Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024  00:35:28

Γιάννης Γκιόκας: Δεν υπάρχει καλή και κακή αξιολόγηση

«.....Βεβαίως και σ' αυτό το νομοσχέδιο, όπως στα προηγούμενα, χρησιμοποιούνται βαρύγδουπες και ελκυστικές εκφράσεις, όπως η αξιολόγηση και η ποιότητα. Όμως, αυτές οι φράσεις –και ανεξάρτητα από τη διαφωνία μας με το περιεχόμενό τους, ακόμα δηλαδή και αν κάποιος αντιμετωπίσει τελείως αφηρημένα αυτές τις έννοιες- δεν μπορούν να κρύψουν τη σημερινή πραγματικότητα των σχολείων και της εκπαίδευσης, που είναι τραγική για την συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.

Τα μορφωτικά δικαιώματα αυτών των παιδιών χτυπιούνται και από την ανέχεια των οικογενειών τους –που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο αυξημένο κόστος και στα φροντιστήρια, που έχουν οδηγήσει ακόμα και σε υποσιτισμό μαθητών- χτυπιούνται όμως και από τις ελλείψεις, τα κενά σε προσωπικό, σε υλικοτεχνικές υποδομές από το στοίβαγμα στις σχολικές αίθουσες, τις ελλείψεις στη μεταφορά των μαθητών, τη συρρίκνωση της ειδικής αγωγής.

Ειπώθηκε και στην επιτροπή, ειπώθηκε και σήμερα στη συζήτηση στην Ολομέλεια από την ειδικό αγορητή του ΠΑΣΟΚ, ότι δεν νοείται αντίθεση στην αξιολόγηση και ότι είναι άλλο πράγμα η κριτική στον τρόπο, με τον οποίο θα γίνει η αξιολόγηση.

Εμείς θεωρούμε ότι στα πλαίσια της σημερινής πολιτικής δεν υπάρχει καλή και κακή αξιολόγηση. Στα πλαίσια της σημερινής πολιτικής, στα πλαίσια του σημερινού συστήματος –που προσαρμόζει ολοένα και περισσότερο την εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες της, στις ανάγκες της αγοράς- όποιος τρόπος αξιολόγησης και αν επιλεγεί, η κατεύθυνση, η φιλοσοφία, η γενική γραμμή θα είναι αντιδραστική, θα είναι αντιλαϊκή, θα είναι ενάντια στα λαϊκά μορφωτικά δικαιώματα.

Είναι πολύ φυσιολογικό μια κοινωνία που στηρίζεται στο κέρδος και την εκμετάλλευση να θέλει να φτιάξει και το ανάλογο σχολείο, ένα σχολείο ταξικό που προϋποθέτει και την αντίστοιχη αξιολόγηση και κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών μονάδων και μαθητών.
Άρα, για εμάς δεν υπάρχει ζήτημα καλής ή κακής αξιολόγησης, αν θα προτάξουμε δηλαδή την εσωτερική ή την εξωτερική αξιολόγηση ή κάποιο μίγμα. Η ουσία δεν αλλάζει. Η κατεύθυνση και οι στόχοι παραμένουν οι ίδιοι.

Δεύτερο ζήτημα. Έγινε αρκετή συζήτηση -αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου- για το διεθνές πλαίσιο αυτών των αλλαγών, το τι ισχύει δηλαδή στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι η Ελλάδα πρέπει να εναρμονιστεί με τα διεθνώς ισχύοντα και τις δεσμεύσεις που υπάρχουν, τόσο σε διεθνές, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εδώ, όμως, η εμπειρία από αυτές τις αλλαγές είναι πολύ συγκεκριμένη.

Υπάρχει, για παράδειγμα, η εμπειρία των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου αξιολογείται η εκπαίδευση εδώ και χρόνια. Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν δει και το φως της δημοσιότητας –τραγελαφικές περιπτώσεις- όπου οι εκπαιδευτικοί ζητούν από τους μαθητές να αντιγράψουν για να αξιολογηθούν καλύτερα τα σχολεία. Υπάρχει το παράδειγμα της Βρετανίας, όπου η αξιολόγηση έχει οδηγήσει σε κλείσιμο σχολείων. Υπάρχει το παράδειγμα της Γερμανίας, όπου ο διαχωρισμός των μαθητών γίνεται από πολύ μικρή ηλικία. Τα παιδιά δίνουν εξετάσεις από την Ε' Δημοτικού και κατατάσσονται ανάλογα με την επίδοση σε τύπους σχολείων και μάλιστα στο τριχοτομημένο εκπαιδευτικό σύστημα της Γερμανίας. Υπάρχει το φινλανδικό μοντέλο, το οποίο διαφημίστηκε τα προηγούμενα χρόνια και στη χώρα μας και το οποίο κατατάσσεται μάλιστα σε υψηλές θέσεις με βάση τα διεθνή στάνταρτ. Με ποια κριτήρια; Με τα κριτήρια που λένε ότι μαθητές πρέπει να γίνονται πιο ανταγωνιστικοί.

Όμως, υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας που έχει σαν στόχο ανταγωνιστικούς μαθητές και μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας που έχει σαν στόχο μορφωμένους ανθρώπους και αυτά τα δύο δεν ταυτίζονται. Μόρφωση είναι η δημιουργία ολόπλευρης προσωπικότητας του νέου ανθρώπου. Είναι η διαμόρφωση αντίληψης γύρω από τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας. Μόνο έτσι μπορεί να έχει και ικανότητα αυτός ο άνθρωπος να παρακολουθεί τις εξελίξεις στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην κοινωνία ανεξάρτητα από ποιο επάγγελμα τελικά θα ακολουθήσει.

Ανταγωνιστικότητα στην εκπαίδευση σημαίνει άλλο πράγμα. Σημαίνει απόκτηση κάποιων δεξιοτήτων, κάποιων ληξιπρόθεσμων γνώσεων. Σημαίνει δημιουργία του αυριανού εργαζόμενου, που στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς, θα καταρτίζεται, θα επανακαταρτίζεται ως αναλώσιμος και ευέλικτος εργαζόμενος, προκειμένου να αλλάξει πέντε και έξι φορές επάγγελμα ή χώρο δουλειάς κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου.

Αυτό είναι το μέλλον που προετοιμάζεται σήμερα μέσα από την εκπαίδευση για την πλειοψηφία των παιδιών της φτωχολογιάς, για την πλειοψηφία των παιδιών των εργατικών λαϊκών οικογενειών. Βεβαίως, θα υπάρχουν και τα σχολεία ελίτ, γιατί το σύστημα, αυτή η οικονομία, έχει ανάγκη και αυτούς που θα την υπηρετήσουν και αυτούς που θα τη διοικήσουν.

Συνεπώς, μιλάμε για μία πορεία προδιαγεγραμμένη και ο στόχος της αξιολόγησης είναι να επιταχυνθεί η υλοποίηση μια σειράς αναδιαρθρώσεων –που στη χώρα μας είχαν καθυστερήσει σε σχέση με άλλες χώρες- όπως επίσης και η προσαρμογή του εκπαιδευτικού, της σχολικής κοινότητας στους στόχους που υπηρετούν αυτές οι αναδιαρθρώσεις.

Είναι η οργάνωση και η στελέχωση του σχολείου σαν διοικητική μονάδα, που διαμορφώνει εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αναζητά πόρους και αξιολογείται από την αγορά και όχι από τις ανάγκες της κοινωνίας και βεβαίως, μεταφέρει το κόστος και την ευθύνη της μόρφωσης στις πλάτες της οικογένειας, τη στιγμή μάλιστα που λαϊκό εισόδημα τσακίζεται, ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο τον δρόμο για την κατηγοριοποίηση, την διαφοροποίηση σχολικών μονάδων και μαθητών.

Ο κύριος Υπουργός αναφέρθηκε στο ότι δεν θα υπάρχει διαφοροποίηση με βάση την αξιολόγηση όσον αφορά την κρατική χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, όσον αφορά τη λειψή σημερινή κρατική χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Το είπαμε στην επιτροπή και το επαναλαμβάνουμε και τώρα ότι εμείς αμφισβητούμε αυτήν τη δέσμευση του Υπουργείου. Όμως, ακόμα και αν δεχτούμε τη συγκεκριμένη δέσμευση, θα υπάρχει στην πράξη κατηγοριοποίηση, θα υπάρχει στην πράξη διαφοροποίηση μεταξύ ενός σχολείου, μιας σχολικής μονάδας, το οποίο έχει τη δυνατότητα να προσελκύει και να αντλεί πόρους από πηγές -είτε αυτό λέγεται επιχείρηση είτε λέγεται οικογένεια- σε σύγκριση με ένα άλλο σχολείο που δεν θα μπορεί να το κάνει.»

(Ο Γιαννης Γκίκας φέρελπις βουλευτής Αττικής του ΚΚΕ διατύπωσε τις απόψεις αυτές στη συζήτηση για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση)

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline