτά τα τραγούδια να τους αφήσω ένα δωράκι, κάπως να με σκέφτονται. Γιατί η Ελλάδα και το ελληνικό κοινό μού δίνουν τη δύναμη για το εξωτερικό».

Την κρίση των τριάντα την πέρασες;
«Ναι, αλλά εμένα μου άρεσε. Επειδή νομίζω ότι πιο πριν ήμουν πολύ παιδί. Δηλαδή, ο χαρακτήρας μου παραήταν αφελής και ρομαντικός. Μετά τα 30, έγινε ένα κλικ μέσα μου και σε συνδυασμό με ορισμένα πράγματα που έτυχαν στην επαγγελματική μου ζωή - κάποιοι άνθρωποι με πλήγωσαν - κατάλαβα ότι πλέον μεγάλωσα και δεν μπορώ να ρίχνω την ευθύνη σε κανέναν για αυτά που μου συμβαίνουν. Γι' αυτό πλέον ασχολούμαι και με το επιχειρηματικό κομμάτι. Κατάλαβα ότι μεγαλώνω και μπορεί σύντομα να έχω ευθύνη και για όλους τους ανθρώπους γύρω μου».

Θα ήθελες να αποκτήσεις ένα παιδί;
«Ναι, μακάρι. Νομίζω ότι αυτό το κομμάτι εξαρτάται τελικά πολύ από τον σύντροφό σου. Εγώ είμαι πάρα πολύ δύσκολος άνθρωπος στη συμβίωση. Θέλω πάντα τον χώρο μου και τον χρόνο μου. Επίσης, μπορεί να λείπω από το σπίτι έναν μήνα και να είμαι σε ένα βαν, σε ένα αεροπλάνο και να ταξιδεύω. Ο άλλος πρέπει να έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση για να το στηρίξει αυτό, επειδή υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να σε πικράνει. Είναι τόσο σημαντικό όμως όταν από την άλλη άκρη της γραμμής του τηλεφώνου έρχεται μόνο η φωνή του, να σε ρωτάει αν πέρασες καλά. Εχουμε και οι δύο γεμάτη ζωή. Οταν βρεις τον κατάλληλο σύντροφο και μέσα στο ίδιο σας το σπίτι νιώθεις τόση ελευθερία, αλλά και τόση στήριξη, νομίζω ότι τότε μπορείς να σκεφτείς τη δημιουργία οικογένειας».

Στον Θεό πιστεύεις;
«Ναι, αλλά δεν είμαι παιδί της εκκλησίας. Πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη, σε μια ενέργεια που τα συνδέει όλα, και παράλληλα δίνει και σε εμάς τη δυνατότητα να κρατάμε στα χέρια μας τη ζωή μας. Το ατύχημα που είχα πριν από μερικά χρόνια, όταν έπιασε φωτιά το φουσκωτό στο οποίο επέβαινα και χρειάστηκε να κολυμπήσω ώρες για να σώσω τη ζωή μου, θεωρώ ότι η ψυχή μου το χρειαζόταν. Κάπως έπρεπε να αποδείξω στον εαυτό μου ότι ήμουν δυνατή. Ισως χρειαζόταν κάτι για να γυρίσει τούμπα όλη η ζωή μου, όλη η φιλοσοφία μου. Πιο μικρή, ήμουν πολύ αφελής. Εκανα τρελά πράγματα. Εxtreme sports, δεν φοβόμουν τίποτα. Και μετά ήταν σαν κάποιος, μια ανώτερη δύναμη, να μου είπε "μπες λίγο στη θάλασσα, ζήσε λίγο αυτό και μετά πες μας αν είσαι τόσο έξυπνη". Hταν σαν να το προκάλεσα εγώ, ώστε να ζήσω τα επόμενα χρόνια πιο συνειδητοποιημένη».

Φοβήθηκες μήπως από εναλλακτική γίνεις mainstream;
«Μου το έλεγαν συχνά. Αυτά τα θεωρώ φοβίες. Τι σημαίνει αυτό; Δηλαδή, τι; Θα με ακούσουν περισσότερα αφτιά και αυτά τα αφτιά δεν θα είναι καλλιεργημένα στη μουσική; Τι πάει να πει καλλιεργημένος; Γιατί και εγώ πηγαίνω στην Επίδαυρο, ενώ είμαι άσχετη με το θέατρο, απλώς για να δω μια παράσταση και να αισθανθώ κάτι. Οσον αφορά εμένα, μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Και στην αρχή ξέρεις πόσοι μού έλεγαν "γιατί τραγουδάς στα αγγλικά; Δεν θα σε βγάλει πουθενά!". Στο πρώτο μου live δεν μπορούσα καν να βρω μουσικούς για να παίξω. Μου έλεγαν "αγγλικά τώρα! Θα είναι ξεφτίλα. Θα παίξουμε μπροστά σε τρία άτομα". Και έπαιξα μόνη μου στην πρώτη συναυλία μου, την έκανα μόνη, και μετά έγινε το "Over the Ηill"».

Ποια είναι η μεγαλύτερη παρεξήγηση σε σχέση με σένα;
«Οτι είμαι υπερόπτης, ότι παίρνω πολύ σοβαρά τον εαυτό μου και ότι είμαι εγωκεντρική. Μια ζωή προσπαθώ να κάνω το αντίθετο. Ισως δίνω το δικαίωμα να το πει αυτό κάποιος επειδή κάνω του κεφαλιού μου. Εγώ όμως, με τη μουσική, μόνο το αντίθετο θέλω να κάνω: να προσφέρω. Ξέρεις τι ωραίο είναι να έρχονται να σου λένε "με αυτό το τραγούδι σου, Μόνικα, ερωτευτήκαμε με τον άνδρα μου". Και τη "Στάλα" για να χαμογελάσουμε την έκανα και και σαν μουσική υπόκρουση για τις όμορφες στιγμές της ζωής».

Εμαθες με τα χρόνια να θωρακίζεις τον εαυτό σου;
«Οταν έγινε η επιτυχία του "Over the Ηill" πληγώθηκα. Είμαι ίσως λίγο αφελής και ρομαντική και πιστεύω στην ειλικρίνεια των άλλων. Οταν άρχισα να συναναστρέφομαι με δημοσιογράφους, μπορεί να είπα κάποια πράγματα ως αστείο, με τον πιο θετικό τρόπο, και μετά αυτά να μπλέχτηκαν στα δίχτυα της δημοσιότητας και να παρεξηγήθηκαν. Δηλαδή είναι πολύ σκληρό να ξέρεις τόσο καλά τον εαυτό σου και να διαβάζεις σενάρια επιστημονικής φαντασίας ή να διαστρεβλώνουν τα λόγια σου. Εγώ ήμουν τότε 20 χρόνων. Στενοχωρήθηκα και έκλαψα γιατί ανέφεραν πάρα πολύ την οικογένειά μου η οποία δεν έφταιγε σε τίποτα. Τότε σκέφτηκα να εγκαταλείψω τελείως τη μουσική, επειδή, έτσι κι αλλιώς, δεν είχα και σκοπό να γίνω μουσικός. Από την άλλη, αυτό θα ήταν ήττα, γιατί είμαι πάρα πολύ δυναμική. Και ένιωσα ότι αν σταματούσα τη μουσική θα ήταν κάτι που θα μου επέβαλλε κάποιος άλλος. Και αποφάσισα να συνεχίσω. Αφού πάντα κάνω το δικό μου».

Οταν όμως σε ηλικία 20 χρόνων βρίσκεσαι ξαφνικά να δίνεις συναυλία μπροστά σε 7.000 άτομα, δεν είναι αναπόφευκτο να καβαλήσεις το καλάμι;
«Ούτε μια στιγμή δεν μου συνέβη. Αλλά δεν οφείλεται μόνο σε εμένα. Ηταν και οι άνθρωποι γύρω μου. Δηλαδή, έχει μεγάλη σημασία να παίζεις μπροστά σε τόσο κόσμο και την άλλη ημέρα να σου λένε, μεταξύ σαρκασμού και ειρωνείας,"εντάξει, δεν έγινε και τίποτα". Και σ' το λένε με αγάπη και είναι υπερήφανοι για εσένα. Ισως συχνά έβλεπαν μέσα μου τον φόβο και, επειδή μέσα τους ήξεραν ότι μου αρέσει αυτό, ήθελαν να μην τρομάξω.Υστερα από μια μεγάλη συναυλία πήγαινα στο Μαθηματικό όπου σπούδαζα και κρυβόμουν. Ελυνα ασκήσεις για να ξεχάσω τι έγινε το προηγούμενο βράδυ».

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline